แชร์

ตอนที่ 20 หึงแรงระดับมาเฟีย

ผู้เขียน: Charuda Singsathon
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-12 13:54:48

อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการหลอมรวมเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขาอีกครั้ง ความกลัวและความตื่นเต้นจากการต่อสู้เมื่อครู่ยังคงคลุกเคล้าอยู่ในความรู้สึกของทั้งสอง แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือความรักและความผูกพันที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น

เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ คีรินทร์สั่งให้ลูกน้องดูแลความปลอดภัยอย่างเข้มงวดมากขึ้นกว่าเดิม เขายังคงกอดเกวลินไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยให้เธอคลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว ราวกับกลัวว่าเธอจะถูกพรากไปจากเขาอีกครั้ง

ในห้องนอน คีรินทร์ค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยดินและคราบเลือดของเกวลินออกอย่างทะนุถนอม ดวงตาคมกริบของเขาสอดส่องสำรวจร่างกายของเธออย่างละเอียด เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

"เธอไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่ไหม?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นเครือเล็กน้อย

เกวลินส่ายหน้าและยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน "ฉันสบายดีค่ะ คีร์...ขอบคุณคุณ"

คีร์จูบฝ่ามือของเธออย่างแผ่วเบา "ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณเธอ...ที่กล้าหาญและเข้มแข็งขนาดนี้"

หลังจากนั้น คีร์ก็พาเกวลินไปอาบน้ำอุ่น เขาดูแลเธอทุกขั้นตอน ราวกับเธอเป็นเด็กน้อยที่ต้องการการปกป้อง เกวลินปล่อยให้เขาดูแลเธออย่างเต็มที่ ซึมซับความรักและความห่วงใยที่เขามอบให้

เมื่อทั้งสองนอนอยู่บนเตียง คีร์ยังคงกอดเกวลินไว้แน่น เขาซบหน้าลงบนกลุ่มผมนุ่มสลวยของเธอ สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ทำให้เขารู้สึกสงบ

"อย่าทำแบบนั้นอีกนะ" เขากระซิบเสียงแผ่ว "อย่าเสี่ยงชีวิตเพื่อฉันอีก"

เกวลินเงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรัก

"ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อคุณค่ะ คีร์...ชีวิตของคุณก็คือชีวิตของฉัน"

คีร์จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างลึกซึ้ง "เธอรู้ไหมว่าคำพูดของเธอมีความหมายต่อฉันมากแค่ไหน?"

เกวลินพยักหน้า "ฉันรู้ค่ะ"

ทั้งสองจ้องมองกันด้วยความรักและความเข้าใจ ความเงียบในห้องเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้งจนไม่อาจบรรยายเป็นคำพูด

แต่ความสงบสุขนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน ในเช้าวันต่อมา ขณะที่เกวลินและคีร์กำลังทานอาหารเช้าร่วมกัน ริคาร์โด้ก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

"หัวหน้าครับ มีเรื่องด่วนครับ"

คีร์ละสายตาจากเกวลินและหันไปมองริคาร์โด้ด้วยแววตาที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะ

"มีอะไร?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

"เราสืบรู้มาว่าคนที่สั่งให้โจมตีเราในครั้งล่าสุด...ไม่ใช่แก๊งคู่แข่งโดยตรงครับ" ริคาร์โด้รายงาน

คีรินทร์ขมวดคิ้ว "หมายความว่ายังไง?"

"พวกมันได้รับการว่าจ้างจากบุคคลภายนอกครับ...บุคคลที่มีความแค้นส่วนตัวกับคุณ"

ความสงสัยฉายชัดในดวงตาของคีรินทร์ "ใคร?"

