Share

ตอนที่ 16 คนของคีรินทร์

last update Last Updated: 2025-05-09 22:50:06

ความรู้สึกอิสระที่เกวลินได้รับจากการเดินออกมาจากคฤหาสน์วาเลนซิโอ เป็นสิ่งที่หอมหวานแต่ก็แฝงไปด้วยความหวาดหวั่น เธอเดินไปตามถนนในยามค่ำคืนอย่างไร้จุดหมาย แสงไฟจากเสาไฟฟ้าส่องสว่างเป็นระยะๆ ท่ามกลางความเงียบสงัด เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน จะหันหน้าไปพึ่งใคร แต่ความตั้งใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยตัวเองนั้นแข็งแกร่งกว่าความกลัวใดๆ

ในขณะที่เกวลินกำลังเดินอย่างเหม่อลอย รถยนต์คันเดิมที่คีรินทร์ขับมาจอดเทียบข้างทางอีกครั้ง คราวนี้กระจกหน้าต่างลดลง เผยให้เห็นใบหน้าของริคาร์โด้ ลูกน้องคนสนิทของคีร์

"คุณเกวลินครับ หัวหน้าให้ผมมารับคุณกลับไป" ริคาร์โด้พูดด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่หนักแน่น

เกวลินจ้องมองเขาด้วยแววตาที่แข็งกระด้าง

"ฉันจะไม่กลับไป" เธอตอบอย่างเด็ดเดี่ยว

"แต่หัวหน้า..."

"ฉันตัดสินใจแล้ว" เกวลินขัดจังหวะ "ฉันจะไม่กลับไปอยู่ในกรงทองนั้นอีก"

ริคาร์โด้ถอนหายใจยาว "ผมเข้าใจครับ แต่หัวหน้าเป็นห่วงคุณมาก เขา..."

"ความห่วงใยของเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกจองจำ" เกวลินตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ฉันต้องการอิสระ"

"ถ้าอย่างนั้น...ให้ผมไปส่งคุณที่ไหนสักแห่งไหมครับ? อย่างน้อยก็ให้แน่ใจว่าคุณปลอดภัย" ริคาร์โด้เสนอด้วยความเป็นห่วง

เกวลินลังเลเล็กน้อย เธอรู้ว่าการเดินคนเดียวในเวลากลางคืนนั้นอันตราย แต่การกลับไปหาคีร์ก็เป็นสิ่งที่เธอไม่อาจทำใจได้

"ก็ได้...ไปส่งฉันที่สถานีรถไฟ" เธอตัดสินใจในที่สุด

ริคาร์โด้พยักหน้าและเปิดประตูรถให้เกวลินขึ้นไป ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไร บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความเงียบและความอึดอัด

เมื่อถึงสถานีรถไฟ ริคาร์โด้ลงจากรถมาเปิดประตูให้เกวลิน

"ดูแลตัวเองด้วยนะครับคุณเกวลิน ถ้าคุณต้องการอะไร...บอกผมได้เสมอ" เขากล่าวด้วยความเป็นห่วง

เกวลินพยักหน้าขอบคุณและเดินเข้าไปในสถานีรถไฟ เธอซื้อตั๋วรถไฟเที่ยวแรกที่จะออกจากเมือง โดยไม่สนใจว่าจะไปที่ไหน เธอเพียงต้องการที่จะหนีจากโลกของคีรินทร์ให้ไกลที่สุด

ตลอดการเดินทางบนรถไฟ เกวลินนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง แสงไฟจากเมืองที่ค่อยๆ เล็กลงเรื่อยๆ สะท้อนอยู่ในดวงตาของเธอ ความรู้สึกหลากหลายปะปนกันอยู่ในใจ ทั้งความเศร้า ความเหงา และความหวังที่จะเริ่มต้นใหม่

เมื่อรถไฟจอดสนิทที่สถานีปลายทาง เกวลินก็ลงจากรถด้วยความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย เธอไม่รู้จักเมืองนี้ ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน แต่ในใจกลับรู้สึกถึงความมุ่งมั่นที่จะสร้างชีวิตใหม่ด้วยตัวเอง

เกวลินเริ่มต้นหางานทำและที่พักราคาถูก เธอทำงานหนักและประหยัดอดออม เพื่อที่จะยืนหยัดด้วยลำแข้งของตัวเอง แม้ว่าชีวิตจะยากลำบาก แต่เธอก็รู้สึกถึงอิสระที่เธอโหยหามานาน

