Chapter 24“พี่ผู้ใหญ่” “เลือกพี่ได้ไหม เลือกพี่แทนผู้ชายคนอื่น พี่อยากเป็นคนที่ทำให้หนูมีความสุข” คำพูดของเขาทำหัวใจบัวชมพูอุ่นซ่านขึ้นมาอย่างประหลาด มันบอกไม่ถูกเลยว่าว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แต่มันรู้สึกดี รู้สึกเหมือนหัวใจฟูฟ่องล่องลอย กับคำพูดของหนุ่มใหญ่อย่างเขาไม่ใช่ว่าหลงคารมเขา แต่การถูกรักมันย่อมดีกว่าการถูกเกลียด ผู้ใหญ่สิงห์ใช้คำพูดตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม ทำให้รู้ว่าทุกคำพูดของเขากำลังบอกอะไร เขาอยากมีเธอเป็นเมียเป็นแม่ของลูก ร้องขอความรักจากเธอบัวชมพูเคยมีแฟน เธอเคยมีความรัก แต่มันก็พังลงไม่เป็นท่า ดินแดนคือผู้ชายที่เธอรักมาก เขาเลือกที่จะฟังคำพูดของแม่เขา ปล่อยมือเธอเพื่ออนาคตของตัวเองเธอไม่มีอะไรเหมาะสมกับเขา พ่อแม่ของดินแดนเป็นคนมีหน้ามีตา พ่อเป็นกำนัน ส่วนแม่เป็นครู ดินแดนบอกเลิกเธอเพื่อไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ตอนที่เลิกกันเขา บัวชมพูเสียใจมาก ก็ได้แต่ปล่อยปลง บอกตัวเองให้ทำใจ และเริ่มต้นใหม่กับชีวิตตัวเอง ผ่านมาอีกหลายปี เธอได้เจอดินแดนอีกครั้ง เขายังรู้สึกกับเธอเหมือนเดิม แต่เธอไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมกับเขาอีกแล้ว เขาเลือกที่จะปล่อยมือเธอ เธอก็ไม่ควรพาหัวใจตัวเองไปเจ็บ
Chapter 23“ไปกินบุฟเฟ่ต์ชาบูกันไหม เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”“กิน” บัวชมพูพยักหน้า แม้จะยังเคืองผู้ใหญ่สิงห์อยู่ แต่ได้เงินมาสามล้าน หนำซ้ำเขาเอาของกินมาล่อ เธอก็พร้อมที่จะไปกิน“ไปร้านเปิดใหม่ มีของเยอะเลย ชวนปณตไปด้วย ร้านบุฟเฟ่ต์ร้านนี้ไม่จำกัดเวลา นั่งกินไปเรื่อย ๆ เม้าส์มอยกัน”“แล้วจะพาเมียผู้ใหญ่ไปด้วยไหม?”“ก็หนูบัวไงเมียพี่”“ไม่ใช่ เมียพี่ผู้ใหญ่คือมะนาว”“ไม่ใช่สักหน่อย หนูบัวคือเมียพี่คนเดียว ตั้งแต่มีหนูพี่ก็ไม่มีใครอีก ถึงมะนาวจะมาวุ่นวาย แต่พี่ก็ไม่เคยร่วมเตียงกับมะนาวเลย”“ใครจะไปรู้ล่ะ” เธอกอดอก “แอบไปนอนเอากันใครจะรู้”“พี่ก็นอนกับหนูบัวทั้งคืน ไม่เคยไปยุ่งกับคนอื่น หนูบัวเป็นคนที่พี่อยู่ด้วยตลอด” ผู้ใหญ่สิงห์ยื่นมือมาจับมือเล็กแล้วบีบเบา ๆ “หนูบัวก็รู้ดี รู้ดีกว่าใคร เรากินนอนด้วยกัน มีบ้างที่พี่ไปทำงาน แต่พี่ก็ไม่เคยสนคนอื่น หนูบัวก็รู้”“ไม่รู้ด้วยหรอก” เธอสะบัดหน้าไปอีกทาง ผู้ใหญ่สิงห์มองท่าทางของเด็กสาวก็ยิ้มอย่างเอ็นดู ถึงจะโตเป็นสาวสะพรั่งไปทั้งร่างแล้ว แต่เธอก็ยังทำตัวเป็นเด็กดื้อ ขี้งอน “ไปกันเถอะ พี่หิวแล้ว ขับรถไปรับปณตแล้วไปกันเลย”“ค่ะ” บัวชมพูพยักหน้า เรื่อง
