공유

บทที่ 132

작가: หรงหรงจื่ออี
ห้าโมงเย็น รถแลนด์โรเวอร์จอดที่ใต้ตึกสตูดิโอ

เสิ่นชิงซูกับเวินจิ่งซีลงจากรถ

ทั้งสองเดินตลาดค้าวัสดุตลอดทั้งบ่าย ในที่สุดก็ซื้อวัสดุที่ต้องการทั้งหมดได้ครบแล้ว

เวินจิ่งซีเปิดท้ายรถ

ของเยอะมากอยู่ เสิ่นชิงซูอยากช่วยถือสักหน่อย เวินจิ่งซีก็ปฏิเสธทันที

“คุณอย่าขยับซี้ซั้ว ผมไปอีกรอบก็ได้แล้ว”

“ก็ไม่ได้หนักมาก ไม่ต้องวุ่นวายขนาดนี้หรอกค่ะ”

“ผมว่าคุณอยากมีเรื่องกับผมใช่ไหม” เวินจิ่งซีปัดมือเสิ่นชิงซูที่อยากจะถือของออก “ลูกสาวบุญธรรมผมอยู่ในท้องคุณ คุณต้องใส่ใจตัวเองหน่อยนะ!”

เสิ่นชิงซูเหลือบมองเขาหนึ่งที “คุณก็เว่อร์ไปแล้ว”

“คุณนั่นแหละที่ไม่รู้จักทำตัวให้เหมือนคนท้องเลย!” เวินจิ่งซียกวัสดุอีกส่วนหนึ่งขึ้นมา ปิดท้ายรถ เชิดคางใส่เธอเล็กน้อย “ไปกันเถอะ”

เสิ่นชิงซูจนปัญญากับเขา ก็เลยตามใจเขาไป

......

ถึงสตูดิโอแล้ว เวินจิ่งซูก็นำของเข้าห้องบูรณะ เพียงไม่นานก็ลงจากตึกไป

เสิ่นชิงซูกลับถึงออฟฟิศ เพิ่งแขวนกระเป๋ากับเสื้อคลุมที่ที่แขวนเสื้อ ลู่เสี่ยวหานก็มาเคาะประตู

“เชิญเข้ามาได้”

ลู่เสี่ยวหานผลักประตู “พี่ชิงซู ทนายฟู่มาค่ะ”

เมื่อได้ยิน เสิ่นชิงซูก็ชะงักเล็กน้อย หลังจากนั้นก็หันตัว
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 135

    “ฟู่ซือเหยียน?” ตำรวจชายข้าง ๆ ขมวดคิ้ว “คงไม่ใช่ฟู่ซือเหยียนคนนั้นที่เป็นผู้นำด้านกฎหมายหรอกใช่ไหม?”“จะเป็นไปได้ยังไง!” ตำรวจหญิงหัวเราะพลางโบกมือ “แฟนทนายฟู่คือโจวอวี๋ชู ราชินีภาพยนตร์ที่กำลังดังนะ พวกเขาเพิ่งเปิดตัวว่าคบกันเมื่อไม่นานนี้เอง น่าจะชื่อซ้ำกัน”“ก็ถูก” ตำรวจอีกคนกล่าวเสริม “ทนายฟู่ไม่ได้เป็นแค่นักกฎหมายชั้นนำเท่านั้น แต่ยังเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลฟู่ด้วยอีกต่างหาก ถ้าเขามีลูกชายอายุเท่านี้ งั้นทั้งตระกูลฟู่ต้องเลี้ยงเหมือนไข่ในหินแน่ ๆ จะปล่อยให้เด็กหายไปได้ยังไงล่ะ! นี่มันไม่ใช่เรื่องไม่สมเหตุสมผลเหรอ!”ตำรวจหญิงมองฟู่ซืออวี่แล้วถามเบา ๆ “หนูจำเบอร์โทรของคุณพ่อคุณแม่ได้ไหม?”“ผมจำไม่ได้” ฟู่ซืออวี่ส่ายหัวไปมา กล่าวว่า “แต่ผมรู้ว่าที่ทำงานของแม่อยู่ที่ไหน!”......ฟู่ซือเหยียนโทรหาเสิ่นชิงซูสี่ห้าครั้งติด ๆ กัน เสิ่นชิงซูไม่ได้รับสายวัตถุโบราณสองชิ้นนั้นจะมาถึงวันนี้ ช่วงนี้เธอจะยุ่งมาก ไม่มีเวลา และไม่มีพลังสมองเหลือที่จะไปสนใจฟู่ซือเหยียนเมื่อไม่ให้ถูกรบกวน เธอจึงทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่ออฟฟิศไปเลยแต่เธอเพิ่งเข้าห้องบูรณะ ลู่เสี่ยวหานก็มาเคาะประตู“พี่ชิงซู ข้างนอ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 134

