Share

บทที่ 30

เมื่อฟังดังนั้น ใบหน้าของกู้ชิงหลินก็ไม่พอใจอย่างมาก

หล่อนสงสัยในความสามารถเธออย่างนั้นเหรอ?

“กู้หยุนหลาน เธอพูดให้มันถูกนะ อย่ามาพูดไร้สาระกล่าวหาฉัน! ผลงานที่แย่ของทีมเรา ไม่ใช่เพราะผู้อำนวยการไร้ความสามารถหรอกเหรอ?! ยังไงล่ะ เมื่อเธอเป็นผู้อำนวยการ ก็ต้องมีความสามารถในการรับผิดชอบให้คำสั่งแก่ลูกน้องไม่ใช่เหรอ?” กู้ชิงหลินพูดด้วยความโกรธ

กู้ชิงหลินเชื่อในความสามารถของตนเองมาตลอด และคิดว่าตัวเธอนั้นดีกว่ากู้หยุนหลาน

“แล้วทำไมฉันถึงเป็นผู้จัดการ แต่เธอกลับเป็นแค่หัวหน้าทีมล่ะ?” กู้หยุนหลานพูดอย่างสงบ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และเหลือบมองกู้ชิงหลินที่ทำหน้าผิดหวัง

“เธอ…” ใบหน้าของกู้ชิงหลินซีดด้วยความโกรธ เธอชี้หน้ากู้หยุนหลาน และตะโกนว่า “อย่าคิดว่าตัวเองเป็นผู้อำนวยการแล้วเก่งนะ เธอเหลือเวลาอีกไม่นานหรอก! ฉันอยากเห็นวันที่เธอพังพินาศซะจริง!”

ปัง!

หลังจากกู้ชิงหลินพูดจบ เธอก็ทุบโต๊ะพร้อมคว้าเอกสาร แล้วเดินออกไป

......

ย้อนกลับไปที่หลี่โม่ เขาไปทำงานแต่เช้าตรู่

ทันทีที่เขาเข้าไปในร้าน เขารู้สึกแปลก ๆ จากพนักงานรอบตัว ทุกคนต่างซุบซิบแล้วชี้มาที่เขา

แม้ว่าหลี่โม่จะรู้สึกได้ แต่เขา
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status