คำสาปบัญชารัก...The Love of Aamands : 3. เลอนัวร์...เจ้าตูบสื่อรัก 1/2

สำเนียงเมื่อครู่ของชายหนุ่มแม้จะเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา หากแต่ก็ดังพอที่อรรวินทร์จะได้ยินสำเนียงภาษาฝรั่งเศสที่ชัดถ้อยชัดคำของชายหนุ่ม จนทำให้หญิงสาวอดสงสัยในที่มาที่ไปของชายหนุ่มผู้นี้ไม่ได้

“หรือตานี่จะมาจากประเทศฝรั่งเศส แล้วเขาเกี่ยวอะไรกับบ้านของเราล่ะ” อรรวินทร์เอ่ยกับตนเองอย่างแผ่วเบา

หญิงสาวสะบัดไล่ความคิดในหัวไปเสียดื้อๆ เวลานี้บุรษหนุ่มคนนี้ควรต้องไปพักผ่อน อรรวินทร์เดินอ้อมรถสปอร์ตคันหรูไปอีกทาง

อรรวินทร์เผชิญหน้ากับอามันด์ มือเรียวบางของหญิงสาวเอื้อมไปจับมือของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วจนอามันด์สะดุ้งโหยง

“ตามมานายอามันด์” หญิงสาวเจ้าของฤหาสน์หลังโตเอ่ยเป็นสำเนียงภาษาฝรั่งเศสแล้วกึ่งลากกึ่งจูงอย่างถูลู่ถูกังชายหนุ่มที่เธอเพิ่งช่วยเหลือให้เดินตามเธอไปในคฤหาสน์

อรรวินทร์ออกแรงเพียงเล็กน้อย ไม่นานนัก..สองขาก็พาหญิงสาวและชายหนุ่มมาหยุดอยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตมโหราฬหลังหนึ่ง

มือเรียวบางปล่อยมือของชายหนุ่มออกให้เป็นอิสระ หญิงสาวเจ้าของคฤหาสน์ผายมือเชื้อเชิญอามันด์เข้าไปพักในคฤหาสน์ของเธอทันที

“เข้าไปซิ ห้องนอนของนายอยู่ทางขวาติดกับห้องโถงใหญ่” อรรวินทร์กล่าวกับชายหนุ่มเป็นภาษาฝรั่งเศสด้วยน้ำเสียงปกติทว่าอามันด์ยังคงยืนนิ่งอย่างงุนงง นั่นทำให้หญิงสาวอดรู้สึกรำคาญใจไม่ได้

มือเรียวของหญิงสาวคว้าหมับเข้าที่มือหนาของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว  ร่างเพรียวออกแรงจูงชายหนุ่มอีกครั้งทันที

“ตามมา” หญิงสาวเอ่ยด้วยเพียงคำสั้นๆ แต่เป็นภาษาฝรั่งเศส

ปลายเท้าเรียวขาวสะอาดของอรรวินทร์สาวเท้าเข้าไปในคฤหาสน์หลังโตที่หญิงสาวเป็นเจ้าของอยู่อย่างไม่ทันที่อามันด์จะได้ตั้งตัวเตรียมใจอะไรทั้งสิ้น

เวลานี้อรรวินทร์ ‘ผู้จูง’ เดินนำอามันด์ผ่านห้องโถงใหญ่โออ่ากว้างขวาง และละลานตาไปด้วยรูปภาพ ศิลปะสมัยโกธิคที่เขวนผนังอยู่

ดวงตาคู่สีน้ำตาลอ่อนของอามันด์เบิกกว้าง ชายหน่มอดคิดไม่ได้ว่าเวลานี้อรวินทร์ได้พาเขากลับมายังบ้านเมืองของเขาทว่านี่ไม่ใช่สถานที่ที่ชนชั้นแรงงงาน ชาวนาอย่างพวกเขาควรอยู่และควรพบเจอ

