ตอนที่ 21 ล็อกเธอไว้ทั้งหัวใจและร่างกาย

คำสัญญาของคีรินทร์ที่ว่าจะพยายามเชื่อใจเกวลิน ยังคงเป็นเหมือนเส้นบางๆ ที่กั้นกลางระหว่างความรักและความหวาดระแวงในความสัมพันธ์ของพวกเขา แม้ว่าเขาจะพยายามควบคุมความหึงหวงที่รุนแรงของตัวเอง แต่เกวลินก็ยังคงรู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจ้อง และการสอดส่องดูแลที่เข้มงวดอยู่เสมอ

หลังจากเหตุการณ์ที่อเล็กซ์มาเยี่ยมคฤหาสน์ คีร์ก็ยิ่งแสดงความเป็นเจ้าของเกวลินอย่างชัดเจนมากขึ้น เขามักจะอยู่ใกล้ชิดเธอตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะทำอะไรหรือไปที่ไหน ราวกับต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

เกวลินเข้าใจถึงความไม่มั่นคงที่ซ่อนอยู่ในจิตใจของคีร์ เธอรู้ว่าบาดแผลในอดีตและความอันตรายในโลกที่เขาเป็นเจ้าของ ทำให้เขายากที่จะวางใจใครได้อย่างสนิทใจ แต่การถูกควบคุมอย่างใกล้ชิดเช่นนี้ ก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและสูญเสียอิสระมากขึ้นเรื่อยๆ

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังนั่งวาดรูปอยู่ในห้องนั่งเล่น คีร์ก็เดินเข้ามาหาเธอ เขาทรุดตัวนั่งลงข้างๆ เธอ มองดูภาพวาดในสมุดของเธอด้วยความสนใจ

"เธอมักจะวาดรูปดอกไม้เสมอ ชอบเหรอ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

เกวลินยิ้มบางๆ "ชอบสิค่ะ ดอกไม้ทำให้ฉันรู้สึกสงบค่ะ"

คีร์จับมือเธอไว้แน่น "ฉันอยากให้เธอมีความสุขและรู้สึกปลอดภัย"

"ฉันรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยค่ะ คีร์" เกวลินตอบกลับ "แต่บางครั้งฉันก็รู้สึกเหมือนถูกกักขัง"

คีร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะลูบมือเธออย่างแผ่วเบา

"ฉันรู้...ฉันพยายามที่จะให้เธอมีอิสระมากขึ้น แต่ความกลัวที่จะสูญเสียเธอไปมัน..." เขาไม่พูดต่อ แต่เกวลินก็เข้าใจความรู้สึกของเขา

"ฉันรักคุณค่ะ คีร์" เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "และฉันจะไม่ไปไหน"

คีร์จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างลึกซึ้ง "ฉันก็รักเธอ เกวลิน...มากจนแทบคลั่ง"

จากนั้น เขาก็ก้มลงจูบเธออย่างดูดดื่ม เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ความปรารถนา และความหวงแหน ราวกับต้องการผนึกเธอให้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

ตลอดทั้งวัน คีร์ยังคงอยู่ใกล้ชิดเกวลิน เขาพาเธอไปเดินเล่นในสวน จูงมือเธอตลอดเวลา และโอบกอดเธออย่างแนบแน่นต่อหน้าลูกน้องคนอื่นๆ มันเป็นการแสดงความเป็นเจ้าของที่ชัดเจนจนเกวลินรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ในช่วงเย็น คีร์พาเกวลินไปยังห้องใต้ดินของคฤหาสน์ ที่นั่นถูกปรับปรุงให้กลายเป็นห้องออกกำลังกายส่วนตัวขนาดใหญ่ เขาสอนเธอถึงวิธีการต่อสู้ป้องกันตัวอย่างใกล้ชิด เน้นการประชิดตัวและการใช้ร่างกายเพื่อป้องกันภัย

