LOGINShare
ตอนที่ 5
Last Updated:
2025-05-18 11:19:59ไรอันเห็นอาการกลืนน้ำลายลงคอเหมือนคนคอแห้งของทนายประภาษ เพราะเกิดความสะท้อนสะเทือนใจในเรื่องที่ตัวเองกำลังเป็นคนเล่าอยู่นั้น
“แล้วจากนั้น…เรื่องราวดำเนินไปอย่างไรครับ” ไรอันอยากรู้ต่อ
“วันหนึ่ง!...ข่าวการตายของวศินก็ถึงหูคุณพ่อของคุณไรอัน คุณพ่อของคุณไรอันได้ยื่นมือเข้าช่วยสองแม่ลูกในทันทีที่รู้ข่าว คุณคีรีมีโอกาสพบเจอกับรำเพยเพียงช่วงเวลาสั้นๆของชีวิตก่อนที่จะเสียชีวิตลงไม่กี่วัน แต่ก็นับว่าเป็นช่วงเวลาอันแสนสั้น…ที่แสนสุข จากที่ทั้งคู่แอบไปมาหาสู่กันโดยที่คุณแม่ของคุณไรอันไม่เคยล่วงรู้ความจริงในข้อนี้”
“คุณพ่อกับแม่ของเด็กสาวคนนี้คบหากันแบบชู้สาวใช่ไหมครับ?”
ไรอันถามออกไปตรงๆ
ทว่าสีหน้าก็ไม่ได้แสดงอาการตกใจ หากทนายประภาษจะตอบว่า “ใช่”
“ในความจริงก็ใช่!...ทว่าสองคนนี้เคยรักกันมาก่อน”
“รักกันมาก่อน?”
ไรอันขมวดคิ้ว กับคำตอบที่ยิ่งเพิ่มความสงสัย
“ครับ…สองคนนนี้เคยเป็นคนรักกันมาก่อน…ก่อนที่คุณคีรีจะมาแต่งงานกับคุณเดียน่าแม่ของคุณไรอันด้วยซ้ำ รำเพยที่เป็นแม่ของเด็กสาวที่ชื่อทอรุ้งเป็นคนรักคนแรกของคุณคีรี แต่ระหว่างที่คุณคีรีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ด้วยขาดการติดต่อกันนานจนกลายเป็นความเข้าใจผิดมากมายตามมา เมื่อคุณพ่อของคุณไรอันทำผิดสัญญาที่เคยให้ไว้ต่อกัน เราเพยจึงตัดสินใจแต่งงานกับวศินในที่สุด เมื่อรำเพยได้ใคร่ครวญอย่างถึงที่สุดแล้ว ประกอบกับคำทัดทานที่รุมเร้าและเสียดแทงมาจากทุกทิศทุกทางถึงฐานะของรำเพยที่ไม่คู่ควรกับคุณคีรีพ่อของคุณ มิหนำซ้ำในตอนนั้น คุณย่าของคุณก็ยืนกรานด้วยการประกาศออกมาว่าจะไม่มีวันยอมรับสะใภ้จนๆอย่างรำเพยเป็นอันขาด”
ทนายประภาษเล่าเรื่องราวความลับนี้อย่างคนที่รู้จริง เพราะคุณคีรีไว้วางใจทนายประภาษประหนึ่งว่าเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่สามารถระบายปัญหาหัวใจแบบลูกผู้ชายต่อกันได้อย่างหมดเปลือก
“เป็นอย่างนี้นี่เอง...แล้วตอนนี้ ผู้หญิงที่ชื่อรำเพย…ยังมีชีวิตอยู่ไหมครับ?” ไรอันอยากรู้
“รำเพยคือผู้หญิงที่นั่งเคียงข้างมาในรถกับคุณพ่อของคุณ ในวันที่ท่านประสพอุบัติเหตุขับรถชนต้นไม้ในที่คืนฝนตกเพราะถนนลื่นนั่นแหละครับ แต่เรื่องนี้ได้ถูกปกปิดเอาไว้โดยไม่มีใครล่วงรู้ กระทั่งมันกำลังถูกเปิดเผยจากปากของผมอยู่ในขณะนี้”
ทนายประภาษหยุดกลืนน้ำลาย
ก่อนจะกล่าวต่อ…..
