ตอนที่48 ลานราคะ 2

“ชอบหรือ” หลัวเซียนถาม เมื่อเห็นว่าอุ๋เหริ่นชวนดูจะสนใจกล้ามเนื้อเต็มแน่นบนเรือนกายทุกส่วนสัดของเขาเสียจริง

“ข้าอยากมีแบบเจ้าบ้าง”

“งั้นหรือ หากเจ้าได้ฝึกยุทธ ก็จะมีกล้ามเนื้อเช่นข้าแล้ว แต่ตอนนี้ ฝึกอย่างอื่นไปก่อนก็แล้วกันนะ”

“อึม” ว่าแล้วคนอยู่ด้านล่างก็เป็นฝ่ายอ้าขาออก ให้อีกฝ่ายได้บดร่างแกร่งร้อนรุ่มเบาๆ

เพียงร่างแกร่งสัมผัสกัน ก็กระสันจนยากจะเอื้อนเอ่ยแล้ว

ไม่รู้ว่าฝนฟ้า หรือพายุรัก อะไรจะโหมกระหน่ำรุนแรงกว่ากัน เพราะหลังจากทั้งฝนฟ้าและพายุรักซาลง สองบุรุษก็ถึงกับหลับใหลไม่ได้สติ ทั้งยังโอบกอดร่างกันและกันอยู่เช่นนั้น...

อู๋เหริ่นชวนลืมตาโพลง ดึงมือกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่า เหตุใดเพียงแค่ถ่ายเทพลังปราณให้คนตรงหน้า ห้วงคำนึงของเขาจึงโลดแล่นไปไกลถึงขั้นนั้นได้

เขาจะต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ ที่นึกอยากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหลัวเซียนกลางป่าเขาเช่นนี้

แม้หลัวเซียนจะตกยาก ไร้ที่พึ่งพา แต่เขาเองก็เป็นเซียนชั้นสูง คงไม่นึกอยากทำอะไรแบบนั้นหรอก