LOGINShare
ตอนที่ 1.
Last Updated:
2025-04-27 14:43:35ตอนที่ 1.
เสียงกระดิ่งที่ประตูดังกริ๊งเบาๆ เมื่อพิมพิชชาก้าวเข้ามาในคาเฟ่ชื่อดังกลางเมืองที่มีรีวิวถล่มทลายบนโลกออนไลน์
หล่อนสวมแว่นกันแดดแบรนด์หรู ปากสีแดงสดเด่นสะดุดตา พร้อมชุดเดรสผ้าไหมพริ้วที่ตัดเย็บอย่างประณีต บ่งบอกถึงความเป็นไฮโซเต็มขั้น กลิ่นหอมจางๆ ของน้ำหอมแบรนด์ดังติดตัวหล่อนอย่างพอเหมาะพอเจาะ
หล่อนกวาดสายตาไปรอบๆ คาเฟ่ที่ตกแต่งด้วยโทนสีอบอุ่นและไม้สีอ่อน บรรยากาศดูหรูหราแต่ก็มีความเป็นกันเองซ่อนอยู่
“ก็สวยดี...”
หล่อนพึมพำกับตัวเอง พลางเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาริสต้าที่กำลังมีลูกค้าต่อคิวอยู่ไม่ขาดสาย
สาเหตุที่หล่อนมาที่นี่ก็เพราะรีวิวจากเหล่าคนดังในโลกออนไลน์ที่พากันยกย่องคาเฟ่นี้ว่ามี...
‘เมนูมหัศจรรย์ที่ต้องลองก่อนตาย’
เมนูนั้นมีชื่อว่า...
Galaxy Blossom Latte
ลาเต้ที่ผสมผสานกลิ่นหอมของกาแฟพรีเมียมกับฟองนมเนียนนุ่ม ราดด้วยซอสบลูเบอร์รี่โฮมเมด ที่วาดลวดลายคล้ายทางช้างเผือกบนผิวฟองนม ก่อนจะโรยผงทองคำบางๆ เพื่อเพิ่มประกายระยิบระยับ
แค่หน้าตาก็เรียกยอดไลก์ถล่มทลายแล้ว...
ขณะที่หล่อนกำลังพิจารณาเมนูอยู่นั้น สายตาก็สะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์
ชายหนุ่มคนนี้สวมผ้ากันเปื้อนสีเข้ม เส้นผมสีเข้มปัดเสยเอาไว้ลวกๆ ใบหน้าของเขาสมบูรณ์แบบราวกับรูปสลักจากศิลปินฝีมือดี
กรามคมชัด จมูกโด่งได้สัดส่วน และริมฝีปากหยักเล็กน้อย และตรงมุมปากดูมีเสน่ห์ชวนให้ใจสั่นไม่น้อย แต่สิ่งที่ทำให้หล่อนต้องกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัวคือ...
ดวงตาคู่นั้น…
ดวงตาคมเข้มแฝงไปด้วยความลึกลับ แต่ก็เปล่งประกายเจิดจ้าในเวลาเดียวกัน มันเหมือนดึงหล่อนให้จมลึกเข้าไปในภวังค์อย่างไม่อาจหลุดพ้นได้
ผิวของเขาดูเรียบเนียนและเปล่งประกายภายใต้แสงไฟอ่อนๆ ในคาเฟ่ กล้ามเนื้อแขนที่โผล่พ้นแขนเสื้อของผ้ากันเปื้อน บ่งบอกถึงความแข็งแรง แต่ไม่ได้ล่ำจนเกินงาม
“โอ้โห... คาเฟ่นี้ไม่ได้มีดีแค่กาแฟนี่นา...”
หล่อนพึมพำเบาๆ พลางยกแว่นขึ้นเล็กน้อยเพื่อจะได้มองเขาให้ชัดขึ้นกว่าเดิม
นี่มัน Song MinGi ชัดๆ!
ในขณะที่หล่อนกำลังชื่นชมผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับไอดอลคนโปรดของตัวเองอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวอีกหลายคนที่นั่งกระจัดกระจายอยู่ภายในคาเฟ่
ผู้หญิงพวกนั้นต่างก็แอบเหลียวมองชายหนุ่มที่หล่อนหมายตาเช่นกัน
บางคนถึงขั้นหัวเราะคิกคัก ขณะที่บางคนกระซิบกระซาบกับเพื่อน และส่งยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มคนนั้นอย่างเปิดเผย
ความไม่พอใจเกิดขึ้นในใจของพิมพิชชาอย่างรวดเร็ว
หล่อนหมายตาผู้ชายคนนี้แล้ว ดังนั้นใครก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยวกับเขาทั้งนั้น
“ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ฉันมัดใจไม่ได้”
พิมพิชชาพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ ก่อนจะลุกขึ้น และก้าวไปที่เคาน์เตอร์ด้วยท่าทางสง่างามราวกับนางพญา
สายตาของลูกค้าหลายคนหันมามองหล่อนขณะเดินผ่าน แต่หล่อนก็ไม่สนใจ สายตาของหล่อนมีไว้จ้องไปที่เป้าหมายเท่านั้น
เมื่อมาหยุดตรงหน้าเคาน์เตอร์ กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นลอยมาปะทะจมูก แต่สิ่งที่ทำให้หล่อนหายใจติดขัด คือสายตาคมเข้มของเขาที่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับหล่อนตรงๆ
หัวใจของพิมพิชชากระตุกวูบทันที ยิ่งได้มองใกล้ๆ แบบนี้ดวงตาของเขาช่างก็ยิ่งมีเสน่ห์ และเสน่ห์นั้นก็ทำให้หล่อนแทบลืมหายใจไปชั่วขณะ
เขาหล่อเกินไปแล้วจริงๆ...
