LOGINShare
บทที่ 7 สิ่งที่เหลืออยู่
Last Updated:
2025-12-18 08:06:33ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ปรเมศเดียวดาย เขาถูกญานินตามติดชีวิตราวกับเจ้ากรรมนายเวร เพราะบิดาของหล่อนถือหุ้นอยู่ในมหาวิทยาลัยถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ จึงทำให้ศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ปรเมศ ศิระเมฆาไม่สามารถสลัดหล่อนออกไปจากมหาวิทยาลัยได้
“งานเลี้ยงคืนนี้ผมรบกวนศาสตราจารย์ดูแลลูกสาวของผมด้วยนะครับ” ตอนนี้ด็อกเตอร์ปรเมศได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญมีความชำนาญทางด้านวิชาการสูงสุดของมหาวิทยาลัย ทุกคนมักจะเรียกคำนำหน้าเขาว่าศาสตราจารย์จนติดปาก
“ครับท่าน” เขารับปากอีกฝ่ายออกไปอย่างไม่เต็มใจ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องรองอธิการบดีฐานินด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
“พวกแกว่าไหม อาจารย์ญานินต้องเป็นแฟนกับศาสตราจารย์ปรเมศแน่เลย” นักศึกษาสาวเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเสียดาย เพราะข่าวลือนี้ท่าทางจะเป็นเรื่องจริง
“ตั้งแต่พวกเราเข้ามาเรียนที่นี่ จวนจะจบอยู่แล้วยังไม่เห็นผู้หญิงคนไหนได้อยู่ข้างกายศาสตราจารย์ หรือพวกเขาสองคนไม่อยากเปิดเผยความสัมพันธ์”
“ฉันว่าผู้ชายอย่างศาสตราจารย์ปรเมศคงไม่คิดจริงจังกับอาจารย์ญานินมากกว่า”
“ทำไมล่ะ”
“ฉันไม่เคยเห็นแววตาของผู้ชายคนไหนว่างเปล่าเท่าศาสตราจารย์ปรเมศมาก่อน ขนาดอาจารย์ญานินทำทุกวิถีทาง เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ แต่ดูท่าทางผู้ชายจะไม่เล่นด้วยน่ะสิ”
นักศึกษาเริ่มจับกลุ่มคุยกัน ต่างก็สนทนาถึงบุคคลที่มีอิทธิพลต่อหัวใจของสาว ๆ ซึ่งเขาไม่เคยมีข่าวฉาวกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน จนถูกจับตามองในความสัมพันธ์ระหว่างศาสตราจารย์หนุ่มกับอาจารย์สาวสวย
///
ในเวลานี้สิ่งที่ปรเมศกลัวก็เดินทางมาถึง หลังจากที่เขายอมปล่อยเขมมิกาไปใช้ชีวิตในแบบที่เธอต้องการ พร้อมกับถอนตัวหยุดให้นักสืบสะกดรอยตามเธอ
“นายแน่ใจใช่ไหม เธอจะกลับมาพร้อมกับเด็กคนนั้น เธอไม่ได้ทำตามที่ฉันสั่งหรือไง” ดูเหมือนเขาจะกลัวคำตอบ เพราะเด็กคนนั้นสามารถทำให้เขมมิกาไม่สามารถกลับมายืนข้าง ๆ เขาได้อีกครั้ง
