หน้าหลัก / มาเฟีย / คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ] / ตอนที่ 15 ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ

แชร์

ตอนที่ 15 ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ

ผู้เขียน: Charuda Singsathon
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-08 13:14:20

ความเงียบเย็นเยียบปกคลุมห้องนอนหรูหรา ราวกับเป็นสัญญาณของรอยร้าวที่เริ่มก่อตัวในความสัมพันธ์ระหว่างเกวลินและคีรินทร์ หลังจากเหตุการณ์การบุกรุกห้องทำงานและความไม่ไว้วางใจที่เกวลินแสดงออก คีร์ก็ดูเย็นชาและเก็บตัวมากขึ้น เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในการจัดการเรื่องภายในแก๊ง และหลีกเลี่ยงที่จะพูดคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว

เกวลินรู้สึกถึงความเหินห่างนั้นได้อย่างชัดเจน คำพูดที่แสนหวานและการสัมผัสที่อบอุ่นเริ่มจางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความเงียบและความระมัดระวังที่มากขึ้น เธอนอนไม่หลับในอ้อมแขนของเขาในยามค่ำคืน ความรู้สึกผิดและความเสียใจกัดกินหัวใจ เธอรู้ว่าการกระทำของเธอได้สร้างบาดแผลลึกๆ ในความเชื่อใจที่คีร์มีให้

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังทานอาหารเช้าเพียงลำพัง ริคาร์โด้ก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"คุณเกวลินครับ หัวหน้าต้องการพบคุณที่ห้องทำงานครับ"

เกวลินวางช้อนลงอย่างช้าๆ ความรู้สึกประหม่าและกังวลถาโถมเข้ามา เธอไม่รู้ว่าคีร์ต้องการพูดคุยกับเธอด้วยเรื่องอะไร แต่จากน้ำเสียงของริคาร์โด้ เธอก็พอจะเดาได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดี

เมื่อเข้าไปในห้องทำงาน เกวลินเห็นคีรินทร์ยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองออกไปยังสวนด้วยท่าทางที่เย็นชาและแข็งกระกร้าว เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เขาก็หันกลับมา ดวงตาคมกริบของเขาจ้องมองเธอด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก

"นั่งลงสิ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เกวลินนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเขาอย่างเงียบๆ หัวใจของเธอเต้นแรงด้วยความกังวล

"ฉันคิดว่าเราต้องคุยกัน" คีร์เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "เกี่ยวกับสิ่งที่เธอทำ"

เกวลินก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตาเขา

"ฉันขอโทษค่ะ คีร์ ฉันไม่ได้ตั้งใจ..."

"เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะบุกรุกห้องทำงานของฉันและรื้อค้นเอกสารลับของฉันงั้นเหรอ?" คีร์ขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน "เธอคิดว่าฉันโง่หรือไง?"

น้ำตาของเกวลินไหลอาบแก้ม เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้น

"ฉันแค่อยากช่วย ฉันเป็นห่วงคุณ..."

"ห่วงฉัน?" คีร์หัวเราะเยาะอย่างเย็นชา "หรือว่าเธอแค่ไม่เชื่อใจฉัน?"

ความเงียบปกคลุมห้องอีกครั้ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความเจ็บปวด

"ฉัน..." เกวลินพยายามอธิบาย แต่คำพูดก็จุกอยู่ที่ลำคอ

"พอเถอะ" คีร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหน่าย "ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธออีก"

เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปยังหน้าต่าง มองออกไปข้างนอกด้วยท่าทางที่หมดอาลัยตายอยาก

"ฉันคิดว่าฉันชัดเจนแล้วว่าโลกของฉันมันอันตรายแค่ไหน" เขาพูดต่อ "และฉันพยายามทุกวิถีทางเพื่อปกป้องเธอ แต่สิ่งที่เธอทำ...มันแสดงให้เห็นว่าเธอไม่เคยเข้าใจฉันเลย"

"มันไม่จริงนะคะ คีร์ ฉันเข้าใจ..."

