Share
บทที่ 1067
Related chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1
เพียะ! เสียงตบดังก้องกระทบกับใบหน้าของ แคทเธอรีน โจนส์“แกทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ พี่สาวของแกมีช่วงเวลาที่ยากลำบากมากกว่า 20 ปี และตอนนี้แกวางแผนที่จะแย่งผู้ชายไปจากเธอ แกช่างไร้ยางอายอะไรอย่างนี้!”เธอปิดใบหน้าบริเวณที่โดนตบเอาไว้ แคทเธอรีนมองไปที่แม่ของเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณแม่ อีธานเป็นแฟนของหนู พวกแม่ไม่มีเหตุผลแบบนี้ได้อย่างไร?”แคทเธอรีนเพิ่งกลับมาที่บ้านหลังจากที่เดินทางไปติดต่อธุรกิจ แล้วก็ต้องมาพบกับพี่สาวที่หายไปนานของเธอ รีเบคก้า โจนส์ กำลังนั่งอยู่กับแฟนของเธอ อีธาน โลว์ บนโซฟา พี่สาวของเธอที่เพิ่งกลับมาได้ไม่นานกำลังกอดแขนของอีธานและดูเหมือนจะสนิทสนมกับเขาที่นั่งอีกด้านหนึ่งของโซฟามีทั้งรีเบคก้า และครอบครัวของอีธานที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานความจริงแล้ว อีธานคือคนรักของแคทเธอรีนตั้งแต่สมัยยังเด็ก!เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากมาหารีเบคก้าเพื่อถามเธอ อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วเธอกลับถูกแม่ของเธอตบหน้าอยู่ตรงนั้น!“คุณแม่คะ ได้โปรดหยุดตีเคธี่” รีเบคก้าพูดด้วยท่าทางเป็นกังวล “มันเป็นความผิดของหนู หนูไม่ควรกลับมา...”อีธานรีบโอบไหล่ของเธอเอาไว้ “ไม่รีเบคก้า เป็นความผิด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 2
เฟรยาตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็ยกนิ้วโป้งให้แคทเธอรีนทันที“เขาสูง สูงมากจริง ๆ ฉันอยู่ข้างเธอ! ลักษณะท่าทางของลุงของเขาสมบูรณ์แบบ แม้ว่าอีธานจะดูดีได้ไม่เท่าลุงของเขา ลุงของเขาร่ำรวยและมีอำนาจเมื่อเทียบกับตระกูลโลว์”“ฉันอยากจะเตือนเธอว่า เธอต้องมีคู่ครองที่ดีเยี่ยมไม่อย่างนั้นสถานะของเธอใน โจนส์ คอร์ปอเรชั่น จะด้อยกว่ารีเบคก้า ดังนั้นฉันคิดว่าลุงของเขาเหมาะสมกับเธอ!”แคทเธอรีนมึนงงอยู่ชั่ววินาที เฟรยาอาจจะพูดตรง ๆ ทว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นเป็นความจริงถ้าหากรีเบคก้ามีตระกูลโลว์หนุนหลังเธอ สถานะของแคทเธอรีนใน โจนส์ คอร์ปอเรชั่น จะตกอยู่ในความเสี่ยง“ตกลง! ในตอนนี้ฉันจะกุมหัวใจของเขาให้ได้!”แคทเธอรีนคว้ากระเป๋าของเฟรยาด้วยความกระตือรือร้นเพื่อหาลิปสติกและรองพื้นใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาของเธอดูสดใสขึ้นมาในไม่ช้าเฟรยากระพริบตา “เอ่อ เธอแน่ใจใช่ไหมว่าเธอจะจัดการกับเขาได้?”“เขาก็เป็นแค่ผู้ชายไม่ใช่เหรอ? เหอะ!”แคทเธอรีนปัดผมไปไว้ที่ไหล่ข้างหนึ่ง จากนั้นก็รินไวน์เติมจนถึงครึ่งแก้วด้วยท่าทางมึนเมาแต่ทว่าดูน่ารัก เธอเดินตรงไปหาผู้ชายคนนั้นด้วยความมั่นใจยิ่งเธอเข้าใกล้ผู้ชายคนนั้นมา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 3
เรื่องราวพลิกกลับอย่างรวดเร็ว จนแคทเธอรีนสงสัยว่าเธอดื่มมากเกินไปหรือเปล่าความคิดนั้นยังคงอยู่ จนกระทั่งเฟรยามาแตะที่ไหล่ของเธอ เธอพูดขึ้นด้วยความเห็นอกเห็นใจ “ไม่ต้องอารมณ์เสียไปหรอก มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกุมหัวใจของผู้ชายที่ร่ำรวยและหล่อเหลา พยายามเข้านะ—““ไม่ เขาบอกกับฉันว่าให้ไปเจอกับเขาที่ทางเข้าสำนักงานทะเบียนในวันพรุ่งนี้เวลา 10:00 น.” แคทเธอรีนตอบกลับไปด้วยท่าทางที่ดูงุนงง“...”เฟรยายังคงเงียบอย่างน่าประหลาด สักครู่หนึ่งหลังจากนั้นเธอจึงหัวเราะออกมา “ขอแสดงความยินดีด้วยที่จะได้เป็นป้าของอีธาน!”แคทเธอรีนถามขึ้น “เธอเชื่อเขาด้วยเหรอ?”เฟรยาหยิกแก้มของที่นุ่มนิ่มของแคทเธอรีนอย่างแรง“ทำไมจะไม่? ได้โปรดเถอะ ด้วยภาพลักษณ์ที่บริสุทธิ์ผุดผ่องตามธรรมชาติของเธอ เธอสามารถเอาชนะสาว ๆ คนอื่นในวงการบันเทิงได้อย่างง่ายดาย ถ้าฉันเป็นผู้ชายนะ ฉันจะตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเจอ ไปดื่มฉลองให้กับการแต่งงานของเธอกันเถอะ”แคทเธอรีนสงสัยจริง ๆ ว่าเฟรยาดื่มเข้าไปมากเท่าไรขณะที่เธอไม่อยู่อย่างไรก็ตาม แคทเธอรีนเริ่มจะมีอาการเมาค้างหลังจากที่ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปในตอนนี้ เธอรู้สึกว่าหัวของเธอห
Latest chapter
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