“ใช่ครับ แต่ที่น่าแปลกไปกว่านั้นคือ...” นทีไม่อยากให้ความหวังเจ้านายของเขา แต่ก็แอบสงสัยความสัมพันธ์ของเขมมิกากับมาลิค
“อะไรเหรอ”
“คุณมาลิคไม่ได้กลับมาด้วย”
“เขาคงบินตามมาทีหลังมั้ง”
“เท่าที่ผมส่งนักสืบไปเก็บข้อมูล คุณเขมมิกาพักอยู่กับลูกสาวสองคน นาน ๆ ทีคุณเนเน่กับคุณมาลิคถึงจะมาเยี่ยม บอสว่ามันน่าแปลกไหมล่ะครับ” คำพูดของลูกน้องคนสนิททำเอาชายหนุ่มใช้ความคิด พลางนึกถึงคำที่เขมมิกาเคยพูดกับเขาเอาไว้ ก่อนที่เธอจะออกไปจากบ้านหลังนี้
(คุณจะต้องเสียใจไปจนวันตาย ผู้ชายอย่างคุณไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อของใคร) ถ้อยคำเหล่านี้มันยังคงก้องอยู่ในหัวใจของเขาไม่หาย แต่ทำไมสิ่งที่เขมมิกาพูดกับมาลิคที่ร้านอาหาร มันถึงกลายเป็นหนังคนละม้วน
“เธอได้ลูกสาวเหรอ”
“ใช่ครับ ชื่อมิราน่ารักมาก”
“มิราเหรอ...” ชื่อของหนูน้อยทำให้เขาย้อนกลับไปคิดถึงอดีต สมัยที่คนทั้งคู่คบหาดูใจกันใหม่ ๆ เขมมิกาเคยบอกกับเขาเอาไว้ว่า ถ้ามีลูกสาวจะตั้งชื่อลูกของเราว่ามิรา
“ใช่ครับ นี่ไงภาพถ่ายของเธอ มีวีดีโอด้วยครับ ผมให้นักสืบส่งมาให้เผื่อบอสอยากดู”
ภาพของเด็กผู้หญิงถักเปียสองข้าง กำลังวิ่งเล่นอยู่ในสวนหน้าบ้าน ขณะที่มารดาของเธอกำลังยืนกอดอกมองลูกสาวด้วยแววตารักสุดหัวใจ ทำเอาปรเมศถึงกับน้ำตาคลอ
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเจ็บปวด เมื่อเห็นเด็กผู้หญิงเผยรอยยิ้มออกมา พร้อมกับวิ่งเข้าไปสวมกอดมารดาของเธอ ชายหนุ่มนั่งเงียบ ความรู้สึกเจ็บปวดกำลังแผดเผาหัวใจของเขาอย่างหนัก เพราะแววตาท่าทางของมิราไม่ต่างจากเขาเลยสักนิด
ครั้งหนึ่งเขมมิกาเคยถามเขาว่าอยากได้ลูกชายหรือลูกสาว ชายหนุ่มได้ตอบเธอกลับไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย เขาไม่ชอบเด็กและไม่อยากมีลูก แต่ตอนนี้ปรเมศกลับภาวนาให้เด็กคนนั้นเป็นลูกของเขา
“หาทางพิสูจน์ ทำยังไงก็ได้ ฉันอยากรู้ว่าเด็กคนนั้นใช่ลูกของฉันหรือเปล่า”
“ถ้าใช่ล่ะครับ”
“ฉันคงเป็นพ่อที่โคตรเลว”
“บอสยอมยกโทษให้คุณเขมแล้วใช่ไหมครับ”
“เรื่องอะไร”
“ก็เรื่องพี่สาวของเธอกับคุณท่าน...”
