คำสาปบัญชารัก...The Love of Aamands

แคว้นโอดฟร็องส์

เบื้องหน้าของชายหนุ่มในเวลานี้คืออาสนวิหารนัวยงสถาปัตยกรรมที่ทรงคุณค่าที่สุดในสายตาของชนชั้นแรงงานอย่างพวกเขา

อามันด์นึกชื่นชมนักออกแบบอาสนวิหารนัวยงในกรุงปารีสแห่งนี้ ทว่าความงดงามของอาสนวิหารนัวยงนี้ไม่อาจทำให้ในใจของชายหนุ่มสงบลงได้เลย

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาถือเป็นวันที่ชนชั้นแรงงานในกรุงปารีสเดินขบวนกันทั้งเมือง ทว่ากลับเกิดการนองเลือดขึ้น สร้างความโศกเศร้าในใจให้กับอามันด์เป็นอย่างยิ่ง

 “จับไอ้หัวขโมยนั่นให้ได้” เสียงตะโกนดังไล่มาจากด้านหลังของชายหนุ่มอย่างอามันด์

เวลานี้อามันด์รู้ได้แต่เพียงว่าเขาต้องหนีไปจากปารีสให้ได้ หนทางรอดมีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่จะพาเขาออกไปจากนรกเหล่านี้ได้ มันคือ...มัจจุราช!

เท้าสองข้างของชายหนุ่มเหยียบย่างไปบนอาสนวิหารนัวยงไม่นานนักเขาก็ปีนขึ้นมาสูงจนมองเห็น ‘นายจ้าง’ คนนั้น

ชายแก่ลงพุงสวมชุดผู้ดีตามแบบที่เห็นกันเกร่อในลอนดอนที่ตัดเย็บอย่างประณีตจากห้องเสื้อบูติคที่ชนชั้นสูงมักสวมใส่กัน ...บนบ่าของชายแก่ลงพุงแบกปืนลูกซองขนาดยาว แล้วเล็งขึ้นมาทางอามันด์อย่างรวดเร็ว...อามันด์รู้ดี เขามีทางเลือกแล้วและทางเลือกนั้นคือความตาย

เปรี้ยง...กระสุนปืนพุ่งมาทางเขาเป็นเวลาเดียวกันกับที่ร่างของชายหนุ่มลอยคว้างกลางอากาศ

แรงโน้มถ่วงของโลกดึงร่างสูงโปร่งให้ตกลงไปตามน้ำหนักของชายหนุ่ม...ใช่แล้วเวลานี้อามันด์กำลังดิ่งพสุธา

เปลือกตาของชายหนุ่มปิดลงอย่างอ่อนล้า...อามันด์หลับตาลงย่างแผ่วเบา

 ภาพในหัวของอามันด์คือสตรีที่งดงามยิ่ง ดวงหน้าของนางสวยอ่อนหวาน หญิงสาวสวมอาภรณ์ละม้ายคล้ายกับสตรีชนชั้นสูงที่ตัดเย็บอย่างประณีตสวยงาม

ชายหนุ่มยังจำได้ดีถึงแววตาคู่อ่อนหวานคู่นั้นที่ทอดมองมายังชนชั้นแรงงานอย่างเขาด้วยแววตาอ่อนละมุน

ทุกคราที่เขาพบนางทำให้ใจของเขาเต้นเร็วและแรงขึ้น ยิ่งยามใดที่สบสายตาคู่อ่อนโยนทั้งสองข้างนั้น…หัวใจของชายหนุ่มก็พลันสั่นรัวเร็วกว่าเดิม

เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาอามันด์ถูกใส่ร้ายว่าเป็นหัวขโมยที่ขโมยอาหาร เพียงแค่เขาได้หยิบขนมปังก้อนมาประทังชีวิตให้กับคนในครอบครัวของเขาเท่านั้น

อามันด์มีบิดาที่เป็นชายวัยกลางคน บิดาของเขาเป็นชนชั้นแรงงาน และมีมารดาที่เป็นชนชั้นล่าง ในระบอบการปกครองแบบศักดินาฯ ในกรุงปารีส

บิดาของเขาเป็นชาวนา ส่วนมารดาของเขาเป็นแม่บ้าน ครอบครัวของอามันด์จัดได้ว่ายากจนมากเสียทีเดียว ‘เฮนน่า’ น้องสาวของอามันด์ยังเล็กนัก เธอโหยหิวน้ำนมของ ‘เอน่า’ ผู้เป็นมารดาของเขาตลอดเวลา

และแล้วในที่สุด...เมื่อชนชั้นแรงงานทนไม่ไหว พวกเขาจึงเดินขบวนเรียกร้องสิทธิและเสรีภาพของพวกเขาจากชนชั้นปกครองของพวกในกรุงปารีส และนั่นคือสาเหตุถึงความสูญเสียนองเลือดในครั้งนี้...ภาพเหล่านั้นกลับเด่นชัดในความทรงจำของอามันด์

ทว่าชีวิตนี้ของอามันด์คงต้องลาร้างจากสตรีในห้วงดวงใจไปตลอดกาล...สตรีชนชั้นกลางที่ไม่เคยรังเกียจเขาแม้ยามทอดสายตาของหล่อนมองมา

ร่างสูงโปร่งของอามันด์ดิ่งลงสู่พื้นพสุธาอย่างรวดเร็วทว่าด้วยความเร็วของการเคลื่อนที่เช่นนี้จึงทำให้เกิดการกระเพื่อมของปริภูมิและเวลาได้เกิดขึ้น

อามันด์สังเกตเห็นรอบตัวของเขามีกลุ่มควันสีดำที่ขยายขนาดใหญ่ขึ้นละม้ายคล้ายหลุมดำขนาดใหญ่แผ่ปกคลุมคล้ายระลอกคลื่นน้ำคลอบคลุมตัวเขาไว้เรื่อยๆ ในขณะเดียวกันกับที่ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มได้ถูกกลืนหายเข้าไปในห้วงมิติแห่งกาลเวลา

เวลา 24.00 น.

เข็มนาฬิกาเคลื่อนที่ประจบกันบ่งบอกว่าเวลานี้หญิงสาวควรเข้านอนได้แล้ว

มือเรียวบางของสาวเจ้าเอื้อมพลิกหน้ากระดาษแผ่นสุดท้ายปิดลงอย่างเชื่องช้า

“เที่ยงคืนแล้วเหรอ...นอนได้แล้วอร” อรรวินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อยระโหยกับตนเอง

ริมฝีปากบนอวบอิ่มของหญิงสาวแยกออกจากริมฝีปากล่างด้วยกลไกของร่างกายตนเอง...อรรวินทร์หาวฟอดใหญ่แล้วบิดตัวไปมาขับไล่ความปวดเมื่อยจากการนั่งอ่านหนังสือเล่มหนากว่าสามร้อยหน้า