LOGINShare
- 37 -
Last Updated:
2025-02-05 04:08:56“สัญญามาก่อนนะคะว่าคุณจะไม่ลงมาหาปรายที่ห้องจดหมาย” เธอบอกขณะที่ผมเดินไปส่งที่หอ
“ทำไม ฉันอยากเจอเธอไม่ได้เหรอ”
“ปรายไม่รู้จะทำตัวยังไงถ้าคนอื่นรู้”
“งั้นฉันเรียกเธอมาหาที่ห้องทำงานดีมั้ย”
ปรายชะงักค้าง คงไม่คิดว่าผมจะมาไม้นี้ เราเดินมาใกล้ถึงหน้าประตูห้องแต่ประตูถูกเปิดออกมาก่อน เหมือนฝันโผล่หน้าออกมา ด้านหลังมีผู้หญิงอีกสองคนยืนฉีกยิ้มกว้าง
“สวัสดีค่ะ” เหมือนฝันทัก
ผมมองปราย สงสัยว่าพวกเพื่อนเธอรู้ได้ยังไง เธอชี้ไปที่ช่องตาแมวบนประตู ก่อนหน้าเธอส่งข้อความบอกเหมือนฝันว่ากำลังกลับ ผมเดาว่าบรรดาเพื่อน ๆ ของเธอเลยต่างมารอต้อนรับ
“ขอลายเซ็นคุณหน่อยได้มั้ยคะ” เพื่อนเธอคนหนึ่งถาม น้ำเสียงและจังหวะการพูดคล้ายกับเหมือนฝัน
“ได้สิ เธอชื่ออะไร” ผมรับปากกาและสมุดโน้ตมา
“แพรวค่ะ เมื่อคืนเป็นยังไงบ้างคะ” ถามแล้วแอบหัวเราะคิกคัก
มือผมหยุดชะงัก เงยหน้ามองเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย
“ไอ้แพรว ถามแบบนี้เอาไว้ไปถามแฟนแกโน่น” เหมือนฝันสะกิดไหล่ว่า
“ไม่เป็นไรหรอกน่า”
ปรายทนไม่ไหวดึงปากกากับสมุดออกจากมือผม ปิดประตูใส่
Related chapters
คลั่งเธอเกินพิกัด - 38 -
ปรายฉันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูกที่ในที่สุดก็จะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักและร่ำเรียนมาสี่ปีเต็ม“พี่จะพาไปส่ง”ฉันตามคุณวรรณไปที่แผนกออกแบบ ในใจยังตื่นเต้นไม่หาย อยากเห็นว่านักออกแบบมืออาชีพเขาทำงานกันอย่างไร เมื่อไปถึงก็พาไปพบกับหัวหน้าทีมออกแบบ เป็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง“ปรายนี่คุณเจนศิลป์เป็นหัวหน้าทีมออกแบบ คุณเจ นี่ปรายนักศึกษาฝึกงานแต่คาดว่าน่าจะกลายมาเป็นพนักงานที่นี่หลังเรียนจบ” คุณวรรณแนะนำฉันยกมือไหว้ คุณเจนศิลป์ยิ้มให้ ดูเป็นมิตร“สวัส...ดี...ทีม...ออก...แบบ...ยิน...ดี...ต้อน...รับ...สมา...ชิก...ใหม่...” คุณเจนศิลป์คงจะได้รับแจ้งเรื่องที่ฉันหูหนวกแต่อ่านปากได้แล้วจึงพูดช้ากว่าปกติ ฉันหงุดหงิดแต่ต้องเก็บอารมณ์เพราะเข้าใจได้ถึงเจตนาดี ฉันไม่ได้เพิ่งจะหูหนวกและเริ่มอ่านปาก ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพูดช้า ๆ ขืนคุยกันแบบนี้ทั้งวันคงไม่ต้องทำอะไร“คุณเจพูดปกติก็ได้ค่ะ” คุณวรรณบอกแทน ที่จริงหน้าที่ของคุณวรรณนอกจากเป็นผู้ประสานงานแล้วคือล่าม คิดว่าเธอคงรำคาญแทนฉันยิ้มให้ คิดว่าเขาไม่ได้ตั้งใจล้อเลียนให้ฉั
Last Updated : 2025-02-06คลั่งเธอเกินพิกัด - 39 -
