LOGIN“อื้มมมมม” คีนครางออกมา เมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงกันข้ามกับที่เขาคิดไว้ เมื่อตะวันขยับเป็นฝ่ายจูบเขาก่อน ซึ่งคีนก็เปิดทางรับอย่างเต็มใจและรุกกลับในทันที ริมฝีปากที่พบเจอกันดูดดื่มแลกเปลี่ยนพลัดกันลุกพลัดกันรับอยู่อย่างนั้น ตะวันแทบไม่รู้ตัวว่าตัวเองมานั่งอยู่บนตักของคีนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งๆที่คีนยังไม่ผละออกจาก ริมฝีปากอิ่มของเธอเลย เขาดูดรั้ง หยอกล้อ ท้าทาย ให้ตะวันหลงอยู่ในสัมผัสนั้น คีนกระชับให้ร่างกายตะวันเบียดแนบร่างกายเขามากขึ้น คีนยังไม่ขยับไปมากกว่าแค่จูบกระชากวิญญาณตะวัน พวกเขายังครบเครื่องการแต่งกายที่คีนสวมเสื้อกล้ามกับกางเกงขายาวผ้าเนื้อนุ่มสำหรับนอน
“ฮา ฮา...ฉันอยากกลับห้องตัวเองค่ะ” ตะวันหอบหายใจกับการจูบมาราธอนระหว่างเขากับเธอ
“ฉันเป็นเพื่อนเล่นของเธอเหรอ...มาทำให้อยากและมาจากไป” ตะวันยังนั่งอยู่ที่เดิม บนตักคีน เพราะเขาโอบรัดวงแขนกักตัวเธอไว้
“ฉันดีใจที่ได้ยินคุณพูดแบบนั้น ว่าฉันก็ทำให้คุณอยากเหมือนกัน แต่คุณไม่ประทับใจฉันมากพอที่ฉันอยากจะไปต่อ”
“หึ หึ” คีนหัวเราะเสียงในคอ ตะวันเป็นคนแรกที่พูดแบบนี้กับเขา “รู้มั้ยเธอไม่ควรสบประมาทผู้ชาย โดยเฉพาะเวลาแบบนี้ ที่เธอแต่งตัวยั่วผู้ชายคนนั้นในห้องนอนที่มีเตียงใหญ่และแข็งแรงมาก”
“แล้วคุณจะใช้เตียงใหญ่ที่แข็งแรงมากกับผู้หญิงแบบฉันเหรอคะ?”
“ใช่! และอาจจะไม่ใช่แค่เตียง บนโซฟาหนังตัวนี้ด้วย”
“แบบนั้นฉันคงครางนานน่าดู” ตะวันยิ้มยั่วคีน
“คราง! ก็เป็นคำที่น่าฟัง ถ้าปากเธอสามารถทำแบบนั้นได้” คีนพูดและดึงมือของตะวันเลื่อนลงต่ำ หายเข้าไปในขอบกาวเกงเนื้อนิ่มที่ปิดกั้นสิ่งตรงข้ามภายในนั้น
ตะวันเม้มปากแน่น เก็บความตื่นเต้นตื่นกลัวกับสิ่งที่เธอได้สัมผัสอยู่ตอนนี้ คีน กำลังข่มขวัญเธอ เขายิ้มมุมปาก เขากำลังหัวเราะเยาะเธอมากกว่าที่จะพึงพอใจ เพราะเธอตัวสั่นด้วยความกลัว กลัวเขาจริงๆ เพราะเธอกำลังจะเจอกับของจริง ไม่มีการล้อเล่นจากคีน
“คุณจะทำกับฉันจริงๆ เหรอคะ?”
“จริง”
“แล้วถ้าฉันไม่ยอมละคะ คุณจะบังคับฉันมั้ย?”
“ขึ้นอยู่กับสถานการณ์”
“สถานการณ์แบบไหนคะ”
“แบบที่ฉันหาตัวสำรองไม่ได้ และฉันไม่จบความรู้สึกของฉันด้วยตัวฉันเองด้วย”
“ตัวสำรอง...คุณหาได้เหรอคะ ตอนนี้”
“ได้แน่นอน แต่ฉันจะอยากหาเหรอเปล่า ปัญหามันอยู่ตรงนั้น”
“แล้วปัญหานั้น เป็นปัญหาเหรอเปล่าคะ?”