ในขณะเดียวกัน ที่คฤหาสน์วาเลนซิโอ คีรินทร์อยู่ในสภาพที่ไม่ต่างจากคนเสียสติ ความเงียบเหงาและความว่างเปล่าเข้าปกคลุมทุกพื้นที่หลังจากที่เกวลินจากไป เขานั่งอยู่ในห้องทำงานมืดๆ จ้องมองไปยังรูปถ่ายของเกวลินที่วางอยู่บนโต๊ะ ความเจ็บปวดจากการสูญเสียคนที่รักกัดกินหัวใจของเขาอย่างแสนสาหัส

"ทำไมเธอถึงทิ้งฉันไป..." เขากระซิบกับรูปถ่ายด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า

ริคาร์โด้และลูกน้องคนอื่นๆ ต่างก็เป็นห่วงคีรินทร์ พวกเขาพยายามที่จะพูดคุยและให้กำลังใจเขา แต่คีร์ก็ยังคงจมอยู่กับความเศร้าและความเงียบ

"หัวหน้าครับ คุณต้องเข้มแข็งนะครับ คุณยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมาก" ริคาร์โด้เตือนด้วยความเป็นห่วง

คีรินทร์เงยหน้ามองเขาด้วยแววตาที่ว่างเปล่า

"ทุกอย่างมันไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว ริคาร์โด้...ถ้าไม่มีเธอ"

"แต่คุณเกวลิน..."

"เธอต้องการอิสระ" คีรินทร์ขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด "และฉัน...ฉันก็ปล่อยเธอไป"

ถึงกระนั้น คีรินทร์ก็ไม่เคยหยุดที่จะคิดถึงเกวลิน เขาสั่งให้ลูกน้องของเขาติดตามหาเธออย่างลับๆ คอยดูแลความปลอดภัยของเธอจากระยะไกล โดยที่เธอไม่รู้ตัว

หลายเดือนผ่านไป เกวลินเริ่มสร้างชีวิตใหม่ในเมืองที่ไม่คุ้นเคย เธอได้งานทำในร้านดอกไม้เล็กๆ และเช่าห้องพักราคาถูก เธอมีความสุขกับอิสระที่เธอได้รับ แม้ว่าในใจลึกๆ จะยังคงคิดถึงคีรินทร์อยู่เสมอ

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังจัดดอกไม้อยู่ในร้าน เธอสังเกตเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าร้าน ชายคนนั้นสวมชุดสูทสีดำสนิท และมีท่าทางที่คุ้นเคย

หัวใจของเกวลินเต้นแรง เธอจำได้ทันทีว่าชายคนนั้นคือ "มาร์โค" ลูกน้องคนสนิทของคีรินทร์

มาร์โคเดินเข้ามาในร้านและมองเกวลินด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ

"คุณเกวลิน...สบายดีไหมครับ?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ

เกวลินพยักหน้า "สบายดีค่ะ...แล้วคุณล่ะคะ? มาที่นี่ได้ยังไง?"

"ผมมาตามคำสั่งของหัวหน้าครับ" มาร์โคตอบ "เขาเป็นห่วงคุณมาก"

"ฉันสบายดีจริงๆ ค่ะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง" เกวลินยืนยัน

"แต่หัวหน้า..."

"ฉันไม่อยากกลับไป" เกวลินขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "ฉันต้องการอยู่ที่นี่"

มาร์โคถอนหายใจยาว "ผมเข้าใจครับ แต่หัวหน้าแค่อยากให้คุณรู้ว่า...เขายังคงรักคุณ"

น้ำตาของเกวลินคลอเบ้า เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้น

"บอกเขาว่า...ฉันก็ยังคิดถึงเขาเสมอ"

มาร์โคพยักหน้า "ผมจะบอกเขาครับ"

จากนั้น มาร์โคก็เดินออกจากร้านไป เกวลินยืนมองตามหลังเขาไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ความรัก ความคิดถึง และความเจ็บปวดจากการจากลา

ในขณะเดียวกัน ที่คฤหาสน์วาเลนซิโอ คีรินทร์ได้รับรายงานจากมาร์โคเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของเกวลิน เขานั่งฟังอย่างเงียบเชียบ ใบหน้าคมสันของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าและความอาลัย

"เธอสบายดี...ใช่ไหม?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

"ครับหัวหน้า เธอสบายดี...แต่เธอยืนยันว่าจะไม่กลับมา" มาร์โคตอบด้วยความเห็นใจ

คีรินทร์หลับตาลง ความเจ็บปวดในใจของเขารุนแรงจนแทบจะทนไม่ไหว

"ฉันมันโง่เขลา..." เขากระซิบ "ฉันปล่อยเธอไปได้อย่างไร"

"แต่คุณทำเพื่อเธอ..."

