ตอนที่ 34 เพลิงอิจฉาปะทุ

ความหวังริบหรี่ของคีรินทร์ที่เกวลินจะเข้าใจความจริง ดับวูบลงเมื่ออิซาเบลล่า คอนติ ปรากฏตัวขึ้นในชีวิตของพวกเขาอีกครั้ง เดิมทีอิซาเบลล่าตอบตกลงจะช่วยคลี่คลายความเข้าใจผิดระหว่างคีรินทร์กับเกวลิน แต่เมื่อความเห็นแก่ตัวและเปลวไฟแห่งความอิจฉาเข้าครอบงำ สัญชาตญาณของมนุษย์ที่พยายามแย่งชิงสิ่งที่ต้องการก็เหนือกว่าความถูกต้อง

เกวลินมาถึงร้านกาแฟหรูใจกลางเมืองตามนัดหมาย ใบหน้าของเธอซีดเซียว ดวงตาหม่นหมองบ่งบอกถึงความทรมานที่กัดกินจิตใจ เธอเห็นอิซาเบลล่านั่งรออยู่ก่อนแล้ว ด้วยท่าทางสง่างามและรอยยิ้มที่เกวลินรู้สึกว่ามันแฝงไปด้วยอะไรบางอย่าง

"คุณเกวลิน" อิซาเบลล่าทักทายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ขอบคุณที่มานะคะ"

เกวลินพยักหน้าตอบอย่างเย็นชา ก่อนจะนั่งลงตรงข้าม อิซาเบลล่าสัมผัสได้ถึงกำแพงที่เกวลินสร้างขึ้นมารอบตัว แต่เธอก็ไม่สะทกสะท้าน

"คีรินทร์ขอให้ฉันมาอธิบายเรื่องของเรา" อิซาเบลล่าเริ่มพูด "ว่ามันเป็นแค่เรื่องธุรกิจ ไม่มีอะไรเกินเลยกว่านั้น"

หัวใจของเกวลินเต้นระรัว เธอพยายามควบคุมสีหน้าไม่ให้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา

"ฉันรู้ค่ะ" เกวลินตอบสั้นๆ ราวกับไม่สนใจ

อิซาเบลล่ามองท่าทีของเกวลิน ความรู้สึกอยากเอาชนะเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ เธอนึกถึงคำพูดของคีรินทร์ที่ขอร้องให้เธอช่วย "เกวลินสำคัญกับผมมาก ผมไม่อยากเสียเธอไป" คำพูดนั้นกระตุ้นความอิจฉาในใจของอิซาเบลล่าอย่างรุนแรง

เดิมทีเธอตั้งใจจะพูดความจริง แต่แล้วความคิดร้ายๆ ก็แล่นเข้ามาในหัวของเธอ 'ทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย? ในเมื่อเธอมีคีรินทร์อยู่ในมือแล้ว' เปลวไฟแห่งความอิจฉาโหมกระหน่ำในใจของเธอ เธอต้องการคีรินทร์ และนี่อาจเป็นโอกาสเดียวที่จะทำให้เธอได้ครอบครองเขา

"จริงๆ แล้ว...มันก็ไม่ใช่แค่เรื่องธุรกิจทั้งหมดหรอกค่ะ" อิซาเบลล่ากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ลดระดับลงให้ดูน่าเห็นใจ "คีรินทร์...เขาเป็นคนที่น่าสนใจมาก เขาทำให้ฉันรู้สึก...พิเศษ"

คำพูดของอิซาเบลล่าราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางใจเกวลิน เธอจ้องมองอิซาเบลล่าด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

"คุณกำลังพูดอะไร?" เกวลินถามเสียงสั่น

"ฉันรู้ว่าคุณสองคนรักกัน" อิซาเบลล่าแสร้งทำเป็นถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อย "แต่บางครั้งความรักมันก็มีเรื่องของความหลงใหลเข้ามาเกี่ยวข้อง คีรินทร์...เขาให้ความสนใจฉันมากจริงๆ ค่ะ"

เธอหยิบนาฬิกาหรูเรือนนั้นออกมาจากกระเป๋าถือ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะเบื้องหน้าเกวลิน

"นี่เป็นของขวัญที่ฉันให้เขาค่ะ เขาบอกว่าเขาชอบมันมาก" อิซาเบลล่าพูดด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เกวลินอ่านไม่ออก "เขามักจะบอกว่าฉันเป็นนักธุรกิจที่เก่งและฉลาด...และเราเข้าขากันได้ดีมาก"

