Share

13

ตอนที่ 13

เมื่อแต่งหน้าและทำผมเสร็จ เธอหันไปทางด้านหลังก็ไม่พบคนที่เคยนั่งรอ ดวงตากลมสายแววหม่นหมอง เธอทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าคุณคณิณไปไหน เขาไม่ได้บอกเธออะไรเธอสักคำ ความรู้สึกถูกทอดทิ้งฉายชัดผ่านสีหน้าและท่าทาง

“นั่งรอในร้านก่อนก็ได้นะคะ” พนักงานบอก เธอพยักหน้ายิ้มรับแล้วนั่งรอคุณคณิณ

เมื่อเห็นร่างของคนคุ้นเคยกำลังเดินตรงมา เธอก็ดีดตัวขึ้นยืนด้วยความดีใจ แล้วเดินเข้าไปหาเข้า

“ฉันแต่งหน้าทำผมเสร็จแล้วค่ะ” เธอยิ้มร่าดีใจ ที่เธอไม่ได้ถูกทิ้งไว้ที่ร้าน

ตาคมมองหญิงสาวที่ก่อนหน้ารวบผมต่ำไม่เป็นทรง แต่ตอนนี้ผมของเธอถูกปล่อยแล้วดัดลอนอ่อนสวยงาม ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มด้วยโทนสีชมพูหวานเรียบร้อย แก้มสีชมพูอ่อน ริมฝีปากสีชมพูสุภาพวาววับ องค์ประกอบเหล่านี้ทำให้เธอดูดีขึ้นมาก ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง

“ไปกันเถอะ” เขาว่าแล้วเดินนำไปยังลานจอดรถ เหลือเวลาอีกประมาณหนึ่งชั่วโมง ถือว่ายังทำเวลาได้ดี

“มีอะไรติดหน้าฉันหรือเปล่าคะ” แบบฝันถามเมื่อเห็นอีกคนจับจ้องมองเธออยู่นานไม่ยอมขับรถออกไปเสียที

“ลองใส่อันนี้ดู” เขายื่นถุงกระดาษแบรนด์หรูให้เธอ เธอรับอย่างงุนงง เมื่อเปิดถุงดูก็พบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้ม ที่ข้างในเป็นสร้อยคอสีเงินจี้รูปดาว เธอมองหน้าคนที่เพิ่งยื่นให้

“ฉันว่าไม่จำเป็นต้อง...”

“ลองใส่ดู น่าจะเหมาะกับเธอ” เธอรู้สึกซาบซึ้งที่เขาใส่ใจรายละเอียดที่อยากจะแปลงเธอให้กลายเป็นผู้หญิงที่ดูดีพอจะยืนเคียงคู่เขา แต่มันเกินว่าคนอย่างเธอจะรับไว้จริง ๆ เธอแค่รู้สึกว่าเธอไม่เหมาะสมที่จะรับสิ่งนี้ไว้

“ฉันใส่ให้แล้วกัน” เมื่อเห็นเธอนิ่ง เขาเลยอาสาใส่สร้อยคอให้เธอเอง เธอจำยอมโน้มตัวไปทางเขา แล้วรวบผมขึ้นให้สะดวกแก่การใส่ติดตะขอสร้อยคอจากด้านหลัง

ตาคมมองดูผลงานที่เขาเพิ่งรังสรรค์แล้วคลี่ยิ้มอย่างพึงพอใจ

“ค่อยโอเคหน่อย” เขาว่าก่อนจะสตาร์ตรถขับออกจากห้างสรรพสินค้าแล้วมุ่งไปยังปลายทาง

แบบฝันก้าวเขาออกจากรถหลังสิ้นเสียงเครื่องยนต์ ภาพคฤหาสน์ใหญ่โอ่อ่าปรากฏอยู่ในครรลองสายตา เธอกะพริบตาถี่ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอได้มายืนตรงนี้ เขารู้ว่าคุณคณิณเป็นคนมีฐานะแต่ไม่เคยคิดว่าบ้านของเขาจะใหญ่โตได้เพียงนี้ เธอเดินตามร่างสูงไปยังประตูทางเข้าแกะสลักจากไม้โอ๊กประณีต ด้านนอกว่าสวยแล้วด้านในอลังการเกินกว่าฝุ่นตัวน้อยอย่างเธอจินตนาการเสียอีก

“มาแล้วเหรอลูก” หญิงวัยกลางคนท่าทางใจดีเดินออกมา แล้วโผล่กอดลูกชายอย่างรักใคร่ คนนี้คงจะเป็นคุณมณีแม่ของคุณคณิณสินะ  

“สวัสดีค่ะ” เธอยกมือไหว้ทักทายด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ในใจจะตื่นเต้น แต่เธอก็ต้องสงบเสงี่ยมให้มากที่สุด เธอจะทำให้คุณคณิณเดือดร้อนหรือความแตกไม่ได้

“แบบฝันครับแม่” คณิณผายมือไปทางหญิงสาวชุดเดรสชมพูอ่อน

“โอ้ ชื่อแบบฝันเหรอจ๊ะลูก หน้าตาน่ารักเชียว” คุณหญิงมณีมองเธอด้วยสายตาเอ็นดู

“มาทานข้าวกันดีกว่า แม่เตรียมอาหารไว้เยอะแยะเลย” คุณผู้หญิงของบ้านพาไปยังห้องรับประทานอาหาร ที่บนโต๊ะมีอาหารหน้าตาน่ารับประทานมากมายวางอยู่ คณิณมองคุณแม่ที่มีรอยยิ้มแต่งแต้มบนใบหน้า วันนี้คุณมณีดูจะมีความสุขเป็นพิเศษจนเขารู้สึกเบาใจขึ้นหนึ่งเปลาะ

“คุณดูสิ ลูกพาใครมา” เมื่อมาถึงก็พบชายวัยห้าสิบปลาย ลักษณะภูมิฐาน ท่าทางสุขุม น่าเกรงขามคนหนึ่งนั่งอยู่หัวโต๊ะ นี่คงเป็นคุณสุเมธพ่อของคุณคณิณ เพราะท่าทางถอดดุจแกะออกจากแม่พิมพ์เดียวกัน

“สวัสดีค่ะ” เธอเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม สิ่งที่เธอทำได้ดีคือการทักทายคนด้วยรอยยิ้ม ต้องขอบคุณทักษะนี้ที่ได้จากงานบริการ

“นี่แบบฝันครับพ่อ” คนอายุมากกว่าพยักหน้ารับไหว้ ก่อนจะเอ่ยให้นั่งรับประทานอาหาร

“หนูแบบฝันอายุเท่าไหร่เหรอจ๊ะ”

“22 ค่ะ”

“ยังเรียนอยู่ใช่ไหมลูก” แม่ของคณิณมองเธอด้วยความสนใจ

“ใช่ค่ะ แต่ว่าฝันกำลัง...”

“เธอต้องช่วยดูงานของทางบ้าน ก็เลยต้องหยุดเรียนกลางคันไปก่อน” เสียงเรียบแทรกขึ้น เธอหันไปมองเจ้าของเสียงด้วยความตกใจ

“อ้าวเหรอจ๊ะ แล้วครอบครัวหนูทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไรเหรอ”

“ร้านอาหารครับ” เป็นอีกครั้งที่คณิณโกหกเรื่องที่บ้านของเธอ

“ชื่อร้านอะไรล่ะ” คราวนี้ผู้เป็นพ่อหลังจากที่เงียบฟังสักพักเริ่มถามบ้าง

“ร้าน The YYY ครับ” ตากลมเลิกขึ้นตกใจกับคำตอบของร่างสูงที่นั่งข้าง ๆ ชื่อร้านนี้เป็นร้านที่เธอทำงานประจำ ซึ่งก็คือร้านของพี่กานต์รุ่นพี่ในคณะของเธอ เพราะเธอต่ำต้อยมาก เขาถึงขนาดต้องแต่งเรื่องโกหกให้ที่บ้านสบายใจเลยสินะ

