บทที่ 275

ทั้งสองคนไปยังแผนกทารกแรกเกิดด้วยกัน

ระหว่างทาง เวินจิ่งซีถามเขาว่า “ความทรงจำของหมอเฉียวยังไม่กลับมาอีกเหรอ?”

“ยังครับ” ฉินเยี่ยนเฉิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อว่า “แต่ว่าเมื่อคืนเธอฝันร้าย บอกว่าเห็นคนคนหนึ่งเลือดออกเยอะมาก เธอเห็นคนคนนั้นไม่ชัด จากนั้นก็สะดุ้งตื่นก่อน พอตื่นขึ้นมาก็เอาแต่บอกว่าปวดใจ”

เมื่อเวินจิ่งซีได้ยินดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “เธอกับอาซูสนิทกันเหมือนพี่น้อง แม้จะความจำเสื่อม แต่ในจิตใต้สำนึกของเธอก็ยังเป็นห่วงอาซูอยู่”

“ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นอย่างนี้จริง ๆ ต้องโทษผมด้วย” ฉินเยี่ยนเฉิงทอดถอนใจ “ผมคิดว่าที่ฝันร้ายเป็นผลข้างเคียงหลังการบาดเจ็บ เลยไม่ได้คิดถึงทางเสิ่นชิงซู ถ้าผมใส่ใจเพิ่มขึ้นอีกหน่อย บางทีเรื่องราวอาจจะไม่กลายเป็นแบบนี้ก็ได้”

“เรื่องราวในโลกคาดเดาได้ยาก” สีหน้าของเวินจิ่งซีเคร่งขรึม “ตอนนี้ทำไมผมจะไม่เสียใจทีหลังล่ะ ถ้าผมรู้ว่าการไปต่างประเทศของผมครั้งนี้ อาซูจะต้องประสบเรื่องทั้งหมดนี้ ไม่ว่ายังไงผมก็คงไม่ไปต่างประเทศเด็ดขาด!”

ฉินเยี่ยนเฉิงหันหน้าไปมองเวินจิ่งซี

เวินจิ่งซีขมวดคิ้วเข้าหากันมุ่น หางตาแดงก่ำเล็กน้อย

ฉินเยี่ยนเฉิงยกมือขึ้