ริว / รัฐพล
หนุ่มหล่อ เบ้าหน้าฟ้าประทานอีกคนของกลุ่ม ของดีคณะวิศวะ ปี 4 รั้ว ม.B รองประธานบริษัท ทายาทคนที่2 ตระกูลดังอย่าง ธัญญดาภัทร์ ครอบครัวทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ระดับต้น ๆ ของประเทศ
ระดับความรวยนั้นคงไม่ต้องพูดถึง
นิสัย เจ้าชู้ไหม...น่าจะน้อยกว่าพี่ชายฝาแฝดนิดนึง
ไม่ชอบผู้หญิง อ่อนหวาน หัวรั้น ที่สำคัญเขามีคนในใจอยู่แล้ว
ปากแข็ง แต่คลั่งรักมาก ปากปฎิเสธไม่ชอบ แต่กับมักพาตัวเองเขาไปยุ่งเกี่ยวกับเธอ และที่สำคัญแต่เมื่อปากปฎิเสธไปแล้ว กับต้องกลื้นน้ำลายตัวเอง เมื่อดันแพ้ทางให้กับยัยเด็กหัวรั้นอย่าง เจนิส
เจนิส / เจนิตา
คณะบริหารปี 2 หญิงสาวใบหน้าสวย อ่อนหวานแต่ไม่ใช่กับทุกคน หัวรั้น ดื้อ และที่สำคัญไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น ไม่สนใจใคร
เมื่อโดนผู้ชายหน้าตาดี หักอกมา ฉันจึงมีฐิติ กับผู้ชายหน้าหล่อ ฉันเกลียด ผู้ชายเจ้าชู้ ไม่ชอบผู้ชายหล่อเบ้าหน้าฟ้าประทาน เพราะมีอีกหลายคนที่พร้อมจะเข้ามาแย่งฉัน แต่วันนึงฉัน กับพลาดมีอะไรกับคนที่ฉันไม่รู้จัก
เขาคือใคร ทำไมทุกคนต้องหลงเสน่ห์ของเขา
[ทั้งมหาลัยนี้ มีแค่ฉันหรือเปล่า...ที่ไม่รู้จักเขา ]
ไม่คิดจะไม่สนใจ แต่กับฉันหลงสเน่ห์ของเขาคนนั้น อย่างไม่รู้ตัว
"ฉันห่างไกล คำว่า แฟนของเขา...มาก"
ฉันจะห้ามความรู้สึกนี้ได้ยังไง เมื่อเขามีคนที่ ใช่...อยู่แล้ว
***************
"ไง...หลบหน้าผัวมาหลายวัน" คนตัวโตกดเสียงมาอย่างไม่น่าฟัง ยิ่งเธอขัดขืนเขายิ่งเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือ
"ปล่อยนะพี่ริว พี่ไม่ใช่ ผัว..." เสียงเล็กถูกกลื้นหายในลำคอ เมื่อโดนคนใจร้ายตรงหน้าระดมจูบไปทั้งใบหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว ริวถอนจูบออก เสมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน
"ผัว...ที่เอาเธอคนแรกหนะ"
"พี่ริว..." เจนิสตะเบ่งเสียงด้วยสีหน้าอันโกรธจัด
"ทำไม เรียกชื่อพี่บ่อยแบบนี้ละครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับสบตาคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน
"คิดว่าคืนนี้เธอจะรอดเหรอ" ริวตะเบ่งเสียงขึ้นมา จนร่างบางถึงกับชะงัก
"ปล่อย...นะ คนเลว" ยิ่งเธอต่อต้านเขายิ่งรุนแรงกับเธอมากขึ้น
"เอาดิ...เธอตบ ฉันจูบ..." ริวเอ่ยพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาดุดัน
***************
เชตเรื่องหนุ่มๆวิศวะทั้ง 4 หนุ่ม เซตรุ่นพี่
พันธะร้ายนายวิศวะ เรียวตะ x เชอรีน
พิษรักร้าย Toxic Love ริกกี้ x นินิว
พลาดรักร้ายนายวิศวะ อรัณ x มิริณ
คลั่งรักร้ายนายวิศวะ ริว x เจนิส