หัวใจของหล่อนร้องตะโกนลั่น แต่กระนั้นสีหน้าของหล่อนก็ยังคงนิ่งสงบไม่ยอมเปิดเผยความหวั่นไหวออกไปแม้แต่น้อย
“ขอ Galaxy Blossom Latte หนึ่งที่ค่ะ... แล้วก็...”
หล่อนหยุดไปเล็กน้อย ก่อนจะมองเขาด้วยรอยยิ้มหวานที่แฝงไปด้วยความเย้ายวน นิ้วเรียวแตะปลายแว่นเบาๆ ก่อนจะเอียงหน้าเล็กน้อยให้ดูมีเสน่ห์ที่สุด
“ช่วยทำให้มันพิเศษกว่าแก้วอื่นๆ ด้วยได้ไหมคะ”
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น สบตาหล่อนตรงๆ อีกครั้ง ดวงตาของเขาเปล่งประกายวาววับ แต่ก็ยังคงความนิ่งสงบ
เขายิ้มมุมปากบางๆ รอยยิ้มนั้นช่างตราตรึงจนหล่อนต้องกลั้นหายใจ
“แน่นอนครับ สำหรับคุณ... ผมจะทำให้พิเศษที่สุด”
เสียงทุ้มนุ่มของเขาดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ ที่ทำให้หัวใจของพิมพิชชาสั่นสะเทือน
หล่อนรู้สึกเหมือนกำลังถูกท้าทาย กลิ่นอายของเกมที่น่าตื่นเต้นเริ่มชัดเจนขึ้น
‘น่าสนใจ... ฉันจะทำให้คุณจำชื่อของฉันเอาไว้ไม่ลืมเลยล่ะ’
พิมพิชชาคิดในใจ ขณะจ้องผู้ชายตรงหน้าไม่วางตา
“คุณทำงานที่นี่มานานหรือยังคะ”
เสียงของหล่อนนุ่มหวาน แต่แฝงไปด้วยความเจ้าชู้แบบมีชั้นเชิง
ชายหนุ่มหยุดมือเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาหล่อนอีกครั้ง รอยยิ้มมุมปากนั้นยังคงอยู่ แต่ดวงตาของเขากลับนิ่งสงบ
“เพิ่งเริ่มทำได้ไม่นานครับ”
เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงความลึกลับบางอย่างที่ทำให้พิมพิชชารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
หล่อนเลิกคิ้วขึ้นนิด พลางยิ้มมุมปาก
“เพิ่งเริ่มทำเหรอคะ”
“ครับ”
เขาตอบสั้นๆ สายตายังคงจดจ่ออยู่กับการชงกาแฟ แต่กระนั้นเขาก็ดูเหมือนจะใส่ใจบทสนทนาของหล่อนทุกคำ
พิมพิชชาเอนตัวเล็กน้อยพิงเคาน์เตอร์ มือเรียวยกขึ้นเกลี่ยปอยผมข้างแก้ม
“แต่คนหน้าตาดีๆ อย่างคุณ... น่าจะหางานที่ได้ค่าตอบแทนดีกว่านี้นะคะ”
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองหล่อนแวบหนึ่ง รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก
“แล้วคุณคิดว่า ผมควรทำงานอะไรถึงจะเหมาะล่ะครับ”
พิมพิชชายิ้มอย่างพอใจที่เขารับมุก หล่อนกวาดตามองเขาอย่างพินิจ ก่อนตอบเสียงหวาน
Related chapters
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2.“ก็อย่างเช่น... นายแบบ...”ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ แต่ฟังดูไม่เต็มใจนัก“ผมไม่ถนัดงานแบบนั้นหรอกครับ”“แต่เงินดีกว่าเป็นบาริสต้าตั้งเยอะนะคะ”หล่อนยังคงยิ้ม พร้อมส่งสายตายั่วเล็กน้อยชายหนุ่มหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ“ผมชอบทำงานที่สบายใจมากกว่าครับ”คำตอบนั้นทำเอาพิมพิชชานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอียงคอเล็กน้อยแล้วถามตรงๆ“ว่าแต่... คุณขัดสนเงินทองใช่ไหมคะ”ชายหนุ่มหยุดมือไปชั่วขณะ ก่อนจะปรายตามองหล่อน สายตาของเขาดูลึกลับจนเดาไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่จะเยาะหยันก็ไม่เชิง จะสนุกก็ไม่ทั้งหมด แต่ที่แน่ๆ เขารู้ว่าหล่อนกำลังมองเขายังไง“ทำไมคุณถึงคิดว่าผมขัดสนเงินทองล่ะครับ”น้ำเสียงของเขาราบเรียบ แต่แฝงด้วยความท้าทายเล็กๆพิมพิชชายกยิ้มที่มุมปาก“ก็ถ้าไม่ขัดสนเงินทอง คุณคงไม่มาทำงานเป็นบาริสต้าหรอก จริงไหมคะ”ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่ยิ้มมุมปาก รอยยิ้มนั้นดูคลุมเครือและลึกลับ ขณะที่มือยังคงชงกาแฟต่อไปอย่างไม่สะทกสะท้าน ราวกับบทสนทนาระหว่างพวกเขาเป็นเพียงแค่สายลมพัดผ่านพิมพิชชาขมวดคิ้วเล็กน้อยกับท่าทีเฉยชาของเขา แต่กระนั้นก็ยังคงยิ้มหวาน พร้อมเคาะนิ้วเรียวลงกับเคา