"ไม่ เธอไม่เข้าใจ" คีร์หันกลับมาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่แข็งกระด้าง "เธอเป็นแค่คนธรรมดาที่หลงเข้ามาในโลกของฉัน โลกที่เต็มไปด้วยความลับ การทรยศ และความตาย เธอไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของฉันได้"

คำพูดของเขาแทงลึกเข้าไปในหัวใจของเกวลิน ความรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจถาโถมเข้ามา

"แล้วคุณต้องการอะไรจากฉัน?" เธอถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

คีร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาจนน่าขนลุก

"ฉันต้องการให้เธออยู่ห่างๆ ฉันต้องการเวลาอยู่คนเดียว"

น้ำตาของเกวลินไหลอาบแก้มอย่างห้ามไม่อยู่ เธอรู้สึกเหมือนถูกผลักไสออกจากชีวิตของเขา

"แต่ฉันรักคุณ..." เธอกระซิบ

คีร์จ้องมองเธอด้วยแววตาที่ว่างเปล่า "ความรักของเธอ...มันทำให้ฉันอ่อนแอ"

คำพูดนั้นราวกับมีดกรีดลงกลางใจของเกวลิน เธอไม่เคยคิดว่าความรักที่เธอมีให้เขา จะกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดได้ถึงเพียงนี้

"ถ้าอย่างนั้น..." เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ถ้าคุณต้องการแบบนั้น...ฉันจะไป"

คีร์ไม่ได้ตอบอะไร เขายังคงยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองออกไปข้างนอกด้วยท่าทางที่เย็นชาและเฉยเมย

เกวลินลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอเดินออกจากห้องทำงานไปพร้อมกับความรู้สึกที่หัวใจแตกสลาย

ตลอดทั้งวัน เกวลินเก็บของใช้ส่วนตัวของเธออย่างเงียบเชียบ เธอรู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าในคฤหาสน์หลังนี้อีกครั้ง ความรักและความผูกพันที่เธอเคยรู้สึก เริ่มจางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวดและความสิ้นหวัง

เมื่อถึงเวลาเย็น เกวลินก็พร้อมที่จะจากไป เธอเดินลงบันไดมาด้วยกระเป๋าเดินทางในมือ เมื่อเห็นเธอ ริคาร์โด้ก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ตกใจ

"คุณเกวลิน...คุณจะไปไหนครับ?"

เกวลินมองเขาด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย

"ฉันคิดว่าฉันไม่เหมาะกับที่นี่อีกต่อไป" เธอตอบเสียงแผ่ว

ริคาร์โด้ดูลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เห็นใจ

"หัวหน้าไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะครับ เขาแค่..."

"ฉันเข้าใจ" เกวลินขัดจังหวะ "เขาต้องการเวลาอยู่คนเดียว...และฉันก็จะให้เขา"

เธอเดินไปยังประตูทางออก แต่ก่อนที่จะเปิดประตู เสียงทุ้มต่ำของคีรินทร์ก็ดังมาจากด้านหลัง

"หยุดนะ"

เกวลินหยุดชะงัก เธอหันกลับไปมองเขา คีร์ยืนอยู่ที่เชิงบันได ดวงตาคมกริบของเขาเต็มไปด้วยความสับสนและความเจ็บปวด

"เธอจะไปไหน?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

"ฉันคิดว่าคุณต้องการให้ฉันไป" เกวลินตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเศร้า

คีร์เดินเข้ามาใกล้เธอทีละก้าว

"ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น...ฉันแค่..."

"คุณบอกว่าความรักของฉันทำให้คุณอ่อนแอ" เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มแข็งกร้าวขึ้น "ถ้าอย่างนั้น...ฉันจะไม่อ่อนแอให้คุณเห็นอีกต่อไป"

เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างท้าทาย

"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ...ที่จะยอมทำตามที่คุณต้องการทุกอย่าง ฉันมีชีวิตของฉัน และฉันจะกลับไปใช้ชีวิตของฉัน"

คำพูดของเธอราวกับตบหน้าคีรินทร์ เขามองเธอด้วยความตกใจและความไม่เชื่อ

"เธอ..."