“เป็น เพราะฉันอดทนไม่มากพอที่จะแก้ปัญหาแบบนั้น”
“งั้น! คุณก็จะบังคับฉัน”
“เชื่อเถอะว่าการร่วมมือกันมันดีต่อเธอมากกว่าเยอะ” ตะวันยิ้มออกมา แบบที่ไม่เต็มใจนัก เพราะคีนประกาศชัดว่ายังไงเขาก็ต้องได้เธอ และในอีกไม่นานต่อจากนี้ด้วยเพราะเขาภายใต้อุ้งมือเธอกำลังตื่นตัวจนน่ากลัว ตะวันกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แค่เธอต้องผ่านมันไปให้ได้ เธอต้องเป็นผู้หญิงร่านกับเขา คีนชอบแบบนั้น เขาคงไม่ชอบผู้หญิงไร้เดียงสาเป็นแน่ แต่เธอจะทำได้มั้ย นี้ต่างหากปัญหา เธอไม่เคยเลยสักครั้ง แล้วถ้าเขาได้เธอแล้วเขาไม่ประทับใจ เธอก็ทำได้เพียงนอนกับเขาแค่ครั้งเดียว มีอะไรกับเขาแค่ครั้งเดียว คิดแบบนี้แล้วเธอรู้สึกเจ็บปวดชะมัด
“เสี่ยง!...ลองสักครั้งกับคุณ”
“เสี่ยง?...” คีนเลิกคิ้วด้วยความเหลือเชื่อ เจอมาก็หลายรูปแบบ แต่แบบ ‘เสี่ยง’ เขาก็พึ่งจะเจอ เซ็กส์กับเขามันเสี่ยงมากเลยเหรอ คีนต้องกลับมาถามตัวเอง อย่างน่าสงสัย
“ฉันเลือกใช้คำผิดเหรอคะ?”
“ผิด และมากด้วย ฉันไม่ชอบ!!!” ตะวันทำหน้าแบบสำนึกผิดให้คีนได้เห็น ทั้งๆที่ในใจเธอคิดตรงกันข้าม ผู้ชายแบบคีนอะไรก็ได้ แต่อะไรก็ได้ต้องไม่อยู่ภายใต้คำนิยามความหมายเชิงสบประมาท คีนไม่ชอบมันจริงๆ
“ถ้างั้นฉันขอโทษนะคะ เอาเป็นว่า คืนนี้ ฉันกลับห้องก่อนดีมั้ยคะ?”
“เธอทำได้ดีกว่าการเดินจากไป ตะวัน!!!”
“คุณโกรธอยู่นะคะ ฉันทำให้บรรยากาศไม่ดี ฉันควรกลับดีกว่าค่ะ” ตะวันยืนยัน เพราะเธออยากกลับจริงๆ มือเล็กขยับออกมาจากที่อยู่เดิมที่อยู่มาได้พักหนึ่งแล้วในทันที
“เราควรเน้นปฎิบัติ มากกว่าพูด” คีนยอมปล่อยตะวัน ที่เธอได้ยืนบนขาของตัวเองในที่สุด ตะวันถอยออกห่างจากคีน
“ฉันจะกลับแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์” ตะวันพูดจบขยับเดินไปยังประตูทางออก อย่างไม่ลังเล เพราะสุดท้ายเธอเองที่ไม่พร้อม ไม่กล้า ขี้ขลาด ทั้งๆที่จะคิดเพียงว่ามันแค่เซ็กส์ เพราะสำหรับเขาแล้วมันแค่นั้น ไม่ว่าจะกับใครสำหรับคีนมันแค่เซ็กส์ เท่านั้น
ปัง!!!
“อ๊ะ!”
