“...”เซอบราวสกีตะลึงงันอย่างเห็นได้ชัด เขาอดไม่ได้ที่จะมองชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ที่กำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ แซคคารี คอนเนอร์เธอต้องเป็นคู่หมั้นของคุณคอนเนอร์ ใช่ไหม?ปกติแล้ว คู่รักที่มายังศาลากังเพื่อที่จะรับทะเบียนสมรสจะเต็มไปด้วยความเบิกบาน ดังนั้น ทำไมท่าทีคุณคอนเนอร์ถึงมืดมัวเป็นตอนกลางคืนกันล่ะ?ก็ได้!คุณคอนเนอร์มีท่าทางเยือกเย็นอยู่เสมอ ราวกับหน้าของเขาเป็นอัมพาต มีสักกี่คนที่ได้เห็นเขายิ้มจริง ๆ?เมื่อคุณเซอบราวสกีเห็นหน้านิ่งของคอนเนอร์ เขาไม่กล้าที่จะพูดอีกและรีบหาใครสักคนเพื่อมาดำเนินการจดทะเบียนให้กับแซคคารี คอนเนอร์และชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ไม่กี่นาทีต่อมา ชาร์ล็อตและแซคคารีได้ถ่ายรูปแต่งงานช่างภาพมองไปที่หน้าของแซคคารีผ่านเลนส์ “คุณครับ ยิ้มหน่อย”แซคคารี คอนเนอร์ช่างไร้อารมณ์ช่างภาพพูดว่า “คนส่วนใหญ่แต่งงานกันแค่ครั้งเดียวในชีวิต รูปแต่งงานนี้จะตามคุณไปตลอดชีวิต คุณไม่อยากเห็นหน้ามัวหมองของตัวเองในตอนที่มองทะเบียนสมรสในอนาคตหรอก เพราะงั้น ก็แค่ยิ้ม โอเค๊?”แซคคารียังคงไร้อารมณ์ช่างภาพรู้สึกช่วยไม่ได้ “โอเค! ตอนนี้พูดชีส...ชี…”ภายใต้แววตาที่เยือกเย็นของแซคคารี ช่าง
ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ผู้หญิงที่ถูกหักหลังและทำให้เจ็บโดยคนที่เธอรักมาที่สุด ลงเรือลำเดียวกับเขาแล้ว เธอมีแรงจูงใจที่จะแต่งงานกับเขา แต่เธอก็ยิ้มอย่างสดใสมาก!ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ผู้หญิงที่เอาชนะเดิมพันกับเขาถึงสองครั้ง!ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่งแต่ก็หัวรั้น!ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์!โธ่เว้ย!เกิดอะไรขึ้นกับเขา?การแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าข้อตกลง ทำไมเขาถึงหยุดคิดถึงชื่อของเธอไม่ได้ล่ะ?เมื่อชาร์ล็อตขับมาถึงบ้าน เธอขับผ่านวิลล่าติดทะเลของไบรสัน เธอเห็นไบรสันกำลังเดินใกล้ ๆ ทะเลสาปด้านนอกสวนขณะที่จับมือทิฟฟานี่“ไบรซ์ คนที่อยู่ในรถคันนั้นดูเหมือนจะเป็นชาร์ล็อตนะ” ทิฟฟานี่ชี้ไปที่ชาร์ล็อตจากระยะไกลไบรสันหันไปทางชาร์ล็อตชาร์ล็อตไม่หยุดหรือชะลอ เธอขับผ่านไปอย่างง่าย ๆ ช่วงเวลาที่เธอได้เผาข้าวของของไบรสันด้วยมือของเธอเอง เธอและไบรสันก็จบกันอย่างสมบูรณ์แล้ว!จากนี้เป็นต้นไป ไบรสัน ฮาร์เปอร์ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอแล้วไบรสัน ฮาร์เปอร์!ชายที่เธอเคยรักด้วยทุกอย่างที่มี เธออยากที่จะใช้ทุกช่วงเวลาที่มีไปกับเขาตลอดชีวิต อย่างไรก็ตาม จากวันนี้เป็นต้นไป
วิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ดยิ้ม “เธอคิดว่าฉันไม่รู้งั้นเหรอ? มันเหมาะมากเพราะว่าเธอแต่งงานกับแซคคารี คอนเนอร์ยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้นขึ้นไปอีก”“...”ชาร์ล็อตเสียขวัญเธอคาดไม่ถึงว่าวิกเตอร์บ้าบิ่นมากขนาดนี้แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของแซคคารี“ชาร์ล็อต แม้ว่ามันจะไม่สะดวกเพราะเธอเพิ่งจะคลอดลูก ฉันก็ไม่สน วันนี้ฉันจะให้บอดี้การ์ดบันทึกท่วงท่าทั้งหมดและโพสมันออนไลน์… แน่นอนว่าฉันจะไม่เปิดหน้าตัวเอง ฉันจะให้ใครสักคนเบลอหน้าของฉันออกไป แต่หน้าของเธอจะเธอเปิดออกเต็ม ๆ เธอจะเสียชื่อเสียงในฐานะคนที่สังคมต้องการมากที่สุด เมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น แซคคารีจะดูถูกเธอและไล่เธอออกไปอย่างแน่นอน”ชาร์ล็อตมองไปราวกับว่าเธอกำลังมองไปที่ตัวประหลาด“วิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ด แกมันบ้าไปแล้ว!”“ถึงฉันจะบ้า มันก็เพราะเธอ เธอที่ไม่ฟังฉัน แถมยังเป็นผู้หญิงดื้อด้านอีก! ฮ่าฮ่า…”“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”ขณะที่วิกเตอร์หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขากระโจนเขาใส่ชาร์ล็อตเขาได้แบบส่งคนของเขาตามชาร์ล็อตไปอย่างลับ ๆ เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการเดินทางของชาร์ล็อตเพื่อไปเจอกับแซคคารี เพราะเขากลัวแซคคารี วิกเตอร์จึงไม่ทำอะไรคั้งแต่ครั้ง
แซคคารีเดินไม่กี่ก้าวด้วยเท้าที่ใหญ่และขาที่ยาว และในชั่วพริบตา เขาก็มาอยู่ข้างโซฟาแล้ววิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ดอ้วนและรูปร่างเหมือนกับไข่ เขายังมีน้ำหนักมากกว่า 180 ปอนด์ ความแข็งแรงของแซคคารีนั้นยอดเยี่่ยมมากซึ่งเขาจับที่เสื้อของวิกเตอร์และยกเขาออกจากชาร์ล็อตก่อนที่จะโยนลงบนพื้น“โอ๊ย…”วิกเตอร์ตกตะลึงด้วยออร่าของแซคคารี เขาถูกโยนลงพื้นหน้าคว่ำ และแม้ว่าเขาจะเจ็บและเลือดออก เขาไม่กล้ากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เขาทำได้แค่อดทนและมองไปที่แซคคารีอย่างหวาดกลัวสองบอร์ดี้การ์ดที่จับมือและขาของชาร์ล็อตไว้ ยืนงงอยู่ตรงนั้น พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ“บอกฉันมาสิว่าผลของการที่ทำให้ฉันไม่พอใจคืออะไร”เสียงของแซคคารีเป็นเหมือนลมที่พัดผ่านจากยอดภูเขาหิมะ ลงมายังวิกเตอร์อย่างเยือกเย็นวิกเตอร์สั่นด้วยความกลัว “คุณคอนเนอร์ ผมสาบานผมจะไม่ทำอีกแล้วในอนาคต ผมสมควรตาย! ผมสมควรตาย! ผมสมควรตาย…”วิกเตอร์คุกเข่าลงพื้นและเริ่มตบหน้าตัวเองไปมาด้วยมือทั้งสองข้าง แต่ละครั้งที่เขาทำ เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีแซคคารีมองไปที่เขาด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง “แล้วแกอยากตายยังไงดีล่ะ?”“อะไรนะ?!”วิกเตอร์ตะโกนขณะที่เขาส