Chapter 22“หน็อยไอ้คนหน้าม่อ ไปให้พ้น ไปตายไกล ๆ เลยยิ่งดี”“ถ้าพี่ตายหนูบัวจะเหงา และคิดถึงพี่มากนะ ผัวแก่น่ารัก ๆ แบบพี่หายากนะ” ผู้ใหญ่สิงห์จอมเต๊าะเดินเคียงข้างเด็กสาว ไม่ว่าเธอจะเดินไปไหนเขาก็ตามติดเธอแจ บัวชมพูค้อนวงใหญ่ ไม่ชอบที่เขาตามวอแว แต่ไม่ว่าจะเดินไปไหน เขาก็ตามไม่หยุด“ใครจะคิดถึงคนผีบ้าหน้าม่อแบบนี้ ไม่แน่นะ ถ้าพี่ผู้ใหญ่ตายจริง ๆ ก็จะหมดคนชีกอ หมดคนลามกไปอีกคน แผ่นดินคงสูงขึ้นเยอะ”แหม่ คำพูดช่างแสบสันร้ายกาจ ถามว่าโกรธไหม ไม่โกรธ ต่อให้ด่าเป็นแมงกุ๊ดจี่ขี้วัว คนอย่างเขาก็จะไม่เจ็บกับคำพูดของบัวชมพู ต่อให้ร้ายแค่ไหน เขาก็ทนได้และสู้ไม่ถอย“ไม่สูงหรอกจ้ะ เพราะพี่ไม่ตายง่าย ๆ”“ลืมไปค่ะ ว่าแก่ ๆ หนังเหี่ยวหน้าด้านแบบนี้ตายยาก โดยเฉพาะคนแก่อย่างพี่ผู้ใหญ่ นรกยังไม่อยากรับ กลัวไปเต๊าะสาวในนรก แล้วท่านพญายมต้องปวดหัว” “พี่ไม่ตกนรกหรอก เพราะพี่ขึ้นสวรรค์กับหนูบัวทุกวัน ตกนรกทำไมร้อนก็ร้อน ขึ้นสวรรค์กับหนูบัวทุกวันมีความสุขกว่า”“อย่ามาพูดทุเรศแบบนี้นะ!” บัวชมพูแหวใส่แล้วทุบกำปั้นเข้าที่แขนผู้ใหญ่สิงห์ดังปัก “พี่เจ็บนะหนูบัว” ลูบแขนปอย ๆ“เจ็บตายไปเลย”“พี่ยอมตายนะ ถ้าได้
Chapter 21ผู้ใหญ่สิงห์ลงจากรถ ก้าวเท้ายาว ๆ ไปที่โต๊ะ ที่บัวชมพูกับดินแดนนั่งอยู่ กระแทกก้นลงเก้าอี้อย่างแรง บ่งบอกอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี แม้จะท่าทางจะดูไม่สบอารมณ์ แต่ผู้ใหญ่สิงห์ก็ยิ้มให้เธอ มันรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ บัวชมพูรู้สึกเหมือนกับว่ามันมีอะไรซุกซ่อนอยู่ในรอยยิ้มนั้น“ผู้ใหญ่สิงห์” บัวชมพูชักมือออกจากมือดินแดน เขาเป็นผีหรืออย่างไรกัน ถึงได้ผลุบ ๆ โผล่ ๆ มาตลาดนัดก็ดันตามมาหลอกหลอนเธออีก“ใช่จ้ะพี่เอง”“มาทำหอกอะไรไม่ทราบ ทำไมไม่ไปอยู่กับเมียมะนาวเน่าของผู้ใหญ่สิงห์ล่ะ คนหนึ่งก็หน้าม่ออีกคนก็ร่าน เหมาะกันดีนะคะ หมาเน่ากับโลงผุ”แหม่! คำเปรียบเทียบนี้มันกรีดใจหนุ่มใหญ่อย่างผู้ใหญ่สิงห์เหลือเกิน เปรียบให้เป็นหมาเลยวุ้ย เจ็บร้าวไปทั้งทรวง แต่ไม่เป็นไร เคยอ่านเจอในหนังสือ เมียด่าแปลว่าเมียรัก ^[]^“สวัสดีครับผู้ใหญ่” ดินแดนไหว้ผู้ใหญ่สิงห์ แต่เขาปรายตามองเพียงนิด รับไหว้แบบไม่เต็มใจ แล้วหันไปมองบัวชมพูต่อ “คนอะไรไม่มีมารยาท” เด็กสาวพูดอย่างอดไม่ได้ หมั่นไส้ท่าทางนั้นเกินทน“พี่มีมารยาทกับหนูบัวคนเดียว ส่วนคนอื่นที่ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทด้วย โดยเฉพาะ คนที่มันอยากเข้ามาเป็นมือ