“ไว้วันหลังลองไปทานอาหารที่ร้านหนูแบบฝันกันดีกว่าเนอะคุณ” ผู้เป็นแม่ยิ้มร่า ส่วนผู้เป็นพ่อแม้สีหน้าจะนิ่งขรึม แต่ก็ไม่ได้พูดขัดอะไร

“แล้วรู้จักกันนานหรือยังจ้ะ” คุณหญิงมณีเอ่ยถาม

“สักพักแล้วครับ” เนื่องจากเป็นคำถามที่คณิณไม่ได้เตี้ยมล่วงหน้ากับเธอไว้ก่อน เธอจึงเงียบให้อีกคนตอบแทน

“ถึงว่า” ภรรยาเจ้าของบ้านยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินคำตอบ ถึงว่าหาคนดูตัวให้เท่าไหร่ก็ไม่ยอมตกลงคบกับใครสักที ที่แท้ก็มีสาวในดวงใจแล้วนี่เอง

หลังจากนั้นแม่ของคณิณก็ชวนเธอคุยเรื่องอาหาร เธอตอบได้อย่างคล่องแคล่วจนได้รับคำชมจากผู้เป็นแม่เป็นอย่างมาก ด้วยความที่หลายครั้งเธอต้องเข้าไปช่วยเตรียมอาหารให้กับร้านของรุ่นพี่ปล่อยครั้ง จึงทำให้เธอพอจะมีทักษะการทำอาหารอยู่บ้าง

“พอฟังหนูแบบฝันพูดเรื่องทำอาหารแล้ว แม่อยากลองทานอาหารฝีมือหนูจัง” เธอยิ้มเขิน  

“ถ้ามีโอกาสฝันจะทำให้ทานนะคะ” เธอพูดด้วยท่าทางที่ผ่อนคลายขึ้น หลังจากเริ่มโต๊ะอาหารเธอค้นพบว่าคุณแม่ของคณิณอัธยาศัยดีมาก ยิ้มแย้ม แล้วก็ชวนคุยเธอเสียส่วนใหญ่ ความตื่นเต้นหรือความกังวลก่อนหน้าจึงลอยหายไปกลางอากาศ

“น่ารักจังเลย อย่างนี้คณิณลูกแม่ไม่อดตายแล้ว” แม่ของคณิณพูดอย่างดีใจ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ความรักของคุณคณิณ   52

    ตอนที่ 52ตลอดทั้งวันคณิณไม่ได้กลับไปไหน เขาคอยช่วยยกของและจัดอาหารให้กับเด็กและทุกคน รวมถึงยังมีส่วนร่วมในกิจกรรมหลาย ๆ อย่างด้วยท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีจากฟ้าใสกลายเป็นม่วงเข้ม เหล่าดาวระยิบระยับเรียงรายเหนือลานกิจกรรม เสียงหัวเราะและการพูดคุยค่อย ๆ เบาลง เมื่อเด็ก ๆ เริ่มทยอยกลับหลังเสร็จกิจกรรมตลอดวันแบบฝันเดินเข้าไปหาคณิณที่ยังนั่งอยู่ใต้แสงไฟสนามเล็ก ๆ เขากำลังคุยเล่นกับเด็ก ๆ ที่ยังไม่กลับบ้าน“น้ำค่ะ” เธอยื่นแก้วน้ำเปล่าส่งให้“ขอบคุณครับ” เขายิ้มดีใจที่เธอยังใส่ใจเขาอยู่“คุณกลับได้แล้วนะคะ มืดกว่านี้จะขับรถกลับลำบาก”“พี่ฝัน นี่ก็ค่ำแล้ว ให้คุณเขาพักกับพวกเราดีกว่าไหมคะ” น้อยหน่ารีบพูด“นั่นสิพี่ แถวนี้ขับรถยากจะตาย กลับตอนนี้มีแต่อันตราย” มาวินเสริมพลางมองหน้าขอความเห็นใจกับเธอแบบฝันมองบรรยากาศโดยรอบก็พบว่าตอนนี้ฟ้ามืด แล้วทางเข้าหมู่บ้านก็ทางโค้งค่อนข้างเยอะ ระยะทางหลายสิบกิโลเมตรกว่าจะเข้าสู่ถนนใหญ่ที่ไฟเริ่มเยอะ“แล้วจะให้เขาพักที่ไหน ห้องพักเต็มหมดแล้ว” เธอว่า“พักกับพี่ฝันไงคะ เดี๋ยวน้อยหน่าย้ายไปนอนกับเจนเอง มีนัดปาร์ตี้บอร์ดเกมกันน่ะค่ะ”“ถ้าเธอไม่สะดวก ฉันไปหาโรงแรม