Last Updated : 2025-04-27คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.คีรีธารหัวเราะเบาๆ พลางส่ายหน้า“พูดเกินไปแล้ว พวกเธอก็แค่มาสั่งกาแฟตามปกตินั้นแหละ”“ปกติบ้านนายสิ!”อนุวัติแกล้งโวยวาย“ตอนนายทำลาเต้อาร์ต ฉันเห็นพวกสาวๆ มองกันตาเป็นประกาย จะละลายตรงเคาน์เตอร์อยู่กันแล้ว”คีรีธารหัวเราะขำ ก่อนจะวางแก้วลง“บางทีพวกเขาอาจจะอินกับลาเต้อาร์ตมากกว่าคนทำก็ได้”“เหอะ!”อนุวัติกลอกตา ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องทันที“ว่าแต่นายเห็นลูกค้าหน้าตาสวยๆ ที่มาสั่งกาแฟตอนบ่ายไหม? ที่ใส่กระโปรงสีชมพู มือถือแบรนด์เนม กระเป๋าหรู ๆ นั่นน่ะ”คีรีธารทำหน้านึกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า“อ๋อ... ผู้หญิงคนที่เหมือนจะมาซื้อร้านไปทั้งร้านน่ะเหรอ?”“ใช่เลย!”อนุวัติหัวเราะลั่น“คนนั่นแหละ พิมพิชชา หลานสาวเจ้าสัววันชัย เศรษฐีพันล้าน นายจำชื่อเธอไว้เลยนะ เพราะนายอาจได้เจอเธอบ่อยๆ”คีรีธารเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ทำไมฉันต้องได้เจอเธอบ่อย ๆ ด้วยวะ”“ก็เพราะฉันเดาว่า เธอจะต้องหมายตานายไว้แน่ ๆ ยังไงล่ะ” อนุวัติยิ้มกวนๆ และคิดว่าตัวเองมองไม่พลาด“หมายตาฉัน?”คีรีธารหัวเราะเบาๆ แต่ก็ยังรู้สึกแปลกใจ“ก็ใช่น่ะสิ! ฉันเห็นแม่เจ้าประคุณมองนายแล้วยิ้มหวานหยดขนาดนั้น นี่ถ้ากินนายเข้าไปทั้ง
Last Updated : 2025-04-27คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.คำว่า มีคนดีๆ ดูแล ทำให้พิมพิชชาถอนใจออกมาเบาๆ“แต่หนูยังไม่เจอใครที่ดีพอที่หนูจะรักเลยนะคะคุณปู่ และอีกอย่าง หนูก็ยังสนุกกับชีวิตโสดอยู่เลยค่ะ”เจ้าสัววันชัยหัวเราะเบาๆ แต่แววตาออ่อนโยนค่อยๆ เปลี่ยนเป็นจริงจังทีละนิด“ปู่ไม่ได้เร่งให้หลานรีบหาหรอกนะ แต่ปู่อยากให้หลานจำเอาไว้ว่า ปู่แก่มากแล้ว คงไม่ได้อยู่กับหลานไปชั่วชีวิต ดังนั้นหล่อนจึงต้องมีคนที่รักหลานจริงๆ มาดูแลหลานแทนปู่”พิมพิชชาเข้าใจความรู้สึกของคุณปู่ แต่กระนั้นหล่อนก็ยังรู้สึกกดดันอยู่ดี“คุณปู่ยังอยู่กับหนูอีกนานค่ะ”“เรื่องอนาคต ไม่มีใครรู้ได้หรอกหลานรัก ดังนั้นเราต้องเตรียมตัวให้พร้อม...” คุณปู่ยังคงแสดงจุดยืนเช่นเดิม“แต่หนูเป็นคนเลือกเยอะค่ะ แล้วปัญหาก็คือ ตอนนี้ยังไม่มีผู้ชายคนไหนถูกใจหนูเลยสักคนเดียว”คำพูดเคร่งเครียดของพิมพิชชา ทำให้ห้องทั้งห้องเงียบลง ก่อนจะมีเสียงถอนใจหนักๆ ของเจ้าสัววัยชัยดังขึ้น“ถ้าหลานเจอคนที่ใช่... ใครก็ได้ที่หลานคิดว่าเขาเป็นคนดี ปู่สัญญาว่าจะสนับสนุนทุกอย่างเลย”คำพูดนี้ของคุณปู่ ทำให้พิมพิชชานิ่งงันไปเล็กน้อย ก่อนที่ภาพของบาริสต้าสุดหล่อที่ตัวเองถูกตาต้องใจจะผุดขึ้นมาในหัวอีกค
Last Updated : 2025-04-27คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.คีรีธาร...บาริสต้าหนุ่มที่กำลังยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์พิมพิชชาก้าวตรงไปโดยไม่แยแสสายตาของคนรอบข้างไม่มีการรอคิวไม่มีความลังเล“คุณ บาริสต้า!”น้ำเสียงชัดเจนของหล่อน ทำให้บรรยากาศรอบตัวเงียบลงชั่วครู่คีรีธารเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาคมกริบสบตาหล่อนอย่างนิ่งสงบ ไม่มีความตื่นตระหนก หรือแปลกใจในสีหน้าเลย เขาเพียงแค่เลิกคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น“ครับ?”เขาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“ฉันอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวค่ะ”พิมพิชชายกคางขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจในอำนาจการต่อรองของตัวเองและไม่นานหลังจากนั้น คีรีธารก็เดินนำหน้าหล่อนเข้ามาหยุดภายในห้องเก็บของด้านหลังร้านที่เงียบสงบคีรีธารยืนพิงผนัง มือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง และมองหล่อนนิ่งๆ ในขณะที่หล่อนก้าวเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางมั่นใจ“ฉันจะจ้างคุณค่ะ” หล่อนเปิดฉากตรงประเด็นทันทีคีรีธารเลิกคิ้วนิดหน่อยคล้ายแปลกใจ แต่กระนั้นสีหน้าของเขาก็ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม“จ้าง?”“ใช่ค่ะ ฉันจะจ้างคุณมาเป็นสามีของฉัน”พิมพิชชาประกาศชัดถ้อยชัดคำมาก จากนั้นก็หยิบเช็คเปล่าจากกระเป๋าถือแบรนหรูของตัวเองออกมา“สิบล้านบาทค่ะ”คีรีธารเหลือบตามองเช็ค