"เรายังไม่ทราบแน่ชัดครับ แต่พวกมันทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้...ร่องรอยที่บ่งบอกว่าบุคคลนั้นมีความใกล้ชิดกับคุณมาก"

คีรินทร์เงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความครุ่นคิด เกวลินสังเกตเห็นความตึงเครียดที่แผ่ออกมาจากตัวเขา

"สืบสวนเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด" คีร์สั่งด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด "ฉันต้องการรู้ว่าใครกล้ามาท้าทายอำนาจของฉันถึงเพียงนี้"

ตลอดทั้งวัน คีรินทร์ดูวุ่นวายกับการจัดการเรื่องนี้ เกวลินรู้สึกได้ถึงความกดดันที่เพิ่มขึ้น และพยายามที่จะอยู่ห่างๆ เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนการทำงานของเขา

ในช่วงบ่าย เกวลินตัดสินใจที่จะลงไปเดินเล่นในสวนเพื่อคลายความกังวล ขณะที่เธอกำลังเดินชมดอกไม้อย่างเพลิดเพลิน เธอก็สังเกตเห็นรถยนต์หรูคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดในบริเวณคฤหาสน์

จากรถยนต์คันนั้น มีชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งก้าวลงมา ชายคนนั้นมีรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร และท่าทางที่สุภาพ

"ขอโทษนะครับ ที่ต้องรบกวน" ชายหนุ่มคนนั้นทักทายเกวลินด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "ผมชื่อ 'อเล็กซ์' เป็นเพื่อนเก่าของคีร์"

เกวลินมองเขาด้วยความสงสัย เธอไม่เคยได้ยินคีร์พูดถึงเพื่อนชื่อนี้มาก่อน

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เกวลินตอบด้วยความสุภาพ

"ผมมาเยี่ยมคีร์น่ะครับ ไม่ทราบว่าเขาอยู่ที่ไหน?" อเล็กซ์ถาม

"ตอนนี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องบางอย่างค่ะ" เกวลินตอบ

"อ้อ...ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอรอเขาอยู่ที่นี่ได้ไหม?" อเล็กซ์ถามด้วยรอยยิ้ม

เกวลินรู้สึกไม่ค่อยสบายใจกับท่าทางที่ดูสนิทสนมของอเล็กซ์ แต่เธอก็ไม่อยากเสียมารยาท

"เชิญค่ะ" เธอตอบอย่างเสียไม่ได้

ทั้งสองนั่งคุยกันในสวน อเล็กซ์พูดคุยกับเกวลินอย่างเป็นกันเอง ถามถึงชีวิตของเธอ และแสดงความชื่นชมในความสวยงามของคฤหาสน์

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอย่างออกรส คีรินทร์ก็เดินออกมาจากตัวคฤหาสน์ เมื่อเห็นอเล็กซ์นั่งคุยอยู่กับเกวลิน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

ดวงตาคมกริบของคีรินทร์แข็งกร้าวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาเดินตรงเข้าไปหาทั้งสองด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตร

"อเล็กซ์...นายมาที่นี่ทำไม?" คีร์ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

อเล็กซ์หันไปมองคีรินทร์ด้วยรอยยิ้มที่ดูเกร็งๆ

"ไง คีร์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ฉันแค่แวะมาเยี่ยม"

"เยี่ยม?" คีร์เลิกคิ้วสูง "ฉันจำไม่ได้ว่าเคยเชิญนายมาที่นี่"

บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เกวลินรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจที่คีร์แสดงออกมา

"คีร์คะ นี่อเล็กซ์...เขาบอกว่าเป็นเพื่อนเก่าของคุณ" เกวลินพยายามพูดไกล่เกลี่ย

คีร์หันมามองเกวลินด้วยแววตาที่ซับซ้อน ก่อนจะหันกลับไปจ้องมองอเล็กซ์ด้วยสายตาที่แข็งกร้าว

"อเล็กซ์...ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนายเป็นการส่วนตัว" คีร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด

คีร์พาอเล็กซ์ไปยังมุมที่เงียบสงบของสวน ทั้งสองยืนคุยกันด้วยน้ำเสียงที่ต่ำและเข้มข้น เกวลินมองตามหลังพวกเขาไปด้วยความสงสัยและความกังวล

ไม่นานหลังจากนั้น คีร์ก็เดินกลับมาหาเกวลินเพียงลำพัง สีหน้าของเขาดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่ดวงตาของเขายังคงแฝงไปด้วยความไม่พอใจ

"เขาไปแล้ว" คีร์บอกเกวลินด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

"เขามาทำอะไรเหรอคะ?" เกวลินถามด้วยความสงสัย

คีร์ถอนหายใจยาว "เขาแค่อยากมาทักทาย...เพื่อนเก่าที่ไม่ค่อยได้เจอกัน"