กวินผมเรียกวัลลภเข้ามาคุยงานขณะที่กินมื้อกลางวันไปด้วย ปรายสั่งสปาเก็ตตี้ไข่กุ้งฝากให้ศรนำมาให้ ทำไมเธอถึงได้รู้ใจผมแบบนี้“สรุปว่าคุณกับปรายกำลัง...” วัลลภพูดลากเสียงตอนท้าย“นายรู้ได้ไง” ผมจ้อง คิดว่านี่คงไม่พ้นหลุดมาจากปากคู่หูหมอนี่ที่กำลังจะกลายเป็นอดีตเลขาฯ ผมในไม่ช้าถ้าหล่อนเม้าเรื่องที่ปรายขึ้นมาหาผมก่อนหน้าให้ฟัง“คุณเล่นค่อย ๆ ละเลียดทีละคำแล้วก็กินไปยิ้มไปแบบนี้ มีแต่คนที่มีแฟนเขามีอาการแบบนี้ แล้วผมเห็นปรายสั่งเมนูเดียวกันเปี๊ยบที่ร้านข้างล่าง”“นายก็เลยเดาว่าเธอเป็นแฟนฉันงั้นสิ แล้วไม่คิดว่าเป็นแค่คู่นอนหรือซับเลยหรือไง”“ผมก็สงสัยอยู่” ว่าแล้วก็หัวเราะ“มีอะไร”“คุณกำลังอินเลิฟ แล้วก็...”“ไม่มีทาง” ผมรีบเอ่ยแทรก “ฉันไม่เคยรักใครนอกจากคนในครอบครัว”วัลลภส่ายหัว “ก่อนที่ปรายจะก้าวเข้ามาในห้องนี้คุณไม่เคยคบกับใครเหมือนกัน แต่ผมดูออกตั้งแต่ตอนที่คุณมองเธอแล้ว”“ไร้สาระ” ผมปฏิเสธ หมอนี่จะมารู้ใจผมได้ยังไง ผมเองยังไม่รู้เลยตัวซ้ำ ครั้งแรกที่เจอปรายผมออกจะหงุดหงิดเธอ
Last Updated : 2025-02-07คลั่งเธอเกินพิกัด - 40 -
“คะ!?” ใบหน้าเหวอตรงหน้าเห็นแล้วตลกมาก คงคิดไปถึงไหนต่อไหน“น้องชายฉันเอง”“คุณมีน้องชายด้วยเหรอคะ”“เขาเป็นแฝดฉัน ชื่อกวี มานี่สิ”ผมจับมือเธอให้เดินไปนั่งที่โซฟา หยิบรูปถ่ายสุดท้ายที่ถ่ายคู่กับกวีออกมาจากลิ้นชักใต้โต๊ะกาแฟส่งให้ดู เป็นรูปที่เราถ่ายตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกันครั้งสุดท้าย“พวกคุณดูสนิทกันมากเลยนะคะ”ผมวางมือบนหน้าขาเนียน ปรายจึงเงยหน้าขึ้นมอง“ฉันรู้ว่าเธออยากรู้เรื่องฉัน ก็เหมือนที่ฉันอยากรู้เรื่องเธอ เพราะฉะนั้นเรามาคุยกันให้เคลียร์ตรงนี้เลยดีกว่าจะได้ไม่ต้องมีข้องสงสัยอะไรอีก”“ค่ะ แต่ว่าคุณอยากรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับปรายคะ ““เธอเคยเข้าเรียนโรงเรียนสอนศิลปะการแสดงเหรอ”“ค่ะ ปรายเรียนเปียโนกับร้องเพลง แม่สอนปรายเล่นกีตาร์ แต่ปรายชอบเปียโนมากกว่า พอปรายหูหนวกก็เลยเปลี่ยนไปสายออกแบบเพราะเป็นสิ่งที่ชอบรองลงมา หลังจากเลิกเล่นเปียโนปรายก็ชอบตกแต่งห้องตัวเองบ่อย ๆ”“แล้วตอนนี้เธอยังได้เล่นเปียโนอยู่มั้ยถ้ามีโอกาส”“ไม่แล้วค่ะ คุณเล่าเรื่องแฝดคุณให้ฟังหน่อยได้มั้ยคะ”ผมรู้
Last Updated : 2025-02-08คลั่งเธอเกินพิกัด - 41 -
ปรายฉันแทบยิ้มไม่หุบตั้งแต่แยกกับคุณกวินเมื่อเช้า ไม่เคยรู้สึกมีความสุขมากขนาดนี้มาก่อน ฉันได้ทำงานที่ตัวเองรักและได้คบกับผู้ชายที่แสนเพอร์เฟกต์ ฉันรู้ว่าฉันรักเขา ตอนนี้เหลือแค่จะทำอย่างไรให้เขารักฉันบ้าง คุณกวินยอมรับฉันเป็นแฟน ไม่ใช่แค่ซับที่ไว้ใช้ระบายอารมณ์ เขาแทคแคร์และทำหลายสิ่งหลายอย่างให้ แต่ฉันยังต้องการมากกว่านั้น ฉันเป็นคนละโมบ ฉันอยากได้ทั้งหมดของเขาซึ่งก็คือหัวใจของเขาด้วย“มีของมาส่งค่ะน้องปราย