คำพูดเหล่านี้เหมือนมีดคมกรีดแทงหัวใจของเกวลินซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพคีรินทร์ที่รับของขวัญและรอยยิ้มของเขาผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง เกวลินพยายามที่จะเชื่อมั่นในตัวคีรินทร์ แต่คำพูดของอิซาเบลล่ากลับสั่นคลอนความเชื่อมั่นนั้นจนแทบไม่เหลือ

"คุณคงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงหน้าด้านนะคะ" อิซาเบลล่ากล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่แสร้งทำเป็นสำนึกผิด "แต่ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ ฉันเคยพยายามที่จะห้ามใจตัวเองแล้ว...แต่คีรินทร์เขาก็...เขาก็ทำให้ฉันรู้สึกพิเศษเหลือเกิน"

เกวลินรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า เธอไม่รู้ว่าควรจะเชื่ออะไรดี ความรักที่เธอมีต่อคีรินทร์กำลังต่อสู้กับความหึงหวงและความรู้สึกถูกทรยศอย่างรุนแรง

"ฉันไม่อยากให้คุณสองคนต้องมีปัญหากันหรอกนะคะ" อิซาเบลล่ากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนเป็นห่วง "แต่ฉันก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าฉัน...ฉันมีใจให้คีรินทร์จริงๆ"

อิซาเบลล่ามองเห็นแววตาที่เจ็บปวดของเกวลิน เธอรู้ว่าแผนการของเธอกำลังได้ผล

เมื่อบทสนทนาจบลง เกวลินเดินออกมาจากร้านกาแฟราวกับคนไร้วิญญาณ โลกทั้งใบของเธอพังทลายลงมาตรงหน้า ความรักและความเชื่อใจที่เธอมีต่อคีรินทร์พังทลายลงในพริบตา

คลื่นลมในคฤหาสน์

เมื่อเกวลินกลับมาถึงคฤหาสน์วาเลนซิโอ บรรยากาศภายในบ้านก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที คีรินทร์ที่กำลังรอเธออยู่ด้วยความกระวนกระวายใจ เห็นสีหน้าของเกวลินก็รู้ได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"เกวลิน...เกิดอะไรขึ้น?" คีรินทร์รีบเข้าไปหาเธอด้วยความเป็นห่วง

เกวลินเงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำและเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอตบหน้าคีรินทร์อย่างแรง เสียงดังสนั่นไปทั่วห้องโถง

"คุณมันคนโกหก! คุณมันคนทรยศ!" เกวลินตะโกนด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือและเต็มไปด้วยความโกรธ

คีรินทร์ยืนนิ่งด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขาหันไปตามแรงตบ ริคาร์โด้และลูกน้องที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"ฉันทำอะไรผิด เกวลิน?" คีรินทร์ถามด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวดและสับสน

"คุณยังจะถามอีกเหรอ!" เกวลินร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร "คุณบอกว่าคุณรักฉัน! คุณบอกว่าจะไม่มีใคร! แต่คุณกลับไปให้ท่าผู้หญิงคนอื่น!"

"ฉันไม่เข้าใจ คุณกำลังพูดถึงอะไร?" คีรินทร์พยายามที่จะจับมือเธอ แต่เธอกลับสะบัดหนี

"ไม่ต้องมาแตะต้องฉัน!" เกวลินตะโกน "ผู้หญิงคนนั้น...อิซาเบลล่า คอนติ...เธอเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว! เรื่องที่คุณชอบเธอ! เรื่องที่คุณรับของขวัญจากเธอ! เรื่องที่คุณบอกว่าเธอทำให้คุณรู้สึกพิเศษ!"

คีรินทร์จ้องมองเกวลินด้วยความไม่เชื่อ เขารู้ได้ทันทีว่าอิซาเบลล่ากำลังเล่นเกมสกปรก

"นั่นมันเรื่องโกหก! อิซาเบลล่ามันปั่นหัวเธอ!" คีรินทร์พยายามอธิบาย "ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลย! ฉันรักเธอคนเดียว!"

"หยุดโกหกได้แล้ว!" เกวลินตะโกนตัดบท "หลักฐานมันชัดเจน! คุณมันเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ! คุณมันเห็นแก่ตัว! คุณมัน..."

