บทที่ 21...พี่ช่วยนะหมอ

“หลายเดือนแล้ว...” เขาเผลอจ้องมองแก้มก้นงามงอนของพยาบาลรุ่นพี่อย่างไม่ได้ตั้งใจไปหลายวินาทีทีเดียว ก่อนจะดึงตัวเองกลับมาอย่างแสนเสียดาย

“แล้วทำไมถึงยังไม่มีใครครับ ผมเห็นใครต่อใครก็จีบพี่ทั้งนั้นนี่นา”

“เพราะพี่ยังไม่อยากมีใครน่ะสิ พี่ว่าบางทีการอยู่เป็นโสดแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ มันอิสระดี”

เธอเก็บแก้วกาแฟเข้าชั้นจนหมดแล้วก็หันกลับมาสนทนากับเขาต่อ แล้วก็ได้เห็นสายตาของเขาที่กำลังจ้องก้นของเธอแบบไม่วางตา

“จะทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจใคร...พี่ว่าชีวิตแบบนี้แหละที่พี่ต้องการ”

เธอยิ้มให้เขาอย่างส่งสัญญาณบางอย่าง ก่อนจะเลื่อนสายตาลงต่ำแล้วเห็นเป้ากางเกงของเขาตุงออกมา ท่อนเอ็นของเขาคงเกิดอาการกระสันตั้งแต่เห็นร่องอกเธอแล้วกระมัง

“ผมก็คิดเหมือนพี่นะ แต่ยังทำไม่ได้”

“ทำไมถึงทำไม่ได้ล่ะ ใครห้ามไว้เหรอ”

“ไม่มีใครห้ามผมได้หรอก” เขาเสียงแข็งเล็กน้อย เหมือนขัดใจตัวเอง “แต่มันยังไม่มีโอกาสเท่านั้นเอง...”

“แล้วถ้ามีโอกาสล่ะ” ถ้ามีใครหยิบยื่นโอกาสให้ “...จะทำมั้ย...ทำอะไรก็ได้ที่เราต้องการน่ะ ทำอะไรก็ได้โดยไม่สนห่าเหวอะไรทั้งนั้น”

หมอหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างมั่นใจ สายตาของเขาบอก