Novel-novel oleh SakuraShan~ซากุระซัง

ภายในห้องตรวจ"คุณหมอสวัสดีค่ะ" แพทย์หญิง ชารันญา ทักทายผู้บริหารที่ตอนนี้กำลังนั่งมองดูอัลตราซาวด์ข้าง ๆ สกาวและค่อยมองจอที่ปรากฏ ขนาดและน้ำหนักตัวของเด็ก ๆ ขึ้นที่ละคน "มาทำงานสายนะครับ" หมอทักษ์ไม่ได้สนใจคนเดินเข้ามาใหม่อย่างหมอ ชารันญา เพราะเขากำลังสนใจสิ่งมีชีวิตในครรภ์มารดา "ขอโทษค่ะ จะไม่ให้เกิดขึ้นอีก" แพทย์หญิงชารันญา กล่าวบอกกับคุณหมอทักษ์ ทั้ง ๆ ที่เป็นวันหยุดของคุณหมอเขาก็มาทำหน้าที่แทนเธอทำให้เธอปลื้มใจเขาอยู่ไม่น้อย "ไม่เป็นไร" เขายังคนสนใจสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่อยู่ในครรภ์ของแฟนสาว "พี่หมอคะลูกตัวเล็กไปไหมค่ะ" สกาวมองในจอและถามเขาเพราะขนาดของเด็กแต่ละคนไม่เคยตามเกณฑ์ "ยังอยู่ในเกณฑ์ครับไม่ต้องกังวล" เขาหันมามองหน้าสบตากับเธอแล้วก็กลับไปมองจอ เพื่อดูพัฒนาการของเด็ก ๆ ในครรภ์ "พี่หมอซาวด์สี่มิติได้ไหมคะ" สกาวถามเขาเพราะความอยากเห็นหน้าตาของทารกในครรภ์ "ได้สิครับ" เขามองแพทย์หญิงที่ยืนมองอยู่ไม่ไกลแล้วเอ่ยบอกให้เธอทำงานในหน้าที่ของเธอ"คุณชารันญาครับ ช่วยต่อสายคอมให้หน่อย เสร็จแล้วคุณไปรอรับคิวคนไข้คนต่อไปได้เลยนะครับส่วนคนนี้ผมดู

ภายในร้านอาหาร ทั้งสองคนนั่งรออาหารมาเสิร์ฟและคุณแม่ท้องโตที่โวยวายเมื่อครู่ก็สงบลงเพราะได้สั่งในสิ่งมี่อยากลองกินสมใจ "หายงอนยังครับ" คนที่นั่งมองเธอตั้งแต่สั่งอาหารเสร็จก็ถามออกมา "ก็พี่หมอพูดจาไม่ดีทำให้หนูเข้าใจผิด ไม่รู้แหละแต่หนูไม่ได้งอนสักหน่อย" สกาวรีบปฏิเสธทันทีที่ถูกกล่าวหา "ครับพี่เชื่อว่าหนูไม่ได้งอนแต่โวยวายไม่หยุดเลยนะครับ" หมอทักษ์ เองก็อดไม่ได้ที่จะแซวคุณแม่จอมขี้โวยวายในช่วงหลัง ๆ มานี้ที่ไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์รู้สึกว่าตัวเธอจะท้องโตขึ้นมากเลยทีเดียว "กาวจะไม่คุยกับคุณหมอ" สกาวมองหน้าเขาก่อนพนักงานจะเอาน้ำมาเสิร์ฟให้ทั้งสองคน และเดินกลับไปทำงานในหน้าที่ของตัวเองต่อ .หลังจากนั้นเขาก็พาเธอมาห้องของเขาที่เซ็นสัญญาซื้อขาย ไปเมื่ออาทิตย์ก่อน "ห้องสวยมากเลยค่ะ ใหญ่ด้วยห้องกว้างมาก" สกาวเดินอุ้ยอ้ายสำรวจห้องของชายหนุ่มที่พาเธอขึ้นมาดูซึ่งเธอชอบมาก ใหญ่พอ ๆ กับห้องนอนที่บ้านของเธอเลย "ชอบไหม ห้องนี้มีห้องนอนตั้งสี่ห้อง" หมอทักษ์บอกกับเธอก่อนจะพาเธอเดินสำรวจขนทั่ว ห้องพักสุดหรูที่เขาจ้างรีโนเวท ทั้งอาทิตย์ และมันก็พึ่งเสร็จเมื่อสองวั

