ทันใดนั้นเอง ฌอนส่งยิ้มให้พลางเลิกคิ้วขึ้น “คุณจะไปก็ได้ แต่พวกคุณต้องออกไปในแบบเดียวกันกับพวกเธอที่ถูกลากออกมาเมื่อสักครู่นี้”แคทเธอรีนตกตะลึง ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่ฌอน เธอตกอยู่ในภวังค์กับอารมณ์ที่หลากหลายเธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเข้าข้างเธอ อย่างไรก็ตาม เธอทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากลงความเห็นว่าเขานั้นค่อนข้างจะมีเสน่ห์ในขณะเดียวกันนั้นเอง รีเบคก้าและผู้หญิงเหล่านั้นต่างไม่สามารถใจเย็นได้อีกต่อไปเจเน็ตขู่ “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณรู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นใคร?”ฌอนยังคงนิ่งพลางเหลือบมองไปที่เชสเชสมองไปที่ด้านข้างที่กลุ่มของเด็กเสิร์ฟยืนอยู่ด้วยรอยยิ้ม “ผมควรจะโทรหาเจ้านายของคุณเป็นการส่วนตัวหรือเปล่า? คนที่แข็งแรงที่สุดที่ลากพวกเธอออกไปจะได้รับรางวัล”ทุกคนในร้านอาหารต่างรู้จักตัวตนของเชส แม้แต่หัวหน้าพนักงานเสิร์ฟยังปฏิบัตกับเขาด้วยความสุภาพกลุ่มเด็กเสิร์ฟรีบวิ่งเข้ามาลากตัวรีเบคก้าและผู้หญิงอีกสองคนออกไป โดยที่เด็กเสิร์ฟคนหนึ่งทำกับเธอด้วยความโหดร้ายกว่าก่อนหน้านี้ผู้หญิงทั้งสามคนที่แต่งตัวมาเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามเพียงไม่นานผมก็ของพวกเธอก็ยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง
“คือ... ทุกคนเข้าใจฉันผิด ช่วงนี้ท้องของฉันไม่ค่อยดี ฉีนจึงเลือกอาหารรสไม่จัดนัก...”“เธอไม่ต้องอธิบายก็ได้ ฉันเข้าใจ” เฟรยาลูบหลังของแคทเธอรีนเบา ๆ ขณะที่หัวเราะออกมาแคทเธอรีนรู้สึกหดหู่ แน่นอนว่าเพื่อนของเธอได้หักหลังเธอเข้าให้แล้วฌอนที่เอาแต่นิ่งเงียบ ดวงตาที่เต็มไปด้วยขนตายาวดกหนาของเขามองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามกับเขา วันนี้เธอสวมเสื้อไหมพรมถักสีชมพู ผิวที่ลำคอของเธอขาวราวกับน้ำนม ทว่าใบหน้าของเธอกลับแดงก่ำ รอยแดงนั้นได้ลามไปจนถึงผิวหนังที่ละเอียดอ่อนใกล้ ๆ ติ่งหูของเธอดวงตาของเขาเป็นประกายออกมาโดยที่เขาไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตาม ภายในไม่ช้าเขาก็ละสายตาพลางจิบกาแฟเมื่อคิดขึ้นได้ เฟรยาจึงหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา และแสร้งทำเป็นเหมือนคุยเรื่องบางอย่างกับเพื่อนสนิทของเธอ “เธอคิดจะเช่าบ้านที่ไหน? ฉันคิดว่าอพาร์ทเมนต์นี้ก็ดูดีนะ จ่ายแค่ 800 ดอลล่าร์ต่อเดือนเอง”เชสพูดขึ้น “อพาร์ทเมนต์ที่ดีประเภทไหนกันครับที่คุณสามารถเช่าได้ในราคา 800 ดอลล่าร์? ใครเป็นคนจะไปเช่า?”เฟรยาถอนหายใจ “เคธี่ค่ะ เธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเช่าบ้านเพราะเธอถูกไล่ออกจากตระกูลโจนส์ เธอไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนใน
