Share

บทที่ 6 สุดท้ายก็ยอม6/2

last update Terakhir Diperbarui: 2025-12-18 08:05:59

            ///ผ่านไปหลายวัน///                                                                  

ภายในห้องนั่งเล่นที่เคยเต็มไปด้วยบรรยากาศร่มรื่น หลังจากเขมมิกาเดินออกไปจากบ้านหลังนี้ คนที่ไม่มีความสุขกลับกลายเป็นปรเมศ เขารู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมอารมณ์โกรธได้                

จึงอยากให้เขมมิกาเดินออกไปจากชีวิตของเขา นั่นคือเหตุผลหลักเพราะคำว่ารัก ไม่อาจทำร้ายเธอได้อีกต่อไป                                      

ก่อนที่เรื่องราวมันจะเลวร้ายไปมากกว่านี้ ปรเมศเลือกที่จะผลักไสหญิงสาวออกไปให้พ้นจากผู้ชายอารมณ์ร้ายอย่างเขา                                             

“หยุดดื่มได้แล้วครับบอส” นทีเลิกงานมากลับต้องเห็นภาพเจ้านายเมาหัวราน้ำแทบทุกวัน    

“มหาวิทยาลัยเกษมเมฆา เสร็จไปกี่เปอร์เซ็นต์แล้ว”                                   

“ตอนนี้ราวแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับบอส”                                 

“ดี!เร่งมือหน่อย”                                                                                   

“บอสกำลังคิดจะทำอะไร”                                                          

“สั่งให้คนสะกดรอยตามเขมมิกา ไม่ว่าเธอทำอะไรอยู่ที่ไหนต้องคอยรายงานฉันทุกวัน”        

“บอสเป็นคนไล่คุณผู้หญิงไปไม่ใช่เหรอครับ หย่ากันแล้วด้วย ทำไมต้องอยากตามติดชีวิตของเธอด้วยล่ะครับ”                                         

“จะถามมากทำไม ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ นั่งลงดื่มด้วยกันหน่อยสิ”   

“ทำไมต้องหาแนวร่วมตลอด บอสดูซิว่าใครมา” นทีถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง หลังจากเห็นพี่สาวของเขมมิกาควงแขนบิดาปรเมศเดินเข้ามาในบ้านอย่างเชิดหน้าชูตา                                     

“หึ! จมูกไวจังเลยนะ” ปรเมศพูดพลางคว้าแอลกอฮอล์ในแก้วขึ้นมากระดกรวดเดียว

“ปรเมศ! ใครใช้ให้แกเอาที่ตรงในไปสร้างมหาลัย แกรู้ไหมฉันตั้งใจจะทำโรงแรม” พอปราวินมาถึงเขาไม่พูดพร่ำทำเพลงระเบิดอารมณ์ใส่ลูกชายทันที                                                                          

“ที่ตรงนั้นเป็นของแม่ ผมจะทำอะไรก็ได้ พ่อไม่ต้องมายุ่ง”             

“ถ้าฉันไม่ได้เป็นคนจ่ายเงิน แม่แกจะมีปัญญาจากไหนมาซื้อ”                    

“ท่านค่ะ... ใจเย็นก่อนค่ะ สร้างมหาลัยก็ดีต่ออนาคตของชาตินะคะ” มินดาแสยะยิ้มมุมปาก ก่อนจะแสดงละครฉากใหญ่ในบทแม่พระผู้ใจบุญและอ่อนโยน                                                                 

“หุบปาก! คนนอกอย่างเธอไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็น” คราวนี้ปรเมศตวาดลั่นด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ทว่ามินดากลับยิ้มหยัน                 

“นี่แกเป็นบ้าไปแล้วรึไง คุณมิ้นต์เป็นภรรยาของฉันแล้วเธอจะเป็นคนนอกได้อย่างไร”           

“ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ เล็งปืนไปที่หัวใจของเธอ พ่อรีบพาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากบ้านของผมซะ!”    