เซตวิศวะรุ่นน้อง มีทั้ง 4 หนุ่มในบางตอน
รัก(ลับ)นายวิศวะ เจมส์ x อันนา
ใครรอพี่ริวสายหวานละมุน อบอุ่นเหมือนไมโครเวฟ ข้ามไปได้เลยจ้า แก๊งค์นี้ไม่มีคนดีอยู่จริง ที่ผ่านมามันเป็นแค่ภาพลวงตา อิอิ ถึงคิวเรื่องของพี่ริว พ่อหนุ่มเฟรนรี่กันแล้วนะคะ ฝากนักอ่านที่น่ารักติดตามและให้กำลังใจพี่ริวและนุ้งเจนิสกันด้วยคะ
ใครชอบพระเอกสายละมุน โลกสวย ไม่เหมาะกับนิยายเรื่องนี้ ผ่านไปได้เลย อ่านแล้วไม่ถูกจริต ไม่ทิ้งคอมเมนท์แย่ๆ ให้กับนักเขียนนะคะ เพื่อเซฟความรู้สึกนักเขียน
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้แต่ง ห้ามคัดลอกหรือลอกเรียนแบบใดๆ ทั้งสิ้น ไม่อนุญาตให้ละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด ฝ่าฝืน ทั้งจำทั้งปรับ เนื้อหาในเรื่องเขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลในภาพ ศิลปิน เสียหายแต่อย่างใด
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหารุนแรงในบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อายุต่ำกว่า20 ปีควรได้รับคำแนะนำ ฝากเป็นกำลังใจให้ไรท์กันด้วยนะคะ
เพจ Kim Nayeol คะ
เปิดเรื่อง 17.05.2025
เจนิสฉันได้แต่เสมองคนตรงหน้า ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะเข้ามาแบบนี้ นิฉันไม่ได้โง่เชื่อเขาหรอกนะว่าพวงกุญแจฉันมันหล่นเองฉันรู้สึกถึงแรงกระชากมาจากด้านหลัง"ของฉันเอง" ฉันเอ่ยและสบตาเข้ากับคนตรงหน้า จากนั้นฉันก็ยื่นมือไปรับพวงกุญแจมาจากเขา แต่นั้นใช่ว่าเขาจะยอมคืนมันให้กับฉันดีๆ"ทำไม...เจอหน้าฉัน ต้องตกใจขนาดนั้นเชียว" เขาไม่พูดเปล่าและยังโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาใกล้ใบหน้าของฉัน ร่างบางได้แต่มองตาพริบๆ และสายตาจับจ้องใบหน้าของเขา"ฉันเปล่า ฉันแค่คิดว่าเราไม่ควรเจอกันอีก" เจนิสเอ่ยด้วยเสียงสั่น ราวกับไม่เป็นตัวของตัวเอง ฉันเบนสายตาออกไปจากสายตาคู่ดุที่จ้องฉันมา ฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เขาดูอันตรายยังไงไม่รู้หรือจะเป็นเพราะคืนนั้น พอเจอหน้าเขาฉันจึงรู้สึกแปลกๆ ฉันละสายตาออกจากคนตัวโตและหวังจะเดินหนีเขา บ้าไปแล้วทำไมเขาต้องเข้าหาและทำเป็นเหมือนว่าเรารู้จักฉันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้เลยนะ แต่ขณะที่ร่างบางกำลังจะเดินหนีเขานั้น ฝ่ามือหนากับจับเข้าที่เรียวแขนเล็ก พร้อมกับจ้องมองใบหน้าหวานอีกครั้ง ริวโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาหาเจนิส ร่างบางถึงกับถอยหนี นี่เขาจะทำอะไรคนเดินผ่านไปมาไม่คิดจะอายบ้าง