อีธานเปิดริมฝีปากบางของเขาและค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ แคทเธอรีนเคยได้ยินเขาเอ่ยคำหวานแทบจะนับไม่ถ้วน ทว่าในครั้งนี้หัวใจของเธอแตกสลาย“ใช่ ฉันมันแย่มาก ถ้าอย่างนั้นคุณก็มาที่นี่เพื่อชำระความฉันในฐานะคู่หมั้นของเธอใช่ไหม?”“ตอนนี้คุณยังไม่สำนึกถึงความผิดของคุณอีก” อีธานเสริมด้วยความโกรธจัด “คุณผู้ชายและคุณนายโจนส์โมโหคุณแล้ว ทำไมคุณถึงดื้อรั้น? ผู้คนข้างนอกนั้นต่างเรียกคุณว่าคนใจแคบ”“ใช่ ฉันเป็นคนใจแคบ” แคทเธอรีนยอมรับอย่างเปิดเผย “ฉันเองก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน”“แคทเธอรีน!”อีธานทำอะไรไม่ได้นอกจากทุบรถของเธอด้วยกำปั้นของเขา“คุณทำให้ผมรู้สึกผิดหวังจริง ๆ ผมเคยพยายามอย่างหนักที่จะอดทนเพื่อผลประโยชน์ของพวกเราในอนาคต ด้วยความหวังที่ว่าผมจะสามารถเข้าไปบริหาร โลว์ คอร์ปอเรชั่น ได้ในเร็ววันนี้ แล้วคุณล่ะ? ดูสิ่งที่คุณทำสิ คุณไม่เพียงแต่ออกจากซัมมิท และลงเอยด้วยการไม่มีงานทำ แต่ชื่อเสียงของคุณก็พังพินาศเหมือนกัน คุณพยายามมากขึ้นอีกสักหน่อยไม่ได้เหรอ?”“ฉันกำลังพยายามอย่างหนัก”‘ฉันกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อจะได้เป็นป้าของนาย ไอ้คนทรยศ’อีธานหัวเราะเยาะด้วยความโกรธ “คุณแค่พยายามเพื่อกลั่นแกล
อะไรกันแคทเธอรีนเสียใจเป็นอย่างมาก “ทำไมถึงไม่ถามว่ารีเบคก้าทำอะไรกับหนูบ้าง? เธอ –”“พี่สาวของแกใจดี ไม่เหมือนแก สิ่งที่แกทำคือ ทะเลาะกับเจเน็ต ตระกูลแคมป์เบลเป็นหนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยที่สุด พี่สาวของแกตั้งใจสร้างความสนิทสนมกับเจเน็ตเพื่อให้มั่นใจว่าตระกูลโจนส์และตระกูลแคมป์เบล จะเป็นมิตรที่ดีต่อกัน”“แล้วแกล่ะ? แกทำเรื่องเลวร้ายมากมายและทำร้ายแม้กระทั่งพี่สาวของแกเอง ฉันเลี้ยงลูกสาวที่อกกตัญญูอย่างแกมาได้อย่างไร?”“หนูจะไม่กลับไป” แคทเธอรีนกัดฟันแซลลี่ขู่ “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องกลับมาอีกเลย ฉันจะทำเหมือนแกไม่ได้เป็นลูกของฉันอีกต่อไป!”แคทเธอรีนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “แม่เคยเป็นห่วงหนูบ้างไหมคะ? ก่อนที่เธอจะกลับมา แม่คิดเสมอว่าหนูไม่เก่งเหมือนคนอื่น ไม่ว่าหนูจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม แม่จะไม่คุยกับหนูดี ๆ นอกจากดุด่าหนู หนูเป็นลูกสาวของแม่จริง ๆ หรือเปล่าคะ?”หลังจากนั้นเธอก็คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด น้ำตาของเธอพรั่งพรูออกมาอันที่จริงแล้วเธอรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้สึกอยากกลับไปที่บ้านหลังนั้นอีกต่อไปแล้วจากนั้นเธอก็สงบสติอารมณ์ของเธอลง และมุ่งหน้าไปยังร้านขายอาหารสัตว์เ
