ログイン共有
เสียงเรียก
最終更新日:
2025-07-24 08:00:28ทุกคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พุดกรองขยับไปอยู่ข้างหลังการันต์ทันที เกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วหลวงพ่อมาได้ยังไง แม่เธอยังไม่ได้ไปวัดนี่นา ยังไม่ได้บอกใครเลย มีรู้เรื่องน้ำอบกันแค่ บ้านเธอ กับบ้านน้ำอบแค่นั้นเอง หลวงพ่อมาองค์เดียวด้วย ท่านมาได้ยังไง แล้วท่านรู้ได้ยังไง
“เอาล่ะ อาตมาจะกลับวัดก่อนนะ หมดหน้าที่แล้ว ไปก่อน ไม่ต้องส่ง” สิ้นคำของหลวงพ่อ ท่านก็เปิดประตูเดินออกไปจากห้องคนป่วย
ทุกคนหันมามองหน้ากัน ต่างนิ่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“ขอโทษนะคะ คุณหมอมาตรวจตามปกติคะ” พยาบาลเปิดประตูห้อง เดินนำหน้าคุณหมอเข้ามา
“อาการของคนป่วยโดยรวม ทุกอย่างดีขึ้นเรื่อยๆ นะครับ รอแค่ให้คนป่วยตื่น พักรักษาตัวอีกไม่กี่วัน ก็กลับบ้านได้ ยังไงหมอจะแจ้งญาติให้ทราบอีกทีนะครับ”
ทุกคนขอบคุณคุณหมอแทบจะพร้อมกัน
"คืนนี้ใครเฝ้าน้ำอบล่ะลูก พุดกรองใช่ไหม" นายเก่งกาจหันไปหาบุตรสาว
"ใช่ค่ะพ่อ พุดกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้ามาแล้ว พี่การันต์จะอยู่เป็นเพื่อน พุดไม่กล้าอยู่คนเดียว เผื่อเกิดอะไรฉุกเฉิน กลัวทำอะไรไม่ถูกค่ะ"
“ปู่กับย
最新チャプター
คนหัวใจเถื่อน ฟื้นแล้ว
“พี่การันต์ จะไปอาบน้ำก่อนไหมคะ เดี๋ยวพุดดูน้ำอบต่อให้ค่ะ ไม่น่ามีอะไรแล้ว แต่พี่การันต์อาบเร็วๆ นะ พุดไม่อยากนั่งอยู่กับน้ำอบสองคน มันวังเวงยังไงก็ไม่รู้ค่ะ”พูดกรองบอกพี่ชายเมื่อเห็นเขาขยับตัว หลังจากที่เขาวางร่างน้ำอบลงบนเตียง นั่งมองคนป่วยอยู่เกือบสามสิบนาทีการันต์ขยับตัว ปล่อยมือเรียวที่เขากุมไว้ นี่เขานั่งนานได้ขนาดนี้เลยเหรอ เริ่มรู้สึกเมื่อยเหมือนกัน เขานั่งเฝ้าเด็กนี่นานหลายชั่วโมงมาก เพราะอะไรกัน ก็เพราะอยากให้เด็กนี่ฟื้นเร็วๆ เขาจะได้สบายใจ ว่าหล่อนปลอดภัย นึกว่าจะต้องเป็นเจ้าหญิงนิทราซะแล้ว หายดีสบายดีแล้ว จะได้หมดหน้าที่เขาสักที เขาจะได้ไปทำงานของตัวเองหน้าสวยนั่นหลับนิ่งไปอีกแล้ว จะเอายังไงอีกแม่คุณ หลับมาตั้งนาน พอฟื้นขึ้นมาบอกว่าหนาว แล้วหลับต่อ อย่าบอกนะว่าจะนอนต่อไปอีกสามวัน“ไปค่ะพี่การันต์ ไปอาบน้ำเถอะค่ะ” พุดกรองเข้ามาดึงพี่ชายให้ลุกขึ้น เมื่อเห็นท่าทีลังเลของพี่ชาย ส่วนตัวเธอนั่งลงที่แทนที่เขา“น้ำอบนี่เธอรู้ไหม มีแต่คนห่วงเธอทั้งนั้น นอนพอแล้ว ตื่นมาคุยกันเถอะ ฉันเหงาแล้วนะ”แม้จะร
