Mag-log inShare
ตอนที่102ข้าขอโทษ
Huling Na-update:
2025-07-26 19:34:21
Pinakabagong kabanata
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่102ข้าขอโทษ
ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้เดินวนไปมาภายในห้องทรงงาน ดวงตากร้าวและเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ความโมโหที่หยางหลินหายตัวไปทำให้ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้รู้สึกโกรธเกรี้ยวจนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ "หยางหลิน...หายไปได้ยังไง!" ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้กุมมือแน่นและสั่งเสียงเข้มไปยังขันทีจื่อกง "ไปเตรียมกำลังคน ออกค้นหาทั่วทั้งวัง หลายๆ จุด ทุกเส้นทาง ถ้าพบให้แจ้งข้าในทันที!"จื่อกงรับคำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปทันที เพื่อไปดำเนินการตามคำสั่งของฮ่องเต้ในขณะที่ความโกรธของฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้ยังคงรุนแรง กุ้ยเฟยหยุนชินก็เดินเข้ามาในตำหนักของพระองค์อย่างเงียบๆ รอยน้ำตายังปรากฏอยู่ที่ดวงหน้าของนาง เมื่อเห็นฮ่องเต้ในอารมณ์ที่เครียดและคับแค้นยิ่งทำให้กุ้ยเฟยหยุนชินรู้สึกใจหายไปมากกุ้ยเฟยหยุนชินเดินเข้าไปใกล้ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้และโค้งตัวลงต่ำ พูดเสียงสั่นเครือ "ฝ่าบาท...ท่านรักลูกไม่เท่ากันหรือคะ"ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้หันไปมองนาง ดวงตาที่เคยกร้าวกลับอ่อนแสงลงเล็กน้อยแต่ความโมโหก็ยังไม่จางหาย ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้ถอนหายใจยาวและพยุงร่างของกุ้ยเฟยหยุนชิน"หยุนชิน..." ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้พูดเสียงเบาๆ ก่อนที่
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่101วิเคราะห์ให้ดีหว่านชิง
หว่านชิงนอนอยู่บนแท่นนอนในห้องส่วนตัว ดวงตาเหนื่อยล้าปิดลงเหมือนโลกทั้งใบกำลังทับทมให้หนักขึ้นทุกที ซื่อซื่อยืนอยู่ข้างเตียงดูแลด้วยความเป็นห่วงอย่างที่สุด สายตาสั่นไหว แต่ไม่มีเสียงใดๆ ที่สามารถปลอบใจได้ เจ้าแมวระบบหายไปในขณะที่หว่านชิงยังคงอยู่ในความมืดมนของความรู้สึก ก็ได้ยินเสียงเตือนจากระบบแมวระบบดังขึ้นในหัว【ติ้ง... ระบบแมวหักแต้ม 100 แต้มในข้อหาไม่รอบคอบและทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปอีก】"อะ... อีกแล้วเหรอ" หว่านชิงถอนหายใจหนักๆ ขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะตัดพ้อเบาๆ กับตัวเอง"ช่างเถอะแค่นี้ยังน้อยไปข้าทำให้หยางหลินหายไป แต่น้องชายข้าหายไป... ข้าถูกโปะยาสลบแล้วก็ถูกหักแต้มอีก ช่างโชคร้ายจริงๆ ..."เสียงสั่นไปด้วยความรู้สึกผิดหวังและความรู้สึกที่ยากจะคุมไว้ในใจ เสียงตอบจากระบบแมวดังขึ้นอีกครั้งอย่างเงียบๆ แต่เหมือนจะกระตุ้นหว่านชิง【ถ้าท่านวิเคราะห์ให้ดีและรอบคอบกว่านี้ จะไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นเลย】 เสียงแมวระบบย้ำคำพูดอีกครั้ง【หยางหลินเป็นถึงไท่จือ ทำไมถึงไปรับนายหญิงหว่านชิงด้วยตัวเองและสงสัยไหมว่า...ทั้งท่านแม่ทัพและท่านราชครูทำไมถึงมาช่วยท่านได้ทันเวลาอันนี้ยิ่งน่าสงสัยเจ้าค่ะ】หว่านชิง