ร่างทั้งร่างของแคทเธอรีนสั่นเทา ดูเหมือนว่าเธอจะลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้เธอทำพุดดิ้งสำหรับแมวตามสูตรในหนังสือ“เอ่อ... ความจริงแล้ว...”“คุณจะทำอะไรให้ผมก็ได้ ตราบใดที่มันอร่อยอย่างนั้นสิ”ฌอนเตือนเธอด้วยท่าทางเคร่งขรึม ในขณะนั้นเอง เขาก็เริ่มรู้สึกคลื่นไส้เมื่อรู้ว่าเขากินอาหารแมวเข้าไปแคทเธอรีนไม่รู้จะทำอย่างไร “จริง ๆแล้ว ฉันทำให้ฟัดจ์ค่ะ แต่คุณกินเข้าไปแล้วแถมยังบอกว่าอร่อยอีกด้วย ในตอนนั้น...ฉันไม่กล้าบอกความจริงกับคุณค่ะ”“แคทเธอรีน”ฌอนขบฟัน อยู่มา 28 ปี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยากจะฆ่าผู้หญิงที่เลวร้ายอย่างนี้เธอหดคอด้วยความกลัวเมื่อถูกตะโกนใส่ “จริง ๆ แล้ว ส่วนผสม... ค่อนข้างมีประโยชน์นะคะ”“ในเมื่อมันมีประโยชน์แล้วทำไมคุณถึงไม่กินเองล่ะ?”“เอ่อ ฉันคิดว่ามันไม่อร่อย”“เยี่ยม”ขณะที่กำลังชี้นิ้วไปที่เธอ ฌอนก็จำได้ว่าชมรสชาติของอาหารไป เขาเริ่มรู้สึกโกรธมากขึ้นจนหน้ามืดตามัวแคทเธอรีนอยากจะอธิบายมากขึ้นกว่านี้ ทว่าฌอนก็หนีเข้าไปในห้องทำงานของเขาแล้วและกระแทกประตูปิดอย่างแรงไม่นะ เขาโกรธจริง ๆ แคทเธอรีนจนปัญญาในตอนแรก เธอวางแผนที่จะเอาใจเขาระหว่างที่เธออยู่ที่นี่
เมื่อฌอนกลับถึงบ้านหลังจากการวิ่งออกกำลังกายในตอนเช้า เขารู้สึกตกใจเมื่อพบว่ามีอาหารมากมายอยู่บนโต๊ะอาหารราวกับมีงานเลี้ยงใหญ่โต“คุณ...”“ฌอนนี่ ฉันรู้สึกแย่ที่คุณกินพูดดิ้งสำหรับแมวเข้าไปเมื่อคืนนี้ ดังนั้นฉันจึงทำอาหารเช้าเหล่านี้ให้กับคุณ” แคทเธอรีนพูดขึ้นด้วยความสำนึกผิดขณะที่เธอเสิร์ฟข้าวโอ๊ตต้มให้กับเขาความรู้สึกแปลกใจแสดงออกมาทางสีหน้าของเขา “ไม่เป็นไร เมื่อคืนคุณเองก็ถูกทำโทษไปแล้วนี่”เธอยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจ “ความจริงแล้วเมื่อคืนฉันรู้สึกคลื่นไส้มากที่ต้องกินอาหารแมว” เธอกลับอย่างช้า ๆ ในอีกไม่กี่วินาทีต่อมาเขาหลบสายตาโดยไม่ได้พูดอะไรอีก“คุณกำลังจะไปทำงานใช่ไหม? ให้ผมไปส่งที่สถานีรถไฟใต้ดินไหม?” เขาถามก่อนที่จะเดินตรงไปที่ประตูหลังจากที่เขารับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้วแคทเธอรีนรู้สึกตกใจ ทว่าในไม่ช้าเธอก็ส่ายหน้าปฏิเสธ “ฉันถูกไล่ออกค่ะ” มีความเศร้าเจือปนอยู่ในน้ำเสียงของเธอเขาขมวดคิ้วของเขาอย่างเห็นได้ชัด เขาได้รับรายงานว่าเธอทำงานที่บริษัทของครอบครัว ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและตระกูลโจนส์ดูค่อนข้างตึงเครียด “เข้าใจแล้ว คุณตั้งใจดูแลเจ้าฟ