“ก่อนหน้าที่คุณคีรีจะเสียชีวิตเพียงไม่กี่วัน ท่านได้เรียกผมมาพบเพื่อร่างพินัยกรรมตามความประสงค์ของท่าน...ผมคิดว่าท่านคงอยากชดใช้”
คุณทนายนิ่งนาน
ไม่ได้ตั้งใจจะเปิดช่องให้ไรอันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ชดใช้อะไรครับ?”
“ชดใช้ที่ได้ละทิ้งผู้หญิงที่ชื่อรำเพยเพราะ ‘คำสัญญา’ ที่ให้ไว้กับรำเพยว่าจะกลับมาแต่งงานกัน คุณพ่อของคุณไรอันเอง…ที่เป็นฝ่ายรักษามันเอาไว้ไม่ได้ ภายหลังจากที่ได้เจอกับคุณแม่ของคุณ”
“เพราะความรู้สึกผิดที่กร่อนกินใจคุณคีรีมาตลอด ท่านคงอยากชดใช้ด้วยการเลี้ยงดูลูกสาวของรำเพย อีกนัยก็คือลูกสาวของผู้หญิงที่คุณท่านรัก”
ทนายประภาษกล่าว
แอบสังเกตเห็นไรอันลอบถอนหายใจออกมาเช่นกัน กับเรื่องราวรันทด ซึ่งเป็นอดีตรักของผู้เป็นพ่อที่
ไรอันไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมารับรู้เรื่องราวเหล่านี้ไรอันสังเกตเห็นทนายประภาษหยุดถอนหายใจเป็นช่วงๆ เช่นกัน
ก่อนจะกล่าวต่อ…..
“ตอนนี้เด็กสาวที่ชื่อ ‘ทอรุ้ง’ อาศัยอยู่กับยายซึ่งมีศักดิ์เป็นแม่ของรำเพย ญาติเพียงคนเดียวซึ่งยังมีชีวิตอยู่ ทว่าก็ป่วยกระเสาะกระแสะและมีแนวโน้มว่าจะอยู่ได้ไม่เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง เหตุนี้ผมจึงต้องรีบเปิดพินัยกรรมโดยเร่งด่วน ตามที่คุณคีรีผู้เป็นพ่อของคุณไรอันได้สั่งเสียเอาไว้ ว่าให้เปิดพินัยกรรมทันทีภายหลังจากคุณไรอันเดินทางกลับมาจากประเทศอังกฤษ”
“คุณไรอันมีความเห็นว่าอย่างไรครับ?”
“ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้…ผมรบกวนคุณประภาษช่วยเป็นธุระเรื่องไปรับตัวเด็กสาวคนนี้ให้ทีนะครับ เพื่อวิญญาณของคุณพ่อจะได้หมดห่วงเสียที ท่านจะได้ไปสู่สุคติภพ”
ไรอันไหว้วาน เพราะตนมีงานอื่นที่รอให้สะสางอีกมากมายในวันพรุ่งนี้
“ครับคุณไรอัน”
ทนายประภาษรีบรับปาก ก่อนจะอำลาไปพร้อมๆกับไวน์โรมานี กองติ ที่ละเลียดลงคออันแห้งผากไปอย่างง่ายดายหลังจากรู้สึกผ่อนคลาย โล่งอกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ภายหลังจากได้เล่าความลับของคุณคีรีที่หนักอึ้งอยู่ในอกมาหลายปี ให้กับผู้เป็นลูกชายได้ฟังจนหมดสิ้น
ไม่มีสิ่งใดให้ต้องอึดอัดและค้างคาใจทนายประภาษอีกต่อไป
และเช้าวันรุ่งขึ้น
คุณประภาษพร้อมกับลุงชิต สามีของนมช้อยที่เป็นคนขับรถประจำคฤหาสน์ ได้เดินทางออกจากคฤหาสน์แต่เช้าตรู่เพื่อไปรับตัวหญิงสาวที่ชื่อทอรุ้งตามที่พินัยกรรมได้ระบุเอาไว้ที่ฟาร์มร้าง…บ้านของทอรุ้ง
บ้านที่ทอรุ้งอาศัยอยู่กับยายเป็นเพียงบ้านไม้หลังเล็กๆ อยู่ที่ท้ายฟาร์มซึ่งมีเนื้อที่ไม่กว้างขวางนัก
ความแห้งแล้งยังทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้เห็นในแปลงพืชผักที่ยืนต้นตาย ต้นหญ้าที่แลเห็นล้วนเหี่ยวเฉาเพราะดินที่ขาดน้ำ สีน้ำตาลของความแห้งแล้งเข้าจับจองไปทั่วทั้งผืนฟาร์ม ต้นไม้รายรอบฟาร์มเหยียดกิ่งก้านทิ้งใบสีน้ำตาลร่วงระลงทับถมอยู่ภายใต้ลำต้นสูงใหญ่ ก้านกิ่งที่แทบไม่หลงเหลือใบ…มองเห็นไกลๆ เหมือนคนที่กำลังชูมือตะเกียกตะกายร้องขอความช่วยเหลือ
เหมือนต้นไม้เหล่านั้นรู้ดีว่าแม้พยายามหยั่งรากลงไปค้นหาน้ำเพียงน้อยนิดที่อาจจะหลงเหลืออยู่ภายใต้ผืนดิน ทว่ากลับพบเพียงความว่างเปล่า เช่นเดียวกับความแร้นแค้นในชีวิตของสองยายหลานที่สะท้อนอยู่ในกิ่งก้านของต้นไม้ที่กำลังจะยืนต้นตายไปพร้อมๆ กับพืชผักที่กลางฟาร์ม
Latest chapter
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 87
“อ๊ะ.....” ทอรุ้งร้องพร้อมกับวางฝ่ามือทั้งสองกรีดทุกเล็บลงบนเนื้อตัวของสามี ก่อนจะไปหยุดขยุ้มที่แผงอกรกขน เมื่อเจอที่ยึด ทอรุ้งจึงรั้งสะโพกเข้าหาเขา กระถดไปมาได้ถนัดถนี่ขึ้น จากช้าค่อยๆเพิ่มจังหวะให้รุนแรงรุกเร้าจนไรอันรู้สึกรวดร้าวและปวดหน่วงไปทั้งท่อนลำสิ่งเดียวที่จะรับมือกับแม่เสือสาวกระหายรักอย่างทอรุ้งได้ก็คือยืนหยัดเอาไว้ซึ่งความแข็งแกร่งแห่งท่อนลำความเป็นชายที่โต้ต้านแรงโยกโยนจนโชฟาร์ยวบยาบกับทุกจังหวะขยับขย่มที่ไม่มีหยุดยั้ง…นับตั้งแต่วินาทีแรกที่สะโพกของภรรยาได้หย่อนลงสู่ความเป็นชายของเขา“ดีเหลือเกินเมียจ๋า” ไรอันพึมพำมือใหญ่ทั้งสองข้างของไรอันยังคงขยำ เคล้นคลำปทุมถันอันอวบใหญ่ คลึงจนมันยวบยาบไปตามแรงเหวี่ยงไหวของเรือนร่างที่กำลังโขยกขยับเหมือนปลอกดาบที่กำลังเสียบคืนสู่ฝัก ทอรุ้งเงยหน้า พริ้มตามองเพดาลปานว่าจะขาดใจ ยกสองมือยกขึ้นเสยแพผมอันยาวสยาย สลับไปกับจังหวะส่ายสั่นของบั้นท้าย โชว์นาฎกรรมแห่งเรือนกายไหวพริ้ว…คลอไปกับเสียงครวญครางจากความรู้สึกอันเสียดเสียวที่ส่งมาจากกลึ่งกลางกายของไรอันเพราะสามีไม่ยอมสยบให้ภรรยาง่ายๆ ซึ่งทอรุ้งก็เต็มใจที่จะจัดการกับความผงาดกล้าอันทรน
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 86
ระรวยรินเคล้าไปกับเสียงกระตุกตอดสอดสลับที่ลึกล้ำอยู่กึ่งกลางของร่างกายที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะแยกออกจากกันง่ายๆ“พี่รักรุ้งเหลือเกิน” ไรอันกล่าว พร้อมกับกดจูบหนักๆไปตามลำคอระหงและทรวงอกอวบใหญ่ที่ริมฝีปากยังคงงับงึมงำด้วยความปรารถนาที่ยังไม่ยอมมอดลงง่ายๆ“รุ้งก็รักพี่ไรอันค่ะ” ทอรุ้งจูบไปที่แก้มของไรอันเบาๆ ทว่าก่อนที่ไรอันจะเคลิ้มหลับลงไปนั้น“คืนนี้…รุ้งยังไม่ยอมให้พี่ไรอันหลับลงง่ายๆหรอกค่ะ” ภรรยากล่าว เสี้ยวหน้างามด้านที่เผยสู่แสงสว่างของโคมไฟที่หัวเตียง มีรอยยิ้มยั่วอย่างมีเลศนัย“ห๋า…!!!” สามีทำตาโต อุทานกับประโยคจากปากของภรรยาที่เพิ่งได้ยินเต็มสองหู เหมือนไม่เชื่อหูของตัวเอง“ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง…จะต้องการผู้ชายคนหนึ่งมากมายถึงขนาดนี้” ภรรยากล่าว“เอ่อ…ถ้าต้องการพี่ ก็พิสูจน์ให้พี่รู้สิจ๊ะ…ว่าต้องการพี่มากแค่ไหน” สามีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ทีท่าทีว่าจะยอมถอยง่ายๆ…ระบายรอยยิ้มบางๆที่มุมปากอย่างกระหยิ่มใจ กับแววตาและคำพูดท้าทายของภรรยา“ค่ะ!...รุ้งจะพิสูจน์ให้เห็นว่ารุ้งต้องการพี่ไรอันแค่ไหน” พูดจบ ภรรยาก็กระชากร่างกายอันใหญ่โตของสามีเข้าหาร่างน้อยๆของเธอ
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 85
ไรอันกล่าวเบาๆที่ใกล้หู สูดกลิ่นหอมจากเรือนผมและซอกคอของภรรยาอีกครั้ง “พี่ต้องขอบคุณคุณพ่อของพี่ที่ร่างพินัยกรรมแห่งความรักเอาไว้…เหมือนคุณพ่อของพี่รู้ว่าหัวใจอีกดวงของผู้หญิงที่ลูกชายของตนกำลังตามหานั้นอยู่แห่งหนไหน”“เจ้าชู้…ปากหวาน” ทอรุ้งสัพยอกสามีเบาๆ“เรื่องเจ้าชู้พี่ขอเถียงขาดใจว่าไม่จริง…แต่ถ้าเรื่องปากหวาน ถ้ารุ้งอยากรู้ว่าหวานจริงไหม?...รุ้งต้องลองชิมเอาเอง” ไรอันทำเสียงทะเล้น แววตาหวาม อารมณ์ดีกล่าวเสร็จไรอันก็ประทับริมฝีปากหยักลึกของเขาเข้ากับริมฝีปากสีชมพูอิ่มเต็มของเธอ แม้จะเพียงเบาๆ หากมันก็รุนแรงและล้ำลึกลงไปในความรู้สึกเสียวซ่านกร่อนกัดไปถึงขั้วใจ จนไรขนอ่อนๆที่แขนของทอรุ้งลุกเกรียว “พี่ไรอันกำลังจะทำให้ชีวิตของรุ้งขาดพี่ไรอันไม่ได้ รู้ตัวไหมคะ?” ทอรุ้งหันไปส่งสายตาออดอ้อน“นับจากนี้ไป...