Last Updated : 2025-04-27คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6.คีรีธารมองหญิงสาวหน้าหวานตรงหน้าด้วยสายตาชั่งใจ เขารู้ดีว่าควรปฏิเสธข้อเสนอพิลึกพิลั่นนี้ไปซะแต่...แต่แววตากลมโต และใบหน้าหวานที่พยายามบีบน้ำตาออกมานั้น ทำให้เขาหวั่นไหวได้อย่างน่าประหลาดถึงเจ้าหล่อนจะดูเว่อวัง เป็นคุณหนูไฮโซเลิศหรู แต่หล่อนก็มีเสน่ห์บางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถผลักไสได้ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะเล่นเกมกับพิมพิชชา!“ถ้าคุณอยากจ้างผมเป็นสามี เราก็ต้องทำอะไรกันในแบบที่สามีภรรยาทำกันจริงๆ ครับ”พิมพิชชาได้ยินคำพูดจากปากของบาริสต้าสุดหล่อแล้ว ก็หน้าแดงทันที“เอ่อ...”หล่อนพูดไม่ออก หลบตาเขาเป็นครั้งแรก“โดยเฉพาะ... บนเตียง”เขากระซิบเสียงต่ำ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าหล่อจัดใบหน้าของพิมพิชชายิ่งแดงจัดขึ้น หัวใจเต้นแรงมาก ความขัดเขินและความประหม่ากำลังโจมตีไม่หยุด แต่กระนั้นก็ยังต้องพยายามรักษาฟอร์มความมั่นเอาไว้“ถ้าคุณโอเคกับเรื่องนี้... ผมก็จะตกลงรับข้อเสนอของคุณ”คีรีธารยิ้มบางๆ เขามั่นใจว่าหล่อนจะต้องถอยแน่นอน แต่กลับผิดคาดซะอย่างนั้น“ได้สิ... ได้เลย... ฉัน... ตกลง...” เจ้าหล่อนกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เบากว่าปกติคีรีธารชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ไม่นานเขา
Last Updated : 2025-05-01คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7.คีรีธารยิ้มมุมปาก แววตาที่มองมานั้นเหมือนมองทะลุเข้าไปถึงความรู้สึกที่หล่อนพยายามซ่อนเร้นเอาไว้พิมพิชชาเคลื่อนรถออกจากที่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดเพลงคลอเบาๆ ราวกับพยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลายที่สุด แต่เสียงหัวใจที่เต้นแรงอยู่ภายในอก กลับไม่ยอมให้หล่อนได้สงบสุขเลยกลิ่นกายของเขา ลมหายใจอุ่นๆ และความใกล้ชิดแบบนี้...มัน...มันมากเกินไปสำหรับหัวใจที่พยายามแข็งแกร่งของหล่อนหล่อนพยายามตั้งสติ พยายามจดจ่อกับเสียงเพลงในรถ แต่... ความตึงเครียดระหว่างกันกลับไม่ยอมลดน้อยลงไปเลยถนนข้างหน้าหมดความน่าสนใจไปในทันที เมื่อข้างกายของหล่อน มีผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับไอดอลเกาหลีนั่งเคียงข้างอย่าใจสั่นแบบนี้สิ พิมพิชชา!หล่อนตะโกนสั่งตัวเองลั่นอก แต่กลับไม่ได้ช่วยทำให้อะไรดีขึ้นเลยหัวใจของหล่อนยังคงเต้นแรง สั่นไหว และหวั่นไหวไม่หยุดนิ้วเรียวกำพวงมาลัยแน่นขึ้น รู้สึกว่าตัวเองแทบจะหายใจไม่ออก ความเงียบในรถที่มีเพียงเสียงเพลงคลอเบาๆ กลับยิ่งทำให้บรรยากาศอึดอัดมากขึ้นหล่อนเหลือบมองเขาอีกครั้ง และก็สบประสานเข้ากับดวงตาคมกริบที่กำลังมองมาอยู่ก่อนแล้วคีรีธารยิ้มมุมปาก ดวงตาเจือแววขบขัน รา
Last Updated : 2025-05-01คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.เวรแล้ว! น้ำลายไหล!!!แต่ยังไม่ทันตั้งตัว เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นคีรีธารก้าวขึ้นมาลงนั่งข้างหล่อนด้วยท่าทางสง่างามและเป็นธรรมชาติ ราวกับว่าเขาคุ้นเคยกับรถหรูราคาแพงแบบนี้เป็นอย่างดีบรรยากาศในรถเงียบกริบ...มีเพียงเสียงลมหายใจของหล่อนกับเขา...และกลิ่นของเขา...กลิ่นของเขาที่หอมสะอาด...เจือกลิ่นน้ำหอมจางๆ ปะปนกับกลิ่นกาแฟบางๆ ที่ติดตัวของเขามาพระเจ้า...