Semua Bab คฤหาสน์ซ่อนสวาท: Bab 1 - Bab 10

ภายหลังการเสียชีวิตของผู้เป็นนายใหญ่ของบ้านและภรรยา ‘ป้าช้อย’ หรือ ‘นมช้อย’ แม่เรือนใหญ่ก็คอยทำหน้าที่ดูแลบ้านเพื่อรอคอยการกลับมาของไรอันนมช้อยคอยรับหน้าที่ดูแลเรื่องการเรือนและคนใช้ผู้หญิงเป็นหลัก ส่วนงานภายนอกบ้าน คนรถ คนสวน ยาม และงานของผู้ชายทุกๆ อย่าง มีลุงชิตผู้เป็นสามีของนมช้อยคอยช่วยแบ่งเบาภาระรับผิดชอบอยู่ภายใต้คฤหาสน์หลังงามที่มีเนื้อที่กว่าร้อยไร่ซึ่งต้องใช้คนงานจำนวนมากเพื่อคอยดูแลความเรียบร้อย“โน่นไงคะ...คุณไรอันกำลังเดินลงมาพอดี”นมช้อยช้อนชำเลืองสายตาไปที่บันไดซึ่งวนเกลียวโค้งลงมาจากชั้นสองของคฤหาสน์ไรอัน หนุ่มฉกรรจ์ผู้มีสายเลือดผสม โครงร่างสูงใหญ่มาก ทว่าสมส่วนและสง่างามในทุกสรีระ แผงอกผึ่งผาย ปั้นใหญ่กว้าง อยู่ในชุดลำลอง สวมกางเกงขายาวสีน้ำตาลหลวมๆ เสื้อเชิ้ตลายตารางเรียบ สีทึมเทาสลับขาว กระดุมเม็ดแรกนับจากแนวบนสุดของสาบเสื้อที่ไม่ได้ติดเอาไว้ เผยแพขนเลื่อมพรายเหมือนแพรไหมสีน้ำตาลไหม้แพลมออกมารำไร บางส่วนเลื้อยไล่ขึ้นมาจากแผงอกกว้าง สูงขึ้นมาเกือบถึงลำคอและใต้คาง ช่วงไหล่กว้างนั้นรับกับร่างกายกำยำ ท่วงท่าเดินดูงามสง่าสมชายชาตรี ใบหน้านั้นถูกสลักเสลาได้ราวกับประต

“ผมเดาได้ว่าคุณไรอันคงสงสัยเช่นกัน ถึงความเป็นมาของเด็กสาวคนนี้”“คุณประภาษกล่าวเหมือนรู้ใจผม”ไรอันเอ่ย“ต้องขอโทษด้วยที่มีความจำเป็นให้ต้องปิดบังคุณไรอันมาจนถึงวันนี้”ทนายประภาษเริ่มเกริ่น“ซึ่งเป็นเพราะความประสงค์ของคุณคีรี ซึ่งคุณคีรีเองก็เพิ่งทราบเรื่องเด็กสาวคนนี้เพียงเดือนเดียว และก่อนหน้าที่ท่านจะเสียชีวิตได้ไม่นาน ท่านสั่งให้ผมร่างพินัยกรรมฉบับนี้ขึ้นมาทันที จะว่าไปก็เหมือนเป็นลางสังหรณ์ก่อนที่ท่านจะมาเสียชีวิต ต้องขอโทษจริงๆ ที่ผมจำต้องปิดบังเอาไว้”คุณประภาษเอ่ยขอโทษอีกครั้ง“ข้อนั้นผมเข้าใจ ที่ต้องปิดบังเอาไว้เป็นเพราะคุณประภาษได้สัญญาไว้กับคุณพ่อ”ไรอันชำเลืองไปยังนมช้อยที่เดินยิ้มหน้าชื่นเข้ามาช้าๆ“เชิญคุณไรอันกับคุณทนายกับที่โต๊ะอาหารเลยค่ะ”นมช้อยกล่าว“เชิญครับ”ไรอันผายมือไปที่โต๊ะอาหารเป็นสัญญาณเชื้อเชิญ ซึ่งมีอาหารน่ารับประทานหลายอย่างเรียงรายรออยู่ตรงหน้าภายหลังจากเวลาครู่ใหญ่ๆได้ถูกใช้ไปบนโต๊ะอาหาร ไรอันกวาดสายตามองหาสาวใช้ที่เดินเข้ามารับคำสั่งเบาๆ จากคนเป็นนาย ก่อนจะเดินลับกลับเข้าไปในบ้านอย่างรู้จังหวะ และกลับออกมาอีกครั้งพร้อมกับโรมานี กองติ (Romani Co