"ลาก่อน คีร์" เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว เธอหันหลังและเปิดประตูเดินออกไปจากคฤหาสน์วาเลนซิโอ ทิ้งให้คีรินทร์ยืนอยู่ที่เดิมด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

เกวลินเดินออกมาจากเขตคฤหาสน์ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อไป แต่เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถอยู่ในโลกที่เธอรู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าได้อีกต่อไป

เธอเดินไปตามถนนอย่างไม่มีจุดหมาย ความรู้สึกอิสระและความเหงาตีคู่กันในใจ เธอได้ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง ความรัก ความอบอุ่น และความอันตรายที่เคยรายล้อมเธอ

ในขณะที่เกวลินกำลังเดินอย่างไร้จุดหมาย รถยนต์คันหรูก็แล่นเข้ามาจอดเทียบข้างทาง กระจกหน้าต่างลดลง เผยให้เห็นใบหน้าคมสันของคีรินทร์ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความกังวล

"ขึ้นรถ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำและหนักแน่น

เกวลินจ้องมองเขาด้วยแววตาที่แข็งกระด้าง

"ไม่" เธอตอบอย่างเด็ดเดี่ยว "ฉันจะไม่กลับไป"

คีร์ลงจากรถและเดินเข้ามาใกล้เธอทีละก้าว

"เกวลิน...ได้โปรดฟังฉัน"

"ฉันฟังคุณมามากพอแล้ว" เกวลินขัดจังหวะ "ตอนนี้ถึงตาที่คุณต้องฟังฉันบ้าง"

เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างไม่ยอมแพ้

"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ...ที่จะถูกควบคุมและสั่งการตามใจชอบ ฉันเป็นคน...และฉันต้องการอิสระ"

คีร์ยืนนิ่ง มองเธอด้วยความเจ็บปวดและความสับสน

"ฉันรักเธอ..." เขากระซิบ

"ถ้าคุณรักฉันจริง..." เกวลินตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "คุณต้องปล่อยฉันไป"

ความเงียบปกคลุมถนนยามค่ำคืน มีเพียงเสียงลมพัดเบาๆ ที่พัดผ่านต้นไม้ข้างทาง คีรินทร์จ้องมองเกวลินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง

ในที่สุด เขาก็ถอนหายใจยาวและพยักหน้าอย่างช้าๆ

"ก็ได้...ถ้าเธอต้องการแบบนั้น" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แสนเศร้า

เกวลินมองเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหันหลังและเดินจากไป ทิ้งให้คีรินทร์ยืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง ท่ามกลางความมืดมิดและความเงียบงัน

เธอเดินไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน แต่ในใจกลับรู้สึกถึงอิสระที่เธอโหยหามานาน แม้ว่าความเจ็บปวดจากการจากลาจะยังคงเกาะกุมหัวใจ แต่เธอก็รู้ว่าเธอได้ตัดสินใจในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