    วันที่สาม ฟู่ซืออวี่ที่อยู่ที่คฤหาสน์หนานซีเริ่มงอแงแล้วเขาอยู่ที่คฤหาสน์หนานซี มีเพียงเสี่ยวไหลอยู่เป็นเพื่อนเขา พ่อไม่กลับบ้านมาสามวันแล้ว เขาอยากไปโรงพยาบาลเพื่ออยู่เฝ้าแม่เสี่ยวชู แต่พ่อก็ไม่อนุญาต!ฟู่ซืออวี่ทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ ทั้งโกรธทั้งน้อยใจ แต่ที่จริงแล้วในใจเขากลับกลัวมากกว่าหลายวันก่อนหลังออกมาจากโรงพยาบาล เขาฝันร้ายแทบทุกคืน ฝันเห็นว่าพ่อกับแม่อุ้มลูกใหม่ ส่วนเขายืนอยู่อย่างเดียวดายเพียงลำพังในมุมหนึ่งคืนนี้ ฟู่ซืออวี่ฝันร้ายอีกแล้วในฝัน เขาร้องเรียกพ่อกับแม่ไม่หยุด แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ยินอยู่ดีเขาตื่นขึ้นมาจากความฝัน ไฟข้างหัวเตียงเปิดอยู่ แต่ห้องกลับว่างเปล่าเขาเริ่มกลัว กอดตุ๊กตาเพื่อนเล่นที่เสิ่นชิงซูซื้อให้เมื่อก่อนไว้แน่น ร้องไห้ไม่หยุด ร้องจนสุดท้ายก็หลับไปเช้าตรู่วันต่อมา เสี่ยวไหลทำอาหารเช้าเสร็จแล้วก็ขึ้นไปปลุกฟู่ซืออวี่ตามเคยเคาะประตูเบา ๆ แล้วเธอก็เปิดประตู “คุณชายน้อย อาหารเช้าเสร็จแล้วค่ะ เราควรตื่นได้…”เสียงของเธอหยุดชะงักด้วยความตกตะลึง!เสี่ยวไหลวิ่งพุ่งเข้าไปทันที เห็นเตียงเด็กที่ว่างเปล่า เธออึ้ง มึนงงในพริบตา!“คุณชายน้อย?”เสี่ยวไ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 133

    เวินจิ่งซีออกมาจากลิฟต์ เกือบชนเข้ากับฟู่ซือเหยียนฟู่ซือเหยียนสีหน้าหม่นเศร้า ไม่แม้แต่จะมองเขา เดินผ่านเขาแล้วก้าวเข้าลิฟต์ไปเลยเวินจิ่งซีขมวดคิ้วและหันไปดู ประตูลิฟต์กำลังค่อย ๆ ปิดพอดี“รีบร้อนขนาดนี้เลยเหรอ? เกิดเรื่องกับโจวอวี๋ชูหรือไงเนี่ย?” เวินจิ่งซียักไหล่ หันตัวเดินเข้าสตูดิโอไปนำของไปวางที่ห้องบูรณะแล้ว เวินจิ่งซีก็ไปหาเสิ่นชิงซูที่ออฟฟิศเสิ่นชิงซูนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ก้มหน้า มือข้างหนึ่งกุมขมับ สีหน้าดูไม่สู้ดีนักเวินจิ่งซีเดินเข้ามา งอนิ้วเคาะโต๊ะสองสามทีเสิ่นชิงซูชะงัก เงยหน้ามองเขาเวิ่นจิ่งซีถามเธอ “ฟู่ซือเหยียนมาทำอะไรอีก?”“เขาคิดว่าโพสต์แฉเมื่อคืนเป็นฝีมือฉัน”เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว “โพสต์แฉอะไร?”เสิ่นชิงซูเล่าเรื่องให้เขาฟังคร่าว ๆเวินจิ่งซีฟังจบ ก็ของขึ้น “ฟู่ซือเหยียนนี่มันเก่งจนน่าหมั่นไส้จริง ๆ! แต่ว่าเรื่องโพสต์แฉ เป็นฝีมือฮีโร่นิรนามคนไหนกันแน่? เรื่องที่คุณแต่งงานกับฟู่ซือเหยียนลับ ๆ นี่คนที่รู้ก็มีไม่กี่คนนี่นา? ไม่ใช่ผม ไม่ใช่คุณ แล้วยังจะเป็นใครได้อีก?”“ฉันก็คิดไม่ออก” เสิ่นชิงซูหลับตาลง ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “แต่ตอนนี้ฟ้องไม่ได้ โพสต์แฉก็