พี่สัญญาว่าจะไม่แยกจากรุ้งจนลมหายใจสุดท้ายของพี่” พูดจบไรอันก็รวบร่างของภรรยาสาวขึ้นอุ้ม ก้าวยาวๆตรงกลับเข้าไปในคฤหาสน์โดยไม่สนใจว่าสายตาใครจะมองทอรุ้งจำต้องนิ่ง ไม่อยากดิ้นให้ขลุกขลัก เพราะแค่นั้นนมช้อยกับลุงชิตที่ยืนเชียร์อยู่ห่างๆก็หัวเราะลั่น แอบปรบมือเชียร์กันเบาๆที่ได้เห็นกา
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 84
หนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น หลังจากวันที่พอลลีนได้ก่อเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดขึ้นที่บ้านสวนริมคลอง เดชะบุญที่นอกจากทิวที่โดนกระสุนถาก ก็ไม่มีใครถึงกับเลือกตกยางออก ซึ่งวันนั้นพอลลีนเกิดอาการสติหลอนสุดขีดถึงขั้นขับรถไปตกคูน้ำข้างนา ดีที่เป็นเพียงน้ำตื้นๆ และทิวตามไปช่วยเอาไว้ได้ทัน“ทานข้าวอีกนะครับ”ร่างกำยำใหญ่ ถือช้อนและจานข้าวเดินตามพอลลีนในชุดเสื้อสีฟ้าและกางเกงตัวสีเดียวกับเสื้อที่วิ่งไปดมดอกไม้ตรงนั้นทีตรงนี้ทีด้วยสีหน้าระรื่นดูคล้ายกับคนที่กำลังมีความสุขอยู่ในโลกส่วนตัวของเธอเอง โลกที่ไม่ต้องรับรู้อีกต่อไปว่าสิ่งใดจริงสิ่งใดลวง เพราะเวลานี้พอลลีนไม่สามารถแยกแยะมันออกจากกันได้จะมีบ้างก็ในบางขณะจิตที่สวรรค์คืนสติให้กับพอลลีนเพียงชั่วขณะสั้นๆ…เหมือนจงใจจะกลั่นแกล้ง“พอลลีน…ทานข้าวอีกคำนะครับ” ทิวเรียก เดินตามไปป้อนข้าวให้อีกคำพอลลีนอ้าปากรับช้อนอย่างว่าง่ายเหมือนเด็กๆ…เคี้ยวและกลืนเหมือนเด็ก ทว่าสายตาของทิวก็เป็นสุขที่เห็นพอลลีนเริ่มทานข้าวที่เขาพยายามมาป้อนให้กับมือเนื่องจากเป็นโรงพยาบาลจิตเวชของเอกชน จึงไม่เคร่งครัดเรื่องอาหารและเวลาเยี่ยมเหมือนโรงพยาบาลของรัฐบาลที่ต้องมีกฏเด็ดขาด
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 83
ที่เรือนของยายน้อม ค่ำคืนเดียวกันนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังจะแยกย้ายกันเข้านอน ลำแสงจาดดวงโคมหน้ารถที่สาดเข้ามาจากประตูทางเข้าบ้านของยายน้อมก็สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนไม่น้อย เพราะนอกจากรถของพิมพ์พรและไรอันก็ไม่น่าจะมีใครรถของใครที่ไหนอีก“รถใครนะ! มาเสียดึกดื่นเชียว” นายน้อมกล่าวขึ้นเบาๆ“เดี๋ยวพิมพ์ลงไปดุเองจ้ะยาย” พิมพ์พรผู้เป็นหลานกล่าว ขณะสายตายังไม่ละจากแสงไฟจ้าที่หน้ารถของผู้มาเยือน“ให้ผมลงไปดูเองจะดีกว่า” ไรอันที่เดินเข้ามาสมทบพร้อมกับทอรุ้ง