เธอไม่ใช่ผู้หญิงของใคร...เธอเป็นอิสระ และเธอจะสร้างชีวิตใหม่ด้วยตัวของเธอเอง

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 46 แสงสว่างในรังเงา

    การเปิดเผยความจริงที่ว่า มาคัส ฟาบิโอ คือผู้บงการที่แท้จริง และ ดานิเอล เอ็นโซ เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในแผนการอันซับซ้อนของเขา ได้สั่นคลอนจิตใจของ อลิซา ฟาบิโอ อย่างรุนแรง ใบหน้าของเธอซีดเผือด ขณะที่ภาพในจอมอนิเตอร์ยังคงฉายความจริงอันโหดร้ายออกมาไม่หยุด ท่ามกลางความสับสนของอลิซา การต่อสู้ก็ปะทุขึ้นอย่างดุเดือดระหว่างลูกน้องของ 'หงส์ดำ' และแก๊งวาเลนซิโอของ คีรินทร์เกวลิน มองอลิซาด้วยความเจ็บปวด เธอเห็นลูกพี่ลูกน้องของเธอถูกทำลายด้วยความแค้นที่ถูกปลูกฝังมา เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่การต่อสู้กับศัตรู แต่เป็นการช่วยเหลือคนที่หลงทาง"อลิซา! ได้โปรด! ตื่นขึ้นมาเถอะ!" เกวลินตะโกนสุดเสียง พยายามให้เสียงของเธอเข้าถึงจิตใจที่ถูกบิดเบี้ยวของอลิซาแววตาของอลิซาไหววูบไปมา เธอมองเกวลินด้วยความสับสน ราวกับกำลังต่อสู้กับปีศาจภายในจิตใจของตัวเองในขณะเดียวกัน อิซาเบลล่า คอนติ ที่ถูกบงการจนแทบไม่เหลือความเป็นตัวเอง ได้พุ่งเข้าใส่คีรินทร์อย่างบ้าคลั่ง เธอใช้ร่างกายของเธอเป็นเกราะป้องกันอลิซา และพยายามทำร้ายคีรินทร์อย่างไม่คิดชีวิตคีรินทร์พยายามหลบหลีกโดยไม่ต้องการทำร้ายอิซาเบลล่า แต่การโจมตีของเธอนั้นรุนแรงและร

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 45 การเผชิญหน้าในอดีต

    ข่าวการกลับมาของ อลิซา ฟาบิโอ ในฐานะผู้นำของ 'หงส์ดำ' และการโจมตีอย่างไม่หยุดหย่อนของกลุ่มปริศนานี้ ทำให้บรรยากาศในคฤหาสน์วาเลนซิโอคุกรุ่นไปด้วยความตึงเครียด คีรินทร์ และ เกวลิน รู้ดีว่าพวกเขาจะต้องยุติเรื่องราวนี้ให้ได้ ไม่ใช่แค่เพื่อความมั่นคงของแก๊ง แต่เพื่อปลดปล่อยอลิซาจากพันธนาการแห่งความแค้นที่ มาคัส ฟาบิโอ ผู้เป็นอา และ ดานิเอล เอ็นโซ ได้ปลูกฝังไว้"เราต้องหาที่ซ่อนของอลิซาให้เจอ" คีรินทร์กล่าวขณะมองแผนที่เครือข่ายของ 'หงส์ดำ' ที่กางอยู่เต็มโต๊ะ "เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวอย่างโดดเดี่ยวได้ ต้องมีฐานปฏิบัติการหลัก"ริคาร์โด้ ยืนอยู่เบื้องหน้าหัวหน้าของเขา ใบหน้าฉายแววกังวล "สายลับของเราพยายามแทรกซึมอยู่ครับหัวหน้า แต่ 'หงส์ดำ' เคลื่อนไหวลับมาก พวกมันทิ้งร่องรอยไว้เพียงน้อยนิด""พวกมันฉลาด และระมัดระวัง" คีรินทร์พยักหน้า "แต่ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีจุดอ่อน"เกวลิน ที่เพิ่งอ่านบันทึกเก่าๆ ของพ่อและมาคัสจบ ใบหน้าของเธอซีดเผือด แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "บางที...อดีตอาจจะเป็นกุญแจสำคัญนะคะ คีร์"เธอชี้ไปที่รูปถ่ายเก่าๆ ในบันทึก ที่เป็นภาพของอลิซากับมาคัสในวัยเด็ก และฉากหลังเป็นปราสาทเ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 44 มรดกแห่งความแค้นที่ปะทุ