@ภายในสนามกีฬาด้านริวอีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาลงสนามแข่งนาทีของครึ่งหลัง และตอนนี้นักกีฬาหลายคนก็ทยอยเดินลงสนาม สายตาคมทอดยาวมองออกไปยังแสตนขอบสนามที่ร่างบางของใครบางคนนั่งแต่ตอนนี้มันกับมีแต่ความว่างเปล่า ริวนึกถึงใบหน้าหวานๆของเจนิสถึงกับส่ายหัว หึ...อย่าบอกนะว่าออกไปแล้วไม่กลับเข้ามาเชียร์ฉันอีก แค่รู้ว่าเจนิสนั่งเชียร์ฝั่งทีมตนใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับผุดรอยยิ้มขึ้นมาราวกับไม่รู้ตัว แต่อีกใจกับคล้านขึ้นมา ก็แค่ผู้หญิงที่เขาเคยนอนร่วมเตียงคนนึงแล้วทำไมต้องสนใจด้วยวะริวเลิกนึกถึงใบหน้าสวยหวานต้นเหตุที่เข้ามาวุ่นวายในใจของตน ริวพยายามสลัดใบหน้าหวานๆ ของเธอออกจากห่วงความคิดของตน แบบนี้เขาจะมีสมาธิแข่งได้ยังไงกัน เมื่อคิดได้ดังนั้นริวจึงเดินลงไปยังสนามส่วนอีกด้านของใครบางคนร่างบางที่กำลังเข้าไปวุ่นวายภายในใจของรุ่นพี่หนุ่มนั้น เจนิสกลับเข้ามานั่งที่เดิมอีกครั้งแต่ครั้งนี้กับต้องเปลี่ยนฝั่งประตู ฉันกลับเข้ามานั่งขณะที่ฟุตบอลนั้นเริ่มแข่งขันกันไปได้สิบนาทีแล้วฉันมองไปยังร่างสูงเบอร์แปดสิบแปดก็เห็นว่าเขานั้นวิ่งอยู่ในสนาม"พวกแกมาช้าเมื่อกี้ ผัวอรัณฉันยิงนำทำประตูไปแล้วจ้า..." นั่งลงได้ซั
ด้านริวในจังหวะที่ผมวิ่งมาเตะลูกฟุตบอตส่งให้ไอ้เรียวตะนั้น สายตาผมเสมองออกไปยังลูกบอลที่วิ่งออกไปที่ขอบสนาม ผมถึงกับชะงักเพราะไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอกับยัยขี้เมาที่นั่งเชียร์พวกผมอยู่ขอบสนาม ผมสบตากับใบหน้าสวยของยัยนั้นเข้าอย่างจัง ริวเสมองเจนิสอย่างไม่ยอมละสายตาจนกระทั่ง!! ปิ๊ด ปิ๊ด !! จากนั้นเสียงนกหวีดก็ดังขึ้น"หมดเวลาในครึ่งแรก" เสียงประกาศจากกรรมการ ผมจึงยอมละสายตาออกจากใบหน้าของเธอด้านเจนิส อ่า...เมื่อกี้เราสบตากันฉันปฏิเสธผู้ชายคนนั้นไม่ได้เลยว่าเขาหล่อและเท่มาก เล่นเอาซะฉันเองถึงกับเสียอาการไปชั่วขณะ จู่ๆ ภาพที่เราร่วมเตียงกันในคืนนั้นก็วิ่งเข้ามาในหัวของฉันถึงกับรู้สึกหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าคนที่ตนนอนด้วยนั้นอยู่ในสนามนี้ด้วย"แก...เจ ยัยเจนิส" เสียงเรียกของยัยเฟย์ทำเอาฉันถึงกับสะดุ้งตัวขึ้นมา"ฉันเรียกแกตั้งนาน เป็นไรป่าว นั่งใจลอยไปได้" เฟย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้แต่เสมองใบหน้าของเจนิสด้วยท่าทีสงสัย หรือที่เพื่อนเป็นแบบนี้เพราะไอ้เลย์กัน"ป่าว ฉันไม่เป็นไร" ฉันรีบตอบยัยเฟย์ด้วยสีหน้าปกติทั้งที่ในใจตอนนี้ในใจฉันตื่นเต้นมาก ถึงกับใจเต้นโครมคราม"พักครึ่งแรกแล้วไปห้องน้ำกั
