15 พี่จะพิสูจน์กับเรย์ทั้งคืน

15 พี่จะพิสูจน์กับเรย์ทั้งคืน

ถ้าฉันเลือกได้อีกครั้ง ฉันก็ยังคงเลือกเช่นเดิม

ประโยคนี้ดังซ้ำ ๆ อยู่ในหัวตั้งแต่เมื่อเช้าจนถึงตอนนี้ ช่วงเวลาค่ำคืนมืดสนิทเงียบสงัดของหมู่บ้านจัดสรรราคาแพงระยับ และเธอกำลังจะเปิดประตูหลังบ้านออกไป

“มึงมันบ้าเรย์ !”

“ใช่บ้า”

เรนนี่สะดุ้งเฮือกหันควับ “พี่เอก ! ทำไมมายืนอยู่ในที่มืด ๆ แบบนี้” เธอส่งเสียงแว้ดแต่เบากริบกัดฟันกรอด

“ใครกันแน่ พี่ควรเป็นฝ่ายถามเรา” อัครพลดีดบุหรี่ทิ้งแล้วเดินมาใกล้กวาดตามองน้องสาวในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดใส่นอน

“จะไปไหน” เขาโก่งคิ้วถาม

“ปะ ไป” จู่ ๆ เรนนี่ก็ตอบไม่ถูกทั้ง ๆ ที่ไม่เคยติดอ่างมาก่อน เธอสูดลมหายใจกำลังเปิดปากแต่พี่เอกพูดสวนขึ้นมาก่อน

“แน่ใจเหรอ” น้ำเสียงเขาเข้มต่ำผิดไปจากทุกครั้ง “เวลามันย้อนกลับไม่ได้นะ”

“หนู...” เรนนี่อึ้งงัน แต่พลันมีเสียงหนึ่งลอยมาจากบ้านข้างกัน

“กูนัดเรย์ไว้เอง มึงมีอะไรไอ้เอก”

เชี่ยแล้ว...

เรนนี่ตาเบิกโพลงทำมือไม้ให้หยุดพูด แต่เหมือนยิ่งยุ ธามวินทร์อัดบุหรี่พ่นควันขาวยาวแล้วเดินออกมาจากมุมมืดใส่แต่กางเกงขาสั้น ใบหน้ากวนอารมณ์อัครพลเต็มที่

“ไม่มี๊” พี่ชายเธอก็ใช่ย่อย “แต่นี่น้องสาวกู”

“ฮ่ะ ฮ่า กูรู้ว่าน้องสาวมึง” ธามวินทร์ดีดบุหรี่ทิ้ง ยิ้มกว้างสว่างในความมืดโน้มตัวเท้าแขนกับราวกันตกจ้องนิ่ง “แต่กำลังจะเป็นเมียกู...”

“พี่ธาม !” เสียงหวานขู่ลอดไรฟัน มองพี่เอกสีหน้าไม่ดีนัก “พี่เอก หนูโตแล้ว ยี่สิบห้า”

“แต่พี่สามสิบห้า เท่ากับมัน แก่พอที่จะ...”

“แก่พอจะเป็นผัวเรย์ได้” ธามวินทร์พูดขัดขึ้น “มาได้แล้วเรย์ เดี๋ยวจะดึก”

“หยุดพูดพี่ธาม” เธอเค้นเสียงใส่ แล้วหันไปทางพี่ชายพูดเบา ๆ “หนูโตแล้ว ตัดสินใจเองได้”

“แต่มันเคยทำแกเจ็บ จำได้ไหม” อัครพลพูดลึกในลำคอ

แม้ว่าเขาจะเชียร์ให้ทั้งสองคนรักกัน แต่พอถึงเวลาจริง ๆ เมื่อเห็นน้องสาวของตัวเองกำลังเดินเข้าสู่กับดักหมาป่าหิวโซ คนเป็นพี่ก็อดเป็นห่วงน้องไม่ได้

คำพูดของพี่ชายทำให้เรนนี่เริ่มสับสนไปบ้าง ทว่าเมื่อหันไปสบตาสีนิลล้ำลึกพลันโลกทั้งหมดก็หายไป เปล่งเสียงอย่างมั่นใจเมื่อมองพี่ชายอีกครั้ง

“พี่เอก” เธอถอยห่างช้า ๆ “หนูเลือกแล้ว หากจะเจ็บ หนูยอม”

เรนนี่ผละออกห่างทันทีทั้งที่ขาสั่น หัวใจเต้นโครมครามแรงจนเธอเจ็บร้าวทรวงอก ใบหน้าเยาะหยันของเมียเก่าธามวินทร์ลอยเข้ามายิ่งพาให้เธอเร่งตัวเองให้เดินข้ามรั้วโดยเร็วที่สุด