“เรื่องนั้นฉันจำไม่เคยลืม แต่ตอนนี้อยากรู้เรื่องเด็กคนนั้นมากกว่า” ปรเมศเริ่มสัมผัสได้ถึงความรักที่เขามีให้กับเขมมิกา ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ไม่มีวันไหนที่เขาลืมเธอได้เลยสักเสี้ยววินาที
“บางทีก็แอบสางสารคุณท่านนะครับ”
“พ่อของฉันเลือกผู้หญิงคนนั้น ทั้งที่แม่ของฉันขอร้องอ้อนวอนเขาแทบตาย เขาก็ควรยอมรับการตัดสินใจของตัวเอง” แน่นอนว่ามินดาไม่ได้รักในตัวตนของท่านเมฆาบิดาของปรเมศ หล่อนรักเงินของเขามากกว่า ซึ่งในเวลานี้มีหญิงสาวกำลังพยายามตีตัวออกห่างจากชายสูงวัย
“ได้เวลาแล้ว บอสจะไปรับอาจารย์ญานินไหมครับ”
“ไม่! บอกเธอให้ไปเจอกันในงานเลย”
“แบบนี้ไม่เป็นการหักหน้าท่านรองอธิการบดีเหรอครับ”
“ช่างสิ! ฉันไม่สนอยู่แล้ว” ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี ปรเมศก็ยังคงเย็นชากับคนรอบข้างเสมอ เขาให้เกียรติรองอธิการฐานินในฐานะหุ้นส่วน ถ้าหากชายสูงวัยคิดล้ำเส้นคงต้องเจอดี
///ณ ห้องจัดเลี้ยงโรมแรมหรู///
ภายในงานเลี้ยงวันเกิดของคู่สมรสท่านรองอธิบดีฐานิน ซึ่งเต็มไปด้วยเหล่าบรรดาผู้คนในแวดวงธุรกิจ ทุกคนต่างโฟกัสมาที่ศาสตราจารย์หนุ่มรูปงามนามเพราะอย่างศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ปรเมศ
“ทำไมไม่ไปรับญาล่ะคะ รู้ไหมญารอคุณตั้งนาน” น้ำเสียงมีจริตจะก้าน ใบหน้าเติมแต่งสวยหยาดเยิ้ม ดวงตาหวานเชิญชวนให้อีกฝ่ายหลงใหล พูดออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“พอดีผมติดธุระแถวนี้ ก็เลยคิดว่าอาจารย์ญานินคงไม่รอ”
“รอทั้งชีวิตญาก็รอได้ค่ะ ไปค่ะโต๊ะโน้น”
ทันทีที่พูดจบประโยค หญิงสาวรีบคล้องแขนศาสตราจารย์หนุ่ม เดินตรงไปยังโต๊ะ ที่มีบิดามารดาของหล่อนนั่งรออยู่แล้ว
สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่คนทั้งสอง ญานินกระตุกยิ้มมุมปากนิด ๆ หล่อนพึงพอใจกับงานวันนี้ แน่นอนทุกคนต้องพูดถึงผู้หญิงที่เดินเคียงคู่มากับศาสตราจารย์หนุ่มผู้มั่งคั่งร่ำรวย
“วันนี้ผมไม่มีของขวัญอะไรมากมาย ขอให้คุณหญิงมีสุขภาพแข็งแรงเป็นที่รักของทุกคนนะครับ นี่ครับของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ”
“ขอบคุณมากค่ะ สำหรับของขวัญและคำอวยพร หนูญาแม่ฝากดูแลแขกคนสำคัญของพ่อด้วยนะ”
“ได้ค่ะแม่”
ในเวลานี้ญานินทำตัวน่ารำคาญ เสียจนศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ปรเมศอยากกลับบ้านเต็มที แต่เป็นเพราะต้องให้เกียรติเจ้าของงาน จึงทำให้เขาต้องนั่งดื่มต่อ โดยมีอาจารย์สาวคอยรินเครื่องดื่มให้เป็นระยะ
เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ดูเหมือนญานินจะตั้งใจทำให้ตัวเองเมา หล่อนเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่อง จนบิดามารดาของหล่อนวานให้ศาสตราจารย์หนุ่มไปส่งลูกสาวที่บ้าน
