บทที่ 48

ก่อนที่แคทเธอรีนจะทันได้พูดจบประโยคของเธอ จู่ ๆ มือใหญ่ก็เอื้อมมาปิดปากของเธอเอาไว้

มือของฌอนกลิ่นเหมือนไม้สนแห้ง กลิ่นหอมจาง ๆนี้ ให้ความรู้สึกผ่อนคลายได้อย่างประหลาด

ที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น มือของเขาอบอุ่นมาก!

“หุบปากไปเลย” ดวงตาของชายคนนั้นเป็นประกายภายใต้เลนส์แว่นตาของเขา

เธอเองก็รู้สึกว่าแก้มของเธอเห่อร้อนขึ้นเช่นกัน หลังจากที่เขาเอามือออกแล้ว เธอจึงวางชามข้าวโอ๊ตต้มลงบนโต๊ะ “ฉันพนันได้เลยว่าคุณต้องหิวหลังจากที่ทำงานมาทั้งคืน”

เขามองไปที่ข้าวโอ๊ตต้มที่โรยด้วยซินนามอน มันดูน่ารับประทานเป็นอย่างมาก

“แคทเธอรีน นี่คุณกำลังพยายามทำให้ผมอ้วนขึ้นใช่ไหม หื้ม?”

“ไม่ใช่นะคะ รูปร่างของคุณยังเยี่ยมยอดที่สุดค่ะ” เธอทำหน้ามุ่ย “ฉันไม่สนใจหรอกถึงคุณจะอ้วน บางทีคุณอาจจะเห็นใจฉันขึ้นมาบ้าง ถ้าไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบคุณอีกแล้ว”

เขามองไปที่เธอ มุมปากของเขายกขึ้นยิ้มเยาะ “เมินซะเถอะ ผมดูแลผู้หญิงที่เข้าโรงพยาบาลไม่เว้นแต่ละวันไม่ได้หรอก”

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวฉันจะออกไปทำงานหาเงินเลี้ยงดูคุณเองค่ะ” เธอสัญญา

“ผมไม่กล้าไว้ใจคุณหรอก ผมอาจจะตายก่อนที่เกิดเรื่องนั้นขึ้นด้วยซ้ำ”

ฌอนคนข้าวโอ๊ตต้