ห้องพักพิเศษ สำหรับคนไข้vvip ของเขาเป็นห้องที่เพิ่มความสะดวกสบายและกว้างขวางราวกับอยู่ในคอนโดหรู หากป้ายทางเข้าไม่มีคำว่าโรงพยาบาลติดอยู่หลายครอาจจะคิดว่านี้คือคอนโดมิเนียมที่สร้างขึ้นภายใต้อาคารอเนกประสงค์ของทางโรงพยาบาล "เฟอร์นิเจอร์ที่สั่งมาเอาติดตั้งเลยไหมครับ" เลขาที่เขาพึ่งรับเข้ามาทำหน้าที่ตรวจทานเอกสารและค่อยนำเนินแผนงานต่าง ๆ ให้ถามเจ้านายหนุ่มอายุน้อย "ครับคุณ นรินทร์จัดการได้เลยนะครับตามแบบที่ผมส่งให้ในเมล" หมอทักษ์บอกกับเลขาและคอยตรวจสอบเอกสารงานต่าง ๆ ที่ถูกส่งเข้ามาภายในระยะเวลาสั้น ๆ แต่ทำไมเอกสารถึงล้นมือจนเขาแทบไม่มีเวลาจับโทรศัพท์เลย ..ทางด้านสกาวตอนนี้เธอมาอยู่ที่ประเทศไทยได้เกือบสัปดาห์แต่ก็อยู่แต่บ้านไม่ได้ออกไปไหน "ยายจะเดินทางไปต่างประเทศเราอยู่บ้านคนเดียวได้ใช่ไหม" ยายนีน่าเดินลากกระเป๋าเดินทางออกมาหาหลานสาวในห้องนั่งเล่น "ไปทำไมคะ" สกาวมองกระเป๋าใบใหญ่ของคุณยายรางกับว่าจะไปนานขนไปทั้งบ้านหรือเปล่าก็ไม่รู้ "ไปทำงานและไปเที่ยวคนแกอยู่บ้านเฉย ๆ มันก็เหงา รอหลานคลอดยายจะกลับมาช่วยเลี้ยงเหลนแล้วกันนะ" คุณยายนีน่าบอกหลายสาวไ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสองที่เดินทางมาหลายสัปดาห์เรือสำราญก็จอดเข้าแทบท่าที่อ่าว เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้ท่องเที่ยว และคนที่มีจุดหมายลงที่ประเทศได้ก็เริ่มเช็คเอาท์ออก และบัตรการ์ดที่เชื่อมบัตรของแต่ละคน ทางเรือก็ไม่คิดเก็บคืนถือว่าเป็น ของกำนันเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้นักท่องเที่ยวไว้สะสม"มาพี่ช่วยถือให้ครับ" หมอทักษ์ยืนมือไปรับกระเป๋าสัมภาระของเธอมาถือเอง "พี่สกายแชทมาบอกว่าคุณยายมารอรับ" สกาวรู้สคกใจคอไม่ดีเพราะเขาและยายของเธอเคยมีปากเสียงกันมาก่อน กลัวว่าพอเจอกันแล้วทันเขาและยายเธอคงเข้าหน้ากันไม่ติด "ครับ" เขาเองก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรมาก ไลฟ์สไตล์ชีวิตเขาเป็นคนโหมงานหนักและไม่ค่อยได้เที่ยวสังสรรค์ทั้งยังพอจะรู้สึกถึงความประหม่าของเธอได้ "ไม่ต้องทำหน้าคิดหนักขนาดนั้นหรอกครับ" หมอทักษ์เอามือข้างที่ว่างขยี้ผมเธอเล่นเบา ๆ "ก็จะไม่ให้คิดหนักได้ไงค่ะ คุณหมอกับคุณยายเคยทะเลาะกันรุนแรงขนาดนั้น" สกาวยังคงมีสีหน้ากังวลมาก เพราะไม่รู้จะอธิบายกับคุณยายยังไงอีกทั้งกลัวว่าคุณยายของเธอกับคุณหมอจะปะทะฝีปากกันอีก คนหนักใจคงไม่พ้นเธออีกเช่นเคย "พี่สัญญาว่าจะไม่ตอบโต้จะไม่ปา

"ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอครับ ถอดได้ไหมถ้าถอดไม่ได้เดี๋ยวพี่ถอดให้" หมอทักษ์เดินเข้ามาเห็นคนที่กำลังพยายามจะถอดชุดตัวเองออก เธอเหนื่อยจนต้องนั่งถอนหายใจออกมากหลายครั้งเพราะ ชุดที่ตัวเธอเองเลือกที่จะใส่ ทั้ง ๆ ที่คุณหมอเตือนแล้วก่อนออกจากห้องไปชมวิว แต่คนดื้อแบบเธอมีเหรอที่จะฟังเขา ไม่ได้ดั่งใจก็มีบีบน้ำตาบ้างเล็กน้อย จนคนเตือนต้องยอมจำนน "ช่วยหน่อยนะคะ มันติดพุงค่ะ" สกาวมองชุดที่สวมใส่มันสวยและเธอชอบมาก สุดท้ายก็ต้องมาลำบากตอนที่จะถอดเนี่ยแหละ "ถอดง่ายที่ไหนละ พี่ห้ามแล้วเธอไม่ฟังพี่เองนะครับ" หมอทักษ์เดินเข้ามาช่วยเธอถอดชุดออกพร้อมซ้อนตัวเธอ เข้าไปแช่ในอ่างพร้อมกับเขาที่ลงไปนั่งแช่ตัวด้วยเช่นกัน "อืม" สกาวเริ่มรู้สึกว่าเธอมีอารมณ์เพราะถูกปรายนิ้วของคุณหมอคนหื่นขยี้ตรงจุดคริสตัลเพื่อทำให้เธอน้ำเดินและมีอารมณ์ในเรื่องเพศศึกษา "พี่หมอ" ดวงตาหยาดเยิ้มเงยหน้าขึ้นมองคนที่โอบกอดแนบชิดแผ่นหลังของเธอ "ครับ หนูจะเสร็จแล้วเหรอ" หมอทักษ์มองเธอที่ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ เขาเธอก็นึกสนุกอยากให้เธอขึ้นขย่มบ้าง "หมอ หยุดทำไมคะหนูใกล้จะเสร็จแล้ว" สกาวเริ่มรู้สึกขัดใจเล็กน้อยที่

ทั้งสองคนอาศัยอยู่บนเรือสำราญนานนับสัปดาห์เพราะเรือสำราญเข้าเทียบท่าหลายประเทศเพื่อเอาใจนักท่องเที่ยวที่เสียเงินเป็นจำนวนมากได้เปิดหูเปิดตาในสิ่งใหม่ ๆ และภูมิอากาศของแต่ละประเทศด้วยตัวเอง "อีกสามวันเรือก็เข้าเทียบท่าประเทศไทยแล้ว" หมอทักษ์ยืนกอดอกมองชมวิวอยู่บนดาดฟ้าของเรือพร้อมกับหญิงสาวที่อยากออกจากห้องพักมารับลมทะเล ในช่วงสาย ๆ ท้องฟ้าที่เป็นสีฟ้าไร้ก้อนเมฆ ทำให้น้ำทะเลสะท้อนความแวววาว อย่างน่าอัศจรรย์ "ค่ะ ท้องฟ้าไร้เมฆบดบังมันก็ดูสวยดีนะคะ" สกาวนั่งมองวิวบนดาดฟ้าทั้งยังเอาโทรศัพท์มาถ่ายเก็บรูปภาพแห่งความทรงจำว่าครั้งหนึ่งเธอเคยได้ท่องเที่ยวไปพร้อมกับเรือสำราญที่จอดเทียบท่าเรือให้ได้ชื่นชมในเมืองต่าง ๆ "คงจะสวยสู้ใครบางคนแถวนี้ไม่ได้หรอกครับ" หมอทักษ์หันหน้ามาสบสายตาคนที่กำลังสนใจในการถ่ายรูปตัวเองให้ติดวิวธรรมชาติเข้าในเฟรมกล้องเยอะ ๆ อยู่ "ใครเหรอคะ" สกาวเอ่ยถามทั้งที่มือของเธอ ก็ยังคงจับกล้องโทรศัพท์ถ่ายตัวเองและวิวบนท้องฟ้าที่สวยงามสะดุดตา ในความแวววาวของท้องฟ้ากลางมหาสมุทร "คนข้าง ๆ" หมอทักษ์หันไปมองคนที่กำลังสนใจอย่างอื่นมากกว่าตัวเขา แต่พอจังหวะม