“รบกวนศาสตราจารย์ด้วยนะคะ พอดีว่าเราสองคนต้องอยู่คุยธุระสำคัญต่อน่ะค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ” ในเวลานี้สองสามีภรรยาได้หันไปสบตากัน หลังจากเห็นลูกสาวถูกชายหนุ่มโอบไหล่ออกไปแบบนั้น
เมื่อรถยนต์คันหรูแล่นออกมาได้สักพัก ญานินเริ่มบังคับให้เขาไปส่งหล่อนที่คอนโดมิเนียมหรู
“ไปส่งญาที่คอนโดนะคะ”
“ปกติอาจารย์พักอยู่ที่บ้านไม่ใช่เหรอครับ”
“พอดีญานัดกับเพื่อนเอาไว้น่ะค่ะ”
“ได้ครับ นทีกลับรถไปส่งอาจารย์ญานินที่คอนโดของเธอ”
“ครับบอส” คราวนี้แววตาของญานินเริ่มเปลี่ยนไป หล่อนคิดว่าถึงยังไงแผนที่วางเอาไว้ย่อมสำเร็จ
ในที่สุดก็เป็นข่าวใหญ่แห่งปี เมื่อมีมือดีแอบถ่าย ศาสตราจารย์หนุ่มแอบย่องขึ้นคอนโดอาจารย์สาวกลางดึก ภาพพจน์ที่เสียหายทำเอาบิดาของหล่อน บีบบังคับให้เขารับผิดชอบ เพื่อกอบกู้ชื่อเสียงให้กับรองอธิบดีและครอบครัว ที่กำลังตกเป็นประเด็นดัง ส่งผลให้กลายเป็นข่าวฉาวในสังคม
Latest chapter
ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++ บทที่ 23 มัดมือชก
ศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ปรเมศเรียกเขมมิกาไปพบเขาที่ห้อง เพื่อเตรียมตัวออกเดินทางไปทำกิจกรรมช่วยเหลือชุมชน ซึ่งทางมหาวิทยาลัยได้ปฏิบัติสืบต่อกันมาทุกปี ทว่าในปีนั้นต้องขึ้นดอย เพื่อนำอุปกรณ์กีฬารวมทั้งเครื่องเขียนต่าง ๆ ไปมอบให้กับทางโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลความเจริญ “ที่ผมเรียกคุณมาพบ เพราะพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้าเดี๋ยวผมจะขับรถไปรับที่บ้าน” “บุคลากรในมหาลัยมีตั้งมากมายทำไมต้องเป็นฉันล่ะคะ” หญิงสาวชักสีหน้าใส่เขาด้วยความไม่พอใจ“มันเป็นระเบียบของทางมหาลัย อาจารย์คนใหม่ต้องไปช่วยสังคมกับผม” “ใช้ตรรกะอะไรคะเนี่ย บ้าชัดๆ” เขมมิการู้ดีว่าเธอกำลังถูกมัดมือชก ทว่าศาสตราจารย์หนุ่มกลับแสยะยิ้มร้าย เมื่อเขากำลังต้อนให้เธอจนมุมได้ “คุณกลับไปเตรียมตัวเถอะ พรุ่งนี้เราต้องออกเดินทางแต่เช้า” “ใครบอกว่าฉันจะไปกับคุณ” ความพยศของเขมมิกายังคงแสดงทีท่าไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาง่าย ๆ“ที่นี่ผมคือผู้บริหารสูงสุด ถ้าคุณกล้าปฏิเสธจะฉีกสัญญาทิ้งก็ได
ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++ บทที่ 22 พ่อบุญธรรม21/2