หล่อนรู้สึกเหมือนถูกกลิ่นนี้เล่นงานเข้าเต็มเปา สมองขาวโพลนไปหมดแต่ก่อนที่หล่อนจะสติแตกมากไปกว่านี้ เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้น“คุณควรเช็ดน้ำลายนะครับ”“หา?”หล่อนกะพริบตาปริบๆ ก่อนที่คำพูดนั้นจะค่อยๆ วิ่งเข้าสู่ประสาทรับรู้เต็มแรงบ้าเอ๊ย!มือเรียวปาดมุมปากแทบไม่ทัน ใบหน้าร้อนฉ่าราวกับถูกน้ำร้อนลวก รู้สึกอับอายเป็นครั้งแรกในชีวิต ที่เผลอหลุดฟอร์มออกไปมากขนาดนี้พิมพิชชารีบตั้งสติ ก่อนจะปรับสีหน้าให้บึ้งตึงเพื่อกลบเกลื่อนความอับอาย“ทำไมต้องให้ฉันขับรถมารับตรงนี้ด้วย”คีรีธารเอนหลังพิงเบาะ ท่าทางสบายๆ ราวกับควบคุมทุกอย่างไว้ในมือ“ผมบอกคุณแล้ว ว่าผมจะนั่งแท็กซี่ไปบ้านคุณเอง”พิมพิชชาขมวดคิ้ว ก่อนจะย้อนกลับทันควัน“ก็ฉันอยากไปรั
Last Updated : 2025-05-01คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.หล่อนพูดไม่ออก ทำได้แค่ก้มหน้าหลบตาคมของเขาอย่างอายๆ มืออุ่นๆ ที่วางอยู่บนเอวทำให้ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมดสุดท้าย... หล่อนยอมให้เขาโอบพาเดินเข้าไปในบ้านแต่โดยดีและเมื่อเข้ามาถึงภายในห้องรับแขกหรูหราของคฤหาสน์เจ้าสัววันชัยนั่งรออยู่ที่โซฟาหลุยส์ตัวใหญ่ ใบหน้าสงบนิ่ง แต่ดวงตาเฉียบคมเช่นเดิมเมื่อชายชราเห็นหลานสาวเดินเข้ามาพร้อมชายหนุ่มที่หลานสาวอ้างว่าเป็นชายคนรัก"คุณปู่คะ"พิมพิชชาเอ่ยขึ้น ยกยิ้มอย่างมั่นใจ“คนนี้ไงคะที่หนูจะแต่งงานด้วย”เจ้าสัวละสายตามองคีรีธารอย่างพินิจพิเคราะห์ ราวกับกำลังประเมินอะไรบางอย่าง ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย“ฉันว่า... ฉันคุ้นหน้าคุณมาก่อนนะ”คีรีธาร ยิ้มบางๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร“คุณปู่อาจจะเคยเห็นเขาที่ร้านกาแฟก็ได้นะคะ” พิมพิชชารีบพูดขึ้น“ไม่น่าใช่”เจ้าสัวตอบทันควัน“ปู่ไม่ได้ชอบไปคาเฟ่สักหน่อย”บรรยากาศเงียบลงชั่วขณะ...คีรีธาร ยังคงยิ้มบางๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร ในขณะที่ เจ้าสัววันชัย หรี่ตาลงเล็กน้อย ราวกับกำลังประมวลผลอะไรบางอย่างที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก“ฉันมั่นใจว่าเคยเห็นคุณแน่ๆ... แต่จำไม่ได้ว่าที่ไหน”พิมพิชชาไม่อยากให้สถานการณ์ตึงเครียด จึงรี
Last Updated : 2025-05-01
Latest chapter
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 30. ตอนอวสาน
ตอนที่ 30. ตอนอวสานภายในคาเฟ่หรูของโรงแรม Imperial Haven บรรยากาศภายในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่น ผสมกับกลิ่นขนมอบใหม่ที่ชวนให้รู้สึกอบอุ่นและโหยหิวพิมพิชชาในชุดบาริสต้ายืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ กำลังเช็ดแก้วกาแฟด้วยท่าทางคล่องแคล่ว ดูแตกต่างจากคุณหนูไฮโซเมื่อก่อนลิบลับใช่แล้วล่ะ...หล่อนไม่ใช่คุณหนูไฮโซผู้ไม่เคยแตะงานหนักอีกต่อไป... แต่ตอนนี้หล่อนก้าวขึ้นมาเป็นบาริสต้าผู้มากเสน่ห์ ประจำคาเฟ่สุดหรูแห่งนี้เรียบร้อยแล้วเสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นดังกังวาน พนักงานหลายคนก้มหัวให้ชายหนุ่มร่างสูงที่เดินเข้ามาภายในร้านทุกคนต่างคุ้นชินกับการที่ ท่านประธาน แวะมาที่นี่บ่อยๆและแน่นอนว่าเหตุผลหลักไม่ได้เป็นเพราะกาแฟ“ลาเต้ เมียรัก หนึ่งแก้วครับ”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น ทำให้พิมพิชชาเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะหัวเราะเบาๆ“ไม่มีเมนูนี้ค่ะลูกค้า”“งั้นขอ เอสเปรสโซ่ Only You หนึ่งแก้วครับ”หล่อนย่นจมูกขำกับเมนูที่เขาคิดขึ้นมาเอง ก่อนจะถอนหายใจแล้วยกมือขึ้นเสยผมเบาๆ“ฉันจะทำกาแฟให้คุณก็ได้ค่ะ แต่กรุณาอย่าเรียกชื่อเมนูประหลาดๆ แบบนั้นอีก”คีรีธารยิ้มมุมปาก โน้มตัวเกาะเคาน์เตอร์ มองหล่อนทำงานอย่างพึงพอใจ“ชื่
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 29.