แต่เกวลินสัมผัสได้ว่าคีร์กำลังปิดบังอะไรบางอย่าง

"คุณดูไม่ชอบเขาเลย" เกวลินพูดตรงๆ

คีร์จ้องมองเธอด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก "ฉันไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้เธอ...โดยเฉพาะผู้ชายคนอื่น"

คำพูดของเขาแสดงออกถึงความหึงหวงอย่างชัดเจน เกวลินรู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่แผ่ออกมาจากตัวเขา

"แต่เขาเป็นแค่เพื่อนเก่าของคุณ...และฉันแค่คุยเป็นมารยาท"

"อดีตก็คืออดีต" คีร์ขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "สิ่งที่สำคัญคือปัจจุบัน...และปัจจุบัน เธอคือของฉัน"

คำพูดของเขาแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจนจนเกวลินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

"ฉันไม่ใช่สิ่งของของคุณนะคะ คีร์" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

คีร์จับมือเธอไว้แน่น "เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน เกวลิน...และฉันจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งเธอไปจากฉัน"

เกวลินจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา เธอเห็นความรัก ความห่วงใย และความหึงหวงที่ปะปนกันอยู่ในนั้น เธอรู้ว่าคีร์รักเธอมาก แต่บางครั้งความรักของเขาก็แสดงออกมาในรูปแบบที่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด

"ฉันรักคุณค่ะ คีร์" เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง "แต่คุณต้องเชื่อใจฉัน"

คีร์ถอนหายใจยาว "ฉันเชื่อใจเธอ...แต่ฉันไม่เชื่อใจคนอื่นๆ ที่เข้ามาใกล้เธอ"

ตลอดทั้งวัน คีร์ยังคงแสดงความหึงหวงออกมาอย่างชัดเจน เขามักจะจับตาดูเกวลินอยู่เสมอ และแสดงท่าทีไม่พอใจเมื่อมีผู้ชายคนอื่นเข้ามาพูดคุยกับเธอแม้กระทั่งลูกน้องของเขา

เกวลินรู้สึกอึดอัดกับท่าทีที่มากเกินไปของคีร์ เธอเข้าใจว่าเขารักและห่วงใยเธอ แต่ความหึงหวงที่มากเกินไปของเขากำลังสร้างความตึงเครียดในความสัมพันธ์ของพวกเขา

ในคืนนั้น ก่อนนอน เกวลินตัดสินใจที่จะพูดคุยกับคีร์อย่างตรงไปตรงมา

"คีร์คะ...ฉันอยากจะคุยกับคุณเรื่องอเล็กซ์"

คีร์ขมวดคิ้ว "มีอะไร?"

"ฉันรู้สึกว่าคุณไม่ชอบเขามาก" เกวลินพูด

"ฉันไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้เธอ" คีร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

"แต่เขาเป็นแค่เพื่อนเก่าของคุณ..."

"ฉันไม่สนว่าเขาจะเป็นใคร" คีร์ขัดจังหวะ "ฉันไม่ต้องการให้ผู้ชายคนไหนมายุ่งกับเธอ"

"แต่คุณกำลังหึงหวงมากเกินไปนะคะ" เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "คุณต้องเชื่อใจฉัน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นสักหน่อย"

คีร์จ้องมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักและความไม่มั่นใจ

"ฉันเชื่อใจเธอ...แต่ฉันไม่เชื่อใจคนอื่นๆ"

เกวลินถอนหายใจยาว "ความหึงหวงที่มากเกินไปของคุณกำลังทำให้ฉันอึดอัดนะคะ"

คีร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะจับมือเธอไว้แน่น

"ฉันขอโทษ...ฉันรู้ว่าฉันอาจจะมากเกินไป แต่ฉันรักเธอมากจนกลัวว่าจะสูญเสียเธอไป"

เกวลินลูบมือของเขาอย่างอ่อนโยน "ฉันรู้ค่ะ...แต่คุณต้องเชื่อใจฉันบ้าง"

คีร์พยักหน้าช้าๆ "ฉันจะพยายาม"

เกวลินรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงนิสัยที่ฝังลึกของคีร์นั้นต้องใช้เวลา แต่เธอก็หวังว่าความรักและความเข้าใจของพวกเขาจะสามารถเอาชนะความหึงหวงที่รุนแรงของเขาได้ เพราะเธอรู้ว่าภายใต้ท่าทีที่แข็งกระด้างนั้น มีหัวใจที่รักเธออย่างแท้จริง...แม้จะแสดงออกในแบบฉบับของมาเฟียก็ตาม