“หยุดเพ้อฝันได้แล้ว” แซคคารีตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ ขณะมองดูหญิงสาวตรงหน้าของเขาอย่างเย็นชา “ฉันก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่มาเป็นภรรยาของฉันนั่นแหละ เธอไม่ได้พิเศษอะไรเลย” ชาร์ล็อตยิ้มเขิน ๆ ขณะที่เธอพูดว่า “ไม่ต้องพูดให้เสียเวลาหรอก ฉันรู้ตัวเองดี” เธอไม่ใช่คนพิเศษเหรอ? ยิ่งสถานะของบุคคลสูงมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งใส่ใจในชื่อเสียงมากขึ้นเท่านั้น เธอเอาชนะแซคคารีในที่สาธารณะถึง 2 ครั้ง ชนะเดิมพันถึง 2 ครั้งเลยนะ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เธอทำให้เขาอับอายขายหน้าในที่สาธารณะถึง 2 ครั้ง ดังนั้น จึงถือว่า นี่เป็นความโชคดีของเธอแล้ว ที่แซคคารีไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรเธอเลย และเธอก็ไม่ได้โง่เขลา ที่จะคิดว่าเธอสมควรได้รับตำแหน่งพิเศษในใจเขา แซคคารีไม่ตอบ เขามองดูเธอขึ้นลง ๆ ด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามอย่างชัดเจน แล้วเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องน้ำไป เขาปิดประตูดังปัง ดวงตาสีดำดุจอัญมณีของเขามืดลง ขณะฟังเสียงน้ำในห้องน้ำที่กำลังไหล 'ให้ตายเถอะ!' ชาร์ล็อตไม่มีขาเหรอไง? เธอเดินไม่เป็นเหรอ? ทำไมเขาถึงอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา แล้วทำไมเขาต้องรู้สึกราวกับถูกครอบงำตอนที่เห็นเธอนอนร้องไห้ขดตัวอ
แซคคารีถือบุหรี่ไว้ตรงริมฝีปาก และมองไปข้างหน้าอย่างไร้ความรู้สึก ดวงตาของเขาลึกราวกับห้วงมหาสมุทร ไม่มีใครกล้าพูดอะไร จนบรรยากาศในห้องโถงเต็มไปด้วยความอึดอัด เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ แต่เวลาแต่ละวินาทีของวิกเตอร์มันยาวนานเหมือนหนึ่งศตวรรษ ประมาณ 8 นาทีต่อมา มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากอีกฟากหนึ่งของประตู เสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อย ๆ แล้วก็หยุด ประตูถูกผลักให้เปิดออก และชาย 2 คน คนหนึ่งสูงและอีกคนหนึ่งเตี้ยได้ปรากฏตัวขึ้นในห้องโถงและก้าวเข้ามาในสายตาของพวกเขา ทั้งสองคำนับอย่างนอบน้อมต่อแซคคารี และกล่าวว่า “คุณคอนเนอร์ เราได้ยินมาว่าคุณกำลังตามหาเราอยู่เหรอครับ?” วิกเตอร์เหลือบมองชายสองคน และท้องของเขาก็เริ่มปั่นป่วน เขาไม่เคยเห็นใครน่าเกลียดเท่าพวกนี้มาก่อนเลย ไม่เพียงแต่ใบหน้าของพวกเขาจะแปลกประหลาดเท่านั้น แต่มันยังเต็มไปด้วยตุ่มพองสีม่วงแดง จนทำให้เขาได้สัมผัสได้ถึงกลิ่นเหม็นของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะเว้นระยะห่างกันบ้างแล้วก็ตาม วิกเตอร์รู้ว่าตัวเขาเองไม่ใช่คนที่น่าดึงดูดนัก แต่ความอัปลักษณ์ของคนสองคนนี้ มันข้ามขั้นไปอีกระดับเลยล่ะ แซคคารีทำเป็นชี้ ๆ ไปที่ริกเตอร์ ทำให้วิกเตอร์มีความร