เกวลินพูดไม่ออก น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อดี ความเจ็บปวดและความผิดหวังถาโถมเข้ามาจนเธอแทบจะยืนไม่ไหว

"เกวลิน...ได้โปรดเชื่อฉัน" คีรินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอน "ฉันไม่เคยคิดที่จะทรยศเธอ ฉันไม่เคยคิดที่จะนอกใจเธอ"

แต่เกวลินไม่ยอมฟัง เธอส่ายหน้าทั้งน้ำตา ก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน ทิ้งให้คีรินทร์ยืนอยู่คนเดียว ท่ามกลางความสับสน ความเสียใจ และความโกรธ

ริคาร์โด้เดินเข้ามาหาคีรินทร์ด้วยสีหน้าที่หนักใจ

"หัวหน้า...ผมไม่คิดว่าคุณคอนติจะ..." ริคาร์โด้พูดไม่ออก

"มันเห็นแก่ตัว" คีรินทร์กัดฟันกรอด "มันอยากได้ฉันจนยอมทำทุกอย่าง เพื่อทำลายความสัมพันธ์ของเรา"

ความโกรธของคีรินทร์ปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง เขาไม่เคยคิดว่าอิซาเบลล่าจะกลับกลอกได้ถึงเพียงนี้ เธอไม่ใช่แค่คู่ค้า แต่เป็นศัตรูที่ร้ายกาจกว่าที่เขาคิด

แผนการชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่

ในอีกมุมหนึ่งของเมือง อิซาเบลล่านั่งจิบไวน์แดงด้วยรอยยิ้มพึงพอใจในคฤหาสน์หรูของเธอ เธอได้รับรายงานจากคนของเธอว่าเกวลินกับคีรินทร์ทะเลาะกันรุนแรง

"แผนการกำลังดำเนินไปอย่างสวยงาม" อิซาเบลล่าพึมพำกับตัวเอง "ในที่สุด...คีรินทร์ วาเลนซิโอ ก็จะเป็นของฉัน"

เธอโทรศัพท์หาใครบางคนด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

"เตรียมการให้พร้อม" อิซาเบลล่าสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ฉันต้องการให้แก๊งวาเลนซิโออยู่ในมือของฉัน...และคีรินทร์ วาเลนซิโอ ก็อยู่ในมือของฉันเช่นกัน"

ปลายสายตอบรับคำสั่งด้วยความเคารพ

อิซาเบลล่าไม่ได้ต้องการแค่คีรินทร์เท่านั้น แต่เธอยังต้องการอำนาจทั้งหมดของแก๊งวาเลนซิโอด้วย การหลอกใช้เกวลินเป็นเพียงส่วนหนึ่งของแผนการที่ซับซ้อนของเธอ

ในขณะเดียวกัน คีรินทร์พยายามอย่างหนักที่จะแก้ไขสถานการณ์ เขาเข้าไปในห้องนอนของเกวลิน แต่เธอก็ไม่ยอมพูดคุยด้วย เธอปิดประตูล็อกจากด้านใน และไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้

"เกวลิน ได้โปรดเปิดประตู" คีรินทร์อ้อนวอน "ฉันอยากอธิบายให้เธอฟัง"

"ออกไป!" เกวลินตะโกนตอบ "ฉันไม่อยากเจอหน้าคุณอีกแล้ว!"

คีรินทร์รู้สึกเจ็บปวดจนแทบขาดใจ ผู้หญิงที่เขารักกลับไม่เชื่อใจเขาเลยแม้แต่น้อย

เขาตัดสินใจที่จะไม่ยอมแพ้ เขาจะพิสูจน์ความจริงให้เกวลินเห็น เขาจะเปิดโปงความชั่วร้ายของอิซาเบลล่า และนำเกวลินกลับคืนมาสู่อ้อมกอดของเขาให้ได้

แต่ในโลกที่เต็มไปด้วยความมืดมิดและการหลอกลวง ความรักของพวกเขาจะสามารถผ่านพ้นวิกฤตครั้งนี้ไปได้หรือไม่? หรือความหึงหวงและความเข้าใจผิดจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างไปตลอดกาล?