Chapter 20 “กรี๊ดดด! อีบัวชมพู”“อีผีมะนาว”“ไอ้ทิวโว้ย!” “ครับผู้ใหญ่” ลูกน้องของผู้ใหญ่รีบเข้ามา “มาแยกสองคนนี่ออกจากกัน แล้วให้ใครก็ได้พากูไปล้างหน้าล้างตาที”“ครับผู้ใหญ่” ทิวรีบแยก แต่ไม่ง่ายเลย ส่วนลูกน้องอีกพาผู้ใหญ่สิงห์ไปล้างตัว ตอนนี้มะนาวกับบัวชมพูที่ประจันหน้ากัน อย่างไม่มีใครยอมใครคนใช้ที่แอบมอง ต่างหัวเราะกันคิกคัก เมื่อได้เห็นบัวชมพูแผลงฤทธิ์ใส่มะนาวกับผู้ใหญ่สิงห์ ปกติไม่มีใครกล้าทำแบบนี้ แต่บัวชมพูจัดการทั้งสองจนอ่วม“คุณบัวชมพูนี่มันได้ใจกูจริง ๆ”“มันก็สมควรโดนแล้ว ผู้ใหญ่สิงห์หน้าม่อขาโหด ใครก็ไม่กล้าขัดใจ เจอหนูบัวเข้าไปถึงกับอ่วม ฮ่า ๆ”“ถูกใจฉันจริง ๆ เลย คนอย่างหนูบัวนี่แหละ เหมาะกับคนอย่างผู้ใหญ่สิงห์ ดุดันไม่เกรงใจใครดี ฉันชอบ” คนใช้หัวเราะพอใจ“ตอนนี้ก็เหลือมึงกับกูสองคนแล้วอีมะนาว พี่ทิวห้ามเข้ามายุ่ง” บัวชมพูชี้หน้าทิวที่จะเข้ามาแยกเธอกับมะนาว“มึงจะทำอะไรกู!”“กูก็จะตบมึงไง!” “กรี๊ดดดดด!” บัวชมพูกระชากผมมะนาวอย่างแรง แล้วฟาดฝ่ามือใส่รัว ๆ“กูจะตบมึงให้ซิลิโคนจมูกทะลุออกมาเลยอีเวร!”“กรี๊ดดดด!” บัวชมพูฟาดฝ่ามือไม่ยั้ง ทั้งตบทั้งเตะจนมะนาวสลบนอนกองอยู
Chapter 19 บัวชมพูลุกขึ้นแต่เช้า ช่วยคนใช้ทำอาหาร เธอชอบทำอาหารอีสาน เพราะส่วนใหญ่บิดากับผู้ใหญ่สิงห์จะชอบรับประทานอาหารพวกนี้วันนี้ย่างเนื้อติดมัน เนื้อวัวสด ๆ ใหม่ ๆ ไม่ต้องปรุงรสอะไรมากมาย ใส่เกลือใส่กระเทียม ย่างไฟหอม ๆ ทำน้ำจิ้มขมไว้จิ้ม มันอร่อยเข้ากันอย่าบอกใครเลยเชียว“ทำอะไรหนูบัว” “อ๋อ ย่างเนื้อติดมันค่ะ” เธอว่าแล้วยิ้ม“หูยของชอบเลย”“ใกล้เสร็จแล้วนะคะ พี่ผู้ใหญ่ไปรอที่โต๊ะอาหารได้เลยค่ะ” “จ้ะ” บัวชมพูย่างเสร็จก็ให้คนใช้ยกไปวางที่โต๊ะอาหาร เธอนั่งรับประทานอาหารกับเขา ส่วนบิดาของเธอไปโรงเลื่อยตั้งแต่เช้ามืด เธอให้ลูกน้องผู้ใหญ่สิงห์เอาอาหารไปให้แล้ว บัวชมพูรับประทานอาหารเสร็จก็จะไปโรงเลื่อย เที่ยงถึงจะกลับมา เธออยากไปเปิดหูเปิดตา อยากเที่ยวไปโน้นนี่ แทนที่จะจับเจ่าอยู่ที่เดิม ๆ“อร่อยไหมคะ?”“ที่สุดเลยครับ” ผู้ใหญ่สิงห์ยิ้มให้เด็กสาว ตั้งแต่บัวชมพูมาอยู่ด้วย เขาเจริญอาหารมาก เจริญอาหารสุด ๆ รสมือของเด็กสาวอร่อยเลิศมาก นอกจากจะทำอาหารอร่อยมากแล้ว เธอยังเอาใจเก่งอีก“มีแกงอ่อมน้องวัว ปลาย่าง และแกงเห็ดรวมด้วยนะคะ”“ฝีมือหนูบัวนี่อร่อยจริง ๆ เลย คนอะไรไม่รู้ สวยเก่งทำอาหาร