'อะไรนะ?' 'เขาหมายความไปแบบนั้นได้ยังไงกัน? ก็เห็น ๆ อยู่ว่าฉันห่อด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่เบ้อเริ่ม!' นอกจากนี้ วิกเตอร์ยังฉีกเสื้อผ้าของเธอเป็นชิ้น ๆ ผ้าเช็ดตัวผืนนี้เป็นสิ่งเดียวในห้องน้ำที่ใหญ่พอที่จะคลุมทั้งตัวของเธอได้! 'เขาต้องการอะไรจากฉัน?' 'ฉันควรจะอยู่ในอ่างอาบน้ำไปตลอดงั้นเหรอ?' ชาร์ล็อตไม่มีอารมณ์จะเถียงกับแซคคารี เธอเม้มริมฝีปากและเดินไปที่ห้องนอนของเธออย่างขุ่นเคือง แซคคารีชำเลืองมองร่างของเธออย่างเฉยเมย 'ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์!' 'เป็นแบบนี้ซะทุกทีไป! เธอก็เหมือนเซเลบคนอื่น ๆ นั่นแหละ โง่เง่า’ พวกเธอทั้งหมดคิดว่า เพียงแค่เปลื้องผ้าและเผยให้เห็นเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของพวกเธอต่อหน้าเขา มันจะสามารถเข้าอยู่ไปในสายตาของเขาได้ มากกว่า 5 นาทีต่อมา ชาร์ล็อตกลับเข้ามาในห้องโถงอีกครั้ง หลังจากสวมเสื้อผ้าชุดใหม่แล้ว แซคคารีตั้งใจจะเหลือบมองเธอในตอนแรก… แต่ดูเหมือนเขาจะละสายตาจากเธอไม่ได้ คราวนี้ชาร์ล็อตสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงลำลอง และรองเท้ากีฬาที่ใส่สบาย ใบหน้าเธอดูสดชื่นและสละสลวย ชาร์ล็อตแปลกใจที่แซคคารีจ้องมาที่เธอนานกว่าปกติ "นายกำลังมองหาอะไรงั้นเหรอ?" แซค
ชาร์ล็อตขึ้นรถ “ตอนนี้ก็บอกฉันมาได้แล้ว ว่าเธอขับรถข้ามแม่น้ำไปได้ยังไง?” แซคคารีถามอย่างสบาย ๆ ขณะที่เขานั่งตรงที่นั่งคนขับ ชาร์ล็อตคงจะลืมไปหมดแล้ว ถ้าเขาไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา เธอเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเลื่อนลอย “แม่น้ำสายนี้เมื่อมองเผิน ๆ อาจดูเหมือนเต็มไปด้วยน้ำ แต่มันมีเสาหินสองเสาที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของแม่น้ำน่ะ พื้นผิวของเสาอยู่ใต้ผิวน้ำประมาณ 20 เซนติเมตร ระยะห่างระหว่างเสาพวกนั้นมันใกล้เคียงกับระยะห่างระหว่างล้อรถยนต์ ฉันใช้เสาพวกนั้นขับรถข้ามแม่น้ำไป” "โอ้?" แซคคารีรำพึง เขาเป็นราชาแห่งการแข่งแดร็ก ที่ขับผ่านทุกภูมิประเทศอันโหดร้ายในรอธเซย์มาแล้ว แต่เขากลับไม่รู้ถึงสิ่งที่ซ่อนอยู่นี้เลย เด็กสาวที่อ่อนแออย่างเธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง? นัยน์ตาของความโศกเศร้าปรากฏขึ้นในดวงตาของชาร์ล็อต ขณะที่เธอรู้ดีว่าแซคคารีกำลังคิดอะไรอยู่ “ไบรสันชอบแข่งมอเตอร์ไซค์ ฉันเข้าร่วมขบวนรถของเขา เพียงแค่ไปเป็นเพื่อนเขา ฉันได้สำรวจทุกซอกทุกมุมของรอธเซย์ระหว่างการขี่มอเจอร์ไซค์ เขากับฉันค้นพบความลับของแม่น้ำสายนั้นโดยบังเอิญเมื่อปีที่แล้ว” แซคคารีรู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาด เมื่อชา