เสียงประตูห้องนอนที่ปิดกระแทกอย่างแรง สะท้อนก้องในห้องโถงกว้างของคฤหาสน์วาเลนซิโอ ราวกับเป็นเสียงที่ตอกย้ำถึงรอยร้าวที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นระหว่างคีรินทร์และเกวลิน คีรินทร์ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ปลายเท้าเย็นเฉียบเหมือนหัวใจที่กำลังถูกบีบคั้น ความโกรธผสมกับความเจ็บปวดจากการถูกคนรักเข้าใจผิดและถูกตบหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว

"คุณคอนติ..." คีรินทร์พึมพำชื่ออิซาเบลล่าออกมาอย่างกราดเกรี้ยว กำมือแน่นจนเส้นเอ็นปูดโปน ความคิดของเขาวกวนไปมาอย่างรวดเร็ว 'มันตั้งใจ...มันตั้งใจทำแบบนี้!' เขาไม่เคยคิดว่าอิซาเบลล่าจะใช้แผนการที่ต่ำทรามได้ถึงเพียงนี้ เธอไม่เพียงแค่หักหลังความไว้ใจทางธุรกิจ แต่ยังทำลายความสุขและความสัมพันธ์ของเขาอย่างโหดเหี้ยม

ริคาร์โด้ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก้าวเข้ามาใกล้หัวหน้าของตนด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง

"หัวหน้าครับ...จะให้ผมจัดการคุณคอนติเลยไหมครับ?" ริคาร์โด้ถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ความจงรักภักดีของเขามีให้คีรินทร์อย่างเต็มเปี่ยม และเขารับไม่ได้กับการที่ใครหน้าไหนมาทำให้หัวหน้าของเขาต้องเสียใจ

คีรินทร์หลับตาลงช้าๆ พยายามสงบสติอารมณ์ที่กำลังเดือดพล่าน ความเจ็บปวดในใจตอนนี้สำคัญกว่าความแค้น เขาต้องปกป้องเกวลินและพิสูจน์ความจริงให้ได้

"ยังก่อนริคาร์โด้" คีรินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก "ตอนนี้ฉันต้องจัดการเรื่องเกวลินก่อน"

เขาหันหลังให้ริคาร์โด้และเดินตรงไปยังห้องนอนของเกวลิน เขายืนอยู่หน้าประตูที่ปิดแน่น พยายามทำใจให้เข้มแข็งก่อนจะลองเรียกเธออีกครั้ง

"เกวลิน...ได้โปรดเปิดประตูให้ฉัน" เสียงของเขาอ่อนลงกว่าเดิม แต่แฝงด้วยความอ้อนวอนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน "ฉันขอร้อง...ให้ฉันได้อธิบายเถอะ"

ภายในห้องนอน เกวลินทรุดตัวลงพิงประตู ร่างกายสั่นเทิ้มจากแรงสะอื้น ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ภาพของคีรินทร์ที่ยิ้มให้กับอิซาเบลล่า และคำพูดของอิซาเบลล่าที่กรีดแทงใจ ยังคงวนเวียนในห้วงความคิดของเธอ 'เขาโกหก...เขาหลอกฉัน!' ความเจ็บปวดที่ถูกทรยศผสมปนเปกับความหึงหวงและโกรธแค้นจนเธอไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอะไรคือความจริง อะไรคือความหลอกลวง

เธออยากจะเชื่อคีรินทร์ เธออยากจะให้ทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่คำพูดของอิซาเบลล่านั้นช่างสมจริงและมีรายละเอียดมากพอที่จะทำให้เธอสับสนและเชื่อไปแล้วว่าคีรินทร์นอกใจ

"ออกไป!" เกวลินตะโกนตอบกลับไป เสียงแหบพร่าจากน้ำตาที่ไหลไม่หยุด "ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีกแล้ว!"

คีรินทร์ได้ยินเสียงสะอื้นของเธอ มันทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดรวดร้าว เขาไม่รู้จะทำอย่างไรอีกแล้วในตอนนี้ เธอปฏิเสธที่จะรับฟังเหตุผลทุกอย่าง

"ฉันจะไม่มีวันทิ้งเธอไปไหน เกวลิน" คีรินทร์บอกกับเธอผ่านประตูบานนั้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแต่หนักแน่น "ฉันจะรอ...จนกว่าเธอจะพร้อมที่จะฟังฉัน"

เขายืนอยู่หน้าประตูอีกครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหลังเดินจากไปอย่างช้าๆ ทิ้งให้ความเงียบเข้าครอบงำอีกครั้ง ความสัมพันธ์ของพวกเขาอยู่ในขั้นวิกฤต และคีรินทร์รู้ดีว่านี่คือบททดสอบครั้งใหญ่ที่สุดที่พวกเขาเคยเผชิญมา