  • ความรักของคุณคณิณ   51

    ตอนที่ 51ณ ห้องประชุมขนาดกลางของคณะ โต๊ะยาวถูกดันต่อกันเป็นแนวยาวเต็มพื้นที่กลางห้อง รอบ ๆ มีแบบฝันและรุ่นน้องกำลังช่วยกันจัดเตรียมอุปกรณ์สื่อการสอน และเกมที่จะใช้ในค่าย พวกเขาตกลงกันว่าจะไปจัดค่ายสอนภาษาอังกฤษให้เด็กนักเรียนด้อยโอกาส ทุกคนขะมักเขม้นกับงานในมือ บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสนุกสนานและเสียงหัวเราะ“การ์ดคำศัพท์เราเตรียมกันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” แบบฝันถามขณะเดินตรวจสอบความเรียบร้อย“ใช่ครับ วินกับเพื่อนช่วยกันเช็กดูเรียบร้อยแล้ว” เสียงมาวินดังขึ้นจากอีกฝั่ง เขาชูถุงพลาสติกขนาดใหญ่ที่บรรจุการ์ดคำศัพท์ไว้หลายชุด“ได้แยกคำศัพท์เป็นหมวดหมู่ไหม”“แยกแล้วครับ แถมใส่ซองกันน้ำ เผื่อเจอสภาพอากาศไม่ดีด้วย”“โอเค ดีมากเลย”นอกจากจะเตรียมพวกการ์ดคำศัพท์และรูปภาพประกอบแล้ว พวกเขายังช่วยกันเตรียมเกมภาษาอังกฤษอย่างบิงโกคำศัพท์ และเกมจับคู่กับภาพด้วย“เราไปออกค่ายตั้ง 2 วัน พี่ได้บอกแฟนหรือยังคะ” น้อยหน่ารุ่นน้องกระซิบถาม“ไม่ใช่แฟนสักหน่อย” เธอแก้มแดงแล้วทำเป็นเสียงเข้มใส่“คนจีบก็ได้ค่ะ” คนอายุน้อยกว่าทำหน้าล้อเลียน “แต่จะว่าไปก็ไม่เห็นเขาตั้งหลายวันแล้วนะคะ ไม่ใช่ว่าเขาถอดใจไปแล้วนะ”“ก็เร