หลายวันต่อมาด้านเจนิสหลังจากที่ฉันพลาดมีอะไรกับผู้ชายคนนั้น หลังจากที่กลับมาถึงคอนโดฉันก็จัดการตัวเองโดยการซื้อยาคุมฉุกเฉินมาทานทันที ฉันป้องกันตัวเองไว้ ส่วนกับเลย์หลายวันมานี้เราไม่ได้ติดต่อกันเลย ที่มหาลัยฉันก็ไม่เจอเขา นับตั้งแต่วันที่เราเลิกกัน ฉันไม่ได้ข่าวคราวอะไรของเลย์เลยแปลกเนาะทั้งที่เราเรียนที่มหาลัยเดียวกันจะบังเอิญเจอกันทีมันเป็นอะไรที่ยากมักมาก การที่ฉันจะลืมใครซักคนที่เข้ามาอยู่ในใจของฉันนานนับปี จะให้ลืมเพียงแค่เวลาหนึ่งสัปดาห์มันก็เป็นไปได้ยากมาก เพื่อนฉันแนะนำให้ฉันมีคนใหม่จะได้ลืมคนเก่า แต่มันไม่ได้ง่ายเลยสำหรับฉันเลยนี้สิ ถ้าฉันจะมีใครซักคนขอเป็นคนใหม่ที่เข้ามา ฉันรักเขาจริงฉันไม่ต้องการให้เขาเข้ามาเป็นตัวแทนของใครอีกคน@มหาวิทยาลัย Bร่างบางในชุดเสื้อกีฬาสีเขียวการเกงยีนส์ขาเดฟสีซีดผมยาวถูกรวบมัดเป็นจุกขึ้นกลางหัว สะพายกระเป๋าเป้น่ารักสีชมพูคู่ใจ วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ทางมหาลัยนั้นมีการแข่งขันกีฬาสีที่มหาลัย ซึ่งฉันก็เป็น กลุ่มที่ไม่ชอบการเข้าร่วมกิจกรรมเรื่องเล่นกีฬาฉันเล่นอะไรไม่เป็นซักอย่าง ทั้งที่วันนี้ช่วงเช้ามีการเดินขบวนกันไปแล้ว แต่นี้จะสิบโมงที่ฉันพึ่
เช้าวันต่อมาแสงแดดสาดส่องเข้ามากระทบเข้ากับเปลือกตาที่หลับสนิทนั้น ร่างบางที่หลับอยู่ถึงกับงัวเงียขึ้นมา นี้มันกี่โมงแล้ว ทำไมวันนี้นาฬิกาปลุกฉันถึงไม่ยอมทำงานกัน เมื่อเห็นว่าข้างนอกมีแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาร่างบางที่หลับอยู่กับพลิกตัว แต่ในจังหวะนั้นร่างบางกับต้องตากลมเปิดกว้างออกมาด้วยความตกใจ เมื่อพบว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาฉันไม่ได้นอนคนเดียว ร่างหนาผิวขาวที่นอนร่วมเตียงมากับเธอตลอดทั้งคืน!! อึก !! ฉันถึงกับรู้สึกสะอึกขึ้นมาทันที พร้อมกับรู้สึกปวดหัวขึ้นมาหนึบๆ ฉันจำได้ว่าเมื่อคืนฉันเมามากๆ อ่านี้มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันๆ พยายามนึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่จู่ๆ กับรู้สึกใบหน้าร้อนขึ้นมาพราวๆ"ให้ตายเถอะ อย่าบอกนะว่าคนที่ฉันนอนด้วยมาตลอดทั้งคืนไม่ใช่เลย์ ฉันไม่อยากจะคิด แต่ดูจากรูปร่างสีผิวของคนที่นอนหันหลังให้ฉันก็ไม่ใช่เลย์แล้ว ฉันพยายามนึกเหตุการณ์ต่างๆ ฉันเมาและเรียกชื่อเลย์มาตลอดทั้งคืน ฉันจำได้ว่าฉันเป็นฝ่ายกระชากเลย์เข้ามาจูบ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นฉันฝันไปสินะที่หวังให้เลย์นั้นอยู่กับฉัน" ฮือ...นะตอนนี้ฉันอยากจะร้องไห้มักมาก ฉันเสียตัวให้กับไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้และที่สำคัญฉันเป็นฝ่ายเริ
