ตอนที่ 1.

ตอนที่ 1.

เสียงกระดิ่งที่ประตูดังกริ๊งเบาๆ เมื่อพิมพิชชาก้าวเข้ามาในคาเฟ่ชื่อดังกลางเมืองที่มีรีวิวถล่มทลายบนโลกออนไลน์

หล่อนสวมแว่นกันแดดแบรนด์หรู ปากสีแดงสดเด่นสะดุดตา พร้อมชุดเดรสผ้าไหมพริ้วที่ตัดเย็บอย่างประณีต บ่งบอกถึงความเป็นไฮโซเต็มขั้น กลิ่นหอมจางๆ ของน้ำหอมแบรนด์ดังติดตัวหล่อนอย่างพอเหมาะพอเจาะ

หล่อนกวาดสายตาไปรอบๆ คาเฟ่ที่ตกแต่งด้วยโทนสีอบอุ่นและไม้สีอ่อน บรรยากาศดูหรูหราแต่ก็มีความเป็นกันเองซ่อนอยู่

“ก็สวยดี...”

หล่อนพึมพำกับตัวเอง พลางเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาริสต้าที่กำลังมีลูกค้าต่อคิวอยู่ไม่ขาดสาย

สาเหตุที่หล่อนมาที่นี่ก็เพราะรีวิวจากเหล่าคนดังในโลกออนไลน์ที่พากันยกย่องคาเฟ่นี้ว่ามี...

‘เมนูมหัศจรรย์ที่ต้องลองก่อนตาย’

เมนูนั้นมีชื่อว่า...

 Galaxy Blossom Latte

ลาเต้ที่ผสมผสานกลิ่นหอมของกาแฟพรีเมียมกับฟองนมเนียนนุ่ม ราดด้วยซอสบลูเบอร์รี่โฮมเมด ที่วาดลวดลายคล้ายทางช้างเผือกบนผิวฟองนม ก่อนจะโรยผงทองคำบางๆ เพื่อเพิ่มประกายระยิบระยับ

แค่หน้าตาก็เรียกยอดไลก์ถล่มทลายแล้ว...

ขณะที่หล่อนกำลังพิจารณาเมนูอยู่นั้น สายตาก็สะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์

ชายหนุ่มคนนี้สวมผ้ากันเปื้อนสีเข้ม เส้นผมสีเข้มปัดเสยเอาไว้ลวกๆ ใบหน้าของเขาสมบูรณ์แบบราวกับรูปสลักจากศิลปินฝีมือดี

กรามคมชัด จมูกโด่งได้สัดส่วน และริมฝีปากหยักเล็กน้อย และตรงมุมปากดูมีเสน่ห์ชวนให้ใจสั่นไม่น้อย แต่สิ่งที่ทำให้หล่อนต้องกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัวคือ...

ดวงตาคู่นั้น…

ดวงตาคมเข้มแฝงไปด้วยความลึกลับ แต่ก็เปล่งประกายเจิดจ้าในเวลาเดียวกัน มันเหมือนดึงหล่อนให้จมลึกเข้าไปในภวังค์อย่างไม่อาจหลุดพ้นได้

ผิวของเขาดูเรียบเนียนและเปล่งประกายภายใต้แสงไฟอ่อนๆ ในคาเฟ่ กล้ามเนื้อแขนที่โผล่พ้นแขนเสื้อของผ้ากันเปื้อน บ่งบอกถึงความแข็งแรง แต่ไม่ได้ล่ำจนเกินงาม

“โอ้โห... คาเฟ่นี้ไม่ได้มีดีแค่กาแฟนี่นา...”

หล่อนพึมพำเบาๆ พลางยกแว่นขึ้นเล็กน้อยเพื่อจะได้มองเขาให้ชัดขึ้นกว่าเดิม

นี่มัน Song MinGi ชัดๆ!

ในขณะที่หล่อนกำลังชื่นชมผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับไอดอลคนโปรดของตัวเองอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวอีกหลายคนที่นั่งกระจัดกระจายอยู่ภายในคาเฟ่

ผู้หญิงพวกนั้นต่างก็แอบเหลียวมองชายหนุ่มที่หล่อนหมายตาเช่นกัน

บางคนถึงขั้นหัวเราะคิกคัก ขณะที่บางคนกระซิบกระซาบกับเพื่อน และส่งยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มคนนั้นอย่างเปิดเผย

ความไม่พอใจเกิดขึ้นในใจของพิมพิชชาอย่างรวดเร็ว

หล่อนหมายตาผู้ชายคนนี้แล้ว ดังนั้นใครก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยวกับเขาทั้งนั้น

“ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ฉันมัดใจไม่ได้”

พิมพิชชาพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ ก่อนจะลุกขึ้น และก้าวไปที่เคาน์เตอร์ด้วยท่าทางสง่างามราวกับนางพญา

สายตาของลูกค้าหลายคนหันมามองหล่อนขณะเดินผ่าน แต่หล่อนก็ไม่สนใจ สายตาของหล่อนมีไว้จ้องไปที่เป้าหมายเท่านั้น

เมื่อมาหยุดตรงหน้าเคาน์เตอร์ กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นลอยมาปะทะจมูก แต่สิ่งที่ทำให้หล่อนหายใจติดขัด คือสายตาคมเข้มของเขาที่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับหล่อนตรงๆ

หัวใจของพิมพิชชากระตุกวูบทันที ยิ่งได้มองใกล้ๆ แบบนี้ดวงตาของเขาช่างก็ยิ่งมีเสน่ห์ และเสน่ห์นั้นก็ทำให้หล่อนแทบลืมหายใจไปชั่วขณะ

เขาหล่อเกินไปแล้วจริงๆ...

หัวใจของหล่อนร้องตะโกนลั่น แต่กระนั้นสีหน้าของหล่อนก็ยังคงนิ่งสงบไม่ยอมเปิดเผยความหวั่นไหวออกไปแม้แต่น้อย

“ขอ Galaxy Blossom Latte หนึ่งที่ค่ะ... แล้วก็...”

หล่อนหยุดไปเล็กน้อย ก่อนจะมองเขาด้วยรอยยิ้มหวานที่แฝงไปด้วยความเย้ายวน นิ้วเรียวแตะปลายแว่นเบาๆ ก่อนจะเอียงหน้าเล็กน้อยให้ดูมีเสน่ห์ที่สุด

“ช่วยทำให้มันพิเศษกว่าแก้วอื่นๆ ด้วยได้ไหมคะ”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น สบตาหล่อนตรงๆ อีกครั้ง ดวงตาของเขาเปล่งประกายวาววับ แต่ก็ยังคงความนิ่งสงบ

เขายิ้มมุมปากบางๆ รอยยิ้มนั้นช่างตราตรึงจนหล่อนต้องกลั้นหายใจ

“แน่นอนครับ สำหรับคุณ... ผมจะทำให้พิเศษที่สุด”

เสียงทุ้มนุ่มของเขาดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ ที่ทำให้หัวใจของพิมพิชชาสั่นสะเทือน

หล่อนรู้สึกเหมือนกำลังถูกท้าทาย กลิ่นอายของเกมที่น่าตื่นเต้นเริ่มชัดเจนขึ้น

‘น่าสนใจ... ฉันจะทำให้คุณจำชื่อของฉันเอาไว้ไม่ลืมเลยล่ะ’

พิมพิชชาคิดในใจ ขณะจ้องผู้ชายตรงหน้าไม่วางตา

“คุณทำงานที่นี่มานานหรือยังคะ”

เสียงของหล่อนนุ่มหวาน แต่แฝงไปด้วยความเจ้าชู้แบบมีชั้นเชิง

ชายหนุ่มหยุดมือเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาหล่อนอีกครั้ง รอยยิ้มมุมปากนั้นยังคงอยู่ แต่ดวงตาของเขากลับนิ่งสงบ

“เพิ่งเริ่มทำได้ไม่นานครับ”

เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงความลึกลับบางอย่างที่ทำให้พิมพิชชารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

หล่อนเลิกคิ้วขึ้นนิด พลางยิ้มมุมปาก

“เพิ่งเริ่มทำเหรอคะ”

“ครับ”

เขาตอบสั้นๆ สายตายังคงจดจ่ออยู่กับการชงกาแฟ แต่กระนั้นเขาก็ดูเหมือนจะใส่ใจบทสนทนาของหล่อนทุกคำ

พิมพิชชาเอนตัวเล็กน้อยพิงเคาน์เตอร์ มือเรียวยกขึ้นเกลี่ยปอยผมข้างแก้ม

“แต่คนหน้าตาดีๆ อย่างคุณ... น่าจะหางานที่ได้ค่าตอบแทนดีกว่านี้นะคะ”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองหล่อนแวบหนึ่ง รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก

“แล้วคุณคิดว่า ผมควรทำงานอะไรถึงจะเหมาะล่ะครับ”

พิมพิชชายิ้มอย่างพอใจที่เขารับมุก หล่อนกวาดตามองเขาอย่างพินิจ ก่อนตอบเสียงหวาน