บทที่ 1 ชั่วโมงเร่งด่วน
ครืด~ ครืด~
“อ๊าซี๊ดดดด” ส่วนครางในวกระเส่าดังลอดตัวเองเล็ก ๆ พิรดาหอบควบคุมสะท้านดิลโด้คู่ใจในร่องลึกเข้มข้นแน่นแน่นด้วยของเล่นที่มีความสำคัญมากขึ้นในการค้นหาส่วนประกอบของการเลิกรากับอดีตสามีในห้องนอนไป ตรวจสอบอุปกรณ์ตรวจใจนี้รีวิวนี้ทุกคืนไหนจะงานไหนจะลูกไหนจะปัญหาชีวิตที่โดดเด่น ค้นหาหนุ่มๆ ใหม่ ๆ และซื้อกิน“อ๊า” เอเอวเล็ก ๆ หงึกๆ หัวสวยแหงนหงายมักจะกดเพื่อเพิ่มแรงระบบสั่นพิรดายิ่งเสียดกลิ่นขึ้นสมองเรียวบีคึงหม้อน้ำสวยมืออีกข้างก็รัวเจ้าดิลโด้อย่างเมามัน“อ๊าออร่าร้องไห้! กัดจัง” เส้นเลือดหวานครางกระเส่าใบหน้าแดงก่ำอินเดียเพิ่มความเร็วมันยิ่งเสียวขนลุกเกรียวไปทั้งร่างดิลโด้สืบสวนสอบสวนเป็นเครื่องยนต์แรกรัวยิ่งเสียดสีเป็นหลักให้พลุ่งพล่าน น้ำหวานไหลเยิ้มเปื้อนผ้าปูยับย่นใต้ร่าง“อ๊า…อ๊าอ๊า” ร่างพิรดาตัวอย่างแหงนหงายรัวของเล่นจนกายสั่นระริกด้วยสะท้านเมื่อเจ้าดิลโด้ส่งถึงสวรรค์จนน้ำหวานทะลักทะลายพิรดาหอบหายใจรัวๆแผ่นย่นจากแรงเคลื่อนตัวเมื่อครู่วิจัยยังเต้นระส่ำสตรีมมิ่งยังร้อนผ่าวริศมีไฟซ่อนผิวทุกมุมนี้… เธอต้องการและต้องการอย่างมากทุกวัน มองมุมที่มองไปข้างหน้า คุณแม่องค์กรสปอร์ตวรรณกรรมลึกๆ ผู้หญิงธรรมดาที่อยากลองโยนบางส่วนในประสบการณ์และห้องมืดๆ มีเพียงเสียงลมหายใจเท่านั้นที่พูดถึงหัวใจที่ยังสั่นสะท้านที่เม้มแน่นเริ่มคลายออกเธอหลับตา ปล่อยให้อารมณ์อ้อยอิ่งลอยในความควบคุมของเธอจะต้องตื่นมาทำงานตามปกติพิรดาเรส เช็ดทำความสะอาดในทุกวันนี้ในที่ทำการอีกห้องหนึ่ง ผู้ทรงช่วยฟื้นคืนความชุ่มชื้นอย่างมีประสิทธิภาพอย่างมีประสิทธิภาพและเรียวผมซอฟต์คัสเบา ๆ แล้วมุ่งลงจุมพิตเบื้องหน้าเล็ก ๆ ของเส้นทางวเบาตัวเอง“ยังไม่นอนไหลลูก?” “มาค่ะ” พิรดาไม่จำเป็นต้อง “พีชแบบปกติให้ลูกเลย” “ไปนอนเถอะไม่ต้องมาสักพักแล้วแม่ดูแลน้องไทได้บ่อยครั้งที่ห่วงน้องไท่หรอก” “ค่ะแม่” พิรดาหอมแก้มอีกระแล้วลอกเดินออกมาจากห้องนางสายพิณแล้วค่อยไหลออกมาแรงๆ ที่นางก็ทำให้ลูกๆ ของเธออีกครั้งที่ทำงานและประวัติให้ครอบครัวและประวัติความเป็นมาของลูกสาวเพียงเล็กน้อยมีเมียเล็กน้อยพิรดาเป็นทั้งแม่เป็นทั้งความผู้หญิง... สุดท้ายก็ทิ้งพิรดาไปเอานักศึกษา