ตอนที่ 29. แต่พอเขาขยับ... ใช่... แค่คีรีธารขยับบั้นเอว ซอยเข้าออกถี่ๆ เท่านั้น ความอึดอัดก็จางหายไป และก็มีความเสียวแสนมหัศจรรย์เข้ามาแทนที่ “อ๊า... ซี๊ดดดด เสียววว อ๊า...” ให้ตายเถอะ หล่อนหยุดครางเสียวไม่ได้เลย ร่างกายเหมือนจะแหลกสลายไปในกองเพลิงสวาทของเขา แต่ทุกครั้งมันก็ก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาใหม่ และดำดิ่งลงสู่เหวแห่งความเสียดเสียวเช่นเดิม หล่อนดิ้นพล่าน สองขาเรียวตวัดโอบรอบลำตัวทรงพลังเอาไว้ เขากระแทกไม่หยุดเลย ท่อนเอ็นของเขาทั้งแข็ง ทั้งใหญ่ มันเสียดสีเนื้อนุ่มของหล่อนจนร้อนฉ่า หล่อนจะแตกอีกแล้ว... หล่อนกัดฟัน เงยหน้าขึ้นสูง ขณะมือยกขึ้นลูบไล้หน้าอกกว้างของเขาตลอดเวลา กระทั่ง... “อ๊าย... ซี๊ดดดด อ๊ายยย...” ในที่สุดหล่อนก็เสียวจนเสร็จ ในขณะที่ท่อนเอ็นของเขายังคงสอดใส่เข้ามาไม่หยุดหย่อน เขายังคงโยกคลึง บดขยี้ด้วยหน้าขาแข็งแกร่งของเขาอย่างต่อเนื่อง หล่อนหลั่งรินน้ำเสียวออกมามากมาย ดื่มด่ำกับความสุขเสียวที่เกิดจากท่อนเอ็นของผู้ชายที่ตัว
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 28.
ตอนที่ 28.หญิงสาวพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่เขากลับจับปลายคางของหล่อนเอาไว้ บังคับให้รับจูบที่หนักหน่วงขึ้นไปอีก ลิ้นร้อนกวาดชิมความหวานอย่างหิวกระหาย ทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของอย่างไร้ซึ่งความปรานีมือหนาเลื่อนลงมาจับสะโพกของหล่อนไว้แน่น ก่อนจะกดร่างเล็กให้แนบชิดไปกับเตียงมากยิ่งขึ้นความอบอุ่นจากร่างกายแกร่งของเขา ทำให้หล่อนร้อนรุ่มไปหมด หัวใจสาวเต้นแรงจนแทบระเบิด“ฟังผมได้หรือยัง”เขาถอนจูบออกเล็กน้อย กระซิบถามเสียงพร่า ริมฝีปากยังคงคลอเคลียอยู่ใกล้ๆพิมพิชชาหอบหายใจแรง ดวงตาสั่นระริก มึนเมาไปหมด กับสัมผัสที่เขามอบให้“ยัง...” หล่อนพูดเบาๆแววตาของคีรีธารฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแวบหนึ่ง ก่อนที่เขาจะกระซิบเสียงต่ำข้างหูของหล่อน“งั้นผมคงต้องพยายามให้มากกว่านี้...”พูดจบ ปากร้อนผ่าวก็ประกบลงมาอีกครั้ง และครั้งนี้มันร้อนแรงและดุดันยิ่งกว่าเดิม หล่อนถูกเขาบดขยี้จูบ จนปากบวมเจ่อ ลิ้นของหล่อนถูกเขาดูดซ้ำไปซ้ำมา จนรู้สึกเหมือนจะหลุดขาด แต่เขาก็ยังไม่หยุดจูบ แถมมือของเขาก็ยังลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างสาวอย่างต่อเนื่อง ความแง่งอนค่อยๆ จางหายไป ความโกรธเคืองค่อยๆ สลายกลายเป็
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 27.
ตอนที่ 27.พิมพิชชากัดฟันแน่น กำพวงมาลัยจนมือสั่น ตะโกนผ่านกระจกปิดสนิท“ถ้าไม่หลบ ฉันจะชนจริงๆ นะ!”แต่คีรีธารยังคงยืนนิ่ง ไม่ขยับออกแม้แต่น้อย ดวงตามีแต่ความแน่วแน่“ชนผมเลย ถ้ามันจะทำให้คุณใจเย็นลง”หล่อนเร่งเครื่อง เสียงเครื่องยนต์คำรามดังก้องยิ่งขึ้น แต่เท้ากลับหนักอึ้ง เมื่อจะเหยียบคันเร่งในทะยานออกไป“ถ้าคุณชนผมแล้ว คุณจะหายโกรธ ผมยินดี”หัวใจของหล่อนเต้นระรัว แต่มันไม่ใช่เพราะความโกรธอีกต่อไป มันคือความเจ็บปวดที่กำลังกัดกินอยู่“คนบ้า!”หล่อนทุบพวงมาลัยเต็มแรง ก่อนจะปิดเครื่องยนต์ ก่อนจะก้าวลงไปจากรถ และพุ่งเข้าไปทุบหน้าอกแน่นหนั่นของเขาเต็มแรง“ไอ้คนหลอกลวง ทำไมต้องโกหกฉันด้วย!”หล่อนร้องไห้สะอึกสะอื้น และไม่หยุดทุบหน้าอกของเขาแม้แต่น้อย“ทำไมต้องทำเหมือนฉันโง่!?”น้ำตายังคงไหลพรากอาบสองแก้ม“คุณควรจะบอกฉันสิว่าตัวเองเป็นใคร คุณทำเหมือนฉันมันโง่เหมือนเด็กอมมือเลยนะ!”คีรีธารจับข้อมือเล็กเอาไว้ และจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่ฉ่ำวาวไปด้วยความเสียใจ“ผมไม่ได้ตั้งใจปิดบังคุณ”เขาพูดเสียงต่ำ“แต่มันคือการเข้าใจผิด”“เข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ?”หล่อนหัวเราะเยาะออกมาอย่างขมขื่น“คุณเป็นเจ้า
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 26.
