LOGINShare
บทที่ 430
Latest chapter
คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม？ บทที่ 446
คุณย่าซือมองเขา "ต่อให้แกไม่ยอมก็เปล่าประโยชน์ ผู้ถือหุ้นทุกคนไม่เห็นด้วยที่จะให้แกดำรงตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ซือซื่อต่อแล้ว ทำใจซะเถอะ"ว่ากันตามจริง หากไม่ใช่เพราะซือหวยอันทำบริษัทของเฉินหลินล้มละลายไปก่อนหน้านี้ ซ้ำยังหาคนไปตีขาเฉินหลินจนหัก ก็คงไม่มีจุดจบในวันนี้หรอกเมื่อเห็นสีหน้าเฉยชาของคุณย่าซือ ซือหวยอันก็จ้องมองมาด้วยสีหน้าเย็นชาน่ากลัว "แม่ ดูเหมือนแม่คงคิดไว้แล้วสินะว่าจะให้ใครมาแทนที่ผม จริงไหมครับ?"ขณะพูด สายตาอันเย็นเยียบของเขาก็เลื่อนจากคุณย่าซือไปที่ซือเยี่ยน ความหมายนั้นชัดเจนโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคุณย่าซือเองก็ไม่คิดปิดบัง ถึงอย่างไรก็ปิดไม่ได้อยู่แล้ว จึงยอมรับออกมาตามตรง"ใช่ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะให้ซือเยี่ยนรับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่แทนแก""เฮอะ!"ซือหวยอันมีสีหน้าเย้ยหยัน สองมือกำผ้าห่มแน่น ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยความไม่ยินยอมและเคียดแค้น"ผมรู้อยู่แล้ว! ผมรู้อยู่แล้ว! ไม่ว่าผมจะพยายามแค่ไหน ในสายตาแม่ ผมก็ไม่มีวันเทียบซือเยี่ยนได้อยู่ดี!"เขาเกลียดเหลือเกิน!เกลียดที่ก่อนหน้านี้ตัวเองโลเลเกินไป เกลียดที่ตัวเองลงมือกับสืออวี๋ไม่ใช่ซือเยี่ยน!หากให้โอกาสเขา
คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม？ บทที่ 445
บรรดาผู้ถือหุ้นของซือซื่อไม่มีทางยอมให้คนพิการมานั่งเก้าอี้ผู้จัดการใหญ่แน่ และแม่เขาเองก็คงไม่ยอมปล่อยให้เขาสืบทอดกิจการตระกูลซืออีกแล้วคิดมาถึงตรงนี้ ความเคียดแค้นก็พุ่งพล่านขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ“ตอนนี้ไอ้เฉินหลินมันอยู่ไหน? อยู่โรงพักใช่ไหม? ฉันจะไปฆ่ามัน!”คราวนี้เขาจะไม่มีวันใจอ่อนเด็ดขาด เขาต้องทำให้เฉินหลินตกตายไปตามกัน!มือที่กำลังปาดน้ำตาของหร่วนซินเอ๋อร์ชะงักกึก ผ่านไปครู่ใหญ่ เธอถึงเงยหน้าขึ้นมองซือหวยอัน“หวยอัน เฉินหลินตายแล้วค่ะ ตอนที่ตำรวจไปถึง เขาเตรียมจะฆ่าคุณพอดี เพื่อช่วยคุณเอาไว้ ตำรวจก็เลยวิสามัญเขาตายคาที่”ได้ยินดังนั้นซือหวยอันก็อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนหัวเราะลั่น “ตายได้ดี! สมน้ำหน้ามัน! น่าเสียดายที่ไม่ได้ตายด้วยน้ำมือฉัน!”หร่วนซินเอ๋อร์สะกดกลั้นความเกลียดชังในใจ ค่อย ๆ เดินเข้าไปหา “หวยอัน ตอนนี้สิ่งสำคัญสุดคือรักษาตัวให้หายนะคะ รอให้แผลหายดีแล้ว ฉันจะไปรักษาตัวที่เมืองนอกเป็นเพื่อนคุณ คุณจะต้องกลับมายืนได้อีกครั้งแน่นอน”สมัยวัยรุ่นหร่วนซินเอ๋อร์จัดว่าเป็นคนหน้าตาดี แม้ตอนนี้จะอายุสี่สิบกว่าแล้ว แต่เพราะดูแลตัวเองดี จึงดูเหมือนเพิ่งจะสามสิบต้น ๆ เท
คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม？ บทที่ 444