“คุณลุงมาหาใครคะ?” เด็กสาวใบหน้าสะสวย เอ่ยถามขึ้นก่อน“ลุงมาหาเด็กสาวที่ชื่อทอรุ้ง”ทนายประภาษตอบ ทันทีที่เดินเข้าไปถึงบ้าน“หนูคือคนที่คุณลุงกำลังถามถึงค่ะ”ทอรุ้งตอบคำถามด้วยน้ำเสียงฉะฉาน ประกายในดวงตาคมสวยนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย ‘ไม่ผิดคนแน่!’ ทนายประภาษคิดในใจจ้องมองดวงตากลมโตของเด็กสาว ดวงตาซึ่งไม่อาจซุกซ่อนประกายเศร้าที่ทอดทอออกมาจากความรู้สึกเบื้องลึกไม่น่าเชื่อว่าชีวิตในวัย 18 ปีของเด็กสาวบ้านนอกที่ถูกบ่มเพาะมาด้วยไอดินกลิ่นแดดและสายลมกลางทุ่งกลางฟาร์ม จะมีหน้าตาที่สะสวยงดงามจนน่าตกตะลึง รูปร่างหน้าตาของทอรุ้งช่างงดงามเหมือนนางฟ้ากลางป่าเขา เส้นผมสีดำละเอียดราวแพรไหม ยาวสยายประบ่า แผ่ไปคลุมที่ด้านข้างของเนินไหล่ลาด ทอรู้มีผิวที่ไม่ขาวซีด หากเป็นสีของน้ำผึ้งจาง ผิวพรรณของเด็กสาวดูบอบบาง ละเอียดลออ สะอาดสะอ้านอวบอัดไปทุกสะอางองค์ทนายประภาษนึกชื่นชมอยู่ในใจ พวงแก้มของเด็กสาวมีสีชมพูระเรื่อ เปล่งปลั่งเหมือนสีชมพูของผลแก้วมังกรที่สะท้อนอาบพวงแก้ม ริมฝีปากเป็นสีชมพูอิ่มเต็มไปทั้งบนและล่าง คิ้วโค้งสวยเหมือนเมคอัพอาร์ติสฝีมือขั้นเทพบรรจงวาดเอาไว้ กรามได้รูปโค้งลงมารับกับคางและ

ระบายลูกไม้ชั้นดีที่สั่งเข้ามาจากอังกฤษ แลเห็นลูกไม้ระย้าย้วยออกมาอย่างสวยงามจากชายม่าน“ถูกใจไหม?”นมช้อยถาม“ถูกใจที่สุดเลยค่ะ แต่ออกจะใหญ่โตเกินไปด้วยซ้ำสำหรับหนู ถ้าจะเป็นห้องที่เล็กกว่านี้ หนูก็ไม่มีปัญหานะคะ”เด็กสาวตอบ“ถูกใจก็ดีแล้ว…ห้องเล็กกว่านี้ไม่มีหรอกค่ะ สำหรับที่คฤหาสน์หลังนี้”นมช้อยตอบสั้นๆ ก่อนจะก้าวนำเด็กสาวไปยังหน้าต่างเหนือเตียงนอน ที่ภายนอกหน้าต่างลำแสงสุดท้ายของแดดยามเย็นที่ทอดทอลงมากระทบกับบานกระจกที่หน้าต่าง ดึงดูดให้ทอรุ้งก้าวไปตามลำแสงที่สาดผ่านบานหน้าต่างนั้นช้าๆมือน้อยๆ ผลักบานหน้าต่างออกเบาๆ วูบแรก…รู้สึกถึงสายลมที่พัดเข้ามาลูบโลมใบหน้า เธอชะโงกออกไปสูดกลิ่นหอมของดอกไม้ที่พัดพามากับสายลมเย็นที่โชยเข้ามา ใบหน้าแช่มช้อยสูดหายใจแรงลึกรับกลิ่นหอมของดอกไม้เอาไว้เต็มอก“สวนดอกไม้จริงๆด้วย!”ทอรุ้งอุทานออกมาด้วยความตกใจ ทอดสายตาลงไปที่แปลงดอกไม้เบื้องล่าง กุหลาบที่กลางสวนหลากสีสัน อวดดอกสะพรั่งพราวอยู่กลางทุ่งหญ้าเขียวขจีที่แลไกลๆเหมือนกับผืนพรมสีเขียวผืนใหญ่“คุณไรอันเลือกห้องนอนที่อยู่ใกล้กับสวนดอกไม้…เพราะเดาว่าเด็กสาวอย่างหนูจะต้องชอบ” นมช้อยกล่าวเบาๆ

เปี่ยมรัก เด็กสาวรู้สึกถึงความอบอุ่นจากแววตาของไรที่อันวิ่งวูบเข้าจับหัวใจของเธอ ทอรุ้งลอบมองมือใหญ่ที่หลังมือรกไปด้วยไรขนของไรอัน ชายหนุ่มรูปงามผู้ที่กำลังจะกลายมาเป็นผู้ปกครองและพี่ชายของเธอในเวลาเดียวกันไรอันบรรจงจับช้อนอาหาร ตักและเอื้อมใส่จานให้กับเด็กสาวตรงหน้าเบาๆด้วยแววตาเป็นสุข นมช้อยยืนยิ้มกริ่มอยู่ใกล้ๆ นึกในใจว่าจะมีผู้ชายคนไหนหนอที่จะไม่เอ็นดูเด็กสาวพราวเสน่ห์ผู้นี้ได้ลงคอนมช้อยอดที่จะนึกหวั่นลึกๆในใจไม่ได้‘เด็กสาวผู้เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนในทุกกิริยาอาการ กับหนุ่มฉกรรจ์อย่างไรอันที่แววตากำลังฟ้องว่ากระหายในเนื้อหนังมังสาของเด็กสาวตรงหน้าอย่างมิอาจปิดซ่อน จะอยู่ร่วมกันในฐานะเด็กในปกครองและผู้ปกครองได้นานแค่ไหน? นมช้อยล่วงรู้ได้อย่างคนที่ผ่านความรักมาก่อนว่าทอรุ้งกำลังจุดไฟสวาทให้กับไรอันอยู่เงียบๆโดยที่เด็กสาวไม่รู้ตัว คฤหาสน์ทั้งหลังกำลังจะลุกร้อนขึ้นด้วยเพลิงปรารถนาของหนุ่มฉกรรจ์และสาวสะคราญขึ้นมาอีกครั้งก็คราวนี้แหละ!’นมช้อยพึมพำอยู่ในใจ ทอดสายตามองดูไรอันที่ชำเลืองมองทอรุ้งด้วยสายตาอบอุ่น…อ้อยอิ่ง หากแฝงไปด้วยสายตาที่มุ่งมาดปรารถนาถึงความเร่าร้อนรุนแรงในตัวเด็กส