แคทเธอรีนหน้าแดงด้วยความอับอาย“ฉันเคยมีส่วนร่วมในการออกแบบโรงละครเมลเบิร์นและสนามบินค่ะ นอกจากนี้ฉันยังมีประสบการณ์ในการจัดการโครงการ แต่คนอื่นไม่เชื่อฉันเพราะอายุของฉัน ฉันไม่สามารถเปิดเผยสถานะของฉันในฐานะคุณหนูของตระกูลโจนส์ได้เหมือนกัน เพราะผู้คนจะต้องแสดงความคิดเห็นของพวกเขาในเรื่องแรงจูงใจของฉัน นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันจึงสามารถเลือกได้เพียงตำแหน่งผู้ช่วยในบริษัทใหญ่ ๆ หรือเป็นนักออกแบบของบริษัทเล็ก ๆ” เธออธิบายขณะที่รีบเก็บเอกสาร“ฉันไม่ต้องการเป็นผู้ช่วยเพราะมันเป็นงานธุรการทั่วไป คนที่มีต่ำแหน่งสูงกว่าจะเอาเปรียบฉันอย่างไม่ต้องสงสัย และอ้างสิทธิ์ในแนวความคิดการออกแบบของฉันไปเป็นของตัวเอง ฉันอยากจะเริ่มสร้างผลงานในบริษัทเล็ก ๆ ไม่เพียงฉันจะได้รับการแบ่งเปอร์เซ็นต์ของผลกำไรเมื่อทำการปิดการขายได้เท่านั้น แต่การจัดการโครงการยังให้เงินเดือนสูงอีกด้วย หลังจากที่ทำงานนี้ได้หนึ่งปีแล้ว ฉันจะสามารถเก็บเงินได้มากพอที่จะสร้างทีม และเริ่มธุรกิจของตัวเองได้ ความยากลำบากนี้แค่ชั่วคราวเท่านั้นเองค่ะ”“คุณไม่อยากกลับไปที่ ซัมมิท กรุ๊ป ใช่ไหม?” ฌอนถามขึ้นเธอส่ายหน้าปฏิเสธเงียบ ๆ “ฉันไม่ควร
“เข้าใจแล้วคุณโจนส์ ตั้งใจทำงานให้ดีล่ะ บางทีอาจจะมีรถติดมากขึ้นหลังจากช่วงกลางวัน ถือโอกาสนี้แจกใบปลิวให้เร็วที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้ ผมตกลงจ้างคุณเพราะผมคิดว่าความสวยของคุณอาจจะทำให้ลูกค้าสนใจได้ คุณต้องพยายามมาก ๆ นักออกแบบที่ดีจะไม่มีประโยชน์เลยถ้าไม่สามารถปิดการขายได้”“ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”แคทเธอรีนวางสายเงียบ ๆ ฌอนแอบชำเลืองมองเธอด้วยหางตา บนรถไม่ได้มีพื้นที่มากนัก ดังนั้นเขาจึงได้ยินการสนทนาระหว่างเธอกับเจ้านายทั้งหมด “คุณควรจะไปทำงานที่อื่นนะ”เธอคลี่ริมฝีปากเป็นรอยยิ้มที่ขื่นขม “ไม่สำคัญหรอกค่ะว่าฉันจะทำงานกับบริษัทไหน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นการเริ่มต้นมักจะยากเสมอ”เขาเคาะนิ้วเรียวของเขาลงบนพวงมาลัยโดยไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆ เพิ่มเติมด้วยความบังเอิญที่พวกเขาขับรถผ่านตึกที่ดูแปลกตาทว่ามีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ “นี่เป็นตึกอะไร?” เขาถามอย่างไม่สนใจ“ศูนย์วัฒนธรรมและเทคโนโลยีเมลเบิร์นค่ะ” มีบางสิ่งบางอย่างผุดขึ้นมาในความคิดของเธอในทันที “การก่อสร้างเพิ่งเสร็จเมื่อไม่นานมานี้ค่ะ ซัมมิทต้องการเข้าร่วมโครงการออกแบบแต่ก็ถูกบริษัทอื่นตัดหน้าไป เมื่อไม่นานมานี้ ฉันกำลังคิดที่จะทำโคร