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 132

    ห้าโมงเย็น รถแลนด์โรเวอร์จอดที่ใต้ตึกสตูดิโอเสิ่นชิงซูกับเวินจิ่งซีลงจากรถทั้งสองเดินตลาดค้าวัสดุตลอดทั้งบ่าย ในที่สุดก็ซื้อวัสดุที่ต้องการทั้งหมดได้ครบแล้วเวินจิ่งซีเปิดท้ายรถของเยอะมากอยู่ เสิ่นชิงซูอยากช่วยถือสักหน่อย เวินจิ่งซีก็ปฏิเสธทันที“คุณอย่าขยับซี้ซั้ว ผมไปอีกรอบก็ได้แล้ว”“ก็ไม่ได้หนักมาก ไม่ต้องวุ่นวายขนาดนี้หรอกค่ะ”“ผมว่าคุณอยากมีเรื่องกับผมใช่ไหม” เวินจิ่งซีปัดมือเสิ่นชิงซูที่อยากจะถือของออก “ลูกสาวบุญธรรมผมอยู่ในท้องคุณ คุณต้องใส่ใจตัวเองหน่อยนะ!”เสิ่นชิงซูเหลือบมองเขาหนึ่งที “คุณก็เว่อร์ไปแล้ว”“คุณนั่นแหละที่ไม่รู้จักทำตัวให้เหมือนคนท้องเลย!” เวินจิ่งซียกวัสดุอีกส่วนหนึ่งขึ้นมา ปิดท้ายรถ เชิดคางใส่เธอเล็กน้อย “ไปกันเถอะ”เสิ่นชิงซูจนปัญญากับเขา ก็เลยตามใจเขาไป......ถึงสตูดิโอแล้ว เวินจิ่งซูก็นำของเข้าห้องบูรณะ เพียงไม่นานก็ลงจากตึกไปเสิ่นชิงซูกลับถึงออฟฟิศ เพิ่งแขวนกระเป๋ากับเสื้อคลุมที่ที่แขวนเสื้อ ลู่เสี่ยวหานก็มาเคาะประตู“เชิญเข้ามาได้”ลู่เสี่ยวหานผลักประตู “พี่ชิงซู ทนายฟู่มาค่ะ”เมื่อได้ยิน เสิ่นชิงซูก็ชะงักเล็กน้อย หลังจากนั้นก็หันตัว