เธอจะไม่ยอมพลาดเขาอีก และถ้าในท้ายที่สุดโดนเขาทิ้ง อย่างน้อยเธอก็รู้ว่าตัวเองจะไม่เสียใจเพราะทางเลือกนี้

ความเงียบงันปกคลุมทั่วทั้งสนามหญ้ายกเว้นแต่เสียงเดินสวบสาบของเรนนี่ที่ทิ้งให้พี่ชายอึ้งงันกับถ้อยคำสุดท้าย

อัครพลมองร่างยวนใจของน้องสาวลับหายเข้าประตูรั้วที่กั้นระหว่างกัน เขาแหงนหน้าจ้องธามวินทร์ครู่หนึ่งก่อนที่ตัวเองจะหันกลับเข้าบ้าน

ในเมื่อเขาพูดเตือนน้องสาวไปแล้วในฐานะพี่คนหนึ่ง แต่เรนนี่ยังขอเลือกหนทางด้วยตนเองแม้ว่าต้องแลกความเจ็บปวด

ที่เหลือหลังจากนี้ เขาคงได้แต่รอคอย เฝ้าดูแลห่าง ๆ เท่านั้น เพราะหน้าที่ต่อนี้ไปเป็นของธามวินทร์

ในฐานะว่าที่สามีน้องสาว...

แอ๊ด...

เรนนี่แง้มประตูครัวพลันสะดุ้งเมื่อมีมืออุ่นจัดรวบข้อมือไว้

“พี่เอง” เขาพูดเสียงเบาก่อนจูงเธอให้เดินตามเงียบ ๆ ฝ่าแสงสลัวของไฟที่สาดมาจากดวงโคมสวนข้างบ้าน ฝ่ามือของพวกเขาทั้งคู่ชื้นเหงื่อด้วยอารมณ์แตกต่างกัน

ในเวลานี้แม้ว่าเรนนี่ตัดสินใจเลือกเดินทางนี้ทว่าลึก ๆ แล้วกลับวูบโหวงแปลก ๆ นัยน์ตาเธอมองพื้นบ้านที่มืดลงเรื่อย ๆ เมื่อเข้าใกล้ประตูห้องนอนของธามวินทร์

เขาไม่พูดอะไรออกมาสักคำนอกจากเสียงลมหายใจหนัก ๆ ตลอดเวลาและแผงอกที่กระเพื่อมเพราะสูดลมหายใจคล้ายกำลังระงับบางสิ่งอยู่

คลิก...

“พี่ธาม... อือ”

น้องสาวข้างบ้านไม่ทันได้ตั้งตัวเมื่อพี่ชายร่างโตดันเธอเบียดบานประตูทันทีเมื่อเข้ามาในห้องไฟสลัวสีนวลตา

กลิ่นวนิลาน้ำหอมปรับอากาศเร้าอารมณ์และเสียงเพลงคลอเบาเพิ่มความโรแมนติกทว่าเธอไม่ทันได้สังเกต มวลอารมณ์ที่ธามวินทร์สาดเข้าใส่เธออย่างกระหายทำให้เธอตั้งรับไม่ทัน เผลอเขย่งเท้าตอบสนองด้วยการวาดแขนขึ้นโอบท้ายทอย

เขาครอบครองริมฝีปากของเธออย่างหนักหน่วงหมดความยับยั้งชั่งใจ กดปากบดลงจนดวงหน้าเธอแหงนตั้งบ่ารับจุมพิตดุดันยาวนาน

“อืม... เรย์”

เสียงของเขาครางลึกในอกกระหึ่มไปทุกเส้นประสาทอย่างที่รู้ดีว่า การทิ้งระยะเวลาไว้ยาวนานมากเกินไปมันทำให้เขาหลุดการควบคุม แล้วปล่อยสัตว์ร้ายในตัวออกมา

ร่างที่นุ่มนิ่มและกลิ่นสบู่อ่อนจางคล้ายเมื่อครั้งอดีต... เด็กกว่านี้ พาให้เขารัญจวนจนซ่านไปทั้งร่าง แล้วเกี่ยวเอาทุกอย่างในโพรงปากของเธอด้วยลิ้นหนาจนฉ่ำชื้น

“พี่ธาม...” เสียงอ่อนหวานครางผะแผ่วชิดใบหู ทั่วทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นอันเร้าใจ

ร่างกายของเขารวดร้าวไปด้วยความเจ็บปวดราวกับกำลังจะตายลงช้า ๆ พยายามยั้งตัวเองด้วยการเลื่อนพรมจูบไปตามซอกคอ ขบเม้มผิวอ่อนบางไปเรื่อย ๆ

“เรย์... ไปเตียง”

เขาเปล่งเสียงพร่าลึก คำที่ทำให้เรนนี่ตัวอ่อนยวบไร้เรี่ยงแรงปล่อยให้มือกร้านเคล้นคลึงอกอวบ ขณะที่อีกแขนโอบเธอยกขึ้นแล้วพาเดิน

“พี่ธาม อือ”

ตุบ !

