ทายแลนด์ปู้น ๆ 30% เลิฟซีน

หมอทักษ์เดินออกจาห้อง ผอ./อาของเขาด้วยความหนักใจเขาผู้ไม่เคยทันเล่ห์เหลี่ยมอาตัวเองยิ่งรู้สึกคิดหนักมากขึ้นไปอีกหลายเท่า

"แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้ละ" ผมเริ่มไม่มีอารมณ์ทำงานแล้วเพราะว่าสิ่งที่รอมาเป็นอาทิตย์กลับถูกคุณอาแย่งไปเก็บไว้เอง

"คุณหมอครับวันนี้มีคนไข้มารอพบครับ" เสียงแพทย์หนุ่มหน้าตาดีบอกกับเขาทันทีเมื่อเห็นว่าหมอทักษ์เดินกลับเข้ามาในแผนก

"อ่อ โอเคครับ" หมอทักษ์ตอบรับคำบอกกล่าวก็จะเดินเข้าห้องตรวจประจำตัวของเขาเพื่อไปพบเจอคนไข้ที่ไม่มีคิวนัด

"คุณหมอสวัสดีค่ะ" สกาวมองคนไม่สบอารมณ์เดินเข้ามาในห้องทำงานจึงกล่าวทักทายอย่างร่าเริง

"มาได้ไงใครมาส่ง" หมอทักษ์จากที่ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรก็รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันทีเมื่อ 'กำลังใจ' ตัวน้อยมาหาถึงที่ทำงาน

"ขับรถมาเองค่ะ" สกาวยิ้มอย่างอารมณ์ดีเพราะพี่ชายอนุญาตให้ขับเลยได้รอรถยนต์บนท้องถนนและสิ่งแรกที่เธอคิดได้ก็คือขับรถมาอวดเขาถึงโรงพยาบาล

"ให้อนุญาตให้ครับมาครับ พี่ชายเราเหรอหืม" ผมถามคนที่นั่งยิ้มอย่างภูมิใจจึงไม่กล้าเอ่ยขัดความสุขแม้ภายในใจจะห่วงความปลอดภัยของเธอมาก ก็แสดงอาการเต็มที่ไม่ได้

"ใช่แล