ตอนที่ 26. พิมพิชชาหยุดยืนอยู่หน้าโรงแรม Imperial Haven สถานที่ที่หล่อนเคยมาใช้บริการเมื่อตอนวัยรุ่น และยังจดจำความหรูหราราวกับราชวังของมันได้เป็นอย่างดีแต่... คีรีธารมาทำงานพิเศษที่นี่จริงๆ เหรอ?แล้วเขามารับจ๊อบตำแหน่งอะไร?หญิงสาวถอดแว่นกันแดดออกจากใบหน้า ดวงตาจับจ้องไปยังประตูทางเข้า ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปภายในและเมื่อเข้าสู่โถงต้อนรับอันโอ่อ่า ความหรูหราก็ทวีคูณมากขึ้นกว่าที่หล่อนเคยจำได้แชนเดอเลียร์ขนาดมหึมาสะท้อนแสงระยิบระยับ พื้นหินอ่อนเงาวับสะท้อนภาพผู้คนที่ก้าวเดินผ่านไปมาบรรยากาศสง่างามระดับโรงแรมห้าดาว ทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแขกวีไอพีขึ้นมาโดยอัตโนมัติ แต่หล่อนไม่ได้มีเวลาชื่นชมสิ่งเหล่านี้หรอก เพราะเป้าหมายของหล่อนคือมาหาคีรารหญิงสาวรีบเดินตรงไปยังพนักงานต้อนรับที่เคาน์เตอร์“ขอโทษนะคะ ฉันมาขอพบพนักงานที่ชื่อ คีรีธาร น่ะค่ะ”พนักงานต้อนรับสาวเงยหน้าขึ้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย“คีรีธาร วัฒนานุรักษ์ เหรอคะ?”พิมพิชชาชะงัก ก่อนส่ายหน้า“ฉันไม่รู้นามสกุลเขา แต่รู้ว่าเขาทำงานพิเศษที่นี่ค่ะ”พนักงานทำหน้าโล่งอกไปแวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มสุภาพ“อ๋อ... อาจจะเป็นพนักงาน
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 25.
ตอนที่ 25.คีรีธารยืนพิงผนังหน้าห้องประชุม โทรศัพท์แนบหู ขณะที่ปลายนิ้วเคาะเบาๆ บนแฟ้มเอกสารในมือจังหวะมั่นคง... สม่ำเสมอ... และเต็มไปด้วยความมั่นใจเสียงสนทนาของอนุวัติ ดังลอดมาตามสาย มันเป็นน้ำเสียงกึ่งกังวล“นายแน่ใจนะว่าวันนี้คุณหนูไฮโซสุดที่รักของนายจะไม่โผล่มาที่คาเฟ่ แล้วถามหานายอีกน่ะ”“แน่ใจ”เพราะบทรักที่เขามอบให้พิมพิชชาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่เช้ามืดจนเกือบสิบโมงเช้า มันหนักหน่วงมากพอที่จะทำให้เจ้าหล่อนอ่อนเพลียจนไม่มีแม้แต่แรงที่จะก้าวลงจากเตียง“ดี เพราะฉันไม่อยากโกหกอะไรเธออีกแล้วโว้ย”“เอาน่า”คีรีธารตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงสบายๆ ดวงตาคมกริบเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ“วันนี้เธอไม่ไปที่คาเฟ่นายแน่นอน”“โอเค งั้นแค่นี้นะ เดี๋ยวฉันต้องออกไปซื้อของมาเข้าร้านแล้ว”“อืม”ชายหนุ่มกดวางสาย พลางส่ายหน้าอมยิ้มบาง เมื่อนึกถึงใบหน้าหวานเยิ้มที่เมื่อตอนสายยังหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงหล่อนแทบไม่มีแรงจะพลิกตัวด้วยซ้ำ แล้วจะไปหาเขาที่คาเฟ่ได้ยังไงกัน“ท่านประธานคะ”เสียงเรียกของเลขาสาวดึงเขาออกจากภวังค์“ที่ประชุมพร้อมแล้วค่ะ”คีรีธารละสายตาจากโทรศัพท์ แววตาที่เคยเปื้อนรอยยิ้มอยู่เมื่อครู่ เปลี่ยนเ
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 24.