ธามวินทร์ทิ้งตัวลงฟูกคิงส์ไซต์โดยรัดร่างของเธอลงตามทับด้านบน โอบสะโพกบีบแน่นแล้วพลิกตัวอีกครั้งจนเปลี่ยนเป็นเธอนอนราบ แทรกหัวเข่าทั้งสองข้างประกาศสิทธิ์ความเป็นเจ้าของด้วยการเบียดดุนแกนแกร่ง

“อืม... เห็นอะไรไหม” เขากระเส่าซี้ดปาก คลึงเน้นกดแน่นกลางความสาว “พี่กำลังจะหมดความอดทน”

“อือ...”

เธอเอียงหน้าหนีแต่ถูกมือแกร่งกุมปลายคางเชยหันกลับมาแล้วบดขยี้จุมพิตลงอีกครั้งดิบเถื่อนกว่าเดิม ดูดเอาเส้นเสียงที่ร้องประท้วงเจ็บปากกลืนหายด้วยการกวาดลิ้น

“จูบตอบพี่สิเด็กดี” เขากระเส่าเหนือริมฝีปาก เม้มขอบปากอุ่นนุ่มด้วยฟันเบา ๆ วางมือร้อนผ่าวลงเอวคอดก่อนสอดเข้าในตัวเสื้อ

“อื้อ พี่ธาม”

เธอดันบ่าเขาสะท้านเฮือกเมื่อลมหายใจอุ่นจัดเป่ารถหน้าท้องใช้จมูกดึงเสื้อขึ้นจนเนินทรวงแล้วหยัดกายชะโงกด้านบนจ้องนิ่ง สองแก้มเขาแดงระเรื่อก่อนจะลามลงไปทางใบหู

“เรย์... ”

นัยน์ตาเหล็กกล้าในคืนนี้เปล่งไฟปรารถนาจ้าขณะโน้มหน้าลงใช้ปากแตะแผ่วเบา บีบก้อนยุ่นจนตั้งยอดตวัดเรียวลิ้นจนเต่งตึงแข็งเป็นไต

“อือ พี่ธาม”

ร่างกายของเธอดิ้นหนีแต่เขากวัดไกวตามติดบดแก่นเนื้อแน่นโยกเป็นจังหวะช้า ๆ เร้าอารมณ์

ฝ่ามือกร้านลูบหน้าท้องบีบเบา ๆ ก่อนจะลอดเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นเกือบจะถึงจุดอ่อนไหว เรนนี่ผงะคว้ามือเขาไว้ทันที

“พี่ธาม...”

เสียงหวานร้องค้านทำให้ธามวินทร์ผละปากออกจากยอดอกขึ้นไปประกบปิด ขืนแรงยั้งของน้องสาวข้างบ้านไต่นิ้วบนริ้วเนื้อจนพบสิ่งที่ต้องการ กรีดผ่านแผ่วเบาราวปีกผีเสื้อทว่าจมลึกในความรู้สึกของเรนนี่

“อ๊ะ ! อือ” เธอครางในปากระริกไปทั้งร่าง นิ้วเขาลากน้ำไปมาเขี่ยติ่งเล็กช้า ๆ

“นุ่มมือพี่มากเรย์ อืม... พี่จะทนไม่ไหวแล้ว”

เขาดูดลิ้นเธออีกหลายครั้งแล้ววกกลับไปที่เดิมครอบครองยอดหัวเล็กบนหน้าอกค่อยลากกินเธอช้า ๆ ลงเบื้องล่าง

เพลงร็อกบัลลาดยังบรรเลงอ่อนหวานเคล้าคลออารมณ์ประสานกับเสียงครางแผ่วและทุ้มลึก กลิ่นน้ำหอมอ่อนจางผสานกลิ่นรัญจวนของชายหญิงภายในห้อง แสงไฟสลัวสีนวลล้วนถูกจัดมาอย่างดีทำให้เรนนี่ค่อยคืนสติ

เขาจัดฉากทุกอย่างเพื่อสิ่งนี้... คืนนี้

ติ๊ง !