“ไอ้ปรเมศ!”                                                                              

“นทีไปหยิบปืนมาให้ฉัน”                                                                       

“บอสครับ”                                                                               

“ไปหยิบปืนมาให้ฉัน!” น้ำเสียงวางอำนาจ ทำให้ลูกน้องคนสนิทไม่อาจปฏิเสธคำสั่งของปรเมศได้

“ครับบอส”                                                                               

“นี่แกคิดจะทำอะไร”                                                                  

“ผมเตือนพ่อแล้วนะครับว่าอย่าพาผู้หญิงคนนี้มาเหยียบที่นี่อีก” ปรเมศพูดพลางคว้าปืนมาจากนที แล้วเล็งไปยังเป้าหมาย เขาแสดงใบหน้าเคร่งขรึมเสียจนมินดาหวั่นใจ กลัวปรเมศคิดจะทำอะไรแบบที่เขาได้ขู่เอาไว้เมื่อสักครู่                                                                           

“แกมันบ้า! บ้าเหมือนแม่ของแกไม่มีผิด”                                     

“นับหนึ่ง! นับสอง! นับ...”                                                                      

“ไอ้ลูกเนรคุณ! เดี๋ยวฉันจะมาคิดบัญชีกับแกทีหลัง” ชายสูงวัยพูดพลางคว้าแขนภรรยารุ่นลูกเดินออกไปจากบ้านอย่างไว                         

ช่างน่าเวทนาบั้นปลายชีวิตของเขาเหลือเกิน ที่หลงผิดทิ้งเพชรเม็ดงามไปคว้าเอากรวดอย่างมินดามาประดับไว้บนบ่า                                        

บ้านหลังนี้เคยอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของความรัก ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทิ้งภรรยาที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา ไปคว้าเอาผู้หญิงหน้าเงินมาเชิดหน้าชูตาในสังคม ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ แต่ปราวินกลับไม่ใส่ใจในถ้อยคำเหล่านั้น เพราะหน้ามืดตามัวหลงเมียเด็ก จนไม่รู้จักผิดถูกชั่วดีด้วยซ้ำ                  

เส้นทางความรักของเขากับมินดา นำมาซึ่งการจบชีวิตของภรรยา จนทำให้ปรเมศผูกใจเจ็บ พลอยทำให้ความรักของเขากับเขมมิกาสั่นคลอน จนนำมาสู่ความขัดแย้งในชีวิตคู่

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++   บทที่ 23 มัดมือชก

    ศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ปรเมศเรียกเขมมิกาไปพบเขาที่ห้อง เพื่อเตรียมตัวออกเดินทางไปทำกิจกรรมช่วยเหลือชุมชน ซึ่งทางมหาวิทยาลัยได้ปฏิบัติสืบต่อกันมาทุกปี ทว่าในปีนั้นต้องขึ้นดอย เพื่อนำอุปกรณ์กีฬารวมทั้งเครื่องเขียนต่าง ๆ ไปมอบให้กับทางโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลความเจริญ “ที่ผมเรียกคุณมาพบ เพราะพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้าเดี๋ยวผมจะขับรถไปรับที่บ้าน” “บุคลากรในมหาลัยมีตั้งมากมายทำไมต้องเป็นฉันล่ะคะ” หญิงสาวชักสีหน้าใส่เขาด้วยความไม่พอใจ“มันเป็นระเบียบของทางมหาลัย อาจารย์คนใหม่ต้องไปช่วยสังคมกับผม” “ใช้ตรรกะอะไรคะเนี่ย บ้าชัดๆ” เขมมิการู้ดีว่าเธอกำลังถูกมัดมือชก ทว่าศาสตราจารย์หนุ่มกลับแสยะยิ้มร้าย เมื่อเขากำลังต้อนให้เธอจนมุมได้ “คุณกลับไปเตรียมตัวเถอะ พรุ่งนี้เราต้องออกเดินทางแต่เช้า” “ใครบอกว่าฉันจะไปกับคุณ” ความพยศของเขมมิกายังคงแสดงทีท่าไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาง่าย ๆ“ที่นี่ผมคือผู้บริหารสูงสุด ถ้าคุณกล้าปฏิเสธจะฉีกสัญญาทิ้งก็ได

  • ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++   บทที่ 22 พ่อบุญธรรม21/2