"ความสุขของเธอ...คือการไม่ได้อยู่กับฉันงั้นเหรอ?" คีรินทร์ถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

มาร์โคเงียบไป ไม่รู้จะตอบอย่างไร

"ฉันจะไม่ยอมแพ้" คีรินทร์ลุกขึ้นยืนด้วยแววตาที่มุ่งมั่น "ฉันจะพาเธอกลับมา...ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม"

คีรินทร์เริ่มวางแผนที่จะพาเกวลินกลับมา เขาใช้คอนเนคชั่นและอำนาจทั้งหมดที่มี เพื่อตามหาเธอและทำให้เธอเปลี่ยนใจ

ในขณะที่เกวลินกำลังสร้างชีวิตใหม่ในเมืองที่ห่างไกล เธอก็เริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติ มีคนคอยจับตาดูเธออยู่ตลอดเวลา เธอรู้สึกเหมือนถูกสะกดรอยตาม

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังเดินกลับห้องพักในยามค่ำคืน เธอถูกกลุ่มชายฉกรรจ์ดักทำร้าย พวกเขาพยายามที่จะลากเธอขึ้นรถ

ด้วยสัญชาตญาณ เกวลินต่อสู้สุดกำลัง เธอใช้ทักษะการป้องกันตัวที่คีรินทร์เคยสอนมา แต่พวกเขามีจำนวนมากกว่า

ในขณะที่เกวลินกำลังจะหมดแรง ทันใดนั้นเอง รถยนต์หลายคันก็แล่นเข้ามาจอดล้อมรอบบริเวณนั้น กลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดสูทดำกรูลงมาจากรถ พวกเขาคือลูกน้องของคีรินทร์

ลูกน้องของคีรินทร์จัดการกับกลุ่มชายที่พยายามทำร้ายเกวลินอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด เกวลินยืนตัวสั่นเทาด้วยความตกใจและหวาดกลัว

"คุณเกวลิน...คุณไม่เป็นอะไรนะครับ?" มาร์โคเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง

เกวลินส่ายหน้า "พวกมัน...พวกมันเป็นใคร?"

"พวกมันเป็นคนของแก๊งคู่แข่งครับ พวกมันรู้ว่าคุณมีความสำคัญต่อหัวหน้า" มาร์โคอธิบาย

ทันใดนั้นเอง รถยนต์คันหรูก็แล่นเข้ามาจอดข้างหน้า เกวลินเห็นคีรินทร์ลงมาจากรถ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความกังวล

คีรินทร์เดินตรงเข้ามาหาเกวลินและโอบกอดเธอไว้แน่น

"เกวลิน...เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใย

เกวลินซบหน้าลงบนอกของเขา น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความหวาดกลัวและความโล่งอก

"ฉันกลัว..." เธอกระซิบ

คีรินทร์กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น "ฉันจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเธออีกต่อไป"

เขามองไปยังมาร์โคด้วยแววตาที่เด็ดเดี่ยว

"พากลับคฤหาสน์"

เกวลินถูกพาขึ้นรถกลับไปยังคฤหาสน์วาเลนซิโออีกครั้ง คราวนี้เธอไม่ได้รู้สึกเหมือนถูกจองจำ แต่กลับรู้สึกถึงความปลอดภัยในอ้อมแขนของชายที่เธอรัก

เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ คีรินทร์ดูแลเกวลินอย่างใกล้ชิด เขาไม่ยอมให้เธอคลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว

"ทำไมพวกมันถึง..." เกวลินถามด้วยความสงสัย

"พวกมันต้องการที่จะทำร้ายคนที่ฉันรัก เพื่อทำให้ฉันอ่อนแอลง" คีรินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ "แต่พวกมันคิดผิด...เพราะการที่พวกมันเข้าใกล้เธอ มันทำให้ฉันรู้ว่าฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปได้อีกแล้ว"