“ฉันบอกเธอแล้วใช่มั้ยว่า ห้องนี้เข้าง่ายแต่ออกยาก” ตะวันตาโตขึ้น เพราะเธอตกใจ คีนเปลี่ยนไปเขาคงโกรธเธอมากจริงๆแล้ว
ตะวันเลื่อนมือจับแขนสองข้างของคีนที่ฝ่ามือของเขาหายเข้าไปในเสื้อของเธอ บีบ สองมือทั้งสองของเขากอบกุมเนินภูเขาที่เต็มมือเขา เขาบีบทั้งสองข้างแรงมาก มากจนเธอเจ็บ ลงโทษ เขากำลังทำอยู่ แต่เขาไม่ลืมพื้นที่หวงห้ามที่เธอขอไว้ มือเล็กทั้งสองที่จับแขนเขาไว้อยู่ บีบแน่นมากขึ้น เมื่อเธอเจ็บและเสียวกับแรงบีบเคล้นนั้น เธอไม่หนี --ชอบ-- ตะวันคิดในใจ ความป่าเถื่อนของคีน เธอต้องการมันจากเขา “ฉันรู้จักเธอมากกว่าที่เธอรู้จักตัวเองด้วยซ้ำ ตะวัน” คีนผละใบหน้าออกมา กระซิบ เตือน ย้ำถึงความจริงที่ตะวันไม่ต้องการจะยอมรับ แต่มันเป็นความจริง ความเงียบของตะวันแสดงถึงการยอมรับ ดวงตากลมโตพร่าเลือน เมื่อ น้ำใสๆ ไหลออกมา คีน ขยับเอามือออกมา และขยับเก้าอี้ “อย่า...นะคะ” ตะวันกระซิบบอก เมื่อคีนดึงให้ตะวันขยับขึ้นมานั่งบนตักของเขา บนเก้าอี้ของเขา
“ไม่ใช่คะ” ตะวันตอบกลับเสียงแข็งๆ และพยายามจะดึงเสื้อและบราลูกไม้กลับสู่สภาพเดิม คีนยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับ ก่อนที่จะยอมถอยร่างกลับสู่เบาะนั่งหลังพวงมาลัยอย่างเดิม “เข้าบ้านเถอะ หิวแล้ว!” ตะวันเบิกตากว้างขึ้น มองคีนด้วยความตกใจ “ไม่นะ...คุณคีนกำลังจะกินตะวันอีกแล้วเหรอคะ?” ตะวันร้องเสียงดัง ก็เธอพึ่งจะ พึ่งจะ... คีนหันมายิ้มให้กับตะวัน เธอดูตกใจจริงๆ “เป็นคำถาม หรือ เป็นคำอุทาน” “ตะวัน...ตะวัน คือ...” ตะวันไม่อยากขัดใจคีน ซึ่งเธอทำไปหลายครั้งแล้ว ก็ไม่เห็นจะส่งผลอะไรกับคีนเลย เขาไม่เคยหันหลังกับการปฎิเสธหรือไม่เต็มใจ (ในช่วงแรก)ของเธอ เหมือนคีนไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเธอ เขาทำแต่สิ่งที่เขาอยากทำ เขาต้องการ --บ้าจริง-- ตะวันคิดในใจ เธอต่างหากที่กำลังแพ้ เธอกำลังกลายเป็น ผู้หญิงที่ต้องการมากกว่าความสัมพันธ์ สัมผัสทางร่างกาย “อาหาร ฉันหมายถึงอาหาร ที่ฉันต้องการจะกินตอนนี้” คีนขยายความ เมื่อตะวันก้มหน้า สีหน้ากังวลอะไรบางอย่าง คีนหันหน้ากลับมา คราวนี้เป็นตัวเขาเองที่แปลกไป ทำไมเขา เขาถึงต้องการให้ตะวันกำจัดความหมองเศร้าบนใบหน้าแ