"เรื่องนี้เหมือนจะไม่เกี่ยวกับคุณนะคะ"ฮว่าหรูซวงหัวเราะออกมาคำหนึ่ง น้ำเสียงแฝงความขมขื่น "สืออวี๋ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ซือเยี่ยนคงไม่มีทางกลับไปดูแลซือซื่อแน่ เธอไม่เข้าใจเขาเลยสักนิด และก็ไม่คู่ควรที่จะอยู่กับเขาด้วย!"ฮว่าหรูซวงรู้นานแล้วว่า ซือเยี่ยนไม่ได้อยากสืบทอดซือซื่อเลยแม้แต่น้อยสิ่งที่เขาต้องการคืออิสระ และสิ่งที่เขาชอบก็คือการแพทย์แต่ตอนนี้เป็นเพราะสืออวี๋ เขาถึงต้องทิ้งการแพทย์ที่หลงใหล กลับไปตระกูลซือเพื่อสืบทอดบริษัทเหตุผลที่เธอพยายามอย่างหนัก ก็เพื่อหวังว่าวันหน้าจะได้สืบทอดฮว่าซื่อ และช่วยให้ซือเยี่ยนทำในสิ่งที่ชอบได้โดยไม่ต้องเป็นกังวล ไม่ใช่ต้องมาจ่อมจมอยู่ในบริษัทแต่ว่า... ซือเยี่ยนกลับไม่เปิดโอกาสให้เธอสักนิดเธอคิดไม่ตก... ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชาติตระกูล รูปร่างหน้าตา ความรู้การศึกษา... มีตรงไหนบ้างที่เธอสู้สืออวี๋ไม่ได้?ทำไมซือเยี่ยนถึงยอมคบกับสืออวี๋ แต่กลับไม่ยอมชายตามองเธอสักนิด?สืออวี๋หลุบตาลง น้ำเสียงเย็นชา "คู่ควรหรือไม่ ไม่ใช่หน้าที่คุณมาตัดสินสักหน่อย""หึ ๆ แล้ววันหนึ่ง ซือเยี่ยนจะต้องเสียใจที่กลับไปซือซื่อเพื่อเธอ ฉันจะรอวันนั้น!"สืออวี๋ขมว
คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม？ บทที่ 443
หากคนที่คุณย่าซือว่ามานั้นไม่อาจทำให้เหล่าผู้ถือหุ้นในที่นี้ยอมรับได้อย่างหมดใจ ย่อมต้องก่อให้เกิดความไม่พอใจในหมู่ผู้ถือหุ้นเป็นแน่ และสุดท้าย ตำแหน่งผู้จัดการใหญ่บริษัทซือซื่อก็ยังต้องตกเป็นของลูกชายเขาอยู่ดีคุณย่าซือมองเขาพลางตอบ “ลูกชายคนที่สามของฉัน ซือเยี่ยน”คำพูดนั้น ไม่ต่างจากหยดน้ำที่ร่วงหล่นลงในกระทะน้ำมันเดือด ห้องรับแขกพลันระเบิดเสียงเซ็งแซ่ขึ้นในชั่วพริบตา“อะไรนะ? คุณชายสามเนี่ยนะ?! เขายอมกลับมาเป็นผู้จัดการใหญ่แล้วเหรอครับ?”“นี่ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม? คุณชายสามออกจากตระกูลซือไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”“ผมจำได้ว่าตอนแรกคุณนายจะยกบริษัทให้เขา เขายังไม่เอาเลย หรือว่าตอนนี้เขาจะยอมกลับมาเพราะเรื่องของคุณชายใหญ่?”“ถ้าคุณชายสามยอมกลับมากุมบังเหียนบริษัทล่ะก็ ผมขอยกมือเห็นด้วยทั้งสองข้างเลย”…เมื่อเห็นทุกคนต่างสนับสนุนซือเยี่ยน ประธานหวงก็หน้าเขียวคล้ำ กำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจลูกชายของเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าซือเยี่ยนแม้แต่น้อย แต่เพียงเพราะหุ้นในมือเขามีไม่เท่าคุณย่าซือ ลูกชายของเขาจึงต้องตกเป็นรองซือเยี่ยนอยู่ก้าวหนึ่งเสมอยิ่งคิด ประธานหวงก็ยิ่งรับไม่ได้แต่ถึงรับไ
คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม？ บทที่ 442