คีรินทร์จ้องมองเกวลินด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักและความแน่วแน่

"เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน เกวลิน...และฉันจะปกป้องเธอด้วยชีวิตของฉัน"

เกวลินซบหน้าลงบนอกของเขา เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถหนีพ้นโลกของคีรินทร์ได้อีกต่อไป และเธอเองก็ไม่อยากหนีไปไหนแล้ว เพราะเธอรู้ว่าหัวใจของเธอเป็นของเขา...และเขาคือโลกทั้งใบของเธอ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 25 เพลิงแค้นเผาไหม้

    เปลวเพลิงแห่งความแค้นโหมกระหน่ำในใจของเกวลิน ราวกับไฟบรรลัยกัลป์ที่พร้อมจะเผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางหน้า การสูญเสียคีรินทร์ได้เปลี่ยนเธอไปอย่างสิ้นเชิง จากหญิงสาวที่เคยอ่อนโยนและหวาดกลัว กลายเป็นผู้นำที่เด็ดเดี่ยวและเลือดเย็น พร้อมที่จะนำพาแก๊งวาเลนซิโอเข้าสู่สงครามเต็มรูปแบบกับตระกูลดิอาโบล ภายใต้การบัญชาการของเกวลิน การโจมตีของแก๊งวาเลนซิโอทวีความรุนแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง เป้าหมายหลักของเธอคือการสร้างความเสียหายให้กับทรัพย์สินและธุรกิจของตระกูลดิอาโบลอย่างหนักหน่วง ลูกน้องของคีรินทร์ต่างก็ปฏิบัติตามคำสั่งของเธออย่างเคร่งครัด ด้วยความเคารพในตัวคีรินทร์และความมุ่งมั่นที่จะล้างแค้นให้กับเขา ข่าวการลุกฮือของแก๊งวาเลนซิโอภายใต้การนำของหญิงสาวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วในโลกใต้ดิน หลายคนต่างก็ประหลาดใจและสงสัยในความสามารถของเกวลิน แต่เมื่อได้เห็นความเด็ดขาดและกล้าหาญของเธอ พวกเขาก็เริ่มตระหนักว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ควรประมาท ตระกูลดิอาโบลเริ่มได้รับผลกระทบอย่างหนักจากการโจมตีอย่างต่อเนื่อง พวกเขาพยายามที่จะตอบโต้ แต่ก็ถูกสกัดกั้นโดยลูกน้องของเกวลินที่ได้รับการวางแผนมาเป็นอย่างดี ความหวาดกลัวเ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 24 วังวนของอันตราย

    เสียงกรีดร้องโหยหวนของเกวลินดังก้องกังวานไปทั่วห้องใต้ดินที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ร่างไร้วิญญาณของคีรินทร์อยู่ในอ้อมแขนของเธอ ความอบอุ่นที่เคยแผ่ออกมาจากร่างนั้นได้จางหายไป เหลือเพียงความเย็นเยียบที่กัดกินหัวใจของเธอจนแทบแหลกสลาย น้ำตาไหลอาบแก้มของเกวลินไม่หยุดหย่อน เธอจูบใบหน้าคมสันที่ซีดเซียวของคีรินทร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับหวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น และเขาจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ความเงียบงันที่ตอบกลับมานั้นช่างโหดร้ายและเป็นจริง ความโกรธและความแค้นเริ่มกัดกร่อนความเศร้าในใจของเกวลิน เธอเงยหน้าขึ้นมองร่างศัตรูที่นอนแน่นิ่งอยู่รอบๆ ตัว ความคลั่งคลั่งที่เคยครอบงำเธอเริ่มจางหายไป เหลือเพียงความเย็นชาและความมุ่งมั่นที่จะล้างแค้นให้กับคนที่เธอรัก "พวกแกจะต้องชดใช้..." เกวลินพึมพำเสียงแผ่ว แต่แววตาของเธอกลับแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยความอาฆาต ริคาร์โด้และลูกน้องคนอื่นๆ รีบลงมาในห้องใต้ดิน เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาก็ทรุดเข่าลงด้วยความตกใจและความเสียใจ "หัวหน้า..." ริคาร์โด้ครางด้วยน้ำเสียงที่แตกพร่า เกวลินค่อยๆ วางร่างของคีรินทร์ลงบนพื้นอย่างเบามือ เธอลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากั

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 23 เขาเริ่มคลั่ง

    เสียงสัญญาณเตือนภัยดังสนั่นกึกก้องไปทั่วคฤหาสน์วาเลนซิโอ ราวกับเสียงประกาศิตแห่งความตาย ความสงบสุขที่เพิ่งหวนคืนมาถูกฉีกกระชากออกไปอย่างโหดร้าย เกวลินตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ มองหน้าคีรินทร์ที่สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นดุดันและเย็นชาในทันที"เกิดอะไรขึ้น?" เกวลินถามด้วยเสียงสั่นเครือ"พวกมันบุกเข้ามา" คีรินทร์คำรามเสียงต่ำ ดวงตาคมกริบของเขาเปล่งประกายความโกรธเกรี้ยว "พวกมันกล้าดีอย่างไร!"ริคาร์โด้ยืนหอบอยู่หน้าประตู ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก "หัวหน้าครับ พวกมันมากันเยอะมาก พวกมันทะลวงเข้ามาทางด้านหลังคฤหาสน์แล้ว!"คีรินทร์ผลักเก้าอี้ล้มครืน เสียงดังสนั่น "เตรียมอาวุธ! ทุกคน! ต่อสู้!"ความคลั่งเริ่มครอบงำร่างของคีรินทร์ เกวลินไม่เคยเห็นเขาในสภาพเช่นนี้มาก่อน ดวงตาของเขาแดงก่ำ ราวกับปีศาจที่ถูกปลดปล่อยออกมา ความโกรธและความแค้นแผ่ออร่าออกมาจากตัวเขาอย่างน่าสะพรึงกลัว"คีร์...ใจเย็นๆ ก่อน" เกวลินพยายามดึงสติเขา แต่คีร์ไม่ฟัง เขาก้าวฉับๆ ไปยังตู้เก็บอาวุธ คว้าปืนไรเฟิลจู่โจมกระบอกโปรดออกมา พร้อมกับแม็กกาซีนสำรองอีกหลายอัน"เธออยู่ข้างหลังฉัน เกวลิน" คีรินทร์สั่งด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 22 ศัตรูเริ่มเคลื่อนไหว

    ความเงียบในห้องทำงานหนักอึ้ง ราวกับพายุกำลังจะมาเยือน เกวลินยืนตัวสั่นเทา มองคีรินทร์ที่กำลังตรวจสอบแฟลชไดรฟ์ในมือด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ความรู้สึกหวาดกลัวและความไม่เข้าใจถาโถมเข้ามาในจิตใจ เธอไม่รู้ว่าแฟลชไดรฟ์นั้นมาได้อย่างไร และทำไมคีร์ถึงมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นนั้น คีรินทร์เชื่อมต่อแฟลชไดรฟ์เข้ากับคอมพิวเตอร์ของเขา ดวงตาคมกริบไล่อ่านข้อมูลและดูภาพถ่ายที่ปรากฏบนหน้าจออย่างละเอียด เกวลินสังเกตเห็นเส้นเลือดที่ขมับของเขาปูดขึ้น บ่งบอกถึงความโกรธและความตึงเครียดที่กำลังก่อตัว "นี่มันอะไรกัน?" คีร์ถามด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำ ดวงตาของเขาจ้องมองเกวลินอย่างไม่วางตา "ฉัน...ฉันไม่รู้จริงๆ ค่ะ" เกวลินตอบด้วยเสียงสั่น "ฉันเจอแฟลชไดรฟ์นี้วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง" คีรินทร์ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เดินตรงเข้ามาหาเกวลินด้วยท่าทางที่น่ากลัว "อย่าโกหกฉัน เกวลิน" เขาคำรามเสียงต่ำ "ใครเป็นคนเอาสิ่งนี้มาให้เธอ?" "ไม่มีใครค่ะ! ฉันสาบานได้!" น้ำตาของเกวลินไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกเหมือนถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรม คีรินทร์คว้าแขนของเธอไว้แน่น บีบจนเกวลินรู้สึกเจ็บปวด "แล้วเธอจะอธิบายภาพถ่าย

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 21 ล็อกเธอไว้ทั้งหัวใจและร่างกาย