ราวกับฝัน..อามันด์จ้องมองรูปภาพดอกกหุลาบสีดำสนิทที่อยู่ในโหลแก้วสะท้อนแสงอย่างลืมตัว ภาพที่ปรากฏแก่สายตาไม่อาจทำให้เขาละสายไปได้เลย

หยาดน้ำค้างในภาพวาดช่างเหมือนจริงยิ่งนัก ภาพเขียนสีน้ำมันตวัดลายเส้นอย่างบรรจงทว่าสีที่ละเลงลงไปนั้นเป็นสีดำเข้มสนิท...อามันด์อดนึกในใจไม่ได้

หากคะเนดูแล้วภาพนี้น่าจะใช้กฎสามเหลี่ยมทองคำของนักปรัชญาอย่างพีทากอรัสเป็นเส้นพื้นฐานสำคัญในการร่างภาพดอกกุหลาบในโหลแก้วขึ้นมา

อรรวินทร์สัมผัสได้ว่าอามันด์หยุดยืนนิ่งอยู่กับที่ ดวงหน้าคมขำเบือนหน้ากลับมามองยังชายหนุ่มที่มาเยือน

ภาพตรงหน้าของหญิงสาวหาดูได้ยากยิ่ง แสงแดดยามเช้าทอประกายอ่อนจางฉายอาบไล้ให้ดวงหน้าคมคายให้เข้มขึ้น...ยามเมื่อชายหนุ่มตรงหน้ากำลังมองสำรวจภาพวาดโกธิคของคุณย่าอย่างสนใจใคร่รู้

อรรวินทร์ ติวเตอร์สาวผู้สอนวิชาวิทยาศาสตร์รู้สึกราวกับแววตาทั้งสองข้างของอามันด์นั้นได้ดึงดูดความสนใจในตัวเธอ ห    ญิงสาวอดรู้สึกไม่ได้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าช่างมีเสน่ห์เหลือเกินจนเธอเองก็ ‘รู้สึก’ ถึงบางอย่างที่กระเพื่อมในใจเธอเช่นกัน

“อามันด์” หญิงสาวเอ่ยพลางกระแอมไอเล็กน้อย

อามันด์หันมาสบดวงตาทั้งสองข้างของเธอที่มองมาทางเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งใจ

วูบหนึ่งที่เขารู้สึกว่า อรรวินทร์เป็นสตรีชวนฝันที่กำลังหลงใหลในตัวเขา...ทว่าเพียงชั่วครู่แววตาคู่นั้นก็พลันเปลี่ยนเป็นกระด้างแข็งอย่างรวดเร็ว

“ขอรับ” อามันด์เอ่ยเป็นสำเนียงฝรั่งเศสอย่างลืมตัว

“ต่อไปนี้ไม่ต้องพูดว่าขอรับ ให้พูดว่าครับอย่างเดียวก็พอเข้าใจไหมคะ” อรรวินทร์เอ่ยสอนอามันด์เป็นภาษาอังกฤษด้วยน้ำเสียงเข้ม

“เข้าใจค...ครับ” อามันด์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ท้ายประโยคชายหนุ่มเอ่ยตะกุกตะกักเล็กน้อยอย่างไม่มั่นใจในคำที่หญิงสาวตรงหน้าพาพูดนัก

“เชื่อมั่นในตัวนาย ฉันเชื่อว่านายสามารถทำได้” อรรวินทร์เอ่ยกับบุรุษหนุ่มด้วยสีหน้าและแววตาจริงจัง หญิงสาวเผลอตบบ่าของเขาอย่างลืมตัว

อรรวินทร์เดินออกไปนานแล้ว หากแต่อามันด์ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม น้ำเสียงของสตรีเบื้องหน้าของชายหนุ่มชนชั้นแรงงานในเวลานี้ช่างอ่อนโยนอย่างหาตัวจับได้ยากยิ่งนัก

หญิงสาวที่ปรากฎแค่เพียงไม่กี่ชั่วยามทำให้ดวงใจของเขาไหววูบได้ขนาดนี้เชียวหรือ...อามันด์อดนิ่งคิดในใจไม่ได้