คนหัวใจเถื่อน เสียงเรียก
ทุกคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พุดกรองขยับไปอยู่ข้างหลังการันต์ทันที เกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วหลวงพ่อมาได้ยังไง แม่เธอยังไม่ได้ไปวัดนี่นา ยังไม่ได้บอกใครเลย มีรู้เรื่องน้ำอบกันแค่ บ้านเธอ กับบ้านน้ำอบแค่นั้นเอง หลวงพ่อมาองค์เดียวด้วย ท่านมาได้ยังไง แล้วท่านรู้ได้ยังไง“เอาล่ะ อาตมาจะกลับวัดก่อนนะ หมดหน้าที่แล้ว ไปก่อน ไม่ต้องส่ง” สิ้นคำของหลวงพ่อ ท่านก็เปิดประตูเดินออกไปจากห้องคนป่วยทุกคนหันมามองหน้ากัน ต่างนิ่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา“ขอโทษนะคะ คุณหมอมาตรวจตามปกติคะ” พยาบาลเปิดประตูห้อง เดินนำหน้าคุณหมอเข้ามา“อาการของคนป่วยโดยรวม ทุกอย่างดีขึ้นเรื่อยๆ นะครับ รอแค่ให้คนป่วยตื่น พักรักษาตัวอีกไม่กี่วัน ก็กลับบ้านได้ ยังไงหมอจะแจ้งญาติให้ทราบอีกทีนะครับ”ทุกคนขอบคุณคุณหมอแทบจะพร้อมกัน"คืนนี้ใครเฝ้าน้ำอบล่ะลูก พุดกรองใช่ไหม" นายเก่งกาจหันไปหาบุตรสาว"ใช่ค่ะพ่อ พุดกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้ามาแล้ว พี่การันต์จะอยู่เป็นเพื่อน พุดไม่กล้าอยู่คนเดียว เผื่อเกิดอะไรฉุกเฉิน กลัวทำอะไรไม่ถูกค่ะ"“ปู่กับย
คนหัวใจเถื่อน ขอนอนพักสักหน่อย
ทำไมที่นี่เงียบจังเลย มืดด้วย สองข้างทางมืดสนิท มีแค่ทางที่เธอเดิน ไม่ใช่ถนนลาดยาง ไม่ใช่ถนนลูกรัง เป็นอะไรกันแน่ เหมือนเป็นเสื่อสีขาว น้ำอบหันมองไปข้างหลัง มืดมาก ถนนข้างหลังไม่มี มีแต่ที่เธอยืนอยู่ ข้างหน้าก็ไม่มี แต่เวลาที่เธอเดิน นุ่มมากด้วย นุ่มไม่พอ ยังมีแสงสว่างส่องให้เธอเดินไปข้างหน้า พอก้าวขาออกไป หันกลับไปมองข้างหลัง มีแต่ความมืดเหมือนเดิมช่างเถอะ ดีที่น้ำอบไม่ใช่คนกลัวอะไร ผีเธอก็ไม่กลัว แต่ก็ไม่ได้ลบหลู่ เธอไม่เคยเห็นผี ข้างหน้าโน้นคืออะไร สว่างขาวโพลน ระยิบระยับ สวยมาก โบสถ์นี่นา ใช่....จริงๆ ด้วย หญิงสาวรีบเร่งฝีเท้า เธอรู้แล้วว่าเธอต้องไปให้ถึงโบสถ์สีขาวข้างหน้า รอบข้างมีแต่ความมืด ทำให้โบสถ์หลังนั้นโดดเด่น ในยามค่ำคืน คืนนนี้เดือนมืดด้วยซิโบสถ์หลังเดิมจริงๆ ด้วย แปลก....