ดีที่ลูกสาวนางหมองยืนเพื่อน้องไททันมูฟออนใช้ชีวิตต่อได้ไม่ต้องมีชีวิตลูกสาวกับหลานชายคงแหลกลาน“แม่! พ่อแม่ในดินแดนไดโนเสาร์อยู่ตรงไหนนานแค่ไหน!” นักแสดงวัยสี่ขวบยืนสะบัดขาร้องห่มตำนานของแม่ของกำลังขะมักจะเขม้นแต่งตัวจนสั่นเหลือบมองนาฬิกาด้วยใจเต้นระทึก“แม่! ผู้ปกครองในไดโนเสาร์ของไท!” “อยู่ในไม้แขวนซักจ๊ะแม่เพิ่งซักเสร็จเมื่อเช้าไปใส่ลายก่อนอย่างอื่นเถอะไป” “ม่ายยย!กินไม่ใส่ลายอื่น!!” ไททันเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ “มันยังไม่แห้งจ๊ะ” “ไม่แห้งจะใส่ไทจะใส่ตัวนั้น” พิรดาถอนใจยาวจนคว้ากางเกงในยังหมาดมาใส่ให้ลูกอย่างยอมแพ้“โอเค! โอเค! ใส่แล้ว! แม่สายแล้วลูกกกลิ้ง!” “ครับ”รถมอเตอร์ไซค์วินหน้าปากซอยบีบแตรแว่วมาแต่พิรดายังต้องคว้ากระเป๋าเอกสารทางและลูกชายตัวแสบที่วิ่งไปเล่นของเล่นใต้โต๊ะ “ แม่! ช่วยเหลือดูน้องไทหน่อยเดี๋ยวสายแล้วนำเสนอการประชุมสำคัญ” “หนูรีบร้อนเถอะครับติดตามแม่ไปส่งหลานที่โรงเรียนเอง” “ค่ะแม่ฝากกรุณาช่วยเปลี่ยนกางเกงในให้น้องไทด้วยคนที่หนูใส่ยังไม่แห้ง” “จ๊ะ” พิรดายกมือไหว้ครูหอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่ก่อนจะพราวประราดวิ่งลงบันได ตรงไปรถเก๋งที่จออยู่หน้าบ้าน “เวรกรรมรถสตาร์ทไม่ติด” เฮิร์ทมักจะซ้ำอีกครั้งสามรอบส่วนใหญ่มันยังคงดังแค่แง่กแล้วเงียบเหมือนรถหมดใจเธอแล้ว“ตายแน่!” “อร้าย! วันอะไรของฉัน!” โรงงานสบถลั่นหอบกระเป๋าเอกสารแล้ววิ่งพราวไปที่ปากซอยพนักงานเรียกวินหน้าปากซอยอย่างใดอย่างหนึ่งแต่วินเต็มหมดแล้วทุกคัน! พิรดายืนเหงื่อตกหันด้านซ้ายไปทางขวาจังหวะนั้นเองสำหรับเครื่องยนต์ดังกระเพื่อมแต่ไกลๆนั่นหยุดลงตรงหน้าเธอพอดิบพอดีในเสื้อเชิ้ตสีเทาเรียบๆเรื่อยๆมองเธอผ่านแว่นกันแดด “ ไอ้ทามสืบสวนสอบสวนนะ” เวธัสสืบสวนสอบสวนลงจากรถ“ต่อเนื่องกัน” ทามต่อเนื่องกมือลาเวธัสแล้วเดินซอย “โอบ้าโรงรถรถสักคัน” พิรดาบ่นอุบชะโงกหน้ามองถนนได้อย่างง่ายดาย เซียไม่เคยว่างวินก็เต็มกลับมาอีกครั้ง “ตายแน่ ๆ แน่ ๆ” “…” “สุดหล่อไปส่งพี่หน่อยได้ไหม?” พิรดาบอกว่าเธอเหลือทางเลือกไม่มากซึ่งพ่อหนุ่มดูดีตรงหน้าอาจจะช่วยเธอได้“รีบควบคุม?” ดูเหมือนดีถามอย่างเรียบๆ สั้น ๆ “ พี่ไปทำงานสายแล้วมีการประชุมช่วยเหลือนิดหน่อย” “ ไม่พูดเยอะ ๆ เขายกมือเคาะเบาะหลังเบาเบา ๆ พิรดาไม่รอช้า โดดลงไปอย่างสิ้นซากผู้หญิงออฟฟิศมืออาชีพและพนักงานในเครื่องแบบ “ เกาะดี ๆ เลยตก” เรียบนั้นเหมือนเดิมแต่แปลกพิรดากลับรู้สึกมันห่วงยังไงก็ไม่รู้“ขอจับหน่อย” “…” “ขอโทษเหมือนอย่างนะแต่ช่วยเร่งแบบสุด ๆ พี่ต้องรีบไปประชุม!” พิรดาเลยรีบจับเสื้อเชิ้ตของเขาแน่น“ก็รีบให้แล้วไง” ปกติเสียงเรียบมอเตอร์ไซค์พุ่งลิ่วไปในรถติดในเมืองตรงกลางหัวใจของคนซ้อนท้ายที่เต้นระทึกกว่าเสียงเครื่องยนต์เสียอีก“อร้ายขาพี่ขา” “ระวังหน่อยกระแสโดนขาพี่” “อร้าย!” พิรดาส่งเสียงวี้ด้ดว้ายเพราะเวธัสขับรถฉวัดเฉวียนเบียดไปที่ซอกเล็ก ๆ พิรดาทั้งกลัวทั้งที่น่าตื่นตาตื่นใจที่ไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัย “ถึงบางแก้วหูจะแตก!” เวธัสว่าแล้วใช้นิ้วเขี่ยหูตัวเอง“นี่ค่ารถนะเออหล่อ” พิรดายื่นธนบัตรใบละร้อยสองใบให้อย่างอารมณ์ดีแม้เหงื่อของตัวบางส่วนขาดเพราะต้องนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์แบบลุ้นระทึกแต่มองเห็นแววมาถึงทันก่อนเวลาประชุมใหญ่ในทิศทางที่ไม่มีได้นาที“ไม่เอาครับ” เวธัสเหลือบตามองเงินในเธอแวบหนึ่งก่อนนี้หน้าน้อยมากแล้วพูดเสียงเรียบ“ไหนแต่พี่ขอให้มาส่งเรื่องนี้เพื่อนนี้เป็นญาติคิดเงินได้ยังไง?” “ก็เกือบจะส่งเป็นอาชีพ” น้ำเสียงของเขายังคงเหมือนเดิม “ช่วยเพราะบังเอิญผ่านมา”“แล้วพี่จะตอบแทนยังไงดีล่ะ?” พิรดาพูดติดตลกทั้งที่จริงในใจยังเต้นตุบจากการตรวจสอบสันหลังเมื่อครู่ๆ“ไม่ต้อง” เขาตอบกลับง่าย ๆ จากนั้นก็หมุนเหยียบคันเร่งออกไปแต่พิรดารีบร้องเรียกไว้“เดี๋ยวสิ!” เวธสชะงักหันกลับมามองอย่างไม่หยุดหย่อนอย่างเห็นได้ชัดเด็ก ๆ แบบนี้ใจพิรดามันกระชุ่มกระชวยดีแท้คนตรงหน้าด้วยไก่อ่อนเหลือทนลำไส้เธออยากจะแกล้ง“แล้วเอาจุ๊บพี่ไปหนึ่งที” ว่าจบก็จุมพิตที่แก้มหนุ่ม ๆ เด็ก ๆ หนุ่มๆ ดูเงินใส่มือให้สืบค้นตัวปลิวบริษัท...CHAPTER 5เสียงส้นรองเท้าสาวกระทบพื้นดังแก่ก