เวลาผ่านไปคนทั้งคู่ได้กลับมาถึงคอนโดมิเนียมหรู พอเดินเข้ามาในห้องนอนเนเน่ตัดสินใจถามมาลิคเกี่ยวกับโปรเจ็กต์นั้นอีกครั้ง ซึ่งพ่อบุญธรรมของเธอคงกำลังกลัดกลุ้มใจ ส่วนมาลิคเองก็เสียผลประโยชน์อยู่เช่นกัน “คุณไม่เปลี่ยนใจแน่นะคะ” “พวกเขาเคยทำอะไรไว้กับคุณบ้าง ผมจะเป็นคนตามคิดบัญชีให้คุณเองเนเน่” ครานี้ดวงตาของมาลิคแฝงไปด้วยร่องรอยเย็นเยียบจนชวนให้หนาวสะท้าน รอบกายแผ่รังสีคุกคามอำมหิตออกมา เมื่อเขาโกรธแค้นคนในบ้านหลังนั้นแทนภรรยา “คุณคือสามีแห่งชาติชัด ๆ” หญิงสาวพูดพลางเขย่งปลายเท้า ก่อนจะโน้มริมฝีปากเข้าไปกดจูบชายหนุ่มด้วยความดูดดื่ม เมื่อคนตัวเล็กเปิดโอกาสให้เขาได้สัมผัสกับรสจูบแสนหวาน มาลิคไม่รอช้าเขาตอบสนองเธอด้วยความเต็มใจ ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของเธอ “อืม... อื้อ
ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++ บทที่ 21 พ่อบุญธรรม
ณ ห้องอาหารสุดหรู เนเน่เดินเข้ามาพร้อมกับมาลิค ทว่าสามีของเธอเจอเพื่อนเก่าพอดี จึงให้หญิงสาวเดินเข้าไปข้างในก่อน เพราะเขามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเพื่อนสักครู่ พอหญิงสาวเดินเข้ามาถึง เธอถึงกับชะงักเมื่อเห็นสองพ่อลูกกำลังพูดถึงท่านประธานหนุ่มผู้มีศักดิ์เป็นสามีของเธอ ซึ่งดูเหมือนทับทิมกำลังคิดจะเป็นศัตรูหัวใจกับเนเน่อย่างไม่รู้ตัว “คุณมาลิคทั้งหล่อทั้งรวยเขาโสดแน่นะคะ ทับทิมแอบปลื้มเขามานาน คุณพ่อคิดว่าคุณมาลิคชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอคะ” หล่อนจีบปากจีบคำตั้งคำถามกับบิดาอย่างไม่มีท่าทีเขินอายเลยสักนิด “พ่อได้ข่าวว่าคุณมาลิคเพิ่งมารับช่วงต่อจากประธานคนเก่า แต่ก็ไม่เคยได้ยินคนวงในพูดถึงภรรยาเขาเลยนะ” นายประจักษ์นักธุรกิจผู้มั่งมั่งกล่าวถึงอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม เขายังแอบคิดในใจอยากได้มาลิคมาเป็นลูกเขยอีกด้วย
ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++ บทที่ 20 ความทรงจำสีจาง
เมื่อสองแม่ลูกกลับไป เขมมิกาพยายามคิดหาทางพูดกับศาสตราจารย์ปรเมศ เธอไม่อยากให้เขาได้เข้าใกล้มิรา ทว่าที่ฟังจากลูกสาวเล่ามานั้น เขามีอิทธิพลต่อจิตใจของลูกสาวเธอไปแล้ว คุณลุงข้างบ้านที่มิราพูดถึงบ่อย ๆ ที่แท้ก็เป็นเขานี่เอง “คิดจะเปิดศึกคงอยากเล่นสงครามประสาทกับฉันสินะศาสตราจารย์ปรเมศ” คราวนี้เขามิกาพูดพลางกำหมัดแน่น ก่อนที่เธอจะตัดสินใจเดินตรงไปที่บ้านของเขาทันที “คุณพ่อขา...อันนี้ล่ะคะ” “มาเดี๋ยวพ่อช่วยนะ” สองพ่อลูกกำลังช่วยกันสร้างปราสาทเจ้าหญิง ไม่คิดว่าผู้ชายอย่างศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ปรเมศจะมีมุมอ่อนโยนละมุนขนาดนี้ เมื่อมาถึงบ้านของคู่กรณี เขมมิกายืนมองคนทั้งคู่ด้วยแววตาสุดแสนเจ็บปวด เธอไม่อยากทำลายความรู้สึกของมิราที่มีต่อเขา แต่จะให้ปล่อยผ่านไปได้อย่างไร ในเมื่อศาสตราจารย์หนุ่มเป็นคนออกคำสั่งให้เธอกำจัดมิราด้วยตัวเอง
ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++ บทที่ 19 พ่อ
หลังจากการวางยาเขมมิกาไม่สำเร็จ ทำให้รองอธิการฐานินโกรธมาก เขาไม่คิดที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยอาจารย์สุชาติ ปล่อยลอยแพเขาไปกับโชคชะตาแสนโหดร้าย “ท่านจะไม่ช่วยเขาจริง ๆ เหรอครับ” มือขวาของชายสูงวัยเอ่ยขึ้น หลังจากรู้ว่าอาจารย์สุชาติกำลังจะถูกส่งตัวออกนอกประเทศ “มันทำงานไม่สำเร็จก็สมควรโดนแล้วไม่ใช่เหรอ” “แต่เขายังมีภรรยากับลูกชายเพิ่งคลอดได้ไม่ถึงเดือนนะครับท่าน” “พูดแบบนี้หรือว่าแกอยากเป็นคนถูกส่งออกนอกประเทศเสียเอง” “ปะ... เปล่าครับท่าน” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธออกไปทันควัน เพราะไม่เช่นนั้นเขาอาจโดนหางเลขไปด้วย“คุณพ่อขา... วันนี้ญาไปหาศาตราจารย์ปรเมศ แต่ก็ไม่เจอถามแม่บ้านก็ไม่ได้คำตอบ ญาโทรหาเขาจนสายจะไหม้เขากลับไม่รับสาย สรุปแล้วเขาเห็นญาเป็นตัวอะไรคะคุณพ่อ” ญานินเข้ามานั่งลงข้าง ๆ ผู้เป็นบิดา พลางบีบน้ำตาร้องไห้ออกมา เมื่อผู้ชายที่หมายปองไม่ยอมแม้แต่จะกดรับสายหล่อน “เขาคงยุ่งอยู่น่ะ”
ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++ บทที่ 18 ท่านประธาน
ณ เวลานี้ มาลิคกำลังวุ่นวายอยู่กับงานที่บริษัท จึงทำให้เขาไม่มีเวลามากพอที่จะไปส่งสาวน้อย หน้าที่นี้จึงต้องตกไปอยู่กับภรรยาของเขา หลังจากไปส่งมิราที่โรงเรียน เนเน่ขับรถตรงมายังบริษัทที่เพิ่งรับเธอเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยนักออกแบบ ซึ่งมีบรรจุภัณฑ์หลากหลายชนิดให้เลือก บรรดาลูกค้าต่างไว้วางใจในความประณีตและใส่ใจของนักออกแบบ ซึ่งเนเน่ไม่รู้ว่าประธานบริษัทคือมาลิค เธอไม่สงสัยเขาเลยสักนิด เพราะคิดว่าชายหนุ่มเป็นเพียงพนักงานบริษัท ตำแหน่งของเขาคงไม่ใหญ่โตอะไร แน่นอนว่าเธอไม่ได้สนใจ เพราะหญิงสาวรักเขาที่เป็นมาลิคไม่ใช่ชื่อเสียงเงินทอง “เนเน่ทำไมมาช้าจัง ผมรอคุณอยู่ตั้งนาน” “อ้าว! ทำไมไม่ขึ้นไปก่อนล่ะคะ” “ผมขึ้นไปแล้ว แต่ก็กลับลงมารอคุณมิรางอแงไหม” หญิงสาวฉีกยิ้มกว้าง ให้กับการเอาใจใส่ของสามี เขานั้นช่างแสนดีเป็นเทพบุตร
You may also like
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์70.1K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน304.7K viewsบอสเอวดุ!!!
ซีไซต์136.1K viewsให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน59.4K viewsโซ่ตรวนหัวใจ
เอริณ105 viewsคัพเค้กในมือซาตาน
พริมริน148 viewsOh my boss ร้ายกาจนักรักบอสจัง
ผลิกา(เลอบัว)745 viewsอยากมีแฟนเรียนวิศวะ
มู๋สะเต๊ะ462 views