    ตอนที่ 44 ร้อนรุ่มในความมืด: มรดกแห่งความแค้นที่ปะทุคำประกาศกร้าวของ อลิซา ฟาบิโอ สะท้อนก้องอยู่ในความเงียบงันของคฤหาสน์วาเลนซิโอ บาดลึกเข้าไปในใจของ เกวลิน ราวกับคมมีดบาดซ้ำรอยแผลเก่าที่ยังไม่ทันหายดี การปรากฏตัวของลูกพี่ลูกน้องที่เคยสนิทสนมกันในวัยเด็ก บัดนี้กลับกลายเป็นศัตรูที่เต็มไปด้วยความแค้น และนำพาเงาแห่งอดีตอันมืดมิดกลับมาอีกครั้ง คีรินทร์ รับรู้ถึงความตึงเครียดที่แผ่ซ่าน เขากุมมือเกวลินแน่น พลังแห่งความห่วงใยส่งผ่านถึงเธอ"เธอแน่ใจนะว่านั่นคืออลิซาจริงๆ เกวลิน?" คีรินทร์ถาม เสียงของเขาแฝงความกังวลเกวลินพยักหน้าช้าๆ ดวงตาแดงก่ำ "ฉันจำแววตาของเธอได้ค่ะ...แววตาที่ว่างเปล่า...เหมือนที่อามาคัสเคยเป็น"ริคาร์โด้ ยืนมองภาพบนหน้าจอที่ถูกตัดไปแล้ว ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดกว่าปกติ "หัวหน้าครับ...ตอนนี้เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้วครับ 'หงส์ดำ' เริ่มโจมตีเครือข่ายของเราอย่างหนักในหลายพื้นที่ ทั้งในยุโรปและเอเชีย""อลิซาถูกบงการ" คีรินทร์กล่าวอย่างหนักแน่น "ดานิเอล เอ็นโซ ปลูกฝังความแค้นในตัวเธอมาตลอดตั้งแต่เด็ก การตายของพ่อเธอคงเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้อลิซากลายเป็นแบบนี้"เขาตระหนักว่าน

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 43 เมื่อเงาไม่เคยจากไปไหน

    ชีวิตหลังจากการแต่งงานของ คีรินทร์ และ เกวลิน ที่บ้านริมทะเลดูเหมือนจะสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ แสงแดดอุ่น ๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอน ปลุกพวกเขาให้ตื่นขึ้นสู่โลกที่เต็มไปด้วยความรักและความสงบ เกวลินได้ใช้เวลากับ อลิซาเบธ ผู้เป็นแม่เพื่อเยียวยาจิตใจซึ่งกันและกัน ส่วนคีรินทร์ก็ยังคงทำหน้าที่ในฐานะ 'ราชาแห่งโลกใต้ดิน' จากระยะไกล โดยมี ริคาร์โด้ เป็นมือขวาคนสนิทที่คอยดูแลความเรียบร้อยทั้งหมดแต่โลกที่พวกเขาเคยอยู่ มันไม่เคยปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ เหมือนเงาที่ซ่อนอยู่ในเงามืด และรอคอยเวลาที่จะกลับมาอีกครั้งวันหนึ่ง ริคาร์โด้โทรหาคีรินทร์ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด "หัวหน้าครับ...เรามีปัญหาใหญ่แล้วครับ""เกิดอะไรขึ้น ริคาร์โด้?" คีรินทร์ถามพลางขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลในน้ำเสียงของริคาร์โด้"โกดังเก็บอาวุธของเราที่ยุโรปถูกโจมตีครับ" ริคาร์โด้รายงาน "และไม่เหลือร่องรอยอะไรเลย...ไม่มีกล้องวงจรปิด ไม่มีพยาน...เหมือนกับว่าผู้โจมตีเป็นเพียงเงาที่หายไปในอากาศ"หัวใจของคีรินทร์เต้นระรัวอย่างไม่ปกติ เขานึกถึง 'เงา' หรือ มาคัส ฟาบิโอ ที่เขาจัดการไปแล้ว แต่การโจมตีในลักษณะนี้มันช่างคุ้นเคย เหมื