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 131

    “ซืออวี่!”โจวอวี๋ชูดึงฟู่ซืออวี่ไว้ “ลูกไปไม่ได้นะ”ฟู่ซืออวี่ขมวดคิ้ว “ทำไมล่ะครับ?”“เพราะว่าพ่อลูกยังไม่รู้”“งั้นผมจะไปบอกพ่อ ให้พ่อไปถามแม่ชิงซู!”ฟู่ซืออวี่ร้องหึด้วยความโมโห กล่าวว่า “พ่อบอกว่าชีวิตนี้จะมีผมเป็นลูกแค่คนเดียว ถ้าพ่อรู้ว่าแม่ชิงซูมีลูกใหม่ พ่อต้องบอกให้แม่ชิงซูเอาเด็กนั่นออกแน่!”แววตาโจวอวี๋ชูปรากฏความร้อนรน แต่เธอมองไปที่ซืออวี่ที่ยังเด็กแล้ว ก็สงบลงในไม่ช้า“ซืออวี่ ลูกอย่าตื่นตระหนกไป” โจวอวี๋ชูดึงฟู่ซืออวี่เข้ามาแนบอกตัวเอง กอดเขาไว้ “แม่สุขภาพไม่ดี ก็ไม่รู้ว่าตัวแม่เองจะอยู่กับลูกไปได้อีกนานเท่าไร? ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว แม่ละเป็นห่วงจริง ๆ ว่าซืออวี่ของแม่จะทำยังไง?”โจวอวี๋ชูพูดแล้วเสียงก็สะอื้นฟู่ซืออวี่ตกใจคำพูดเหล่านี้ของโจวอวี๋ชู “แม่ แม่อย่าพูดแบบนี้สิครับ พ่อจะหาเงินมาเยอะ ๆ หาหมอที่ดีที่สุดมารักษาแม่แน่นอน…” “แม่รู้ แต่แม่เหนื่อยมากจริง ๆ”โจวอวี๋ชูหลับตาลง น้ำตาก็ร่วงลงมา “ซืออวี่ แม่ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะทนต่อไปยังไง แต่แม่ก็เป็นห่วงลูกจริง ๆ ถ้าพ่อลูกกับแม่ชิงซูมีลูกใหม่ พวกเขาก็จะไม่รักลูกแบบตอนนี้อีกต่อไปแล้ว”“ไม่มีทาง…” ฟู่ซืออวี่ส่ายหั

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 130

    จัดการได้อย่างหมดจดขนาดนี้ ดูท่าจะเป็นเหมือนอย่างที่เฉียวซิงเจียพูด ครั้งนี้ฟู่ซือเหยียนลงทุนจริง ๆเสิ่นชิงซูเก็บความคิดกลับไป แล้วขับรถมุ่งหน้าไปที่สตูดิโอเมื่อมาถึงสตูดิโอ ลูกโกลเด้นน้อยก็รอต้อนรับเธออยู่ที่หน้าประตูใหญ่ตั้งนานแล้ว“โฮ่ง ๆ!”เสิ่นชิงซูเดินมาแล้วนั่งยอง ๆ ลูบหัวน้อย ๆ ของมัน“พี่ชิงซู!”ลู่เสี่ยวหานลุกขึ้นยืนจากโต๊ะทำงาน “เมื่อกี้มีคนส่งดอกกุหลาบมาช่อหนึ่งค่ะ ฉันวางไว้บนโต๊ะทำงานให้พี่แล้ว”ดอกกุหลาบ?เสิ่นชิงซูลุกขึ้นพลางมองไปที่ลู่เสี่ยวหาน “ได้บอกหรือเปล่าว่าใครเป็นคนส่งมา?”“ไม่ค่ะ” ลู่เสี่ยวหานเอ่ย “แต่เหมือนจะมีการ์ดด้วย!”“โอเค ฉันรู้แล้ว”เสิ่นชิงซูผลักเปิดประตูห้องทำงานบนโต๊ะทำงาน มีกุหลาบสีน้ำเงินน้ำแข็งที่แตกสลายช่อใหญ่ช่อหนึ่งเสิ่นชิงซูเดินมาแล้วหยิบการ์ดขึ้นมาเปิดอ่าน...[ตอนเจอกันครั้งแรก ดวงตาของคุณเต็มไปด้วยความเปล่งประกาย นับจากนั้นในใจผมก็มีแต่ทะเลดาว]ตรงมุมของการ์ดมีคำว่า ‘มิสเตอร์เอฟ’เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว ก่อนจะโยนการ์ดลงไปในถังขยะ แล้วหอบดอกกุหลาบเดินออกไปจากห้องทำงาน“เสี่ยวหาน เธอเอาดอกไม้นี้ไปให้ร้านกาแฟใต้ตึกหน่อย”ลู่เสี่

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status