พี่วางไว้บนโต๊ะให้แล้ว” พี่แป้งบอกเมื่อฉันไปถึงแผนก“ขอบคุณค่ะ” ฉันพิมพ์ตอบ สงสัยว่าใครส่งของอะไรมาให้เมื่อเดินไปถึงที่โต๊ะก็ถึงกับยกมือป้องปากด้วยความตะลึงเพราะมีกุหลาบขาวก้านยาวช่อใหญ่วางอยู่ ไม่ต้องอ่านการ์ดที่แนบมาก็รู้ว่าใครเป็นคนส่ง แต่ฉันก็รีบหยิบการ์ดมาเปิดอ่านด้วยความอยากรู้กุหลาบขาวช่อนี้เตือนให้นึกถึงเธอ ความงาม บริสุทธิ์ และแข็งแกร่งที่เธอมอบให้ ฉันจะรักษาและดูแลตลอดชีวิตของฉันฉันกรี๊ดดัง ๆ พร้อมกระโดดโลดเต้นในใจ ทำไมผู้ชายของฉันถึ’ ได้น่ารักขนาดนี้ จากนั้น
Last Updated : 2025-02-09คลั่งเธอเกินพิกัด - 42 -
กวินผมยิ้มแล้วยิ้มอีกเมื่ออ่านข้อความสุดท้ายที่ปรายส่งให้ ช่างซุกซนจนน่าจับมาฟาดก้นเสียจริง เธอส่งข้อความมาขอบคุณเรื่องรถ แล้วก็แกล้งอ่อยบอกว่าอยากทำอะไรกับผมและจะยอมให้ผมทำอะไรกับเธอ ตอนนี้ใจผมอยากลากเธอขึ้นเตียงเต็มแก่แล้วเมื่อกลับมาถึงบ้าน มองไปรอบบ้านแล้วรู้สึกเหงา ปรายมาที่นี่แค่ไม่กี่ครั้งกลับทำให้ผมรู้สึกว่าบ้านไม่ใช่บ้านเมื่อขาดเธอ“คุณกวินคะ คุณแม่คุณมาหาค่ะ” แม่บ้านเข้ามารายงาน“รู้แล้ว ขอบใจมาก เธอก็กลับบ้านได้แล้ว ฉันจัดการตัวเองได้”“ขอบคุณค่ะคุณกวิน”“สวัสดีครับแม่ ทำไมถึงมานี่ได้ครับ” ผมเดินเข้าไปหาแม่ที่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก“แม่มาทำธุระแถวนี้เลยแวะมาดูลูกสักหน่อย เป็นไงบ้างล่ะช่วงนี้” ขณะที่พูดสายตาแม่ก็สอดส่ายไปรอบบ้านเหมือนกำลังมองหาอะไรอยู่“ก็ดีครับแม่ วันนี้ผมเพิ่งปิดดีลใหญ่ได้”“แม่รู้ว่าลูกทำได้อยู่แล้ว”พอไม่เจอสิ่งที่หาสายตาแม่ก็มองไปที่บันได ผมรู้เลยทีนี้ว่าแม่กำลังหาอะไร/ใครอยู่“เธอไม่อยู่ครับ” ผมมองตามสายตาแม่
Last Updated : 2025-02-10คลั่งเธอเกินพิกัด - 43 -
ปรายเมื่อมาถึงที่ท่าเรือ คุณกวินพาฉันขึ้นเรือแล้วทำหน้าที่ขับเรือด้วยตนเอง ฉันไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะเขาทำธุรกิจด้านนี้อยู่แล้ว เพิ่มความสามารถในการขับเรืออีกสักอย่างจะเป็นไรไป ตอนนี้คุณกวินจอดเรือไว้กลางทะเล น้ำทะเลใสมากจนสามารถเห็นฝูงปลาข้างใต้ บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่งอยู่กับที่ฉันนอนเล่นอยู่ที่ดาดฟ้าเรือ เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มือใหญ่ลูบไล้บนเรือนร่าง คุณกวินกำลังทาครีมกันแดดให้ แต่พอมาถึงบริเวณบั้นท้ายจะใช้เวลานานสักหน่อย แถมยังถือโอกาสตีก้นฉันทีหนึ่งก่อนที่จะวกขึ้นไปทาหลัง“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณกวิน” ฉันรีบท้วงเมื่อถูกปลดสายบิกินี่ หันหน้ากลับไปมอง“ไม่มีใครเห็นหรอก ไม่ต้องห่วง ฉันขับมาไกลพอ” คุณกวินชะโงกตัวตอบเพื่อให้ฉันอ่านปากได้ถนัดฉันเองก็รู้สึกว่าเราออกมาไกลจากฝั่งมากพอสมควร อีกทั้งเชื่อมั่นใจคุณหนึ่งจึงพลิกตัวกลับมาด้านหน้า สบตากับคุณกวินที่เริ่มละเลงครีมลงบนหน้าอกสองข้างที่เปิดเปลือย“ฉันไม่ยอมให้ของสวย ๆ งาม ๆ นี้ไหม้แดดหรอก”“ค่ะ” ตอบแล้วหลับต
