ตอนที่ 6 คู่หมายที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว

“มึง กูเห็นมึงไปส่งน้องข้าวโพดของกูที่เรือนมะลิของมึง หมายความว่ายังไง”

พอจอดรถได้บดินทร์ก็เดินตามหลังเพื่อนปรี่เข้ามาถามเพื่อนให้คลายสงสัยทันที ก่อนที่จะนั่งที่โซฟารับแขกมองตาเพื่อนเขม็งจ้องเอาคำตอบ

“ก็เขาพักที่นั่น มึงจะให้กูไปส่งที่ไหน”

กิตติภูมิบอกเพื่อน ไอ้ห่าดินกูเริ่มจะรำคาญมึงแล้วนะเอาแต่ถามถึงเรื่องข้าวโพด เอาแต่บอกว่าน้องข้าวโพดของกู เพิ่งรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมงหลงเด็กซะแล้ว ไม่รู้ผู้ช่วยเขาไปอ่อยอะไรไว้อีกคนถึงได้ติดใจขนาดนี้

“เดี๋ยวๆ ไอ้บลูปกติมึงหวงที่นั่นจะตาย พวกกูอยากนอนมึงยังไม่ให้นอนเลย มึงบอกมาน้องข้าวโพดเป็นอะไรกับมึงทำไมถึงได้พักที่นั่น หนำซ้ำได้นั่งเป็นตุ๊กตาสวยๆ หน้ารถมึง”

“มึงอยากรู้ใช่ไหม มึงช่วยโทรไปถามแม่เลี้ยงกานดาให้กูหน่อย แม่กูจัดแจงทุกอย่าง ถ้ากูไม่ให้เค้าพักที่นั่นแม่เลี้ยงจะให้เค้านอนห้องเดียวกับกู ที่สำคัญเวลาไปทำงานก็ต้องไปรับไปส่ง มึงไม่ต้องอึ้งเพราะถึงเวลาอาหารเดี๋ยวมึงก็เจอเขาที่โต๊ะอาหารอีก”

ชายหนุ่มรูปงามแต่ผิวเข้มกว่าเอาแต่อึ้งที่ไอ้พ่อเลี้ยงเพื่อนยากพูดออกมา จากการประมวลข้อมูลที่ได้รับคร่าวๆ ตอนนี้เพื่อนเขามันก็ไม่น่าต่างอะไรกับเขาเลย สงสัยมัน