บทที่ 146

“ได้ค่ะ ซือเยี่ยน คืนนี้คุณว่างไหม?”

ดวงตาที่เป็นประกายด้วยรอยยิ้มของสืออวี๋ราวกับบ่อน้ำพุใสแจ๋ว ทั้งงดงามทั้งสุกใส หลังสบตาเธอได้สองวินาที ซือเยี่ยนก็หลบสายตาอย่างผิดธรรมชาติเล็กน้อย

“คืนนี้มีผ่าตัดน่ะครับ คงไม่มีเวลา”

สืออวี๋ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา จึงถามต่อ “แล้วค่ำพรุ่งนี้ล่ะคะ?”

“ค่ำพรุ่งนี้ยังไม่มีธุระอะไรครับ”

สืออวี๋ยิ้มพลางกล่าว “งั้นค่ำพรุ่งนี้นะคะ แต่ถ้าถึงเวลาแล้วคุณติดธุระ เราค่อยเปลี่ยนเวลาใหม่ก็ได้”

“ได้เลยครับ”

เมื่อกลับถึงห้องพักผู้ป่วย คุณย่าสือเห็นหลานสาวยิ้มแย้มอารมณ์ดีเป็นพิเศษ แววตาของท่านจึงสาดประกายประหลาดใจวูบหนึ่ง

“หนูอวี๋ วันนี้ทำไมดูอารมณ์ดีจัง?”

สืออวี๋มองไปที่คุณย่าสือ “หนูเช่าห้องใหม่ได้แล้วค่ะ สิ้นเดือนนี้ย้ายเข้าไปอยู่ได้เลย แล้วหนูก็ชอบสไตล์การแต่งห้องนั้นมากด้วย”

“แค่เรื่องนี้ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยเนี่ยนะ?”

“ใช่แล้วค่ะ ว่าแต่หนูขอตัวไปทำมื้อเช้าก่อนนะคะ”

สืออวี๋ฮัมเพลงเดินเข้าไปในครัว ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ทำอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย

สองย่าหลานพิ่งทานมื้อเช้าเสร็จ ซือเยี่ยนก็นำพยาบาลเข้ามาตรวจคนไข้พอดี

หลังยืนยันว่าคุณย่าสือสามารถกล