Last Updated : 2025-02-11คลั่งเธอเกินพิกัด - 44 -
ผมดึงมือเล็กมาจับไว้ขณะที่เดินนำเข้าบ้านพ่อแม่ ปรายตื่นเต้นแต่ควบคุมตัวเองได้ดี สองสามวันที่ผ่านมานี้ผมกับปรายฝึกภาษามือกันตลอด ตอนแรกเธอแปลกใจไม่คิดว่าผมจะรู้จักภาษามือได้มากขนาดนี้ เรื่องนี้ทำให้เธอประทับใจมาก แต่ก็เกือบจะถูกไล่ไปไกล ๆ เมื่อผมใช้ภาษามือสื่อสารในสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควร เชื่อมั้ยว่าผมถึงขั้นรู้ว่าจะสบถยังไง ปรายไม่ยอมบอกแต่ผมแอบสังเกตจนเดาได้“นั่นไง มากันแล้ว” ผมได้ยินเสียงพ่อดังจากในบ้านเมื่อพวกเราถึงหน้าประตู“พวกเราออกไปกันทีละคนดีกว่า ฉันไม่อยากให้ยัยหนูตกใจ” เสียงแม่แนะนำ“ก็ดีเหมือนกันที่รัก” พ่อเห็นด้วย“งั้นฉันไปก่อนนะคุณ”ผมแทบจะจินตนาการภาพแม่ผลักพ่อให้พ้นทางแล้วรีบเดินออกมาก่อนที่พ่อจะทันได้พูดอะไรได้เลย“พ่อแพ้ได้ไงเนี่ย” เสียงตฤณพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“กวินมากันแล้วเหรอลูก” แม่ทักผมก่อนแต่มองไปที่ปรายด้วยรอยยิ้มอบอุ่นผมบีบมือให้กำลังใจปรายเพราะรู้สึกถึงเหงื่อชื้น ๆ“ปรายดีใจที่ได้เจอหนูนะ” แม่ทักและอ้าแขนดึงปรายเข้ามากอด ผมเห็นปรายยืนตัวเกร็งทำอะไรไม่ถูก คงตกใจ ไม่คิดว่าจะได้ร
Last Updated : 2025-02-12คลั่งเธอเกินพิกัด - 45 -
“ทำไมเธอไม่เคยบอกฉันเรื่องนี้มาก่อน”“ปรายสมัครไว้ตั้งนานแล้ว เลยไม่คิดว่าปรายจะได้ ปรายลืมไปแล้วด้วยซ้ำ”ผมเดินตรงขึ้นบันได เปิดประตูแล้วเดินต่อโดยไม่รู้ทิศทางว่าจะไปไหน แต่ก็ไม่ได้ไปไกลเกินกว่าห้องนั่งเล่นแล้วนั่งลงที่โซฟาโดยที่ปรายเดินตามมานั่งด้านข้าง“คุณกวินคะ คุณพูดอะไรหน่อยสิคะ”เธออยากจะให้ผมพูดอะไร ผมไม่มีอะไรจะบอก ไม่มีอะไรจะมาเสนอนอกจากสิ่งที่ผมเพิ่งบอกกับเธอไปหมดแล้วก่อนหน้า ไม่รู้ว่ามันเพียงพอจะรั้งเธอไว้ได้มั้ย“ฉันแสดงความยินดีกับเธอไปแล้วไง เธอจะให้ฉันพูดอะไรอีกล่ะ”“ปรายไม่รู้ ปรายแค่อยากฟังความเห็นคุณ”“มันจะไปมีประโยชน์อะไรเพราะมันเป็นความต้องการของเธอที่ตั้งใจไว้แต่แรก”“ก็ใช่ค่ะ นี่เป็นโอกาสที่ดี ปรายจะได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ เพื่อมาต่อยอดในอนาคต”“ฉันรู้แล้ว” ผมไม่อยากฟังต่อ ไม่อยากรับรู้ว่าทุนนี้ดีแค่ไหนเพราะมันทำให้เธอต้องจากผมไปไกล “ก็อย่างที่บอก นี่เป็นโอกาสที่ดีของเธอ”“คุณอยากให้ปรายไปจริงเหรอคะ”ผมลุกขึ้น เว้นระยะห่างระหว่างเรา แต่แน่นอนว่าปรายยังอยู่ตรงนี้ ตอนนี้ผมรู
