หลานชายท่านมิได้หายากเพียงแต่รองเท้าในเมืองหลวงแพงยิ่งนัก

ทั้งสามพูดคุยกันอีกเล็กน้อยจากนั้นเซียวอี้เซียนก็ไปเยี่ยมบิดาและท่านย่า  ก่อนจะแวะโรงครัวขออาหารเพิ่ม  นางบอกว่าเมื่อคืนนางออกแรงเยอะจึงหิว   แม่ครัวจัดอาหารเพิ่มให้คุณหนูอีกชุด  เซียวอี้เซียนกลับมายังห้องของตนก่อนจะเดินไปเคาะประตูห้องรับรองด้านหลังเรือนของนางแล้วเดินจากมา

หยางเทียนหลงเปิดประตูออกมาก็เจอตะกร้าวางตั้งไว้  เขาเปิดผ้าออกดูก็พบปิ่นโตไม้เถาหนึ่ง  ในนั้นมีอาหารอย่างดี  บุรุษหนุ่มยิ้มให้กับตนเองก่อนจะหันไปยังทิศที่คนตัวเล็กเดินกลับไป  กลิ่นกายหอมกรุ่นของนางยังไม่จางไปเลย  ชายหนุ่มหยิบตะกร้าอาหารเข้ามาในห้องก่อนจะเริ่มกิน  อืม..ทำไมอาหารวันนี้ช่างหวานไปเสียทุกคำกันนะ

ยามซื่อมีคนจากในวังมาเยือน  เซียวอี้เซียนประคองบิดาที่เพิ่งฟื้นออกมาจากห้อง  ลู่กงกงเห็นหน้าดรุณีน้อยตรงหน้าก็เข้าใจทันทีเหตุใดท่านอ๋องถึงอยากแต่งกับนาง  ช่างงดงามเหลือเกิน   

"นายท่านเซียวมิทราบว่าที่ยืนอยู่ข้างท่านใช่บุตรสาวท่านคุณหนูเซียวอี้เซียนหรือไม่"

"เอ่อ  แค่กๆๆ  ขอรับใต้เท้า  เอ่อ  เซียนเอ๋อร์คารวะท่านกงกงเสียสิ  เขาคือคนของฝ่าบาทน่ะ"

"ข้าน้อยเซียวอี้เซียนคารวะลู่กงกงเจ้าค่ะ"

"อืม..รูปงามนามไพเราะ  กิริยามารยาทก็งดงาม  เหมาะสมกันจริงๆ  คุณหนูเซียวมีราชโองการมาถึงท่านคุกเข่าเถอะ"

ทั้งจวนคุกเข่าลงรับราชโองการ  ลู่กงกงประกาศราชโองการชาวบ้านที่วันนี้ไม่รู้มาจากไหนยืนออกันเต็มหน้าจวนต่างก็คุกเข่าตาม   

"คุณหนูเซียวอี้เซียน  เนื่องด้วยเคยหมั้นหมายกับจ้าวเฉิงแห่งจวนอำมาตย์ซ้าย   บัดนี้สกุลจ้าวได้กระทำผิดสัญญาหมั้นหมายเป็นฝ่ายไปแต่งสตรีอื่นมาเป็นภรรยา  ตามที่ทางสกุลเซียวร้องขอข้าจึงออกราชโองการฉบับนี้ให้คุณหนูเซียวอี้เซียนเป็นฝ่ายถอนหมั้นจ้าวเฉิงแห่งสกุลจ้าว  มิเกี่ยวข้องใดๆกันอีก  ห้ามมิให้ในภายหน้าทางสกุลเซียวไปหาเรื่องหรือหึงหวง  และห้ามมิให้จ้าวเฉิงมาหาเรื่องและหึงหวงเช่นกัน  จบราชโองการ  คุณหนูเซียวโปรดยื่นมือ"

เซียวอี้เซียนยื่นสองมือไปรับราชโองการจากขันทีเฒ่าก่อนจะเอ่ยขอบพระทัยฮ่องเต้

"หม่อมฉันเซียวอี้เซียน  ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา"

"คุณหนูยังมีราชโองการถึงท่านอีกฉบับหนึ่งน่ะ"

ลู่กงกงกำลังจะประกาศ  จ้าวอันป๋อก็มาถึงพอดี  เขามาพร้อมเกี้ยวสีชมพูกับคนแบกเกี้ยวสี่คน   ก่อนจะเอ่ยทักทาย

"ลู่กงกง..เหตุใดท่านจึงมาเยือนจวนเล็กๆแห่งนี้ได้ขอรับ"

"ข้ามาประกาศราชโองการฝ่าบาทน่ะท่านอำมาตย์   ว่าแต่ท่านเล่ามาที่จวนเล็กๆนี้ด้วยเหตุใดกัน"

จ้าวอันป๋อขมวดคิ้วแต่ก็ไม่สนใจ  ชาวบ้านนับร้อยเป็นเขาจ้างมาให้มาดูความอัปยศของนังเด็กนี่ที่กล้าหาเรื่องสกุลจ้าว  ตอนนี้มีลู่กงกงมาเป็นพยานด้วยนับว่าดี  ก่อนจะเอ่ย

"ข้าน้อย   มาเพื่อรับสาวใช้อุ่นเตียงให้หลานชาย  เขายังคงหวานชื่นกับภรรยาเอก  แต่ก็อยากให้เกียรติคุณหนูเซียวที่เคยเป็นคู่หมั้น จึงไปขอร้องข้าให้มารับนางสักหน่อย  ว่าก็ว่านะเซียวอี้เซียนหลานชายข้าคนนี้นับว่ามีน้ำใจ  เป็นสาวใช้อุ่นเตียงของเขาก็นับว่าเจ้ามีวาสนาแล้ว  คนอย่างจ้าวเฉิงมิได้หาง่ายนัก"