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่100 ในฐานะอา
โม่ชิงเหยียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ พร้อมกับพูดเสริมว่า“ท่านแม่ทัพจะต้องระมัดระวังตัว รู้หรือไม่ว่าไท่จือหยางหลินอาจจะไม่เพียงแต่ตกอยู่ในอันตรายจากคนที่เราคาดไม่ถึงเท่านั้น...แต่ทุกอย่างล้วนเหมือนกับดัก”ไป๋เหวินหลงไม่ได้พูดอะไรตอบ แค่เพียงหันไปมองหว่านชิงและสั่งเสียงขรึมว่า“องค์หญิงใหญ่หว่านชิง... ข้าขอโทษที่ไม่อาจพาท่านออกไปจากที่นี่ในตอนนี้ แต่ข้ารู้ว่าท่านต้องปลอดภัยในการคุ้มกันของท่านราชครูโม่ชิงเหยียน”หว่านชิงยิ้มให้ไป๋เหวินหลงบางๆ รู้ดีว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นไป๋เหวินหลงจะไม่ยอมปล่อยให้ใครมาทำร้ายหยางหลินได้สินะ“ข้ารู้...ท่านก็ระวังตัวด้วยเหมือนกัน” หว่านชิงพูดอย่างอ่อนโยนโม่ชิงเหยียนขยับมาที่ม้าของเขาแล้วพูดกับหว่านชิงอย่างอ่อนโยน“มาเถอะ ข้าจะพาท่านกลับวังหลวง ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในที่ปลอดภัยต้องรีบไปให้เร็วที่สุด”ไป๋เหวินหลงมองไปที่สองคนนั้นที่นั่งอยู่บนม้าและในที่สุดไป๋เหวินหลงก็หันไปทางเส้นทางตรงกันข้าม“ข้าไปก่อน...” เสียงของไป๋เหวินหลงหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ“ฝากท่านด้วยท่านราชครู”ทันทีที่คำพูดหลุดออกจากปาก ไป๋เหวินหลงก็กระตุ้นม้าของตนให้พุ่งไปข้างหน้า ด้วยความเร็ว
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่99 หายไป
“อารักขาองค์หญิงใหญ่ๆๆ” เสียงหยางหลินตะโกนก้อง"แย่แล้วอะไรอีกหนอ เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วหรือ"เสียงหว่านชิงดังขึ้นเบาๆ รู้สึกถึงอันตรายที่เข้ามาทุกขณะองครักษ์ต่างวิ่งมาล้อมเกี้ยวของหว่านชิงไว้“องค์ใหญ่เพคะระวังตัวด้วยเพคะ” เสียงซื่อซื่อเตือนเบาๆแต่หว่านชิงยังคงพยายามสงบสติอารมณ์ ในขณะที่หยางหลินยกมือลงข้างตัวม้า และจ้องมองกลุ่มคนเหล่านั้น“หยุด!” หยางหลินตะโกนออกมาเสียงหนักแน่น แต่กลับถูกหัวหน้าคนร้ายยิ้มเย้ย“แค่เด็กๆ” ชายชุดดำหัวเราะในเสียงต่ำ ร่างของเขาก้าวเข้ามาใกล้เกี้ยวหว่านชิงหันหน้าสบตา หยางหลิน พยายามปลอบใจตัวเองว่าจะมีวิธีจัดการกับสถานการณ์นี้ได้อย่างไร แต่ทันใดนั้นมือของคนหนึ่งในกลุ่มคนร้ายขยับเร็วราวกับสายฟ้า พวกเขาปล่อยยาพิษในอากาศทันที ผงพิษลอยคว้าง หว่านชิงสูดเข้าไปสุดลมหายใจเพราะหายใจเข้าไปอย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่ภาพรอบตัวจะเบลอและสุดท้ายก็หมดสติไปเวลาผ่านไปไม่รู้กี่ชั่วยาม หว่านชิงฟื้นขึ้นมาช้าๆ รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย หายใจหนักๆ ลืมตาขึ้นและพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นดิน ร่างกายสั่นสะท้าน และเหมือนยังรู้สึกถึงลมหายใจที่ไม่คุ้นเคยอยู่ใกล้ๆเสียงของม้าดังก้องหู หว่านชิงมอ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่98 หักเหลี่ยม