ฟอดดดดด คีนอดไม่ได้ที่จะประทับริมฝีปาก จมูก ที่แก้มใสตรงหน้า แผ่วเบา อ่อนโยน ก่อนที่จะผละออกไป ดวงตาเข้มหลี่ลง เมื่อสุดปลายถนนที่เขาขับผ่านมา มีรถเอสยูวีสีดำจอดอยู่ ก่อนหน้านี้ไม่มี คงจะมาหยุดจอดตอนที่เขาพิจารณา วงหน้าของตะวันอยู่แน่นอน คีนเดินอ้อมมาฝั่งด้านคนขับ ตรงนี้เขาไม่เห็นว่าใครและจำนวนเท่าไหร่อยู่ในรถคันนั้น เมื่อคีนนั่งประจำหลังพวงมาลัย เขาเอื้อมมือไปใต้เบาะเช็คอาวุธเตรียมพร้อมกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ คีนหันไปมองตะวันที่ตอนนี้ไม่รู้สึกตัวแล้ว จะเรียกว่าเธอหลับหรือสลบไปอย่างสงบก็ตาม และดูแล้วคงอีกนานกว่าตะวันจะลืมตามาพบกับความเป็นจริงที่ว่า เขารออยู่ “ในฝันเธอ คงมีฉันอยู่นะ” คีนพึมพำก่อนที่จะถอยรถและกลับรถย้อนกลับทางเดิม และแน่นอนเขาก็จะต้องผ่านรถเอสยูวีสีดำคันนั้นแน่นอน คีนมองป้ายทะเบียนรถและมองกระจกที่ติดฟิลม์ดำ มองไม่เห็นข้างในแต่เขาบันทึกป้ายทะเบียนลงสมองเรียบร้อยแล้ว คีนหันมามองตะวันข้างเบาะคนขับ หลังจากที่มาถึงที่หมายและเข้าที่จอดรถ แตกต่างไปจากทุกครั้ง ที่จะมีคนมาย้ายรถหลังจากที่คีนกลับถึงบ้าน คีนจะทำเพียงจอดและลงจากรถ เด
ตะวันร้องครางออกมาไม่หยุด เพราะเธอหยุดไม่ได้ คีน คุณคีน โอ้ย! ดีเหลือเกิน เขากระแทกเข้า ออก เข้า ออก อยู่แบบนี้ในที่โล่งแจ้ง ที่เป็นสาธารณะ ทำให้ตะวันตื่นเต้นเพิ่มทวีความเสียวมากขึ้น เธอไม่ได้ต้องการผู้ชม แต่พื้นที่เสี่ยงกับเซ็กส์ เร้าใจแบบนี้...นี่เอง “แรงอีกค่ะ...คุณคีน” ตะวันไม่รู้ตัวว่าตัวเองกลายเป็นหญิงร่าน ไร้ยางอายไปแล้ว เธอไม่ขัดขืนแต่ยังขอความเร้าใจมากขึ้นกว่าเดิม ซึ่งไม่ต่างไปจากคีนเลย สถานที่แบบนี้ไม่ได้แปลกและใหม่สำหรับเขา คีนสามารถหาที่กระแทกใส่ร่องสาวมาเยอะแล้ว ยิ่งสถานที่เปิดกว้าง ง่ายต่อการมีผู้ชมหนังสด ยิ่งทำให้คีนเร้าใจและตื่นเต้นมากกว่าในพื้นที่ส่วนตัว “ช่างน่าประทับใจ...” คีนครางบอกที่ข้างหูเล็กๆ ที่เขาอดไม่ได้ที่จะเลีย เล้าโลมใบหูนั้น “อ้าร์ส อ้าร์ส...คุณคีน ตะวัน...อ้าร์สสส...ชอบค่ะ...เสียวมาก” ตะวันร้องครางออกมาไม่หยุด บอกความรู้สึกที่เป็นการยกย่องชมเชยการกระทำของคีน “ชอบ...ฉันก็ชอบ...ตอดรัดฉันอีกสิตะวัน...” คำสั่งเสียงพร่า กับจังหวะที่เร้าใจ ตะวันเสียวจนตัวเธอจะระเบิดออกมาแล้ว เมื่อนิ้วมือจากทั้งสองข้างของคีน รุม