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 25 เพลิงแค้นเผาไหม้

    เปลวเพลิงแห่งความแค้นโหมกระหน่ำในใจของเกวลิน ราวกับไฟบรรลัยกัลป์ที่พร้อมจะเผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางหน้า การสูญเสียคีรินทร์ได้เปลี่ยนเธอไปอย่างสิ้นเชิง จากหญิงสาวที่เคยอ่อนโยนและหวาดกลัว กลายเป็นผู้นำที่เด็ดเดี่ยวและเลือดเย็น พร้อมที่จะนำพาแก๊งวาเลนซิโอเข้าสู่สงครามเต็มรูปแบบกับตระกูลดิอาโบล ภายใต้การบัญชาการของเกวลิน การโจมตีของแก๊งวาเลนซิโอทวีความรุนแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง เป้าหมายหลักของเธอคือการสร้างความเสียหายให้กับทรัพย์สินและธุรกิจของตระกูลดิอาโบลอย่างหนักหน่วง ลูกน้องของคีรินทร์ต่างก็ปฏิบัติตามคำสั่งของเธออย่างเคร่งครัด ด้วยความเคารพในตัวคีรินทร์และความมุ่งมั่นที่จะล้างแค้นให้กับเขา ข่าวการลุกฮือของแก๊งวาเลนซิโอภายใต้การนำของหญิงสาวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วในโลกใต้ดิน หลายคนต่างก็ประหลาดใจและสงสัยในความสามารถของเกวลิน แต่เมื่อได้เห็นความเด็ดขาดและกล้าหาญของเธอ พวกเขาก็เริ่มตระหนักว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ควรประมาท ตระกูลดิอาโบลเริ่มได้รับผลกระทบอย่างหนักจากการโจมตีอย่างต่อเนื่อง พวกเขาพยายามที่จะตอบโต้ แต่ก็ถูกสกัดกั้นโดยลูกน้องของเกวลินที่ได้รับการวางแผนมาเป็นอย่างดี ความหวาดกลัวเ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 24 วังวนของอันตราย

    เสียงกรีดร้องโหยหวนของเกวลินดังก้องกังวานไปทั่วห้องใต้ดินที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ร่างไร้วิญญาณของคีรินทร์อยู่ในอ้อมแขนของเธอ ความอบอุ่นที่เคยแผ่ออกมาจากร่างนั้นได้จางหายไป เหลือเพียงความเย็นเยียบที่กัดกินหัวใจของเธอจนแทบแหลกสลาย น้ำตาไหลอาบแก้มของเกวลินไม่หยุดหย่อน เธอจูบใบหน้าคมสันที่ซีดเซียวของคีรินทร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับหวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น และเขาจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ความเงียบงันที่ตอบกลับมานั้นช่างโหดร้ายและเป็นจริง ความโกรธและความแค้นเริ่มกัดกร่อนความเศร้าในใจของเกวลิน เธอเงยหน้าขึ้นมองร่างศัตรูที่นอนแน่นิ่งอยู่รอบๆ ตัว ความคลั่งคลั่งที่เคยครอบงำเธอเริ่มจางหายไป เหลือเพียงความเย็นชาและความมุ่งมั่นที่จะล้างแค้นให้กับคนที่เธอรัก "พวกแกจะต้องชดใช้..." เกวลินพึมพำเสียงแผ่ว แต่แววตาของเธอกลับแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยความอาฆาต ริคาร์โด้และลูกน้องคนอื่นๆ รีบลงมาในห้องใต้ดิน เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาก็ทรุดเข่าลงด้วยความตกใจและความเสียใจ "หัวหน้า..." ริคาร์โด้ครางด้วยน้ำเสียงที่แตกพร่า เกวลินค่อยๆ วางร่างของคีรินทร์ลงบนพื้นอย่างเบามือ เธอลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากั

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 23 เขาเริ่มคลั่ง

    เสียงสัญญาณเตือนภัยดังสนั่นกึกก้องไปทั่วคฤหาสน์วาเลนซิโอ ราวกับเสียงประกาศิตแห่งความตาย ความสงบสุขที่เพิ่งหวนคืนมาถูกฉีกกระชากออกไปอย่างโหดร้าย เกวลินตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ มองหน้าคีรินทร์ที่สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นดุดันและเย็นชาในทันที"เกิดอะไรขึ้น?" เกวลินถามด้วยเสียงสั่นเครือ"พวกมันบุกเข้ามา" คีรินทร์คำรามเสียงต่ำ ดวงตาคมกริบของเขาเปล่งประกายความโกรธเกรี้ยว "พวกมันกล้าดีอย่างไร!"ริคาร์โด้ยืนหอบอยู่หน้าประตู ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก "หัวหน้าครับ พวกมันมากันเยอะมาก พวกมันทะลวงเข้ามาทางด้านหลังคฤหาสน์แล้ว!"คีรินทร์ผลักเก้าอี้ล้มครืน เสียงดังสนั่น "เตรียมอาวุธ! ทุกคน! ต่อสู้!"ความคลั่งเริ่มครอบงำร่างของคีรินทร์ เกวลินไม่เคยเห็นเขาในสภาพเช่นนี้มาก่อน ดวงตาของเขาแดงก่ำ ราวกับปีศาจที่ถูกปลดปล่อยออกมา ความโกรธและความแค้นแผ่ออร่าออกมาจากตัวเขาอย่างน่าสะพรึงกลัว"คีร์...ใจเย็นๆ ก่อน" เกวลินพยายามดึงสติเขา แต่คีร์ไม่ฟัง เขาก้าวฉับๆ ไปยังตู้เก็บอาวุธ คว้าปืนไรเฟิลจู่โจมกระบอกโปรดออกมา พร้อมกับแม็กกาซีนสำรองอีกหลายอัน"เธออยู่ข้างหลังฉัน เกวลิน" คีรินทร์สั่งด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 22 ศัตรูเริ่มเคลื่อนไหว

    ความเงียบในห้องทำงานหนักอึ้ง ราวกับพายุกำลังจะมาเยือน เกวลินยืนตัวสั่นเทา มองคีรินทร์ที่กำลังตรวจสอบแฟลชไดรฟ์ในมือด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ความรู้สึกหวาดกลัวและความไม่เข้าใจถาโถมเข้ามาในจิตใจ เธอไม่รู้ว่าแฟลชไดรฟ์นั้นมาได้อย่างไร และทำไมคีร์ถึงมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นนั้น คีรินทร์เชื่อมต่อแฟลชไดรฟ์เข้ากับคอมพิวเตอร์ของเขา ดวงตาคมกริบไล่อ่านข้อมูลและดูภาพถ่ายที่ปรากฏบนหน้าจออย่างละเอียด เกวลินสังเกตเห็นเส้นเลือดที่ขมับของเขาปูดขึ้น บ่งบอกถึงความโกรธและความตึงเครียดที่กำลังก่อตัว "นี่มันอะไรกัน?" คีร์ถามด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำ ดวงตาของเขาจ้องมองเกวลินอย่างไม่วางตา "ฉัน...ฉันไม่รู้จริงๆ ค่ะ" เกวลินตอบด้วยเสียงสั่น "ฉันเจอแฟลชไดรฟ์นี้วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง" คีรินทร์ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เดินตรงเข้ามาหาเกวลินด้วยท่าทางที่น่ากลัว "อย่าโกหกฉัน เกวลิน" เขาคำรามเสียงต่ำ "ใครเป็นคนเอาสิ่งนี้มาให้เธอ?" "ไม่มีใครค่ะ! ฉันสาบานได้!" น้ำตาของเกวลินไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกเหมือนถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรม คีรินทร์คว้าแขนของเธอไว้แน่น บีบจนเกวลินรู้สึกเจ็บปวด "แล้วเธอจะอธิบายภาพถ่าย

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 21 ล็อกเธอไว้ทั้งหัวใจและร่างกาย