  • ความรักของคุณคณิณ   50

    ตอนที่ 50คณิณยืนใต้ต้นไม้ใหญ่ตำแหน่งเดิมที่เขามักจะมารอเธอ เขามองไปรอบ ๆ อย่างประหม่า พยายามหาจังหวะให้ตัวเองกล้าที่จะเดินเข้าไปหาแบบฝันที่เพิ่งเดินออกจากห้องเรียนพร้อมเพื่อน ๆเมื่อสายตาของเธอสบกับเขา ความแปลกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า แต่เธอพยายามรักษาสีหน้าสงบไว้ เธอบอกลาเพื่อนและเดินตรงมาหาเขา“มาที่นี่ทำไมคะ”คณิณยิ้มเล็กน้อย ยื่นถุงกระดาษที่ใส่กล่องเบนโตะไว้ในมือ“ฉันทำข้าวกล่องมาให้เธอ”แบบฝันมองเขาด้วยสายตาฉงนปนประหลาดใจ“คุณทำเองเหรอคะ”“ใช่” คณิณตอบเสียงเบา พยายามปั้นยิ้มให้ดูมั่นใจ แต่แล้วแบบฝันก็สังเกตเห็นปลาสเตอร์สีเนื้อที่พันรอบนิ้วชี้ข้างซ้ายของเขา เธอเลิกคิ้วด้วยความกังวล“นิ้วคุณไปโดนอะไรมาคะ” เธอถามพลางเอื้อมมือมาจับมือเขาดูเบา ๆ เพื่อดูให้ชัด ๆแม้จะรู้สึกดีใจที่อีกคนเป็นห่วง แต่เขาก็รีบชักมือกลับอย่างเขิน ๆ“ไม่มีอะไรหรอก แค่อุบัติเหตุตอนทำอาหารนิดหน่อย”“อุบัติเหตุนิดหน่อย?” แบบฝันขมวดคิ้วจ้องมองเขาไม่วางตา“ฉันไม่ชินกับอุปกรณ์ในครัวน่ะ เลยมีผิดพลาดบ้าง” คณิณหัวเราะแห้ง ๆ พลางหลบสายตา “แต่ไม่ต้องห่วงนะ ไม่มีเลือดตกลงไปในอาหารแน่นอน”แบบฝันมองเขาด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เธ

  • ความรักของคุณคณิณ   49

    ตอนที่ 49หลังจากที่เขาไปหาเธอที่มหาวิทยาลัย ซึ่งก็มีนกบ้างไม่นกบ้าง เพราะบางช่วงที่เขาไปเธอไม่มีเรียนในช่วงนั้น เขาจึงตัดสินใจแอบขอตารางเรียนของเธอจากรุ่นน้องกลุ่มเดียวกับเธอ เพราะถ้าต้องขอจากเธอโดยตรง เธอน่าจะไม่ให้แน่นอนวันนี้แบบฝันมีเรียนช่วงเช้า เขาเลยว่าจะทำข้าวกล่องไปฝากเธอช่วงพักกลางวัน เลยกะว่าจะแค่แวะเอาข้าวกล่องไปฝากแล้วรีบกลับ เพราะตอนบ่ายเขามีประชุม แม้จะได้เห็นหน้าเธอแค่ไม่กี่นาทีก็น่าจะพอเยียวยาหัวใจที่เหี่ยวเฉาของเขาได้คณิณยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ในห้องครัว เขาสวมผ้ากันชนเปื้อนสีเข้มที่เพิ่งแกะจากห่อ เพราะปกติเขาไม่เคยทำอาหารทานเอง เลยเพิ่งจะไปซื้อผ้ากันเปื้อนสด ๆ ร้อน ๆ มาไว้ที่คอนโด เขาเปิดตำราอาหารที่เพิ่งลงทุนเดินเข้าร้านหนังสือในรอบหลายปีวางบนเคาน์เตอร์ทำอาหาร พร้อมเปิดไอแพดดูคลิปประกอบ แต่ถึงจะมีตัวช่วยมากมายแต่เขาก็ยังดูเงอะงะในทุกขั้นตอน“เริ่มจากหุงข้าว... ง่าย ๆ” เขาพึมพำให้กำลังใจตัวเองเขาตวงข้าวญี่ปุ่นใส่หม้อหุงข้าวแล้วเดินไปล้างข้าว แต่เผลอเปิดน้ำแรงเกินไปจนข้าวกระเด็นออกจากหม้อไปกว่าครึ่ง“ให้มันได้อย่างนี้สิ” เขาพึมพำพลางกวาดข้าวที่หกกลับมาใส่ในหม้ออย่างทุ