ทำไมวันนี้ ลมแรงจัง ต้นกล้วยขึ้นเต็มไปหมด ครั้งที่มากับย่า เธอไม่ได้สังเกตว่ามีต้นกล้วย หญิงสาวข้าวขาเข้าไปในเขตวัด ลมเย็นปะทะหน้า หอมจัง หอมมาก กลิ่นเหมือนขนมลอดช่องไทย เธอจำไม่ได้ว่าเรียกว่าดอกอะไร แต่หอมเหมือนขนมลอดช่องจริงๆ ทำไมป่านนี้ประตูโบรถ์ยังไม่ปิด ช่างเถอะ ไหนๆ ก็มาแล้ว เข้า
คนหัวใจเถื่อน ป่วยหนัก
ภาพที่เห็นตรงหน้า ทำให้พุดกรองหยุดชะงัก ดีที่พี่ชายเธอหันหลังให้ประตู หญิงสาวไม่ลืมที่จะยกมือถือถ่ายรูปและวีดีโอเก็บไว้ เธอรู้สึกว่ามันเป็นภาพที่ดีมากๆ“มาแล้วค่ะ น้ำอบตื่นแล้วเหรอ พุดกรองส่งเสียงมาก่อนตัว หิวไหม ข้าวต้มอร่อยๆ มาแล้ว”“ได้อะไรมาบ้างพุดกรอง” การันต์หันมามองน้องสาว เขาเริ่มหิวแล้ว เมื่อเช้าสองพี่น้องยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย คิดว่าจะไปกินที่บ้านน้ำอบ กลับกลายเป็นว่าต้องพาน้ำอบมาโรงพยาบาล“นี่ค่ะของพี่การันต์ กินได้เลยนะคะ กำลังร้อนๆ เลย “หญิงสาวส่งข้าวกล่องที่ซื้อมาจากร้านอาหารเพื่อสุขภาพในโรงพยาบาล “แล้วนี่กาแฟค่ะ เดี๋ยวพุดค่อยกินก็ได้ ขอป้อนข้าวต้มน้ำอบก่อน”“น้ำอบลุกนั่งไหวไหม เดี๋ยวพุดปรับเตียงให้นะ กินข้าวแล้วเดี๋ยวจะได้กินยาหลังอาหาร”คนป่วยดูท่าทางยังไม่ดี ไข้หวัดใหญ่ เป็นอะไรที่ทรมานมาก ปวดเนื้อปวดตัว ปวดกระดูกไปหมดทั้งตัว“ปู่กับย่า” น้ำอบพูดได้แค่นั้น แทบจะไม่มีแรง“น้ำอบไม่ต้องห่วงนะ ปู่กับย่าสบายดี พี่การันต์ให้คนที่บ้านไปอยู่เป็นเพื
คนหัวใจเถื่อน ความจริง ก็ใจดีอยู่นะ
เกิดอะไรขึ้นหวา ทำไมดูพี่ชายเธอห่วงใย น้ำอบมาก ดูเขาตกใจมากด้วย กับอาการของน้ำอบ เท่าที่เธอเห็นอาการที่เขาแสดงกับน้ำอบ มันไม่ใช่แบบนี้นี่นา หรือเธอคิดมากไป อาจจะเป็นห่วงในฐานะคนรู้จักก็ได้ เพราะเธอก็ห่วงน้ำอบมากเหมือนกัน คงไม่มีอะไรหรอกจากบ้านน้ำอบไปโรงพยาบาลประจำอำเภอ ใช้เวลาประมาณ 20 นาทีก็ถึง แต่ การันต์ใช้เวลาแค่ 10 นาที ฝนก็ยังไม่หยุด แต่พุดกรองมั่นใจ ฝีมือการขับรถของพี่ชาย เขาเป็นคนขับรถเร็วก็จริง แต่ไม่ประมาท สมกับราคาของรถคันใหญ่พุดกรองจับมือน้ำอบไว้ตลอดเวลา พี่ชายเธอขับรถว่าเร็วแล้ว ใจเธอร้อนรนยิ่งกว่า พุดกรองไม่รู้หรอกว่า