ในขณะที่ใบหน้าของพี่ชายกำลังจะถึงจุดหมายพลันเสียงข้อความจากมือถือดังขึ้นพร้อมแสงสว่างวาบบนหน้าจอ

“พี่ธาม...” เธอเปล่งเสียงเรียกปนกระเส่า

“ดึกแล้วช่างมัน” เขาตอบส่ง ๆ มือยังดึงกางเกงขาสั้นของเธอลงตามเกือบจะพ้นสะโพกอีกนิดเดียว กดจมูกชิดกลุ่มขนอุยพลันมือเล็กดึงศีรษะเขาขึ้นมา

“ชื่อเมียเก่าพี่” เธอพูดลอดไรฟัน

ธามวินทร์อึ้งงันจ้องรอยยิ้มแสยะของเรนนี่ เหลือบสายตาไปมองแสงหน้าจอสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง

“แต่มันจบไปแล้วเรย์ เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก”

นัยน์ตาล้ำลึกจ้องเธอนิ่งขณะหยิบโทรศัพท์มาปัดหน้าจอเลิกคิ้วสูง “อยากให้พี่พิสูจน์?” เขาลบข้อความทิ้งโดยไม่ละสายตาไปจากเธอ โยนมือถือลงพื้น “พี่จะพิสูจน์กับเรย์ทั้งคืน” พูดพลางดึงเอวเธอลากกลับมาอยู่ใต้ร่าง

เรนนี่ปัดมือเขาออกเม้มปากแน่น “อย่าคิดมากสิเรย์” เสียงของเขาเย็นเยียบแม้ว่านัยน์ตายังร้อนด้วยเพลิงพิศวาส “พี่ไม่มีใครอีกแล้วนอกจากเรย์”

เธอยันหน้าอกออกแรงดันแม้ว่าปลายนิ้วสั่นเบา ๆ หลุบตาลง ‘มันเคยทำแกเจ็บจำได้ไหม’ เสียงของพี่ชายคนโตผลุดเข้ามา ภาพสายตาเมียเก่าที่มองเหยียดในคืนนั้นราวกับว่าเด็กอย่างเธอคงรั้งเขาไว้ไม่อยู่

จริงอย่างที่พี่เอกพูด ถ้าเธอยอมเขาง่าย ๆ ตอนนี้เขาจะไม่ล่าเธออีก

ต่อให้เขาเชี่ยวชาญจนเธอหลอมละลายมากแค่ไหน หมาป่าหิวโซก็จะแค่กินเธอจนอิ่มแปล้ แทะเธอจนไม่เหลือซาก จากนั้นจะเบื่อเธอทันที

หมาป่าหิวโซต้องได้ล่า ไม่ใช่ได้แค่อิ่ม

“คืนนี้เรย์ขอพอแค่นี้ก่อน” เธอพูดเบา ๆ

“พอ...” เสียงเขาแข็งขึ้นยักยิ้มมุมปาก “เข้ามาแล้วคิดว่าจะออกไปง่าย ๆ งั้นเหรอเรย์”

“พี่ธาม...”

แม้ว่าในเวลานี้ความต้องการของธามวินทร์ล้นจนปรี่ออกมาทว่ายังปะปนไปด้วยความสับสน

เธอกำลังเล่นเกมอะไรกัน ? แล้วนั่นเมียเก่า เมียชังที่เขาโคตรจะเกลียด ?

เขาจับเอวเธอกดลึกจมเนื้อ เธอยื้อเขาไว้ราวกับต้องการให้เขาทรมาน ฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็น แต่เขาจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น

ธามวินทร์วางมือลงด้านล่างจับเธอเต็มมือคลึงเบา ๆ ผ่านเนื้อผ้า

“ไม่เสียวเหรอ” เขาถามกระเส่าจ้องตาเธอทุกวินาทีที่เพิ่มความซ่านให้ด้วยความช่ำชอง “เปียกมาถึงเป้ากางเกงแล้ว”

เรนนี่ตัวสั่นสะท้าน เธอสู้แรงชายไม่ได้และกำลังจะขืนความปรารถนาที่ถูกปลุกขึ้นมาไม่อยู่

ตัวเธอกำลังเป็นวุ้น ตาหรี่ปรือและ...

ติ๊ง !

เสียงข้อความยังคงดังขึ้นอีกหลายครั้ง แต่ธามวินทร์ไม่แยแส หากเขาปล่อยให้เธอหลุดมือไปได้ในคืนนี้ก็บ้าแล้ว

แต่มันคงไม่ใช่ความคิดเรนนี่ เสียงข้อความเมียเก่าพี่ธามวินทร์ราวกับเสียงเพรียกของนางฟ้าที่ฉุดเธอขึ้นมาจากหลุมราคะ เธอคว้าหมอนตีหน้าเขาแล้วเอื้อมมือปัดโคมไฟหัวเตียงลงพื้นทันที

เพล้ง !