LOGINตอนที่ 29 เรื่องราวของคนแซ่เว่ย
"หมวยจะถามก่อนหรือว่าจะให้ผมเล่าก่อน" เมื่อเอาลูกไปนอนเรียบร้อยแล้วก็ถามอีกฝ่ายขึ้นทันที
"เล่ามาก่อนดีกว่า หากฉันสงสัยแล้วถึงจะถาม" ต้องฟังเรื่องราวทั้งหมดเสียก่อน แม้จะอยากรู้และสงสัยในบางเรื่อง แต่คนเราต้องมีสติและหยุดฟังก่อนที่จะถามออกไป
"ถ้าอย่างนั้นผมแนะนำตัวก่อนดีกว่า ในโลกก่อน หมวยรู้อยู่แล้วว่าผมคือเว่ยหยาง เด็กหนุ่มที่หมวยเคยช่วยไว้... ส่วนในโลกนี้ผมก็คือเว่ยหยาง เป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลเว่ย มีพี่ชายคนหนึ่ง ผมคือลูกคนเล็กของบ้าน พ่อกับแม่ผมเสียไปแล้ว ตอนนี้เลยเหลือกันสองคนพี่น้อง พี่ชายผมเป็นนายทหารยศนายพล อายุ 35 ปี ส่วนผมอายุ 30 ปี ผมทำงานที่ตรงข้ามกับพี่ชาย แต่เราช่วยเหลือกันและกันเสมอ หากเปรียบเทียบพี่ชายผมอยู่ในมุมสว่าง ส่วนผมอยู่ในมุมมืด ส่วนรายละเอียดเรื่องครอบครัวในโลกนี้ผมจะเล่าให้ฟังอีกที ผมจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก่อน" เว่ยหยางหยุดพ
ตอนที่ 34 พรวิเศษหลังจากกินข้าวมื้อเย็นเรียบร้อย บางคนแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัว บางคนก็นั่งรวมตัวพูดคุยเพื่อบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับงานของแต่ละคน หากใครมีปัญหาก็จะได้ช่วยกันเสนอความคิดเห็นว่าควรแก้ไขแบบไหน"ไม่ใช่ครับ... พี่ใหญ่ทำแบบนี้แล้วมันจะไม่จบในทีเดียว" เว่ยหยางชี้ไปที่กระดาษที่พี่ภรรยากำลังขีดเขียนแล้วก็แก้อยู่แบบนั้นหลายครั้งแล้ว“แล้วทำแบบไหน... " เจ้าหมิงที่เรียนรู้งานตรงนี้มาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังทำไม่ได้สักที"ฉันว่าคุณไม่เข้าใจ" ซูเยว่มองสามีพร้อมกับส่ายหน้าไปมา เห็นน้องเขยสอนจนไม่รู้จะสอนยังไงแล้ว ก็ยังไม่เห็นจะทำได้เลย"หรือคุณเข้าใจ คุณทำได้... " เจ้าหมิงหันไปมองภรรยาที่ชะเง้อมามองแต่ไม่ยอมเข้ามาใกล้"ฉันทำคาเฟยได้ทุกเมนู... คุณทำได้ไหม... " ซูเยว่ร้องบอกสามี ถึ
ตอนที่ 33 ความสัมพันธ์ของหลิวเย่ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์ หลังจากวันที่ยกน้ำชา เจ้าหรูยังใช้ชีวิตไม่ต่างจากแต่ก่อนมากนัก เธอยังทำงานที่ร้านเหมือนเดิม ทำหนังสือเตรียมส่งขาย และคิดงานใหม่ ๆ เพื่อนำไปเสนอให้ทางกระทรวง โดยได้สามีช่วยคิดและแนะนำอยู่ใกล้ ๆเว่ยหยางยังทำงานทุกวันเช่นกัน เขาไปเช้า เย็นก็กลับมานอนกับเธอและลูก หากให้มองงานที่เขาทำก็เหมือนธุรกิจทั่วไป แต่จริง ๆ แล้วเขาคือคนหาข่าวคราวในหลาย ๆ อย่างมีกลุ่มคนที่ทำงานใต้ดิน ซึ่งเขาเป็นคนดูแลเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน เขาไม่ใช่คนก่อตั้ง ตระกูลของเขาเป็นคนก่อตั้งเครือข่ายนี้ ซึ่งเขารับช่วงต่อ เพราะเขาไม่ชอบเข้าไปทำงานรับราชการเหมือนพี่ชายแต่ถึงพี่ชายจะทำงานรับราชการ แต่ก็ยังมาช่วยน้องชายทำงานเหมือนกัน ต่างคนต่างช่วยเหลือ ต่างคนต่างเกื้อหนุนกัน ธุรกิจของเขาเลยม