ในใจพี่ชายของเธอนั้นใจเขาร้อนรนยิ่งกว่าเธอนักการันต์ขับรถไป คอยชำเลืองมองคนข้างๆ ไป น้ำอบขยับตัวไปมา อาจเป็นเพราะพิษไข้ ฝนก็ไม่เป็นใจเลย ตกตลอดเวลา ดูเหมือนว่ายิ่งตกหนักมากกว่าเดิมไม่นานสองพี่น้องก็พาคนป่วยมาถึงโรงพยาบาล ด้วยความปลอดภัย เจ้าหน้าที่นำเปลนอนมารับคนป่วย โดยมีพุดกรองติดตามไปด้วย การันต์รีบตามเข้าไปด้านในอาคาร โชคดีเขาได้ที่จอดรถไม่ไกลมากนัก“เชิญญาติมาให้รายละเอียดทางนี้หน่อยค่ะ” เสียงพยาบาลเ
คนหัวใจเถื่อน เป็นห่วง แบบไม่รู้ตัว
ฝนตกหนักตลอดทาง ถ้าพุดกรองมาคนเดียว คงอีกนานกว่าจะถึง การันต์ขับรถไม่ถึงสิบนาที สองพี่น้องก็มาถึงบ้านน้ำอบ ประตูบ้านเลื่อนอย่างช้าๆ การันต์ขับรถเข้าไปจอดหน้าบ้านที่มีหลังคากันฝน สองพี่น้องช่วยกันขนอาหารที่นางอรพิณเตรียมไว้ให้ เข้าไปในบ้าน ปู่เปลวออกมารออยู่แล้ว ด้วยท่าทางอิดโรยปู่เปลว ชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าการันต์ แต่แค่แป๊ปเดียว ก็กลับมาเป็นปกติสวัสดีครับปู่ สวัสดีค่ะปู่ สองพี่น้องยกมือไหว้พ่อเฒ่า“พอดีแม่มีธุระด่วนต้องไปกับพ่อครับ ผมเลยมาส่งน้อง “ชายหนุ่มรีบบอกพ่อเฒ่าก่อนที่ท่านจะถาม“ขอบใจๆ มากลูก เฮ้อ ปู่กับย่าก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเลย น้ำอบไข้ทั้งคืน ล่าสุดกินยาเมื่อตอนตี 4 ตอนนี้ยังไม่รู้สึกตัว ย่าเขาเฝ้าอยู่ข้างในห้อง ลองเข้าไปดูเถอะลูก” พ่อเฒ่าบอกสองพี่น้อง“พุดขอไปดูอาการน้ำอบก่อนนะคะปู่ ไปค่ะพี่การันต์”สองพี่น้อง ยกมือไหว้ย่าปราง ภาพหญิงชรา นั่งบนเก้าอี้ไม้ที่ตั้งอยู่ข้างเตียง ด้วยท่าทางอิดโรย ท่านั่งไม่ค่อยถนัดนัก ดูคงไม่ได้นอนกันทั้งคืนแน่ๆ“ไหว้พระเถอะลูก หนูพุดก
あなたも気に入るかもしれません
พ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ121.1K ビューหย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า22.0K ビューแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.4K ビューพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี114.1K ビューเงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน
เจียหลุนซิง415 ビューรักร้าย ลูกชายมาเฟีย (อาชิ..My Hero)
Melyssa1.5K ビューเสน่หาภรรยานอกทะเบียน
วนิลากลิ่นเลม่อน22230 ビューระยะปลอดภัย
นอนกินดินสอ115 ビュー