@ภายในโรงแรมริวตัดสินใจแวะพาคนเมาไม่ได้สติในเข้าพักโรงแรมแห่งหนึ่ง ร่างบางยังคงเมาหนักจำอะไรไม่ได้ ร่างสูงอุ้มคนเมามาวางลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ แต่ขณะที่ริวกำลังจะลุกขึ้นนั้น กับโดนร่างบางตรงหน้านั้นกระชากคอเสื้อเอาไว้ไม่ยอมปล่อย"เฮ้ย...ยัยขี้เมา นี้ปล่อยฉันก่อนสิ" ริวเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์มากนัก แต่นั้นร่างบางของคนเมากับลุกขึ้นนั่งและส่งสายตายั่วยวนให้กับชายตรงหน้า มือเรียวลูบไล่ใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับปลุกอารมณ์ของอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว สายตาที่เธอส่งให้เขามาแม่งอันตรายต่อท่อนล่างของเขานัก"ฉันจะบอกอีกครั้ง จะปล่อยไม่ปล่อย" เสียงเข้มเอ่ยออกมากับคนไม่ได้สติ แต่นั้นใช่ว่าคนเมาจะสนใจ แต่กับส่งเสียงหัวเราะขึ้นมาแทน"คริ คริ ไม่เอาสิเลย์อย่าใจร้ายกับเจนักเลยนะ" เสียงหวานยังเอ่ยพึมพำออกมาคิดว่าชายตรงหน้านั้นเป็นอดีตคนรักของตน เจนิสไม่พูดเปล่าพร้อมกับซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอของคนตัวโตและเป็นฝ่ายขบเข้าที่ลำคอของชายหนุ่มมาเบาๆ เล่นเอาริวถึงกับขนลุก ให้มันได้แบบนี้สิ ปลุกแบบนี้เดี๋ยวแม่ง ก็ขาแหกกันพอดี ริวได้แต่พึมพำคิดในใจ"ฉันไม่ใช่ไอ้..." คำว่าเลย์ถูกกลื้นหายเข้าไปในลำคอ เมื่อร่างสูงม
สวนคนที่ถูกคนเมาจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว ริวถึงกับชะงัก นี้เป็นครั้งแรกที่โดนผู้หญิงนั้นเป็นฝ่ายเข้ามาจูบและเปิดทางให้ก่อน แบบนี้ก็เข้าทาง คนอย่างเขาแล้วสิ บอกแล้วว่าไม่ใช่คนดีอะไร โดนผู้หญิงกระชากเข้าไปจูบแบบดูดดื่มแบบนี้มีหรือเสือร้ายอย่างเขาจะไม่สนองกลับ"นี้เธอถอนตัวตอนนี้ยังทันนะ" ริวได้แต่เอ่ยพึมพำขึ้นมาในใจ เมื่อไหร่ที่เลือดในกายสูบฉีดบอกเลยว่าไม่มีรอดซักรายริวปล่อยให้คนตรงหน้านั้นตักตวงรสจูบจากปากของตนอย่างพอใจ แต่เพียงไม่กี่นาทีต่อมา จากนั้นร่างสูงก็แปรเปลี่ยนเป็นเขาเสียเอง ที่ตักตวงจูบจากปากของเธอแทน จูบที่เร้าร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จูบที่มีรสชาติฝาดๆ ขมๆ ปะปนเข้ามาในโพรงปากหนา แบบนี้แหละสิ่งที่เขาต้องการ!! อ่า เรียวลิ้นหนาของคนมากประสบการณ์เปิดปากและดุดเรียวลิ้นร้อนเกี่ยวลิ้นของคนตัวเล็กอย่างพอใจ จากที่คนเมาเป็นฝ่ายเริ่มแต่กับเป็นริวเสียเองที่เป็นคนคุมเกมส์ในค่ำคืนนี้ ให้ตายเถอะยัยนี้ร้อนแรงชะมัดถึงหน้าตาเธอจะสวยหวาน แต่นั้นก็ไม่ใช่สเปกเขา จากที่เราสัมผัสกันด้วยรสจูบนี้ ยัยขี้เมานี้คงไม่ธรรมดา ดีเหมือนกันเขาไม่ชอบของใหม่แกะกล่อง ไม่ชอบที่ต้องเป็นคนสอนงานใครมากประสบการณ์แบบเธอน