    คำสัญญาของคีรินทร์ที่ว่าจะพยายามเชื่อใจเกวลิน ยังคงเป็นเหมือนเส้นบางๆ ที่กั้นกลางระหว่างความรักและความหวาดระแวงในความสัมพันธ์ของพวกเขา แม้ว่าเขาจะพยายามควบคุมความหึงหวงที่รุนแรงของตัวเอง แต่เกวลินก็ยังคงรู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจ้อง และการสอดส่องดูแลที่เข้มงวดอยู่เสมอ หลังจากเหตุการณ์ที่อเล็กซ์มาเยี่ยมคฤหาสน์ คีร์ก็ยิ่งแสดงความเป็นเจ้าของเกวลินอย่างชัดเจนมากขึ้น เขามักจะอยู่ใกล้ชิดเธอตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะทำอะไรหรือไปที่ไหน ราวกับต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว เกวลินเข้าใจถึงความไม่มั่นคงที่ซ่อนอยู่ในจิตใจของคีร์ เธอรู้ว่าบาดแผลในอดีตและความอันตรายในโลกที่เขาเป็นเจ้าของ ทำให้เขายากที่จะวางใจใครได้อย่างสนิทใจ แต่การถูกควบคุมอย่างใกล้ชิดเช่นนี้ ก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและสูญเสียอิสระมากขึ้นเรื่อยๆ วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังนั่งวาดรูปอยู่ในห้องนั่งเล่น คีร์ก็เดินเข้ามาหาเธอ เขาทรุดตัวนั่งลงข้างๆ เธอ มองดูภาพวาดในสมุดของเธอด้วยความสนใจ "เธอมักจะวาดรูปดอกไม้เสมอ ชอบเหรอ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เกวลินยิ้มบางๆ "ชอบสิค่ะ ดอกไม้ทำให้ฉันรู้สึกสงบค่ะ" คีร์จับมือเ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 20 หึงแรงระดับมาเฟีย

    อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการหลอมรวมเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขาอีกครั้ง ความกลัวและความตื่นเต้นจากการต่อสู้เมื่อครู่ยังคงคลุกเคล้าอยู่ในความรู้สึกของทั้งสอง แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือความรักและความผูกพันที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ คีรินทร์สั่งให้ลูกน้องดูแลความปลอดภัยอย่างเข้มงวดมากขึ้นกว่าเดิม เขายังคงกอดเกวลินไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยให้เธอคลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว ราวกับกลัวว่าเธอจะถูกพรากไปจากเขาอีกครั้ง ในห้องนอน คีรินทร์ค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยดินและคราบเลือดของเกวลินออกอย่างทะนุถนอม ดวงตาคมกริบของเขาสอดส่องสำรวจร่างกายของเธออย่างละเอียด เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ "เธอไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่ไหม?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นเครือเล็กน้อย เกวลินส่ายหน้าและยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน "ฉันสบายดีค่ะ คีร์...ขอบคุณคุณ" คีร์จูบฝ่ามือของเธออย่างแผ่วเบา "ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณเธอ...ที่กล้าหาญและเข้มแข็งขนาดนี้" หลังจากนั้น คีร์ก็พาเกวลินไปอาบน้ำอุ่น เขาดูแลเธอทุกขั้นตอน ราวกับเธอเป็นเด็กน้อยที่ต้องการการปกป้อง เกวลินปล่อยให้เขาด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 19 ปีกที่กางออกเพื่อปกป้อง

    คำมั่นสัญญาของคีรินทร์ดังก้องอยู่ในหัวใจของเกวลิน ราวกับเป็นเกราะกำบังที่แข็งแกร่งที่สุด แม้ความหวาดระแวงในโลกมืดมิดของเขาจะยังคงเป็นเงาที่คอยตามหลอกหลอน แต่ความรักและความมุ่งมั่นที่คีร์แสดงออกอย่างชัดเจน ก็ทำให้เกวลินรู้สึกถึงความปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนหลังจากเหตุการณ์การพยายามลักพาตัวน้องสาวของคีรินทร์ สถานการณ์ก็ตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด คีร์สั่งให้ลูกน้องเตรียมพร้อมตลอดเวลา การเคลื่อนไหวในคฤหาสน์เต็มไปด้วยความรวดเร็วและเงียบเชียบ ราวกับพายุที่กำลังจะมาเยือนคีรินทร์ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในการวางแผนและสั่งการ เขาต้องการที่จะจัดการกับศัตรูที่กล้าท้าทายอำนาจของเขาอย่างเด็ดขาด เกวลินสังเกตเห็นความมุ่งมั่นในแววตาของเขา มันเป็นความมุ่งมั่นที่น่าเกรงขามและทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเขาพร้อมที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องคนที่เขารักวันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนกับคีร์ แสงแดดยามเช้าสาดส่องใบหน้าของทั้งสองอย่างอบอุ่น แต่บรรยากาศกลับแฝงไปด้วยความเงียบและความตึงเครียด" คีร์ค่ะ คุณยังกังวลอยู่หรือเปล่า?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วงคีร์หยุดเดินและหันมาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 18 เพียงเธอเจ็บ ฉันก็แทบขาดใจ