    เวลาผ่านไปคนทั้งคู่ได้กลับมาถึงคอนโดมิเนียมหรู พอเดินเข้ามาในห้องนอนเนเน่ตัดสินใจถามมาลิคเกี่ยวกับโปรเจ็กต์นั้นอีกครั้ง ซึ่งพ่อบุญธรรมของเธอคงกำลังกลัดกลุ้มใจ ส่วนมาลิคเองก็เสียผลประโยชน์อยู่เช่นกัน “คุณไม่เปลี่ยนใจแน่นะคะ” “พวกเขาเคยทำอะไรไว้กับคุณบ้าง ผมจะเป็นคนตามคิดบัญชีให้คุณเองเนเน่” ครานี้ดวงตาของมาลิคแฝงไปด้วยร่องรอยเย็นเยียบจนชวนให้หนาวสะท้าน รอบกายแผ่รังสีคุกคามอำมหิตออกมา เมื่อเขาโกรธแค้นคนในบ้านหลังนั้นแทนภรรยา “คุณคือสามีแห่งชาติชัด ๆ” หญิงสาวพูดพลางเขย่งปลายเท้า ก่อนจะโน้มริมฝีปากเข้าไปกดจูบชายหนุ่มด้วยความดูดดื่ม เมื่อคนตัวเล็กเปิดโอกาสให้เขาได้สัมผัสกับรสจูบแสนหวาน มาลิคไม่รอช้าเขาตอบสนองเธอด้วยความเต็มใจ ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของเธอ “อืม... อื้อ

  • ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++   บทที่ 21 พ่อบุญธรรม

    ณ ห้องอาหารสุดหรู เนเน่เดินเข้ามาพร้อมกับมาลิค ทว่าสามีของเธอเจอเพื่อนเก่าพอดี จึงให้หญิงสาวเดินเข้าไปข้างในก่อน เพราะเขามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเพื่อนสักครู่ พอหญิงสาวเดินเข้ามาถึง เธอถึงกับชะงักเมื่อเห็นสองพ่อลูกกำลังพูดถึงท่านประธานหนุ่มผู้มีศักดิ์เป็นสามีของเธอ ซึ่งดูเหมือนทับทิมกำลังคิดจะเป็นศัตรูหัวใจกับเนเน่อย่างไม่รู้ตัว “คุณมาลิคทั้งหล่อทั้งรวยเขาโสดแน่นะคะ ทับทิมแอบปลื้มเขามานาน คุณพ่อคิดว่าคุณมาลิคชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอคะ” หล่อนจีบปากจีบคำตั้งคำถามกับบิดาอย่างไม่มีท่าทีเขินอายเลยสักนิด “พ่อได้ข่าวว่าคุณมาลิคเพิ่งมารับช่วงต่อจากประธานคนเก่า แต่ก็ไม่เคยได้ยินคนวงในพูดถึงภรรยาเขาเลยนะ” นายประจักษ์นักธุรกิจผู้มั่งมั่งกล่าวถึงอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม เขายังแอบคิดในใจอยากได้มาลิคมาเป็นลูกเขยอีกด้วย

  • ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++   บทที่ 20 ความทรงจำสีจาง

    เมื่อสองแม่ลูกกลับไป เขมมิกาพยายามคิดหาทางพูดกับศาสตราจารย์ปรเมศ เธอไม่อยากให้เขาได้เข้าใกล้มิรา ทว่าที่ฟังจากลูกสาวเล่ามานั้น เขามีอิทธิพลต่อจิตใจของลูกสาวเธอไปแล้ว คุณลุงข้างบ้านที่มิราพูดถึงบ่อย ๆ ที่แท้ก็เป็นเขานี่เอง “คิดจะเปิดศึกคงอยากเล่นสงครามประสาทกับฉันสินะศาสตราจารย์ปรเมศ” คราวนี้เขามิกาพูดพลางกำหมัดแน่น ก่อนที่เธอจะตัดสินใจเดินตรงไปที่บ้านของเขาทันที “คุณพ่อขา...อันนี้ล่ะคะ” “มาเดี๋ยวพ่อช่วยนะ” สองพ่อลูกกำลังช่วยกันสร้างปราสาทเจ้าหญิง ไม่คิดว่าผู้ชายอย่างศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ปรเมศจะมีมุมอ่อนโยนละมุนขนาดนี้ เมื่อมาถึงบ้านของคู่กรณี เขมมิกายืนมองคนทั้งคู่ด้วยแววตาสุดแสนเจ็บปวด เธอไม่อยากทำลายความรู้สึกของมิราที่มีต่อเขา แต่จะให้ปล่อยผ่านไปได้อย่างไร ในเมื่อศาสตราจารย์หนุ่มเป็นคนออกคำสั่งให้เธอกำจัดมิราด้วยตัวเอง

  • ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++   บทที่ 19 พ่อ

    หลังจากการวางยาเขมมิกาไม่สำเร็จ ทำให้รองอธิการฐานินโกรธมาก เขาไม่คิดที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยอาจารย์สุชาติ ปล่อยลอยแพเขาไปกับโชคชะตาแสนโหดร้าย “ท่านจะไม่ช่วยเขาจริง ๆ เหรอครับ” มือขวาของชายสูงวัยเอ่ยขึ้น หลังจากรู้ว่าอาจารย์สุชาติกำลังจะถูกส่งตัวออกนอกประเทศ “มันทำงานไม่สำเร็จก็สมควรโดนแล้วไม่ใช่เหรอ” “แต่เขายังมีภรรยากับลูกชายเพิ่งคลอดได้ไม่ถึงเดือนนะครับท่าน” “พูดแบบนี้หรือว่าแกอยากเป็นคนถูกส่งออกนอกประเทศเสียเอง” “ปะ... เปล่าครับท่าน” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธออกไปทันควัน เพราะไม่เช่นนั้นเขาอาจโดนหางเลขไปด้วย“คุณพ่อขา... วันนี้ญาไปหาศาตราจารย์ปรเมศ แต่ก็ไม่เจอถามแม่บ้านก็ไม่ได้คำตอบ ญาโทรหาเขาจนสายจะไหม้เขากลับไม่รับสาย สรุปแล้วเขาเห็นญาเป็นตัวอะไรคะคุณพ่อ” ญานินเข้ามานั่งลงข้าง ๆ ผู้เป็นบิดา พลางบีบน้ำตาร้องไห้ออกมา เมื่อผู้ชายที่หมายปองไม่ยอมแม้แต่จะกดรับสายหล่อน “เขาคงยุ่งอยู่น่ะ”

  • ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++   บทที่ 18 ท่านประธาน      

    ณ เวลานี้ มาลิคกำลังวุ่นวายอยู่กับงานที่บริษัท จึงทำให้เขาไม่มีเวลามากพอที่จะไปส่งสาวน้อย หน้าที่นี้จึงต้องตกไปอยู่กับภรรยาของเขา หลังจากไปส่งมิราที่โรงเรียน เนเน่ขับรถตรงมายังบริษัทที่เพิ่งรับเธอเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยนักออกแบบ ซึ่งมีบรรจุภัณฑ์หลากหลายชนิดให้เลือก บรรดาลูกค้าต่างไว้วางใจในความประณีตและใส่ใจของนักออกแบบ ซึ่งเนเน่ไม่รู้ว่าประธานบริษัทคือมาลิค เธอไม่สงสัยเขาเลยสักนิด เพราะคิดว่าชายหนุ่มเป็นเพียงพนักงานบริษัท ตำแหน่งของเขาคงไม่ใหญ่โตอะไร แน่นอนว่าเธอไม่ได้สนใจ เพราะหญิงสาวรักเขาที่เป็นมาลิคไม่ใช่ชื่อเสียงเงินทอง “เนเน่ทำไมมาช้าจัง ผมรอคุณอยู่ตั้งนาน” “อ้าว! ทำไมไม่ขึ้นไปก่อนล่ะคะ” “ผมขึ้นไปแล้ว แต่ก็กลับลงมารอคุณมิรางอแงไหม” หญิงสาวฉีกยิ้มกว้าง ให้กับการเอาใจใส่ของสามี เขานั้นช่างแสนดีเป็นเทพบุตร

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status