"เธอต้องแข็งแกร่งขึ้น" คีร์กระซิบข้างหูเธอขณะจับมือเธอสอนท่าทางต่างๆ "ฉันไม่อยากให้เธอต้องตกอยู่ในอันตรายอีก"

เกวลินเรียนรู้ด้วยความตั้งใจ แม้ว่าร่างกายจะเหนื่อยล้า แต่ความใกล้ชิดและการสัมผัสของคีร์ก็ทำให้เธอรู้สึกถึงความรักและความห่วงใยที่เขามีให้

เมื่อการฝึกสอนสิ้นสุดลง คีร์ก็โอบอุ้มเกวลินขึ้นมาแนบอก พาเธอกลับไปยังห้องนอนอย่างทะนุถนอม

ในคืนนั้น คีร์กอดเกวลินไว้แน่นบนเตียง เขาจูบเธออย่างอ่อนโยน สัมผัสร่างกายของเธอด้วยความรักและความปรารถนา ราวกับต้องการล็อกเธอไว้ทั้งหัวใจและร่างกายให้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

เกวลินตอบสนองต่อสัมผัสของเขาอย่างเต็มที่ เธอรักผู้ชายคนนี้อย่างหมดหัวใจ และปรารถนาที่จะเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวเช่นกัน

ความรักของทั้งสองผสานกันในความเงียบสงัดของห้องนอน ราวกับเป็นการยืนยันถึงความผูกพันที่แน่นแฟ้นและไม่อาจแยกจากกันได้

แต่ในขณะที่ความรักของทั้งสองกำลังเบ่งบาน ความอันตรายก็ยังคงซุ่มซ่อนอยู่รอบตัวพวกเขา

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังใช้โทรศัพท์มือถือที่คีร์ให้มาเพื่อคุยกับเพื่อนสนิท เธอสังเกตเห็นข้อความแปลกๆ ส่งเข้ามาในเครื่อง ข้อความนั้นเป็นตัวอักษรและตัวเลขที่ดูไม่มีความหมาย

ด้วยความสงสัย เกวลินลองนำข้อความนั้นไปค้นหาในอินเทอร์เน็ต แต่ก็ไม่พบข้อมูลใดๆ เธอรู้สึกไม่สบายใจกับข้อความนั้น แต่ก็ตัดสินใจที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน

ตลอดหลายวันต่อมา เกวลินยังคงได้รับข้อความแปลกๆ เหล่านั้นอย่างต่อเนื่อง มันทำให้เธอรู้สึกหวาดระแวงและไม่ปลอดภัย

ในที่สุด เธอก็ตัดสินใจที่จะบอกเรื่องนี้กับคีรินทร์

เมื่อคีร์ได้ยินเรื่องข้อความแปลกๆ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที ดวงตาคมกริบของเขาแข็งกร้าวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"เธอได้รับข้อความพวกนี้มานานแค่ไหนแล้ว?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"ประมาณหนึ่งสัปดาห์ค่ะ" เกวลินตอบด้วยความกังวล

คีร์หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอไปตรวจสอบข้อความเหล่านั้นอย่างละเอียด

"นี่เป็นรหัส" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "พวกมันกำลังพยายามที่จะติดต่อเธอ"

"พวกมัน...ใคร?" เกวลินถามด้วยความหวาดกลัว

"ศัตรูของเรา" คีร์ตอบ "พวกมันรู้ว่าเธอมีความสำคัญต่อฉัน และพวกมันกำลังพยายามที่จะใช้เธอเป็นเครื่องมือ"

ความกลัวแล่นริ้วไปทั่วร่างของเกวลิน เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะกลายเป็นเป้าหมายของศัตรูของคีร์

"แล้วเราจะทำยังไง?" เธอถามด้วยเสียงสั่น

"ฉันจะไม่ยอมให้พวกมันเข้าใกล้เธอได้" คีร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว "ฉันจะเพิ่มการรักษาความปลอดภัยให้เข้มงวดที่สุด และฉันจะสืบให้รู้ว่าใครเป็นคนส่งข้อความพวกนี้มา"