  • ความรักของคุณคณิณ   48

    ตอนที่ 48วันต่อมา คณิณกลับมายังมหาวิทยาลัยอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาไม่ได้มาตัวเปล่า เขานำดอกไม้ช่อโตพร้อมจดหมายที่เขาเขียนความรู้สึกของตัวเองมาตลอดทั้งคืน ตรงมายังคณะที่แบบฝันเรียนเขานั่งรอเธอที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ ร่มรื่นและเงียบสงบเช่นเคย ดวงตาคมเข้มจ้องไปยังอาคารเรียน รอจนกระทั่งเสียงฝีเท้าของนักศึกษาทยอยออกจากคลาสเริ่มเบาบางลง เขาก็เห็นร่างเล็กของแบบฝันเดินออกมาพร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นสองสามคนคณิณรีบลุกขึ้นทันที ก้าวตรงไปหาเธอด้วยหัวใจที่เต้นแรง เมื่อแบบฝันเงยหน้าขึ้นมาเห็นเขา ดวงตาของเธอก็ฉายแววตกใจชั่วครู่ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเย็นชา“คุณมาทำอะไรที่นี่อีกคะ” เสียงของเธอเรียบเฉย ราวกับไม่อยากให้ใครบริเวณนี้สังเกตเห็นเหตุการณ์แปลก ๆ“ฉันมาหาเธอ มาง้อเธอไง” คณิณพูดตรงไปตรงมา เพราะจากประสบการณ์สอนให้เขาต้องกล้าที่จะเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง เขายื่นช่อดอกไม้ช่อโตให้เธอ แต่เธอกลับไม่ยื่นมือออกมารับ“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแล้ว” แบบฝันตอบ น้ำเสียงชัดเจนเช่นกันเมื่อคนตรงหน้าดูจะใจแข็งกับเขา เขาจึงหันไปสบตากับนักศึกษาสาวที่เดินออกมาพร้อมกับแบบฝัน ที่กำลังยืนมองดูพวกเขาจากด้

  • ความรักของคุณคณิณ   47

    ตอนที่ 47แบบฝันพาคณิณมาหยุดที่ม้านั่งใต้ร่มไม้ใหญ่ จุดที่ค่อนข้างเงียบสงบของมหาวิทยาลัย ใบไม้พลิ้วไหวตามแรงลมพัดอ่อน ๆ เธอยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันมาทางเขา“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันคะ” น้ำเสียงของเธอนิ่งเรียบ แฝงไปด้วยความระมัดระวังคณิณยืนนิ่งไปชั่วอึดใจ สายตาของเขาจับจ้องมาที่เธอราวกับพยายามกลั่นกรองคำพูดที่อัดแน่นภายในใจ“แบบฝัน...” เขาเอ่ยชื่อเธอเบา ก่อนจะถอนหายใจยาว “ฉันแค่อยากขอโทษเธอ ขอโทษที่รู้ตัวช้า ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเพิ่งรู้ว่าใครคือคนที่ฉันรัก”แบบฝันชะงัก เธอกะพริบตา พยายามจับความหมายในคำพูดนั้น“คุณหมายความว่าอย่างไง” เธอถาม น้ำเสียงเธอเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจคณิณก้มหน้าลง มือทั้งสองข้างของเขากำแน่นอยู่ข้างตัว ราวกับพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี “ฉันหมายความว่า... ไม่ใช่แค่เธอที่รู้สึกดีกับฉัน ที่จริงแล้วฉันก็รู้สึกดีกับเธอเหมือนกัน แต่ฉันมันขี้ขลาด ไม่กล้าพูดความรู้สึกของตัวเองให้เธอรู้ เพราะฉันยังลังเล สับสนกับความรู้สึกที่มีต่อแพรวา”แบบฝันนิ่งไป ใจของเธอสั่นไหวเล็กน้อย แต่พยายามไม่แสดงออกทางสีหน้า“ฉันมันโง่ที่เพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือคนที่ฉันอยากใช้ชีวิตด้วยใน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status