เอ่ยขึ้นช้าๆ“รุ้งไปด้วยค่ะ” ทอรุ้งเกาะแขนไรอัน ไรอันหันมามองหน้าหญิงสาวด้วยความห่วงใย“รอพี่อยู่ตรงนี้ดีกว่า” ไรอันสั่ง“มีอะไรไม่ชอบมาพากลหรือคะ?” ทอรุ้งเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะไรอันยังไม่ได้บอกเรื่องที่นมช้อยเพิ่งโทรมาหาตนเมื่อตอนค่ำ บอกว่าเจอขวดยาในถังขยะ ในห้องที่พอลลีนพักที่คฤหาสน์ เป็นยาจากโรงพยาบายซึ่งห้การรักษาด้านจิตเวช และทิวได้แจ้งว่าปืนของทิวหายไปภายหลังจากที่พอลลีนมาหาที่ห้องพัก“ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก” ไรอันพยายามปกปิดความจริงที่อาจสร้างความกังวลใจให้กับทอรุ้งได้“ถ้าไม่มีอะไรน่าห่วง…งั้นรุ้งก็ลงไปกับพี่ได้สิคะ” หญิงสาวด
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 82
ที่ไรอันปล่อยร่างของทอรุ้งให้ปลายเท้าน้อยๆนั้นเลื่อนไหลลงไปสัมผัสกับพื้นโคลนเบื้องล่างนับจากตอนแรกที่รั้งทอรุ้งลงมาในน้ำมือซุกซนของไรอันพยายามดึงกางเกงขาสั้นของทอรุ้งออกอย่างลนลาน ก่อนจะโยนมันขึ้นไปกองอยู่บนแพผักบุ้งพร้อมกับรั้งร่างนั้นเข้าหาอีกครั้ง ทอรุ้งเกี่ยวขาเข้ากับบั้นเอวใหญ่ ทุกอย่างเกิดขึ้นและดำเนินไปอย่างรวดเร็วเร็วเท่าความคิด…!!!ที่กึ่งกลางร่างกายของเธอและเขาก็เบียดแทรกเข้าหากันด้วยความคับแค่นและแน่นสนิท พูเนื้อที่หนีบแน่นของหญิงสาวพยายามรัดรอบและรูดลงจนสุดท่อนลำความเป็นชายของเขา เบียดลงถึงแพขนสีดำที่สยายอยู่ใต้น้ำราวกับพุ่มสาหร่าย“อ๊ะ!...” หญิงสาวอุทานออกมาด้วยความคับแน่นที่แค่นเข้าหาด้วยความล้ำลึกได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ “โฮววว.....” ไม่รู้ว่าเสียงครางหรือเสียงผ่อนลมหายใจหลุดออกมาจากริมฝีปากเผยออ้าของทอรุ้ง ในวินาทีที่รู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในสนามรบ ตรงพูเนื้อที่กลางกายถูกตรึงด้วยศาสตราวุธแห่งความเป็นชายของไรอัน ทุกสรรพางค์เต็มไปด้วยความรู้สึกตึงรั้งจนไม่เหลือช่องว่างให้อากาศแทรกสวน แก่นกายที่รูปร่างเสมือนหอกอันทึ่มทื่อไม่น่าจะมีพิษสงอันใด หากอานุภาพของมันกลับตรงกันข้าม…ม
You may also like
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่191.1K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์43.8K viewsขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C22.3K viewsลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข57.9K viewsเลขาหน้าคุ้นๆของคุณท่านประธาน
ทรายแมว143 viewsข้าอุ้มท้องหนีท่านแม่ทัพไร้ใจ
เลี่ยงจิน170 viewsเสี่ยงรัก (ว่าที่พี่เขยตัวร้าย)
MoonlightNstar74 viewsบ่วงรัก บ่วงเสน่หา
เตชิตา185 views