Last Updated : 2025-02-13
Latest chapter
คลั่งเธอเกินพิกัด บทส่งท้าย
หกเดือนต่อมากวินผมกลับถึงบ้านก่อนที่เข็มนาฬิกาจะแตะเลขสิบสองเพียงเล็กน้อย ช่วงนี้ผมต้องทำงานชดเชยเวลาที่หยุดไปฮันนีมูนที่ยุโรป ดังนั้นงานจึงกองสุมหัว พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับเจ้าลาเต้ที่กระดิกหางต้อนรับอยู่ มันเดินตามผมเข้ามาถึงในห้องนอน“อ้าวยังไม่นอนอีกเหรอที่รัก”“ปรายนอนไม่หลับค่ะ กังวลเรื่องพรุ่งนี้กลัวว่าทุกสิ่งที่ทำไปจะสูญเปล่า”ผมเข้าใจ พรุ่งนี้เรามีนัดกับหมอเพื่อฟังผลการรักษาหลังจากที่ปรายเข้ารับการผ่าตัดเมื่อสามเดือนก่อนผมประคองหน้าเธอไว้ด้วยสองมือ โน้มลงไปจูบหน้าผากมนเบา ๆ เพื่อให้กำลังใจ“ไม่ต้องกังวล เชื่อฉันสิ ทุกสิ่งจะผ่านไปได้ด้วยดี”คำปลอบใจไม่ช่วยให้เธอดีขึ้น ผมยิ้มมองคนที่ตอนนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยา“ช่วยรักปรายหน่อยได้มั้ยคะ ปรายต้องการคุณ”คำขอร้องจากปากเธอทำให้ผมคราง ท่าทางและน้ำเสียงเว้าวอนแบบนี้ปลุกความเป็นดอมในตัวผม แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้ผมแทบละลายทุกครั้งที่เธอพูดแบบนี้ระหว่างมื้ออา
คลั่งเธอเกินพิกัด - 52 -
สองสัปดาห์ต่อมาปรายเพิ่งจะได้รับการตรวจเช็กจากหมอผู้เชี่ยวชาญที่นัดไว้ ตอนนี้กำลังรอฟังผลอยู่ ผมวางมือลงบนมือปรายที่วางอยู่บนหน้าตักเธอจึงหันมามองหน้า“ไม่ต้องกลัว” บอกพร้อมบีบมือให้กำลังใจ รู้ว่าการรอคอยเรื่องสำคัญเช่นนี้มันกระวนกระวายแค่ไหน“ขอโทษที่ให้รอนานค่ะ คุณหมอให้เชิญพวกคุณเข้าไปด้านในค่ะ” ผู้ช่วยสาวเดินออกมาบอก ทำท่าผายมือไปทางห้องทำงานคุณหมอ“เชิญนั่งครับ” คุณหมอยิ้มเมื่อเห็นเรานั่งลงตรงข้าม “คุณคงอยากจะทราบผลแล้วนะครับ หลังจากที่ตรวจและวินิจฉัยแล้วผมขอแจ้งว่านี่เป็นข่าวดี จุดที่เสียหายในระบบการได้ยินของคุณไม่ใช่จุดหลัก เพราะฉะนั้นเราแค่ต้องจัดการอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ตรงเส้นประสาทการรับรู้ที่จะเป็นตัวแปรในการได้ยินเสียงของคุณ”ผมยิ่งฟังก็ยิ่งงง แต่เหนืออื่นใดคือยินดีมากที่รู้ว่าปรายจะสามารถกลับมาได้ยินอีกครั้ง“ยังไงคะ คุณหมอหมายถึงการใส่ประสาทหูเทียมแบบนั้นเหรอคะ” ปรายทำมือถาม เพราะนี่ถือเป็นวิธีการทั่วไปที่ใช้รักษา“ครับผมการใส่ประสาทหูเทียมจะทำให้คุณกลับมาได้ยินอีกครั้ง
คลั่งเธอเกินพิกัด - 50 -
แสงอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ทำไมเวลามีปรายในอ้อมกอดแล้วรู้สึกว่าเช้าวันใหม่มาเร็วเหลือเกิน สักพักรู้สึกว่าร่างบนตัวเริ่มขยับยุกยิกไปมา“เอ๊ะ! ปรายมาอยู่ท่านี้ได้ยังไงคะ” เสียงงัวเงียตามก่อนที่จะหัวเราะเมื่อผมรัดตัวเธอแน่นขึ้น ท่านี้ที่ว่าคือนอนคว่ำหน้าท้องพาดบนแขนที่ผมเพิ่งสอดมือลงไปกุมกุหลาบที่อยู่ตรงหว่างขา“ของฉัน” ผมบอก แกล้งเป่าลมหายใจรดข้างหูจนปรายขนลุก เธอพยายามขืนตัวออก เมื่อทำไม่ได้จึงเปลี่ยนมาจูบปากผมแทนผมอยากจะทำรักกับเธอเร็ว ๆ แต่รู้ว่าวันนี้พ่อแม่เธอจะมาหาจึงอดกลั้นไว้ผมตื่นเต้นประสาทแดกตั้งแต่เช้า ครั้งสุดท้ายที่จำความรู้สึกนี้ได้คือตอนที่ขายเรือลำแรกสำเร็จ แต่วันนี้เหมือนจะเป็นมากว่าตอนนั้นเสียอีก“ใจเย็น ๆ สิคะ” เสียงปรายดังแทรกเข้ามาในหัว แต่ผมอดมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความกังวลไม่ได้ “ยังไงปรายก็จะแต่งงานกับคุณอยู่ดี”ผมพยักหน้าเรียกความเชื่อมั่นกับตัวเอง ถึงอย่างนั้นก็รู้ดีว่าปรายให้ความสำคัญกับครอบครัวมาก เธออยากให้พ่อแม่ยอมรับผม เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ผมหันมองหน
คลั่งเธอเกินพิกัด - 49 -
ปรายคืนนี้ฉันไม่ได้อยากหยิบยกเรื่องนี้มาพูด แต่คุณกวินคิดมากและจริงจังเกินไป เขารู้ว่าที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริงทั้งหมดแต่ไม่ยอมรับ“ไม่ นี่ไม่ใช่ทางออก ไม่มีทาง ฉันไม่ยอมให้เกิดขึ้นแน่”“ปรายไม่เหมาะกับโลกของคุณหรอกค่ะ”“ใครอยากให้เธอเหมาะกับโลกของฉัน ไม่เหมาะก็ไม่เหมาะสิ”“เห็นมั้ยคะ คุณพูดออกมาเอง คิดมั้ยคะว่าถ้าเราอยู่ด้วยกันไปนานเข้าแล้วปรายยังเข้ากับโลกของคุณไม่ได้คุณจะรู้สึกยังไง อาจะเบื่อหรือรำคาญ”“โลกบ้าบออะไร ช่างแม่ง เธอคิดไปเอง ฉันจะบอกให้นะ ที่ฉันทำโครงการช่วยเหลือคนพิการก็เพื่ออุทิศให้กวี ไม่ว่าตอนนี้เจ้านั่นจะอยู่ที่ไหนฉันเชื่อว่าจะต้องชอบเธอ ทุกคนในครอบครัวของฉันชอบเธอ โลกของฉันคือเธอ ฉันไม่เคยเป็นของใครจนกระทั่งได้พบกับเธอ เธอเองก็เป็นของฉันเหมือนกัน บอกสิว่าเธอคิดเหมือนกัน”“ค่ะ ปรายคิดเหมือนกันคุณก็รู้”คุณกวินถอนใจยาวเมื่อเห็นว่าฉันไม่ตั้งหน้าตั้งตาเถียงอีก ฉันจะเอาอะไรมาเถียงในเมื่อเขาเปรียบดั่งลมหายใจ“ถ้างั้นทางออกอื่นล่ะ”“ทองออกที่สองคือคุณจะต้องตัดปรายออกจากงานท
คลั่งเธอเกินพิกัด - 48 -
กวินปาร์ตี้ใกล้จะเลิก ผมกับปรายนั่งในมุมค่อนข้างส่วนตัว เธอไม่ใช่สาวปาร์ตี้ ที่มานี่เพราะอยากเจอน้องสาวผมมากกว่า ผมเห็นแม่สอดส่ายสายตาไปรอบ ๆ พอมองมาทางนี้ก็ยิ้มพร้อมพยักหน้า แล้วก็มองไปที่คู่ของมิรากับแฟนหนุ่มตรงข้างสระว่ายน้ำ ต่อด้วยพี่ตฤณกับหยกตรงข้างบาร์เครื่องดื่ม แล้วก็วกกลับมาทางผมกับปรายอีกครั้ง เป็นที่เข้าใจได้เพราะแม่ไม่เคยเห็นผมใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้มาก่อน ผมเลิกสนใจ หันมาหาปรายที่นั่งซบในอ้อมแขน