ลู่กงกงยิ้มในหน้า  ดูท่าเขาคงออกมาก่อนที่หลานชายของตนจะนำราชโองการไปถึงสินะ  แต่เสียงของดรุณีน้อยทำเอาเขาแทบสำลักอยากจะหัวเราะก็ต้องสำรวม

"เฮ้อ..ผู้อาวุโสจ้าวอย่างหลานชายท่านจ้าวเฉิงจะว่าหายากก็ไม่ยากจะว่าหาง่ายก็ไม่ง่ายนะเจ้าคะ"

"เจ้าหมายความว่าอย่างไร"

"อย่างหลานชายท่าน  หาได้ตามกองขยะหรือกองอาจมสิ่งปฏิกูลทั่วไป  แค่ใช้เท้าเขี่ยก็เจอ  แต่ที่ข้าบอกว่าจะว่ายากก็ยากเพราะน้อยคนที่จะยอมเอาเท้าไปเปื้อนอาจมหรือสิ่งปฏิกูลเหล่านั้น   เพราะในเมืองหลวงรองเท้าดีๆคู่หนึ่งก็หลายร้อยอีแปะเจ้าค่ะ"

"นี่เจ้า.."

"ท่านอำมาตย์  ข้ามาประกาศราชโองการท่านยังจะถ่วงเวลาอีกนานไหม  แล้วต่อหน้าราชโองการท่านกลับยืนหลังตรงจะให้ข้าทูลฝ่าบาทเช่นไรดีกัน"

จ้าวอันป๋อจำต้องคุกเข่าลง  ลู่กงกงประกาศราชโองการอีกฉบับทันที

"ด้วยโองการแห่งฟ้า  คุณหนูเซียวอี้เซียนบุตรีแห่งสกุลเซียวกิริยางดงาม  อีกทั้งยังฉลาดเฉลียว  ข้าจึงประกาศสมรสพระราชทานระหว่างหยางเทียนหลงแม่ทัพใหญ่แห่งต้าฉินกับคุณหนูเซียวอี้เซียนหลานสาวอดีตเจ้ากรมโยธาเซียวหาน  พิธีมงคลสมรสจัดในอีกเจ็ดวันข้างหน้า  จบราชโองการ  คุณหนูเซียวรับราชโองการเถอะ"

เซียวอี้เซียนที่ตอนนี้กำลังตกใจได้ถอนหมั้นเป็นเรื่องที่อยู่ในแผนการ  แต่ว่าไม่ทันราชโองการจะเย็นก็ได้ผัวเฉยอะไรวะเนี่ย  แถมว่าที่ผัวก็แบล็กใหญ่เสียด้วย  เท่าที่รู้เขาเป็นหลานชายฮ่องเต้  หืม...กะจะเอานางไว้ใช้งานแรงงานทาสหรือไงวะ  ไม่รับก็ไม่ได้ยุคนี้ฮ่องเต้ใหญ่ที่สุด  อยากเห็นหน้าตาแก่นั่นจัง  ได้ข่าวอายุเลยเลขสามแล้วยังไม่ยอมมีเมียบ่ายเบี่ยงจนมารดาอ่อนใจ  หรือเป็นพวกนั้นแล้วแต่งนางไปเป็นไม้กันหมาวะ  

"หม่อมฉันเซียวอี้เซียนน้อมรับราชโองการ  ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา"

จ้าวอันป๋อกำมือแน่น  แต่งกับหนิงอ๋องหรือ  นังเด็กนี่มีวาสนาเช่นนี้ได้อย่างไร  เขาจึงเอ่ยขึ้น

"ลู่กงกง..นางเป็นคู่หมั้นเฉิงเอ๋อร์หลานชายของข้าแล้วจะแต่งกับหนิงอ๋องได้อย่างไรกัน  เซียวหง...เจ้าทูลความเท็จอันใดต่อฝ่าบาทหรือ"

"ท่านอำมาตย์เข้าใจผิดแล้ว  ดูเหมือนราชโองการที่ฝ่าบาทพระราชอนุญาตให้คุณหนูเซียวเป็นฝ่ายถอนหมั้นหลานชายท่านจะถึงจวนช้าไปหน่อยท่านจึงมาที่นี่เสียเที่ยวแล้ว  นายท่านเซียวคุณหนูเซียวข้าน้อยขอตัวก่อน"

เซียวอี้เซียนลุกขึ้นก่อนจะเอาถุงเงินสอดในแขนเสื้อของลู่กงกง  แล้วประคองเขาเดินไปที่รถม้า  เอ่ยกับเขาบางอย่าง  ลู่กงกงยิ้มให้นางก่อนจะขึ้นรถม้าแล้วกลับวังไปรายงาน  จ้าวอันป๋อมองมายังสาวน้อยสายตาแทบจะฆ่านางให้ตาย  เซียวอี้เซียนเดาะปากก่อนเอ่ย

"สุนัขแหงนมองจันทร์  สุดท้ายแม้แต่เงาในน้ำก็คว้าไม่ได้  ช่างน่าสงสาร  อุ๊ยไม่ใช่สิน่าสมเพชยิ่งนัก  ท่านพ่อเข้าเรือนเถอะเจ้าค่ะ  ลูกมีเรื่องต้องจัดการกับพวกที่กินบนเรือนถ่ายบนหลังคา"

ป้าฝางกับสาวใช้ห้องซักล้างใจคอไม่ดีทันที  หวังว่าคุณหนูจะไม่รู้อะไรนะ  วิธีที่นางจัดการเสี่ยวลี่นับว่าเหี้ยมโหดนัก