    คำสัญญาของคีรินทร์ดังก้องอยู่ในหัวใจของเกวลิน แม้ว่าความหวาดระแวงในโลกอันตรายของเขาจะไม่เคยจางหายไป แต่ความตั้งใจที่แน่วแน่ของเขาที่จะมอบอิสระให้เธอในขอบเขตที่เขาสามารถควบคุมได้ ก็ทำให้เธอรู้สึกถึงความรักและความใส่ใจที่แท้จริง หลังจากนั้น ชีวิตในคฤหาสน์วาเลนซิโอก็กลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง เกวลินได้รับอนุญาตให้ใช้โทรศัพท์มือถือได้อย่างอิสระ เธอติดต่อกับเพื่อนและครอบครัว แม้ว่าเธอจะยังคงเลี่ยงที่จะเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตใหม่ของเธอมากนัก แต่การได้ยินเสียงคนที่เธอรักก็ทำให้เธอรู้สึกคลายเหงาลงได้บ้าง คีรินทร์ยังคงดูแลเธออย่างดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ เขามักจะหาเวลามาทานอาหารกับเธอ พาเธอเดินเล่นในสวน และพูดคุยกับเธอมากขึ้น แม้ว่าบางครั้งเขาจะยังคงเก็บซ่อนความกังวลและความเครียดไว้ภายใต้ใบหน้าคมสันนั้นก็ตาม เกวลินเริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในตัวคีร์ เขามักจะลูบผมเธออย่างอ่อนโยน จูบหน้าผากเธออย่างทะนุถนอม และแสดงความห่วงใยผ่านการกระทำต่างๆ มากกว่าคำพูด มันเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าเขากำลังพยายามปรับตัวและเรียนรู้ที่จะรักเธอในแบบที่เธอต้องการ วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังจัดด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 17 คำสั่งห้ามหนี

    อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการผนึกเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขาอีกครั้ง ความหวาดกลัวที่เธอเพิ่งเผชิญทำให้เธอตัวสั่นเทา แต่ความอบอุ่นและความแข็งแกร่งจากอ้อมแขนของเขาก็ช่วยปลอบประโลมเธอได้บ้าง คีร์ไม่ยอมปล่อยเธอแม้แต่วินาทีเดียว พาเธอกลับมายังคฤหาสน์ราวกับเป็นสิ่งล้ำค่าที่เขาไม่อาจสูญเสียไปได้อีก เมื่อกลับถึงห้องนอน คีร์อุ้มเกวลินวางลงบนเตียงอย่างเบามือ ใบหน้าคมสันของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความกังวล เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย "เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? พวกมันทำอะไรเธอหรือเปล่า?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน เกวลินส่ายหน้าทั้งน้ำตา "ไม่ค่ะ...พวกมันแค่พยายามจะลากฉันขึ้นรถ" คีร์กำมือแน่นจนเห็นข้อนิ้วขาว "ฉันจะไม่มีวันให้อภัยพวกมัน" เขาคำรามเสียงต่ำ "พวกมันกล้าแตะต้องเธอ..." เขานั่งลงข้างเตียงและกุมมือเธอไว้แน่น สัมผัสที่แข็งแกร่งของเขาพยายามจะสื่อถึงความมั่นคงและความปลอดภัย "ฉันขอโทษ..." เกวลินกระซิบเสียงแผ่ว "ฉันไม่ควรหนีไป" คีร์ส่ายหน้าและยกมืออีกข้างขึ้นมาลูบแก้มของเธออย่างอ่อนโยน "อย่าพูดแบบนั้น เธอมีสิทธิ์ที่จะเลือกชีวิตของตัวเอง แต่เธอต้อง

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status