    คำสัญญาของคีรินทร์ที่ว่าจะพยายามเชื่อใจเกวลิน ยังคงเป็นเหมือนเส้นบางๆ ที่กั้นกลางระหว่างความรักและความหวาดระแวงในความสัมพันธ์ของพวกเขา แม้ว่าเขาจะพยายามควบคุมความหึงหวงที่รุนแรงของตัวเอง แต่เกวลินก็ยังคงรู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจ้อง และการสอดส่องดูแลที่เข้มงวดอยู่เสมอ หลังจากเหตุการณ์ที่อเล็กซ์มาเยี่ยมคฤหาสน์ คีร์ก็ยิ่งแสดงความเป็นเจ้าของเกวลินอย่างชัดเจนมากขึ้น เขามักจะอยู่ใกล้ชิดเธอตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะทำอะไรหรือไปที่ไหน ราวกับต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว เกวลินเข้าใจถึงความไม่มั่นคงที่ซ่อนอยู่ในจิตใจของคีร์ เธอรู้ว่าบาดแผลในอดีตและความอันตรายในโลกที่เขาเป็นเจ้าของ ทำให้เขายากที่จะวางใจใครได้อย่างสนิทใจ แต่การถูกควบคุมอย่างใกล้ชิดเช่นนี้ ก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและสูญเสียอิสระมากขึ้นเรื่อยๆ วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังนั่งวาดรูปอยู่ในห้องนั่งเล่น คีร์ก็เดินเข้ามาหาเธอ เขาทรุดตัวนั่งลงข้างๆ เธอ มองดูภาพวาดในสมุดของเธอด้วยความสนใจ "เธอมักจะวาดรูปดอกไม้เสมอ ชอบเหรอ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เกวลินยิ้มบางๆ "ชอบสิค่ะ ดอกไม้ทำให้ฉันรู้สึกสงบค่ะ" คีร์จับมือเ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 20 หึงแรงระดับมาเฟีย

    อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการหลอมรวมเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขาอีกครั้ง ความกลัวและความตื่นเต้นจากการต่อสู้เมื่อครู่ยังคงคลุกเคล้าอยู่ในความรู้สึกของทั้งสอง แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือความรักและความผูกพันที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ คีรินทร์สั่งให้ลูกน้องดูแลความปลอดภัยอย่างเข้มงวดมากขึ้นกว่าเดิม เขายังคงกอดเกวลินไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยให้เธอคลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว ราวกับกลัวว่าเธอจะถูกพรากไปจากเขาอีกครั้ง ในห้องนอน คีรินทร์ค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยดินและคราบเลือดของเกวลินออกอย่างทะนุถนอม ดวงตาคมกริบของเขาสอดส่องสำรวจร่างกายของเธออย่างละเอียด เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ "เธอไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่ไหม?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นเครือเล็กน้อย เกวลินส่ายหน้าและยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน "ฉันสบายดีค่ะ คีร์...ขอบคุณคุณ" คีร์จูบฝ่ามือของเธออย่างแผ่วเบา "ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณเธอ...ที่กล้าหาญและเข้มแข็งขนาดนี้" หลังจากนั้น คีร์ก็พาเกวลินไปอาบน้ำอุ่น เขาดูแลเธอทุกขั้นตอน ราวกับเธอเป็นเด็กน้อยที่ต้องการการปกป้อง เกวลินปล่อยให้เขาด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 19 ปีกที่กางออกเพื่อปกป้อง

    คำมั่นสัญญาของคีรินทร์ดังก้องอยู่ในหัวใจของเกวลิน ราวกับเป็นเกราะกำบังที่แข็งแกร่งที่สุด แม้ความหวาดระแวงในโลกมืดมิดของเขาจะยังคงเป็นเงาที่คอยตามหลอกหลอน แต่ความรักและความมุ่งมั่นที่คีร์แสดงออกอย่างชัดเจน ก็ทำให้เกวลินรู้สึกถึงความปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนหลังจากเหตุการณ์การพยายามลักพาตัวน้องสาวของคีรินทร์ สถานการณ์ก็ตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด คีร์สั่งให้ลูกน้องเตรียมพร้อมตลอดเวลา การเคลื่อนไหวในคฤหาสน์เต็มไปด้วยความรวดเร็วและเงียบเชียบ ราวกับพายุที่กำลังจะมาเยือนคีรินทร์ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในการวางแผนและสั่งการ เขาต้องการที่จะจัดการกับศัตรูที่กล้าท้าทายอำนาจของเขาอย่างเด็ดขาด เกวลินสังเกตเห็นความมุ่งมั่นในแววตาของเขา มันเป็นความมุ่งมั่นที่น่าเกรงขามและทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเขาพร้อมที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องคนที่เขารักวันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนกับคีร์ แสงแดดยามเช้าสาดส่องใบหน้าของทั้งสองอย่างอบอุ่น แต่บรรยากาศกลับแฝงไปด้วยความเงียบและความตึงเครียด" คีร์ค่ะ คุณยังกังวลอยู่หรือเปล่า?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วงคีร์หยุดเดินและหันมาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 18 เพียงเธอเจ็บ ฉันก็แทบขาดใจ