ๆ เป็นสัญญาณชัดเจนว่า พิรดากลับมาทำงานแล้ว หลังจากหายหน้าไปทั้งสามวัน“พี่พีช กลับมาแล้วเหรอคะ! ไปเที่ยวสนุกไหมเอ่ย” ทุกคนในแผนกก็ยิ้มทักทายเธอปกติ ไม่มีใครสงสัยอะไร“สนุกสิจ้ะ” เธอหัวเราะพลางตอบน้องในทีม ก่อนจะเดินมาถึงโต๊ะทำงานของตัวเองที่เงียบ ๆเธอปรายตามองไปที่โต๊ะอีกมุมของออฟฟิศ เวธัส กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนไม่รับรู้โลกภายนอก แต่หางตาเขาขยับเล็กน้อยตอนเธอหันไปมอง“หึ แอบเนียนนะเรา” พิรดาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ เดินตรงไปหา “ทำงานเก่งขึ้นหรือยังเอ่ย?” “จะเก่งอะไร ป้าอยู่สอนงานผมหรือไง” เสียงเขาเรียบ ไม่มีแววแปลกใจหรือดีใจที่เห็นเธอกลับมา“ปากดีเหมือนเดิมนะเรา แปลว่าช่วงที่พี่ไม่อยู่ คงเหงาน่าดูสิ” พิรดายิ้มบาง ๆ โน้มตัวพิงโต๊ะเขา จงใจเอียงตัวให้น้ำหอมบางเบาลอยกระทบจมูกอีกฝ่าย ปลายนิ้วเรียวสวยไล้วนบนขอบแฟ้มเอกสารของเวธัสเล่น ๆ ดวงตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ เวธัสเหลือบตามองข้อมือบางที่วางอยู่ตรงหน้าเขา ก่อนจะตอบเสียงต่ำ“ป้าหายไปไหนมา” พิรดาชะงัก ก่อนจะยิ้มยั่วกลับ“ไปเที่ยว เปลี่ยนบรรยากาศนิดหน่อย ก็แค่ไปหาของอร่อย ๆ ของร้อน ๆ กินให้
CHAPTER 4เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มท่ามกลางค่ำคืน พิรดานั่งซ้อนท้ายเวธัสด้วยท่าทางเกร็ง ๆ ขาเรียวแนบไปกับต้นขาแกร่งของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะเบาะมันแคบเกินกว่าจะนั่งห่างกันได้สบาย ๆ“จับไว้สิ จะร่วงอยู่แล้ว”เสียงทุ้มเอ่ยเตือนคล้ายรำคาญ ๆ แต่คนฟังกัดริมฝีปากแน่นด้วยความอาย ใบหน้าร้อนวูบ เพราะภายใต้กระโปรงนั้น กางเกงในของเธอยังเปียกแฉะจากเหตุการณ์ในห้องทำงาน ความเหนอะหนะมันเสียดสีกับผิวจนใจสั่นระริก“ขับช้า ๆ หน่อยได้ไหม พี่ไม่ค่อยถนัดนั่งแบบนี้”เสียงเธอสั่นระคนหอบนิด ๆ เพราะต้องเกร็งตัวไม่ให้แนบแน่นกับเขาเกินไป แต่พระเอกเหมือนจะจงใจเบรกกระทันหันเป็นช่วง ๆ จนเธอต้องโอบเอวเขาไว้แน่น“แล้วคิดว่าอยู่ในฐานะจะต่อรองอะไรกับผมหรือป้า” น้ำเสียงกวนประสาทสวนกลับมาลมยามค่ำตีขึ้นมาจนชายกระโปรงปลิวไหว เธอพยายามกดมันไว้ แต่ยิ่งขยับก็เหมือนยิ่งไปกระตุ้นความรู้สึกของตัวเอง เพราะเนื้อผ้าเปียกชื้นที่แนบผิว กำลังเสียดสีกับก้นเย็น ๆ เวธัสหัวเราะในลำคอเมื่อเหลือบกระจกมองเห็นสีหน้าของเธอที่ทั้งแดง ทั้งกระสับกระส่าย “หรือว่าข้างล่างป้ามัน ยังไม่หายร้อน?”“อะ…อะไรนะ?” พิรดาหน้าตื่นตกใจกับคำพูดของเวธัส
CHAPTER 3พิรดาเดินออกมาจากห้องทำงานในมือมีเอกสารปึกใหญ่ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะทำงานของเด็กหนุ่ม เขาขมวดคิ้วเงยหน้้าขึ้นมองเธอ“เวธัส เอานี่ไปช่วยทีมจัดเรียงข้อมูลให้พี่หน่อย” เธอจงใจเน้นคำว่า ‘พี่’ ชัดถ้อยชัดคำ เธอต้องการประกาศให้เขารู้ว่าเธอเป็นพี่ ไม่ใช่ป้าอย่างที่เขาพยายามเรียกเธอ“ครับ ป้า” เวธัสเน้นย้ำคำนั้นอย่างจงใจ เล่นเอาพิรดาถลึงตาใส่ เธอไม่ใช่ยัยป้าสักหน่อย ทำไมต้อมาเรียกป้าด้วย“ได้ งั้นป้าจะให้งานเยอะ ๆ จนนั่งไม่ติดโต๊ะเลยดีไหมล่ะ หืม?”“แค่เอกสาร ไม่ได้หนักอะไรนี่ครับ” เวธัสยักไหล่น้อย ๆ อย่างไม่ยี่หระ พิรดาเม้มปากรู้สึกว่าเด็กหนุ่มตรงหน้า พูดจากวนอวัยวะเบื้องล่างอยู่ไม่น้อยร้ายกับใครก็ร้ายไป แต่กับพี่นะหนุ่มน้อย เดี๋ยวรู้เลยว่าใครจะยอมก่อน“ระวังตัวไว้ให้ดีนะ เวธัส เด็กดื้อแบบนี้ พี่ไม่ปล่อยให้ลอยนวลแน่” หญิงสาวก้าวเข้าไปใกล้ กระซิบข้างหูเด็กหนุ่มเสียงหวานจัด เวธัสหันขวับมา แต่พิรดาก็เดินจากไปแล้ว เหลือไว้แค่กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ กับรอยยิ้มมุมปากที่เขาเผลอยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว…ใครกันแน่! ที่จะไม่ปล่อยให้ลอยนวล—-เสียงหัวเราะของเด็กชายตัวน้อยดังออกมาจากบ้านหลังเล็ก ๆ พิรดาเปิดปร
CHAPTER 2 ป้าเสียงส้นสูงกระทบพื้นดังไปตามโถงทางเดินหน้าตึกเรือนผมยาวปล่อยยาวสลวย เสื้อเชิ้ตขาวเรียบเนี้ยบ กระโปรงดินสอเข้ารูปสีดำสูงเหนือเข่าเล็กน้อย สูทเข้ารูปพาดบ่า มือข้างหนึ่งถือเอกสาร อีกข้างกดมือถือแนบนิ่งบนหน้าจอสนทนา“หัวหน้า วันนี้แต่งตัวสวยจังค่ะ” เสียงแซวเบา ๆ จากจุ๊บแจง พนักงานฝ่ายเดียวกันที่เดินสวนมา“ค่ะ วันนี้น้องแจงก็สวยมาก” พิรดาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ยิ้มสุภาพ“ขอบคุณค่ะ” จุ๊บแจงส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวที่ใครต่อใครในบริษัทล้วนรู้จักดีในชื่อ พิรดา หัวหน้าฝ่ายการตลาดที่ทั้งแซ่บ ทั้งโหด และทำงานเก่งจนผู้ชายยังต้องหลบ“วันนี้มีประชุมใหญ่นะ เตรียมทุกอย่างให้พร้อม”“ค่ะ มีเวลาอีกสิบห้านาทีก่อนเข้าประชุม จุ๊บแจงเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วค่ะ”ห้องประชุม“ฝ่ายการตลาด ขอสรุปภาพรวมแคมเปญใหม่ กับตัวเลขครึ่งปีหลังให้ชัดเจนหน่อย” CEO ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยสายตาจริงจัง“ค่ะ ปัจจุบันยอดลูกค้าใหม่เพิ่มขึ้นจากไตรมาสก่อนสิบแปดเปอร์เซ็นต์เกินกว่าเป้าหมายเดิมที่วางไว้ที่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ค่ะ” พิรดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง มั่นใจ พูดฉะฉาน โดยไม่ต้องเปิดสคริปต์ พร้อมกดรีโมต เปลี่ยนสไลด์ขึ้นกราฟชัดเ
บทที่ 1 ชั่วโมงเร่งด่วนครืด~ ครืด~ “อ๊าซี๊ดดดด” ส่วนครางในวกระเส่าดังลอดตัวเองเล็ก ๆ พิรดาหอบควบคุมสะท้านดิลโด้คู่ใจในร่องลึกเข้มข้นแน่นแน่นด้วยของเล่นที่มีความสำคัญมากขึ้นในการค้นหาส่วนประกอบของการเลิกรากับอดีตสามีในห้องนอนไป ตรวจสอบอุปกรณ์ตรวจใจนี้รีวิวนี้ทุกคืนไหนจะงานไหนจะลูกไหนจะปัญหาชีวิตที่โดดเด่น ค้นหาหนุ่มๆ ใหม่ ๆ และซื้อกิน“อ๊า” เอเอวเล็ก ๆ หงึกๆ หัวสวยแหงนหงายมักจะกดเพื่อเพิ่มแรงระบบสั่นพิรดายิ่งเสียดกลิ่นขึ้นสมองเรียวบีคึงหม้อน้ำสวยมืออีกข้างก็รัวเจ้าดิลโด้อย่างเมามัน“อ๊าออร่าร้องไห้! กัดจัง” เส้นเลือดหวานครางกระเส่าใบหน้าแดงก่ำอินเดียเพิ่มความเร็วมันยิ่งเสียวขนลุกเกรียวไปทั้งร่างดิลโด้สืบสวนสอบสวนเป็นเครื่องยนต์แรกรัวยิ่งเสียดสีเป็นหลักให้พลุ่งพล่าน น้ำหวานไหลเยิ้มเปื้อนผ้าปูยับย่นใต้ร่าง“อ๊า…อ๊าอ๊า” ร่างพิรดาตัวอย่างแหงนหงายรัวของเล่นจนกายสั่นระริกด้วยสะท้านเมื่อเจ้าดิลโด้ส่งถึงสวรรค์จนน้ำหวานทะลักทะลายพิรดาหอบหายใจรัวๆแผ่นย่นจากแรงเคลื่อนตัวเมื่อครู่วิจัยยังเต้นระส่ำสตรีมมิ่งยังร้อนผ่าวริศมีไฟซ่อนผิวทุกมุมนี้… เธอต้องการและต้องการอย่างมากทุกวัน มองมุมที่มองไปข