“ผมจะไปคุยกับลูกค้าสาขาสามครับ” คีนโกหก แต่ใบหน้าเขาไม่แสดงพิรุธออกมา ในทางตรงข้ามเขามีรอยยิ้ม เมื่อเห็นอีกหนึ่งชีวิตในรถเบาะหลังของพ่อ ที่กำลังออกมา สาวแรกแย้มที่เปรี้ยวจี๊ด แบบที่พ่อเขาชอบ เธอแย้มยิ้มให้คีน ซึ่งคีนก็ไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ สายตาหว่านเสน่ห์ที่ให้เขา แน่ละระหว่างเขากับพ่อ สาวๆถ้าเลือกได้ก็อยากจะไปกับเขามากกว่ากับพ่อวัยหกสิบ แต่ฟิลิปอายุเป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น ซึ่งฟิลิปวัยหกสิบก็ไม่เคยต้องทำให้สาวๆต้องผิดหวังถ้าฟิลิปเลือกเธอคนไหนมาปลดปล่อยและออกแรง “ตามสบาย” ฟิลิปพูดแค่นั้นและเดินโอบเอวสาวเปรี้ยวคนนั้นไปทางเดียวกับที่คีนพึ่งออกมา คีนยิ้มเพราะถ้าพ่อเขาไม่ได้มาตามลำพัง พ่อก็คงกลับดึกไม่ก็อยู่ถึงเช้ากับของเล่นชิ้นนี้ คีนหันมามองโทนี่ที่ยังยืนอยู่ที่เดิม และมองมาทางเขากับในรถเขาสลับกัน คีนแค่ยิ้มออกมาเล็กน้อยและหันหลังกลับ เข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว ถึงโทนี่จะเห็นสิ่งผิดปกติในรถก็ไม่เป็นไร โทนี่ไม่ใช่ลักษณะคนปากเปราะและช่างประจบประแจง เขาเป็นแบบที่คีนเองก็ต้องยอมรับไม่ได้ว่า โทนี่เป็นคนเถื่อนที่น่านับถือและไว้ใจได้ในความจงรักภักดีที่เขามีให้กับพ่อ แต่บางเ
ตะวันหอบหายใจ ลมหายใจที่ถี่เร็วทำให้ความอวบอิ่ม ที่อิ่มเอิบขยับขึ้นลง เรียวขาที่ดูเหมือนจะหมดแรง พาดลงบนท่อนแขนของคีน คีนยังคงประคองร่างกายไว้ ไม่ทิ้งน้ำหนักลงบนร่างบาง ที่เหมือนต้องการอากาศมากในตอนนี้ “ตะวัน ลุกขึ้นมาแต่งตัว ฉันมีที่ที่ต้องไป และฉันจะพาเธอไปด้วย เพราะฉันยังต้องการมีเซ็กส์กับเธอ...” คีนมองนาฬิกาบนฝาผนัง เขาขยับและถอดตัวตนออกจากร่องสาวอย่างรวดเร็ว ตะวันมองคีนตาโตขึ้น เรียวขาขยับแนบชิดปิดความบอบช้ำจากสายตาของคีนทันที ความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากร่องสาวของเธอ เธอรู้สึกได้ เขาให้ของขวัญเธอกับสองนิ้วของเขา และเพียงไม่นานเขาก็ทวงบุญคุณจากเธอจากตัวตนของเขาที่ไม่ลดละความแข็งแรงลงเลย แม้ว่าเขาจะปลดปล่อยและออกแรงกับเธอไปมากแล้วก็ตาม “แต่...ตะวันอยากกลับแล้วนะคะ” ตะวันไม่ได้ปฎิเสธ แต่เธอย่อมรู้ขีดจำกัดร่างกายตัวเองดี เธอเจ็บและปวดแสบขึ้นมาทันที หลังจากที่คีนถอดถอนตัวตนออกไป และไม่ใช่แค่ความรู้สึกนั้นที่เธอรับมือกับมันอยู่ เธอยังปวดร้าวตามร่างกายโดยเฉพาะสะโพกของเธอ เธอต้องรับแรงกระแทกจากเขานานและมากเกินไป “อย่าดื้อ...แต่งตัว” คีนเสียงด







