“เรื่องนี้ข้าขอเป็นคนเล่าเองก็แล้ว หวังว่าท่านอ๋องจะทนฟังให้จบ”“เชิญนายท่านสวีเล่ามาเถิด”ลู่เวินอาสาเล่าถึงเหตุการณ์เลวร้าย ที่มีนักฆ่าต้องการสังหารครอบครัวของตน “พวกเราทุกคนที่อยู่รวมกันในบ้านที่มีรั้วรอบขอบชิด หลังจากเหตุการณ์น้ำป่าทุกอย่างยังคงปกติเช่นทุกวัน แต่แล้วก็มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นกั
ลู่เสียนคาดไม่ถึงว่าขุนนางพวกนี้ จะมีความโลภมากมายไม่มีสิ้นสุด “แค่เรื่องการช่วยเหลือชาวบ้านไม่ให้ได้รับความเดือดร้อน ถึงกับต้องการฆ่าล้างตระกูล เป็นขุนนางเพื่อช่วยเหลือราษฎรหรือเป็นตัวเหลือบไรคอยดูดเงิน จากท้องพระคลังกันแน่ขอรับ”“หึ อาเสียนจิตใจของคนยากแท้หยั่งถึงจริง ๆ หากไม่มีคุณธรรมในจิตใจที่หน
“พวกพี่ทั้งสองเข้ามาเถิด ข้าอยากรู้ว่าได้ข้อมูลอันใดมาบ้าง”เต๋อหลินรายงานกับลู่ชิงหลังจากทำความเคารพ ซึ่งในห้องยังมีลู่จื้อนั่งฟังอยู่อีกคน “คุณชายใหญ่ คุณหนู เรื่องราวในจวนเหลียวดูเผิน ๆ คล้ายไม่มีอะไร แต่ความชอบส่วนตัวของเหลียวเคอฮว่านผู้นี้ คือการเลียนแบบขุนนางคนอื่น ที่มีฐานะสุขสบายกว่าตน ไม่ว่
แต่ลู่ชิงมิได้ตอบคำถามของพี่ชาย นางถามคำถามกลับไปหาลู่จื้อเสียอย่างนั้น “พี่ใหญ่ท่านว่าคนเป็นพ่อกับคนเป็นลูก ที่ชื่นชอบสตรีใบหน้างดงามเหมือนกัน ถ้าพวกเขาแย่งสาวงามกันเองคงจะสนุกไม่น้อย เพราะคนที่จะทนไม่ไหวคือเมียแต่งอย่างฮูหยินเอก เรื่องขายหน้าเช่นนี้นางจะอยู่เฉยได้อย่างไร หากคนภายนอกรับรู้ตระกูลของ
ก้งเยว่ที่รับคำสั่งจากลู่ชิง แอบเข้ามาพบกับคุณหนูทั้งสองจากตระกูลไป่และตระกูลหล่าง นางพูดโน้มน้าวสตรีทั้งสอง ถึงแม้ต้องสูญเสียบางอย่างแต่ได้แก้แค้น และไม่นานจะได้รับอิสระออกไปใช้ชีวิตอย่างที่ตนเองใฝ่ฝัน หรือจะทำงานเป็นลูกจ้างของกิจการตระกูลสวี ขึ้นอยู่กับว่าพวกนางจะเลือกสิ่งใด โดยย้ำเวลาที่ลู่ชิงน
ก๊อก ๆ ๆ “คุณหนูเจ้าคะ คุณชายใหญ่กับคุณชายรองมาถึงแล้วเจ้าค่ะ”“เข้ามาเถิดพวกเราเพิ่งจะพูดถึงอยู่พอดี”“พวกเราสองคนเห็นรถม้าของท่านก็รีบตามขึ้นมาทันทีขอรับ ยังพอมีเวลาข้าจึงให้ลูกจ้างที่ร้าน เตรียมผลไม้มาเป็นของว่างด้วยขอรับ”“ขอบใจมากอาเสียน เป็นอย่างไรตรวจบัญชีของทั้งสองร้านแล้ว ตัวเลขดีขึ้นกว่าเด
“พี่เต๋อหลินส่งคุณหนูทั้งสองกลับจวนด้วยเจ้าค่ะ”“ขอรับคุณหนู เชิญพวกท่านทั้งสองขอรับ”ไป่ตู้ฮวาและหล่างกุ้ยอินกลับจวน โดยเต๋อหลินคอยดูแลเงียบ ๆ เพื่อป้องกันมิให้มีมือที่สาม เข้ามาขัดขวางแผนการของลู่ชิงได้ ส่วนบุรุษทั้งสามคนในห้อง มิได้เอ่ยขัดบทสนทนาแต่อย่างใด เพราะลู่ชิงได้บอกแล้วว่าจะขอลงมือด้วยตนเ
“เฉียวไท่ความคิดของเจ้าไม่เลวเช่นนั้นเอาตามที่เจ้าว่ามา แค่สองสามวันไม่นานแต่ตอนนี้เจ้าไปเตรียมคนให้ข้าที่เรือนท้ายจวน ข้าคิดว่าคนเดียวคงไม่ทำให้ข้าหายอยากได้ และอย่าลืมยาห้ามครรภ์รีบไปจัดการได้แล้วข้าจะรออยู่ที่นั่น”“ได้เลยขอรับคุณชายใหญ่ แต่บ่าวขอด้วยหนึ่งคนนะขอรับ เพราะบ่าวเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนก
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”