บทที่ 287

ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้ว “กับโจวอวี๋ชูเหรอ?”

“ใช่สิ!” เฟิงอวิ๋นเฉียนพูดพลางหัวเราะ “ทำไม นายหึงหรือไง?”

ฟู่ซือเหยียนหัวเราะหึหนึ่งที “นี่คือวิธีใหม่ในการปกป้องเธอของนายเหรอ?”

เฟิงอวิ๋นเฉียนยักไหล่ “อันนี้ฉันไม่ได้พูดนะ งานแต่งกำหนดไว้สัปดาห์หน้า เดี๋ยวฉันจะส่งการ์ดให้นาย”

ฟู่ซือเหยียนหรี่ตา

เฟิงอวิ๋นเฉียนพูดสิ่งที่อยากพูดหมดแล้ว ก็หันหลังเดินไปทางรถโรลส์รอยซ์สีดำที่อยู่ข้างทาง

จวงเสวี่ยเปิดประตูด้านหลังของรถให้เฟิงอวิ๋นเฉียน

เฟิงอวิ๋นเฉียนขึ้นรถ จวงเสวี่ยปิดประตู ก้มศีรษะให้ฟู่ซือเหยียนหนึ่งครั้งด้วยความเคารพ หันหลังขึ้นไปนั่งข้างคนขับ

รถโรลส์รอยส์สีดำแล่นไปทางถนนใหญ่ด้านหน้า กลืนหายไปกับความมืดมิดยามราตรี

เพียงไม่นาน รถเมย์บัคก็มาจอดที่ข้างทาง

เส้าชิงเปิดประตูรถด้านหลังออก

ฟู่ซือเหยียนค้อมตัวลงก้าวขึ้นรถ

เส้าชิงขึ้นรถแล้ว ถามว่า “คุณชายฟู่ คุณจะกลับบริษัทหรือว่ายังไงครับ?”

“คฤหาสน์หนานซี”

“ได้ครับ”

เส้าชิงออกรถ ขับไปยังคฤหาสน์หนานซี

ยี่สิบนาทีต่อมา รถเมย์บัคแล่นเข้าสู่คฤหาสน์หนานซี

เส้าชิงเปิดประตูรถให้ฟู่ซือเหยียน

ฟู่ซือเหยียนลงมาจากบนรถ “จับตาดูเฟิงอวิ๋นเฉียนอย่างใกล