ในห้องโถงใหญ่ที่เงียบสงัด ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้หันไปมองไป๋เหวินหลงที่ยืนตรงหน้า หลังจากการรายงานเหตุการณ์เมื่อไม่นานมานี้ การสืบสวนและคำตอบที่ได้รับจากแม่ทัพหนุ่มก็ยังคงทำให้ความเครียดในใจยังไม่คลี่คลาย“ยังไม่ให้ทูลลา...” เสียงฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้แหบแห้งท่ามกลางความเงียบงัน ก่อนพระองค์จะเงยหน้าขึ้น มองไปที่ไป๋เหวินหลงด้วยสีหน้าจริงจัง“ข้ามีเรื่องที่ต้องคุยกับเจ้า”ไป๋เหวินหลงที่ยืนอยู่ตรงนั้นประสานมือเข้าหากันอย่างเคารพ ก่อนจะเอ่ยปากถามด้วยความสุภาพและสงบ“เรื่องใดพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทโปรดตรัสมา”ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้ถอนหายใจยาว ราวกับกำลังตัดสินใจบางอย่าง ก่อนจะถามคำถามที่ทำให้ความเงียบรอบกายยิ่งทวีความหน่วงแน่นขึ้น“เจ้ารู้สึกอย่างไรกับเยี่ยนอิงกันแน่?”คำถามนั้นทำให้แม่ทัพหนุ่มชะงักไปครู่หนึ่ง เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบคำถามนี้จากฝ่าบาท แม้แต่ในช่วงเวลาที่กำลังสับสนอยู่ก็ตามไป๋เหวินหลงสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะยืดตัวตรง ตอบด้วยเสียงที่มั่นคง แต่ก็แฝงไปด้วยความกังวลบางอย่าง“องค์หญิงรองเยี่ยนอิงกับข้า... ข้ารู้สึกทั้งห่วงใยและต้องการปกป้อง” เขาหยุดพักครู่ พูดต่อ“แต่... มันก็ไม่ง่ายนักที่จ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่97ใครกันแน่
ฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้วางบันทึกลงเบื้องหน้า จากนั้นค่อยๆ ปิดกล่องไม้นั้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแต่แฝงความตึงเครียดชัดเจน“เรื่องนี้…” เสียงเคร่งราวกับผ่านการกลั่นกรองอย่างยาวนานดวงตากวาดมองทุกคนในท้องพระโรง จนเสียงทุกอย่างเงียบลงทันตาเพราะลุ้นคำตอบ“...ข้าจะดำเนินการในวันพรุ่งนี้ จะตัดสินโทษอย่างเด็ดขาด…ให้ผู้กระทำต้องรับโทษหนักที่สุด และข้าจะชี้แจงรายละเอียด…พร้อมเปิดเผยหลักฐานทั้งหมดในคราวเดียวกัน”สิ้นคำประกาศนั้น ความเงียบก็ปกคลุมท้องพระโรงอีกครั้ง เหล่าขุนนางต่างไม่กล้าซักถามต่อ หลายคนเม้มปาก หลายคนก้มหน้าหลบสายตาเพราะไม่รู้ว่าเรื่องร้ายแรงถึงเพียงใด ขันทีจื่อกงรีบรับกล่องนั้นกลับไปเก็บรักษาอย่างระมัดระวังเหล่าขุนนางจะทยอยออกจากท้องพระโรงอย่างเคร่งขรึม แต่อารมณ์ในอกของแต่ละคนหาได้สงบไม่“เหตุใดฝ่าบาทจึงทรงหนักพระทัยนัก” ขุนนางหนุ่มผู้หนึ่งถามขึ้นเบาๆ ขณะเดินเคียงข้างกัน“ดูแล้วไม่ใช่เพียงหนักพระทัย ยังทรงลังเลอีกด้วย…” ขุนนางวัยกลางคนอีกผู้หนึ่งกล่าวเสริม ดวงตาเขาเหลือบไปยังด้านในราวกับยังคงหวาดระแวงสิ่งที่ได้เห็น“ในเมื่อฝ่าบาทตรัสว่าจะลงโทษให้หนักที่สุด งั้นก็คงหมายถึงว่าผู้กระทำคื
Maaari mong magustuhan
ลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ18.5K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย21.0K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง36.9K viewsเกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า
มู่มู่132.8K viewsคณิกาที่รักของชิงอ๋อง
ชาไทยเย็น1.0K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์83.9K viewsชาติภพนี้ ข้าขอเป็นภรรยาและมารดาที่ดี
ต้นไม้แห้ง2.7K viewsท่านอ๋องพิการกับนางมารมาใช้กรรม
橙花2.4K views