โน้มหน้าจูบขมับเธอเบา ๆ แล้วก็เห็นพ่อผ่านทางหางตากำลังเดินไปหาแม่ คว้าตัวมาโอบกอดซึ่งเป็นภาพที่เห็นจนชินตา แล้วก็ต้องขมวดคิ้วสงสัยเมื่อเห็นพ่อเช็ดน้ำตาให้แม่ แต่ก็คลายลงเมื่อเห็นแม่ตีอกพ่อที่หัวเราะเธอ เดาว่าพ่อน่าจะแซวแม่เรื่องอารมณ์อ่อนไหว ผมส่ายหัวก่อนที่จะหลับตาลงผ่อนคลายไปกับบรรยากาศผมน่าจะใจลอยเกินไปหน่อย มารู้ตัวอีกทีตอนที่ปลายขยับเข้ามากระซิบข้างหู“คุณกวินคะ ปรายขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ”หลังจากที่ปรายลุกไปแล้วผมก็นั่งปล่อยใจมองคนโน้นคนนี้แต่ไม่เก็บมาใส่ใจจนกระทั่งสักพักเห็นปรายยืนข้างสระน้ำกับมิราและ
คลั่งเธอเกินพิกัด - 47 -
กวิน“ไม่คิดว่าเธอจะตอบตกลง” ผมพูดขณะขับรถพาปรายไปร่วมปาร์ตี้ของน้องสาวที่บ้าน“ปรายว่าน่าจะสนุกดี แต่ความจริงแล้วปรายอยากเจอน้องสาวคุณมากกว่า”พอกันทีกับผู้หญิงที่ก่อนหน้าตื่นเต้นแทบตายเมื่อจะได้ไปเจอครอบครัวผม ผมได้แต่ยิ้มให้กับตัวเอง“คุณยิ้มอะไรคะ ““เปล๊า” ผมตอบแล้วขับรถต่อผมยังไม่ได้ประกาศเรื่องหมั้นของเราสองคนให้ครอบครัวได้รับรู้ เพราะพี่ชายปากมากผมเลยต้องเปลี่ยนแผน จำได้ว่าวันนั้นหลังจากกลับบ้าน เจอปรายรออยู่ในห้องนอน พอเธอเห็นผมก็ฉีกยิ้มกว้างต้อนรับ“เธออ่านปากพี่ตฤณใช่มั้ย”“คะ?” แกล้งทำหน้าใสซื่อ“เธอรู้ว่าฉันหมายถึงเรื่องอะไร”“ก็…ค่ะ ปรายแค่จับใจความได้นิด ๆ หน่อย ๆ เกี่ยวกับเรื่องสวมแหวนอะไรนี่แหละค่ะ”ผมถอนใจ ยืนทิ้งสะโพกกับโต๊ะเครื่องแป้งมองปราย“ฉันอยากทำอะไรที่ถูกต้อง อยากไปคุยกับพ่อแม่เธอจริง ๆ จัง ๆ ขอให้พวกท่านยกลูกสาวให้ เชื่อมั้ยว่าฉันเกร็งแค่ไหนเพราะไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี”“แต่คุณยังไม่ได้ถามปรายก่อนเลย” เธอเดินมากอดคอ“อืม” ผ
คลั่งเธอเกินพิกัด - 46 -
กวิน“ทีนี้เรื่องไปญี่ปุ่นสรุปว่าเคลียร์แล้วนะคะ” ปรายถามขณะอยู่ในลิฟต์“เคลียร์” ผมตอบ แต่ไม่ลืม ตั้งใจว่าจะพาเธอไปเที่ยวหลังเรียนจบปรายพ่นลมหายใจอย่างโล่งอกก่อนที่จะเอียงหัวซบไหล่ผม แต่ก็ต้องสะดุ้งรีบขยับตัวออกห่างเมื่อสัญญาณลิฟต์ดังขึ้นแล้วประตูก็เปิดออกพร้อมกับเจนศิลป์เดินเข้ามา“สวัสดีครับคุณกวิน”“สวัสดี”ผมทักส่ง ๆ แล้วกรอกตาเมื่อได้ยินเสียงมือถือปรายทักสวัสดี เสียงเหมือนกับว่าดีใจเหลือเกินที่ได้เจอ ผมหงุดหงิดแม้ว่านี่จะเป็นเสียงพูดจากมือถือก็ตาม เจนศิลป์ยืนข้างหน้าพวกเรา หันหลังกลับมามองที่ปรายแล้วถูกผมจ้องใส่ด้วยสายตาไม่พอใจจึงหันกลับไป แต่ยังหันกลับมามองผมสลับกับปรายอีกครั้ง ปรายดูท่าทางอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด แต่ผมแสยะยิ้มในใจ หึ! ไอ้หมอนี่มองออก ดีแล้ว จะได้รู้ว่าใครเป็นของใครพอประตูลิฟต์เปิดออกเจนศิลป์ขยับให้ปรายเดินออกไปก่อนแล้ว ปรายก้มหัวให้ผมทีหนึ่งก่อนเดินออกจากลิฟต์ เจนศิลป์ก้มหัวทำความเคารพผมเหมือนกันแล้วก็เดิมตามออกไป แต่ผมกดหยุดประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิดไว้เมื่อได้ยินเสียงปรายหัวเราะอะไรบา