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 42 อนาคตที่ถูกลิขิต

    เสียงมีดเหล็กกระทบกันดังก้องไปทั่วห้องลับใต้ดินของปราสาท มาคัส ฟาบิโอ หรือ 'ปฐมเงา' ที่ถูกเปิดโปงตัวตน กำลังเผชิญหน้ากับคีรินทร์ วาเลนซิโอ ในการต่อสู้ที่เดิมพันด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง ความโกรธแค้นที่สั่งสมมานานหลายปีของมาคัสปะทุออกมาในทุกการเคลื่อนไหว เขาทั้งจู่โจมและป้องกันด้วยความบ้าคลั่ง ในขณะที่คีรินทร์ต่อสู้ด้วยความมุ่งมั่นที่จะยุติความบ้าคลั่งนี้และปกป้องคนที่เขารักคีรินทร์ เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและแม่นยำ เขายังคงมีบาดแผลจากการถูกแทง แต่ความเจ็บปวดไม่ได้บั่นทอนสมาธิของเขา เขาใช้ดาบสั้นในมือปัดป้องมีดของมาคัส สลับกับการจู่โจมกลับอย่างรุนแรง ทุกครั้งที่อาวุธกระทบกัน ประกายไฟก็แลบแปลบปลาบสะท้อนในความมืด คล้ายเป็นภาพสะท้อนของความขัดแย้งที่เผาผลาญทั้งสองตระกูลมานานหลายทศวรรษ"แกคิดว่าจะหยุดฉันได้งั้นเหรอ คีรินทร์!" มาคัสคำราม ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความแค้น "แกไม่มีวันเข้าใจความเจ็บปวดที่ฉันต้องเจอ! ที่พวกมันพรากทุกอย่างไปจากฉัน!""ความเจ็บปวดของแก ไม่ได้ให้สิทธิ์แกทำลายชีวิตคนอื่น!" คีรินทร์ตอบสวนกลับไป เสียงของเขาหนักแน่นราวกับหินผาทางด้านหนึ่ง เกวลิน ทรุดตัวลงข้างๆ อลิซาเบธ ผู้เป็

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 41 เปิดหน้าปีศาจตัวจริง

    การค้นพบจี้มังกรดำริมชายหาด และการเปิดเผยตัวตนของผู้อยู่เบื้องหลังอิซาเบลล่า คอนติ ทำให้คีรินทร์และเกวลินรู้ว่าความสงบสุขที่พวกเขาเพิ่งได้มานั้นเป็นเพียงภาพลวงตา สงครามยังไม่จบ และศัตรูที่แท้จริง...คือเงาที่ซ่อนเร้นมานานกว่ายี่สิบปีคีรินทร์กลับมาที่คฤหาสน์ของแก๊งวาเลนซิโออย่างเงียบๆ การตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับ ผู้นำสูงสุดขององค์กรมังกรดำ ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็เป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ ริคาร์โด้จัดเตรียมกำลังพลและข้อมูลทั้งหมดที่เขามี เขาเข้าใจดีว่าการต่อสู้ครั้งนี้เดิมพันด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง"หัวหน้าครับ รายงานจากสายลับยืนยันว่าบุคคลที่เรากำลังจะเผชิญหน้าคือ มาคัส ฟาบิโอ ครับ" ริคาร์โด้กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "เขาคือพี่ชายของพ่อคุณเกวลิน และเป็นผู้ก่อตั้งองค์กรมังกรดำตัวจริง"เกวลินที่ยืนอยู่ข้างๆ คีรินทร์รู้สึกเหมือนโลกหมุนคว้าง ชื่อ มาคัส ฟาบิโอ ปรากฏขึ้นในความทรงจำเลือนรางของเธอทันที ภาพชายชราผู้เย็นชาและน่ากลัวที่เธอเคยเห็นในวัยเด็กผุดขึ้นมาในหัว มาคัสคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังความทุกข์ทรมานทั้งหมดของเธอและครอบครัวมาโดยตลอด"เป็นไปได้ยังไงคะ...เขาคือคุณอาของฉัน" เกวลินพึมพำด้วยควา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status