“มิใช่เพราะท่านอ๋องเล่นเล่ห์กลวางแผนให้พวกข้าติดกับ จนต้องใช้วิธีนี้เพื่อความอยู่รอดของคนในจวนหรือพ่ะย่ะค่ะ”“ใต้เท้าอันท่านจะโทษเปิ่นหวางได้อย่างไร วันนั้นเปิ่นหวางได้พูดอย่างชัดเจน แต่ท่านกับพรรคพวกเลือกที่จะไม่เชื่อ มิหนำซ้ำยังรับคำท้าอย่างมั่นอกมั่นใจ พอผลที่ออกมามิไม่ใช่อย่างที่คิด กลับโยนความผ
“ชุนชานเตรียมตัวออกเดินทางในยามซวี พวกเราจะตามไปจับโจรในคราบขุนนางกัน แล้วส่งเจียวจิ้นให้ติดตามพานฝูหลง เจ้าอย่าลืมเล่าแผนการของอันอู่โหวให้เจียวจิ้นฟัง รอให้คนของฝ่ายนั้นลงมือวางยาเสียก่อน เราจะได้เห็นโจรขนเงินมากมายเพื่อแบ่งปันกันอย่างมีความสุข”“แล้วหลังจากพวกนั้นแบ่งเงินกันแล้ว ท่านอ๋องค่อยติดตา
ชินอ๋องที่คอยสังเกตอาการของอันอู่โหวอยู่ตลอดเวลา จะไม่เข้าใจเจตนาแฝงเรื่องเสบียงอาหาร ที่ต้องการให้เดินทางไปพร้อมกับเงินหนึ่งแสนตำลึงทองหรือ ชินอ๋องเห็นแววตาที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน ถึงความละโมบในเงินก้อนใหญ่ครั้งนี้ และสิ่งที่ชินอ๋องคาดการณ์เอาไว้นั้นถูกต้อง อันอู่โหวได้ส่งสัญญาณถึงพรรคพวกของตนผ่านท
ระหว่างทางชินอ๋องเปิดอ่านจดหมายของบุตรชาย ซึ่งเขียนไว้อย่างละเอียดเกี่ยวกับคนที่รอดชีวิต และคนที่ตายมีจำนวนที่ต่างกันพอสมควร และคิดว่าเมืองอื่น ๆ ก็คงไม่ต่างกันมากนัก โดยคำนวณเงินที่ต้องใช้ฟื้นฟูทุกเมืองรวมกัน เป็นจำนวนเงินหลายแสนตำลึงทอง อีกทั้งยังขึ้นอยู่กับความเสียหายของแต่ละเมือง เมื่อเห็นข้อควา
“ซื่อจื่อ ซื่อจื่อเฟย ยินดีที่ได้พบพวกท่านที่นี่ และขอขอบคุณที่มาช่วยพวกเราชาวเมืองเฉียนเหอ ครั้งนี้เกิดเหตุรวดเร็วเหลือเกินจู่ ๆ แผ่นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงแม้แต่ข้าเองยังเกือบเอาชีวิตไม่รอดได้รับบาดเจ็บอย่างที่เห็น เจ้าหน้าที่ที่ยังทำงานได้ก็สั่งให้ออกไปช่วยเหลือชาวบ้าน เสบียงที่มีอยู่ในคลังข
กลุ่มของลู่ชิงรีบพาครอบครัวของเก๋อตั่วกลับเข้าเมือง เพื่อให้ต่งซวินดูอาการเบื้องต้นก่อนจะทำการรักษา เมื่อกลับมาถึงในเมืองที่พักชั่วคราวของผู้ประสบภัยสร้างเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเริ่มคัดกรองคนป่วยเป็นอันดับแรก คนที่ยังแข็งแรงให้แยกออกไปได้ทันทีโดยมีทหารคอยจัดระเบียบ ไม่ให้มีการแย่งกันเกี่ยวกับพื้นที่ก