คีร์สั่งให้ลูกน้องของเขาตรวจสอบโทรศัพท์มือถือของเกวลินอย่างละเอียด และเพิ่มการเฝ้าระวังรอบตัวเธอมากขึ้นกว่าเดิม

ตลอดหลายวันต่อมา บรรยากาศในคฤหาสน์เต็มไปด้วยความตึงเครียดและความระมัดระวัง เกวลินรู้สึกเหมือนถูกจับจ้องอยู่ตลอดเวลา เธอไม่กล้าที่จะใช้โทรศัพท์มือถืออีก เพราะกลัวว่ามันจะเป็นช่องทางให้ศัตรูของคีร์เข้าถึงเธอได้

คีรินทร์ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในการสืบสวนเรื่องข้อความลึกลับเหล่านั้น เขามักจะหายตัวไปในตอนกลางคืน และกลับมาพร้อมกับสีหน้าที่เหนื่อยล้าแต่ก็มุ่งมั่น

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังนั่งรอคีร์อยู่ในห้องนอน เธอสังเกตเห็นซองจดหมายสีดำวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เธอจำได้ว่ามันเป็นซองจดหมายแบบเดียวกับที่เธอเคยได้รับข้อความลึกลับก่อนหน้านี้

ด้วยความหวาดระแวง เกวลินค่อยๆ หยิบซองจดหมายนั้นขึ้นมาและเปิดออก สิ่งที่อยู่ข้างในไม่ใช่กระดาษโน้ต แต่เป็นแฟลชไดรฟ์ขนาดเล็ก

ด้วยความสงสัย เกวลินนำแฟลชไดรฟ์นั้นไปเสียบกับคอมพิวเตอร์ในห้องทำงานของคีร์ เมื่อเปิดไฟล์ในแฟลชไดรฟ์ เธอก็พบกับภาพถ่ายและข้อมูลลับมากมายเกี่ยวกับธุรกิจของคีรินทร์ รวมถึงภาพถ่ายของเธอในอิริยาบถต่างๆ

ความตกใจและความหวาดกลัวถาโถมเข้ามาในจิตใจของเกวลิน เธอไม่เข้าใจว่าใครเป็นคนส่งแฟลชไดรฟ์นี้มา และพวกเขามีจุดประสงค์อะไร

ทันใดนั้นเอง ประตูก็เปิดออก คีรินทร์เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าที่โกรธเกรี้ยว เมื่อเห็นแฟลชไดรฟ์ในมือของเกวลิน แววตาของเขาก็แข็งกร้าวขึ้น

"เธอทำอะไร?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เกวลินตัวสั่นเทาด้วยความกลัว เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไร

"ฉัน...ฉันแค่..."

"ใครให้แฟลชไดรฟ์นี้กับเธอ?" คีร์ถามด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำ

"ฉันเจอ..."

"อย่าโกหกฉัน เกวลิน" คีร์ขัดจังหวะเสียงหนักแน่น "ใครสั่งให้เธอทำแบบนี้?"

เกวลินน้ำตาไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกเหมือนถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรม

"ฉันไม่รู้..." เธอสะอื้น

คีร์เดินเข้ามาใกล้และจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและความไม่ไว้วางใจ

"ฉันไว้ใจเธอ..." เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด "แต่ทำไมเธอถึง..."

"ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด" เกวลินยืนยัน "ฉันสาบานได้"

คีร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว

"ฉันอยากจะเชื่อเธอ เกวลิน...แต่ฉันต้องรู้ความจริง"

เขาหยิบแฟลชไดรฟ์จากมือของเธอไปตรวจสอบอย่างละเอียด เกวลินยืนมองเขาด้วยความหวาดกลัว เธอไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นต่อไป แต่เธอรู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับคีร์กำลังเผชิญกับบททดสอบที่สำคัญที่สุด