เฉียวหว่านอี๋หันขวับกลับไปมอง “คุณแม่คะ หนูได้ยินมาว่าขาของซือหวยอันหักแล้ว ชีวิตนี้คงไม่มีวันลุกขึ้นยืนได้อีก แล้วแม่ยังจะยกซือซื่อให้เขาอีกเหรอคะ?”สีหน้าของคุณย่าซือพลันแปรเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ยิ่ง ท่านไม่ได้พูดคำใดเฉียวหว่านอี๋เองก็ไม่ได้คาดหวังคำตอบจากท่านอยู่แล้ว จึงยิ้มเล็กน้อยก่อนหันหลังเดินจากไปหลังเธอกลับไปได้ไม่นาน ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของซือซื่อหลายคนก็เดินทางมาถึงเวลานี้เรื่องที่ซือหวยอันถูกลักพาตัวจนขาพิการไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้อีกนั้นถูกสื่อแพร่งพรายออกไปทั่ว หุ้นของซือซื่อกำลังดิ่งลงเหว หากยังร่วงแบบนี้ต่อไป เงินในกระเป๋าพวกเขาก็คงพลอยหดหายตามไปด้วย“คุณนายซือครับ ตอนแรกพวกเราก็ไม่อยากเอาเรื่องบริษัทมารบกวนเวลาพักผ่อนของคุณนายเลยครับ แต่ตอนนี้หุ้นบริษัทตกเอา ๆ เราต้องรีบหาทางแก้ไข ไม่งั้นก็มีแต่จะยิ่งย่ำแย่ลงไปอีก”“ใช่ครับ ตอนนี้เรื่องที่ผู้จัดการใหญ่ซือขาพิการลือกันไปทั่วแล้ว ถ้าเรายังไม่ออกมาชี้แจง หุ้นของบริษัทคงได้ร่วงต่อไปแน่”…คุณย่าซือขมวดคิ้วมองพวกเขา กล่าวเสียงเย็นชา “จะรีบร้อนอะไรกัน? หวยอันแค่ขาพิการ ไม่ได้ตายสักหน่อย?! หุ้นตกมันก็แค่เรื่องชั่วคราว รอ
คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม？ บทที่ 441
ร่างของหร่วนซินเอ๋อร์พลันสั่นสะท้าน หยดน้ำตาไหลรินลงมาอย่างเงียบงันเธอหลับตาลง ครั้นลืมตาขึ้นอีกครั้งสีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นแน่วแน่ "เข้าใจแล้ว เอาตามนี้ก็ได้"เมื่อวางสาย หร่วนซินเอ๋อร์ก็พิงร่างกับผนัง ยกมือปิดหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นโดยไร้เสียงไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ เธอถึงเช็ดน้ำตาแล้วเดินออกจากบันไดหนีไฟตอนที่เฉียวหว่านอี๋มาถึงคฤหาสน์ พ่อบ้านกำลังรายงานเรื่องที่ให้ลูกน้องไปสืบประวัติของเฉินหลินต่อหน้าคุณย่าซือพอดี"นายหญิงครับ ตรวจสอบแน่ชัดแล้ว หลังจากเฉินหลินล้มละลายก็ไปทำงานเป็นรปภ.อยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง ปกตินอกจากการสะกดรอยตามคุณชายใหญ่แล้ว ชีวิตก็วนเวียนอยู่แค่ที่บ้านกับที่ทำงาน ช่วงนี้ไม่ได้ติดต่อใครเป็นพิเศษ บัญชีการเงินก็ไม่มีรายการโอนเงินยอดใหญ่ผิดปกติ ได้ยินว่าตอนที่ตำรวจไปเจอตัวคุณชายใหญ่ เฉินหลินกำลังจะลงมือฆ่าคุณชายใหญ่พอดี จึงถูกตำรวจวิสามัญเสียชีวิตคาที่ครับ"คุณย่าซือขมวดคิ้ว หรือจะเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ ? เหตุการณ์นี้ประจวบเหมาะกับที่เฉินหลินสบโอกาสลักพาตัวซือหวยอันพอดีงั้นหรือ?ระหว่างที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงฝีเท้าพลันดังแว่วมาคุณย่าซือเงยหน้ามองไปท
You may also like
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ
ไข่มุกสีชมพู (Pink Pearl)36.8K viewsเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก52.9K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.34.3K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย105.2K viewsรักฉบับเร่งรัดของท่านประธาน
อิงวรา61 viewsกลรักเตชทัต
มัญนิตา81 viewsจอมร้าย (4P NC25)
ดากานดา อัคนียา ทิวลม กลีบบัว1.6K viewsบ่วงปรารถนานายหัวเมฆินทร์
เฮียกังฟู136 views