2 ซม ผ่านไปริวที่นั่งอยู่ในโต๊ะร่วมกับอรัณและเรียวตะ ไม่นานทั้งสองหนุ่มก็ขอตัวกลับคอนโด ร่างสูงนัยตาคมเข้มจ้องมองร่างบางในชุดนักศึกษาตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามา นี่ผ่านไปจะสามชั่วโมงแล้ว ริวยังคงนั่งมองเธออยู่เช่นนั้น ริวที่เห็นสภาพของเธอ ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อภาพที่เห็นร่างบางในชุดนักศึกษานั่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะโดยมีเพื่อนของเธออย่างริต้านั้นนั่งเฝ้าส่วนโต๊ะผมเหลือแค่ผมและไอ้ริก หมดขวดนี้ก็จะกลับแล้วเหมือนกัน เพราะพรุ่งนี้พวกผมมีเรียนตอนสิบโมง เมื่อนั่งกันได้ซักพักไอ้ริกก็ย้ายโต๊ะไปนั่งจีบสาว ผมว่าผมจะกลับก่อนมันแล้วแหละ เพราะดูท่าแล้วไอ้ริกน่าจะติดลมนั่งจีบเด็กมันต่อร่างสูงเดินมาที่โต๊ะของพี่ชายที่ตอนนี้ มีริต้า ริก และก็ผู้หญิงคนนั้น"กูกลับก่อนนะ ง่วงแล้ววะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า" ริวเดินเข้ามาหาริกแต่สายตากับเบนไปยังร่างบางที่หน้าฟุบลงกับโต๊ะ"เฮ้ย...กลับก่อนได้ไง กลับพร้อมกันดิวะ เนี้ยจะหมดขวดและ" ริกเอ่ยมาขณะที่ยังนั่งชนแก้วกับริต้าอย่างสนุก"ใช่ หมดแก้วนี้ต้าก็จะกลับแล้วเหมือนกัน" ริต้าเธอหันมาเอ่ยกับผม และตอนนี้กลายเป็นว่าผมต้องมานั่งรอไอ้ริกและดูพี่ชายกำลังรุกจีบสาว
10 นาทีที่แล้วด้านเจนิสหลังจากที่ฉันมาถึงร้านตามที่พี่แป้ง บอกกับฉันมานั้น แต่ก็ไม่มีวี่แววของคนที่ฉันอยากเจอแต่อย่างใด ร่างบางเดินมานั่งในโต๊ะร่วมกับแป้งและเพื่อนๆ ของเธอและมีผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่ร่วมโต๊ะด้วย เมื่อมาถึงฉันก็ไม่รอช้าถามถึงคนที่ฉันอยากเจอทันที"พี่แป้ง เลย์ละคะ""เลย์ ... เออ ใช่สิ เมื่อกี้เลย์นั่งอยู่โต๊ะนั้น เจมาช้าไปแค่ห้านาที สงสัยเลย์จะกลับไปแล้ว" พี่แป้งเอ่ยกับฉันมา"ไหนๆ ก็มาแล้ว เจก็นั่งก่อนสิจ๊ะ" พี่แป้งเอ่ยกับฉัน แต่กับมีผู้ชายคนนึงที่นั่งข้างเพื่อนพี่แป้งนั้นยกยิ้มขึ้นมาให้ฉันๆ ดูคุ้นหน้าเขาอยู่นะ แต่ไม่รู้จัก"คนสวย ดื่มอะไรดีครับ" พี่ผู้ชายใบหน้าหล่อที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มนั้นเอ่ยกับฉัน"ว่าไงเจ ดื่มอะไรดี""ออนเดอะร็อค" ทุกคนในโต๊ะต่างดูตกใจกับฉัน"เอางั้นเลยเหรอเจ""จัดมาเถอะค่ะ เจ อยากเมา" ฉันบอกกับพี่แป้ง จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็ยื่นแก้วมาให้ฉันทันทีมือเรียวรับแก้วมาจากนั้นก็กระดกลงคอทันที ฉันไม่ใช่สายดื่มแต่วันนี้ฉันอยากเมาๆ เพื่อจะได้นอนหลับ ไม่ฟุ้งซ่านที่จะโทรหาเลย์ ฉันไม่อยากให้เขานั้นเกลียดฉัน ฉันดื่มไปเพียงแก้วเดียว และตอนนี้มันรู้สึกร้อนและมึนๆ ห