ตอนที่ 32 ยกน้ำชาเช้าวันต่อมาเจ้าหรูตื่นตั้งแต่เช้ามืด เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วเธอก็มาเตรียมจัดร้านเพื่อที่จะเปิดขายในตอนเช้า"หมวยครับ... " เว่ยหยางที่เพิ่งตื่นก็รีบตามออกมาหาคนตัวเล็ก"ตื่นมาทำไม... หมวยจัดใกล้เสร็จแล้ว" เจ้าหรูบอกคนตัวโต และใช้ชื่อหมวยแทนตัวเหมือนในโลกก่อนอีกด้วย"เป็นแบบนี้จะให้อดใจไหวได้อย่างไร" เว่ยหยางยกมือขึ้นเกาท้ายทอยตัวเอง พอได้ยินว่าหมวยแทนตัวเองเหมือนแต่ก่อน ยิ่งทำให้เขาใจสั่นมากกว่าเดิมเสียอีก"กลับไปนอนต่อเถอะ งานในร้านเรียบร้อยแล้ว อีกสักพักคนงานก็มาเข้างานแล้ว" ตอนนี้ที่ร้านมีนักเรียนนักศึกษามาทำงาน และวันนี้พวกเขาจะอยู่ทำงานทั้งวัน เพราะวันนี้เป็นหยุดไม่มีเรียนเว่ยหยางเดินเข้าไปหาคนตัวเล็ก ก่อนจะก้มลงกดจูบริมฝีปาก
ตอนที่ 31 ผู้สมรู้ร่วมคิดเมื่อเจ้าหรูเตรียมสิ่งของที่จะขายในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้วก็พาทั้งสองคนกินมื้อเย็นส่วนลูกน้องของเขานั้นพากันเอาอาหารออกไปกินหลังร้านเว่ยหยางบอกเธอว่าวันนี้จะมีคนมานอนที่นี่ด้วย แต่ไม่ได้นอนทุกคน เพราะบางคนมีบ้านอยู่ที่เมืองนี้อยู่แล้ว พอบอกมาแบบนี้จึงทำให้รู้ได้ทันทีว่าคนของเขาอยู่ทุกเมืองตามที่เขาบอกมาจริง ๆ"หมวยครับ... พร้อมที่จะเจอคนของผมไหมครับ" ตอนนี้คนของเขามารอที่หลังร้านครบทุกคนแล้วเจ้าหรูไม่ตอบ เพียงแค่พยักหน้าตอบรับก่อนที่จะเดินตามเขาออกไป"แม่หมวยจ๋า!! เพื่อนพ่อเยอะมากกกกกก" เมื่อเห็นแม่เดินตามออกมาก็รีบบอกให้แม่รู้ เพราะเธอตามติดพ่อไปทุกที่ เธอเห็นหมดแล้วว่ามีหลายคนมาก ๆ"ทำไมไม่เดินเอง ไม่กลัวพ่อหนักเหรอ" เจ้าหรูมองเจ้าตัวเล็
ตอนที่ 30 ได้คืบจะเอาศอกเจ้าหรูได้รับฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น ถึงจะยังไม่ได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียด แต่พอที่จะเข้าใจในหลาย ๆ เรื่องพอถึงตอนนี้ทำให้เธอตระหนักได้ในหลาย ๆ อย่าง คนเราแก้ปัญหาต่างกัน บางคนกลัวก็หนี บางคนกลัวแต่พร้อมพุ่งชน แล้วแต่มุมมอง แล้วแต่คนรอบข้างด้วยเช่นกัน และวิธีที่ดีที่สุดของคนเราก็แตกต่างกันในตอนแรกเว่ยหยางก็ไม่พอใจเหมือนกันกับเธอที่ลูกน้องใช้วิธีนั้น แต่พอมีเวลาไตร่ตรองก็พอเข้าใจในมุมมองที่ลูกน้องเป็นห่วงเจ้านาย เพราะต้องรีบพาเจ้านายไปส่งโรงพยาบาลโดยเร็วแต่สำหรับเจ้าหรู เธอคิดว่าพวกเขาน่าจะคิดได้ว่าควรเอาเธอไปด้วย และหากคิดว่าคนเป็นนายต้องตื่นขึ้นมาจัดการปัญหาแน่ ๆ ก็ควรพาเธอไปด้วย แต่กลับปล่อยเธอไว้ อยากรู้จริง ๆ ว่าใครเป็นคนคิดเรื่องนี้เจ้าหรูแค่สงสัย... แต่ไม่คิดจะเอาผิด เพราะมันผ่านมานานแล้ว และที
ตอนที่ 29 เรื่องราวของคนแซ่เว่ย"หมวยจะถามก่อนหรือว่าจะให้ผมเล่าก่อน" เมื่อเอาลูกไปนอนเรียบร้อยแล้วก็ถามอีกฝ่ายขึ้นทันที"เล่ามาก่อนดีกว่า หากฉันสงสัยแล้วถึงจะถาม" ต้องฟังเรื่องราวทั้งหมดเสียก่อน แม้จะอยากรู้และสงสัยในบางเรื่อง แต่คนเราต้องมีสติและหยุดฟังก่อนที่จะถามออกไป"ถ้าอย่างนั้นผมแนะนำตัวก่อนดีกว่า ในโลกก่อน หมวยรู้อยู่แล้วว่าผมคือเว่ยหยาง เด็กหนุ่มที่หมวยเคยช่วยไว้... ส่วนในโลกนี้ผมก็คือเว่ยหยาง เป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลเว่ย มีพี่ชายคนหนึ่ง ผมคือลูกคนเล็กของบ้าน พ่อกับแม่ผมเสียไปแล้วตอนนี้เลยเหลือกันสองคนพี่น้อง พี่ชายผมเป็นนายทหารยศนายพล อายุ 35 ปี ส่วนผมอายุ 30 ปี ผมทำงานที่ตรงข้ามกับพี่ชาย แต่เราช่วยเหลือกันและกันเสมอ หากเปรียบเทียบพี่ชายผมอยู่ในมุมสว่าง ส่วนผมอยู่ในมุมมืด ส่วนรายละเอียดเรื่องครอบครัวในโลกนี้ผมจะเล่าให้ฟังอีกที ผมจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก่อน" เว่ยหยางหยุดพ