คลั่งเธอเกินพิกัด - 45 -
“ทำไมเธอไม่เคยบอกฉันเรื่องนี้มาก่อน”“ปรายสมัครไว้ตั้งนานแล้ว เลยไม่คิดว่าปรายจะได้ ปรายลืมไปแล้วด้วยซ้ำ”ผมเดินตรงขึ้นบันได เปิดประตูแล้วเดินต่อโดยไม่รู้ทิศทางว่าจะไปไหน แต่ก็ไม่ได้ไปไกลเกินกว่าห้องนั่งเล่นแล้วนั่งลงที่โซฟาโดยที่ปรายเดินตามมานั่งด้านข้าง“คุณกวินคะ คุณพูดอะไรหน่อยสิคะ”เธออยากจะให้ผมพูดอะไร ผมไม่มีอะไรจะบอก ไม่มีอะไรจะมาเสนอนอกจากสิ่งที่ผมเพิ่งบอกกับเธอไปหมดแล้วก่อนหน้า ไม่รู้ว่ามันเพียงพอจะรั้งเธอไว้ได้มั้ย“ฉันแสดงความยินดีกับเธอไปแล้วไง เธอจะให้ฉันพูดอะไรอีกล่ะ”“ปรายไม่รู้ ปรายแค่อยากฟังความเห็นคุณ”“มันจะไปมีประโยชน์อะไรเพราะมันเป็นความต้องการของเธอที่ตั้งใจไว้แต่แรก”“ก็ใช่ค่ะ นี่เป็นโอกาสที่ดี ปรายจะได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ เพื่อมาต่อยอดในอนาคต”“ฉันรู้แล้ว” ผมไม่อยากฟังต่อ ไม่อยากรับรู้ว่าทุนนี้ดีแค่ไหนเพราะมันทำให้เธอต้องจากผมไปไกล “ก็อย่างที่บอก นี่เป็นโอกาสที่ดีของเธอ”“คุณอยากให้ปรายไปจริงเหรอคะ”ผมลุกขึ้น เว้นระยะห่างระหว่างเรา แต่แน่นอนว่าปรายยังอยู่ตรงนี้ ตอนนี้ผมรู
คลั่งเธอเกินพิกัด - 44 -
ผมดึงมือเล็กมาจับไว้ขณะที่เดินนำเข้าบ้านพ่อแม่ ปรายตื่นเต้นแต่ควบคุมตัวเองได้ดี สองสามวันที่ผ่านมานี้ผมกับปรายฝึกภาษามือกันตลอด ตอนแรกเธอแปลกใจไม่คิดว่าผมจะรู้จักภาษามือได้มากขนาดนี้ เรื่องนี้ทำให้เธอประทับใจมาก แต่ก็เกือบจะถูกไล่ไปไกล ๆ เมื่อผมใช้ภาษามือสื่อสารในสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควร เชื่อมั้ยว่าผมถึงขั้นรู้ว่าจะสบถยังไง ปรายไม่ยอมบอกแต่ผมแอบสังเกตจนเดาได้“นั่นไง มากันแล้ว” ผมได้ยินเสียงพ่อดังจากในบ้านเมื่อพวกเราถึงหน้าประตู“พวกเราออกไปกันทีละคนดีกว่า ฉันไม่อยากให้ยัยหนูตกใจ” เสียงแม่แนะนำ“ก็ดีเหมือนกันที่รัก” พ่อเห็นด้วย“งั้นฉันไปก่อนนะคุณ”ผมแทบจะจินตนาการภาพแม่ผลักพ่อให้พ้นทางแล้วรีบเดินออกมาก่อนที่พ่อจะทันได้พูดอะไรได้เลย“พ่อแพ้ได้ไงเนี่ย” เสียงตฤณพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“กวินมากันแล้วเหรอลูก” แม่ทักผมก่อนแต่มองไปที่ปรายด้วยรอยยิ้มอบอุ่นผมบีบมือให้กำลังใจปรายเพราะรู้สึกถึงเหงื่อชื้น ๆ“ปรายดีใจที่ได้เจอหนูนะ” แม่ทักและอ้าแขนดึงปรายเข้ามากอด ผมเห็นปรายยืนตัวเกร็งทำอะไรไม่ถูก คงตกใจ ไม่คิดว่าจะได้ร