ตอนที่ 24.“อ๊ะ...”เขารับรู้ได้ถึงแรงสะดุ้งของหล่อนเมื่อถูกเขาชำแรกแทรกลึกเข้าไปหา“เจ็บไหมครับ”“ไม่... มันแค่แน่น... อ๊า...”เมื่อหญิงสาวบอกว่าไม่เจ็บ เขาจึงเริ่มต้นเคลื่อนไหวหน้าขาเชื่องช้าในวินาทีแรกก่อนจะเพิ่มจังหวะมากขึ้นเรื่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่ง...“อ๊า... ซี๊ดดด แรง... เกินไปแล้วค่ะ อ๊า... คิณ... ซี๊ดดดด...”เขาไม่เคยอยากทำให้หล่อนเจ็บ แต่หอยของหล่อนทั้งหวานทั้งตอด มันทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่เขาพยายามที่จะไปช้าๆ พยายามอย่างสุดความสามารถ แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ เขาทำไม่ได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ใบหน้าหล่อจัดตอนนี้แดงก่ำ เงยขึ้นสูง เสียงครางของเขาดังกังวานถี่ระรัวขึ้น ขณะที่บั้นเอวก็ยังคงเคลื่อนไหวอย่างดุดันไม่ลืมหูลืมตา“อ๊ายยยยย...”พิมพิชชาเสร็จนำหน้าเขาไปแล้วถึงสามรอบ แต่เขาก็ยังคงอดทนอยู่ อดทนที่จะอยู่ในความหวานฉ่ำของหล่อนให้ได้นานที่สุด“โอ้ววว... คุณตอดแรงมากเลย... โอ้วววว ผมเสียว... โอ้ววววว”ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวมากขึ้น ราวกับกำลังเจ็บปวดแสนสาหัส ในขณะที่บั้นเอวก็เร่งเครื่องกระแทกกระทั้นดุดันขึ้นจนในที่สุด...“อ๊ายยยยยย... ซี๊ดดดดด...”พิมพิชชาเสร็จคาท่อนชายขอ
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 23.
ตอนที่ 23.“ผมหิวจังเลย...”หล่อน ต้องหยุดเขา!ต้องผลักเขาออกไป!ต้องตั้งสติให้ได้!แต่เปล่าเลย... หล่อนกลับตอบสนองเขาอย่างเร่าร้อน!ริมฝีปากอ่อนนุ่มของหล่อนเผยอจูบตอบสนองเขาไปอย่างลืมตัว จูบตอบเขาอย่างหิวกระหายไม่แพ้กัน“อืม...”คีรีธารคำรามต่ำในลำคอด้วยความพึงพอใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงการตอบสนองที่ไร้เดียงสา แต่เร่าร้อนของหล่อนเขาถอนริมฝีปากออกเพียงเล็กน้อย จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของหล่อน ก่อนจะปล่อยให้สายตาคมกริบไล่ต่ำลงไปมองเรือนร่างเปลือยเปล่าแสนสวยของหล่อนดวงตาของเขามืดครึ้มลง แฝงไปด้วยแรงปรารถนาอันแรงกล้าชื่นชม...หลงใหล...และในขณะเดียวกัน ก็แสดงความเป็นเจ้าของมันอย่างสมบูรณ์“คุณสวยเหลือเกิน...”คำชื่นชมจากริมฝีปากของเขา ทำให้พิมพิชชาหน้าร้อนวูบวาบ ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรงหล่อนเม้มริมฝีปาก พยายามหลบสายตาอันตรายที่กำลังเผาไหม้แต่ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ใช้มือหนาดันร่างของหล่อนให้ค่อยๆ นอนลงบนเตียง ก่อนที่จะทาบทับตามลงมาหาอย่างแนบชิดไร้ช่องว่างลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดลงบนผิวกายของหล่อน ก่อนที่ใบหน้าหล่อจัดจะซุกไซ้กับลำคอระหงของหล่อนอย่างเร่าร้อน“อ๊า... คิณ... อา...”ตอนนี้หล่อน
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 22.
ตอนที่ 22.หล่อนจะไม่มีทางทำตัวไร้เหตุผลเพียงเพราะเรื่องแค่นี้หรอก!“ฉันจะกลับบ้านแล้ว”น้ำเสียงของหล่อนเย็นชาอย่างจงใจ ก่อนจะปรายตามองคีรีธารที่นั่งข้างๆ“คุณขึ้นแท็กซี่กลับเองแล้วกันนะ”คนตัวโตหันมามองหล่อนช้าๆ สายตานิ่งลึก ราวกับอ่านความรู้สึกของหล่อนออกได้อย่างง่ายดาย“ผมต้องการให้คุณไปส่งที่ห้องพักครับ”“ฉันไม่ว่าง”“แค่ไปส่ง ไม่เสียเวลาหรอกครับ”“ฉันบอกว่าไม่ไปไงคะ”น้ำเสียงแข็งกร้าวกว่าที่ตั้งใจ เพราะความหงุดหงิดมันครอบงำทั้งจิตวิญญาณของหล่อนหมดแล้วหงุดหงิดที่เห็นผู้หญิงคนนั้นอ่อยเขาหงุดหงิดที่เขาไม่ตอบตรงๆ ว่ามีแฟนแล้วหงุดหงิดที่ตัวเอง ดันหึงออกหน้าออกตาแบบนี้!“แต่ผมอยากให้คุณไปส่งครับ”เขายังคงย้ำคำเดิม ขณะน้โมตัวเข้ามาใกล้ ใกล้เสียจนพิมพิชชา แทบหยุดหายใจ“ออก... ไปห่างๆ เลยนะ...”เขาไม่แม้แต่จะขยับออกห่างตามที่หล่อนต้องการ แถมไม่ช้าริมฝีปากร้อนรุ่มของเขาประกบลงมา และบดขยี้จูบอย่างดุดัน“อื้อ!”พิมพิชชาสะดุ้ง ร่างกายแข็งทื่อมือหนากดท้ายทอยของหล่อนเอาไว้แน่น เพื่อยึดตรึงให้หล่อนตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาโดยสมบูรณ์จูบของเขา...เร่าร้อน รุนแรง ดูดกลืนสติสัมปชัญญะของหล่อนไ