    คำสัญญาของคีรินทร์ดังก้องอยู่ในหัวใจของเกวลิน แม้ว่าความหวาดระแวงในโลกอันตรายของเขาจะไม่เคยจางหายไป แต่ความตั้งใจที่แน่วแน่ของเขาที่จะมอบอิสระให้เธอในขอบเขตที่เขาสามารถควบคุมได้ ก็ทำให้เธอรู้สึกถึงความรักและความใส่ใจที่แท้จริง หลังจากนั้น ชีวิตในคฤหาสน์วาเลนซิโอก็กลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง เกวลินได้รับอนุญาตให้ใช้โทรศัพท์มือถือได้อย่างอิสระ เธอติดต่อกับเพื่อนและครอบครัว แม้ว่าเธอจะยังคงเลี่ยงที่จะเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตใหม่ของเธอมากนัก แต่การได้ยินเสียงคนที่เธอรักก็ทำให้เธอรู้สึกคลายเหงาลงได้บ้าง คีรินทร์ยังคงดูแลเธออย่างดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ เขามักจะหาเวลามาทานอาหารกับเธอ พาเธอเดินเล่นในสวน และพูดคุยกับเธอมากขึ้น แม้ว่าบางครั้งเขาจะยังคงเก็บซ่อนความกังวลและความเครียดไว้ภายใต้ใบหน้าคมสันนั้นก็ตาม เกวลินเริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในตัวคีร์ เขามักจะลูบผมเธออย่างอ่อนโยน จูบหน้าผากเธออย่างทะนุถนอม และแสดงความห่วงใยผ่านการกระทำต่างๆ มากกว่าคำพูด มันเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าเขากำลังพยายามปรับตัวและเรียนรู้ที่จะรักเธอในแบบที่เธอต้องการ วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังจัดด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 17 คำสั่งห้ามหนี

    อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการผนึกเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขาอีกครั้ง ความหวาดกลัวที่เธอเพิ่งเผชิญทำให้เธอตัวสั่นเทา แต่ความอบอุ่นและความแข็งแกร่งจากอ้อมแขนของเขาก็ช่วยปลอบประโลมเธอได้บ้าง คีร์ไม่ยอมปล่อยเธอแม้แต่วินาทีเดียว พาเธอกลับมายังคฤหาสน์ราวกับเป็นสิ่งล้ำค่าที่เขาไม่อาจสูญเสียไปได้อีก เมื่อกลับถึงห้องนอน คีร์อุ้มเกวลินวางลงบนเตียงอย่างเบามือ ใบหน้าคมสันของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความกังวล เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย "เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? พวกมันทำอะไรเธอหรือเปล่า?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน เกวลินส่ายหน้าทั้งน้ำตา "ไม่ค่ะ...พวกมันแค่พยายามจะลากฉันขึ้นรถ" คีร์กำมือแน่นจนเห็นข้อนิ้วขาว "ฉันจะไม่มีวันให้อภัยพวกมัน" เขาคำรามเสียงต่ำ "พวกมันกล้าแตะต้องเธอ..." เขานั่งลงข้างเตียงและกุมมือเธอไว้แน่น สัมผัสที่แข็งแกร่งของเขาพยายามจะสื่อถึงความมั่นคงและความปลอดภัย "ฉันขอโทษ..." เกวลินกระซิบเสียงแผ่ว "ฉันไม่ควรหนีไป" คีร์ส่ายหน้าและยกมืออีกข้างขึ้นมาลูบแก้มของเธออย่างอ่อนโยน "อย่าพูดแบบนั้น เธอมีสิทธิ์ที่จะเลือกชีวิตของตัวเอง แต่เธอต้อง

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status