LOGINShare
บทที่ 460
Latest chapter
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 691
ในสวน ลูก ๆ ทั้งสองคนกับฟู่ซือเหยียนกำลังเล่นกันอย่างมีความสุขเสียงหัวเราะที่ร่าเริงของเด็ก ๆ ลอยเข้ามาในบ้านเสิ่นชิงซูมองดู ดวงตาฉายแววอ่อนโยน“ซิงซิง ช่วยฉันถ่ายรูปกับวิดีโอไว้เยอะ ๆ หน่อย”เฉียวซิงเจียรู้สึกหนักอึ้งในใจ แต่ก็พยายามแสดงท่าทีให้สงบนิ่งที่สุด“ได้” เธอหยิบกล้องออกมา ถ่ายรัว ๆ ในทุก ๆ มุมบนพื้นหิมะ ฟู่ซือเหยียนย่อตัวลงอยู่หน้าตุ๊กตาหิมะ ลูก ๆ ทั้งสองคนยืนอยู่ข้าง ๆ เขาคนละฟากซ้ายขวาทั้งสามคนพ่อลูกมองไปยังเสิ่นชิงซูพร้อมกันอย่างรู้ใจในบ้านและนอกบ้าน ถูกคั่นด้วยหน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน สายตาของทั้งสี่คนในครอบครัวสบประสานกันเสิ่นชิงซูยกมือขึ้น ปลายนิ้วแตะลงบนกระจกเบา ๆ...แชะ!ฉากนี้ถูกเฉียวซิงเจียถ่ายเก็บไว้ได้อย่างแม่นยำเธอมองฉากนี้ ปลายจมูกก็รู้สึกแสบ ๆคลังไขกระดูกยังคงไม่มีข่าวดีเมื่อวานซืนฉินเยี่ยนเฉิงบอกว่า ถ้ายังหาไขกระดูกไม่เจออีก เสิ่นชิงซูคงทนผ่านหน้าหนาวนี้ไปไม่ได้แล้ว...น้ำตาร่วงหล่นลงมา เฉียวซิงเจียหันหลังกลับไป รีบเช็ดน้ำตาอย่างลวก ๆ......ตอนเย็น สองสามีภรรยาไป๋เจี้ยนเหวินกับเวินจิ่งซีก็มาด้วย สภาพร่างกายของเสิ่นชิงซูไม่ค
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 690
เสิ่นชิงซูนับตั้งแต่วันนั้นที่ถูกส่งไปโรงพยาบาลเพื่อช่วยชีวิต ก็ถูกวินิจฉัยว่าอาการป่วยทรุดลงอีกครั้งหลังจากผ่านการรักษาและช่วยชีวิตอย่างเสี่ยงอันตรายมาหนึ่งสัปดาห์ ชีวิตนี้ก็ถูกกระชากกลับมาจากเงื้อมมือมัจจุราชได้อย่างหวุดหวิดเพียงแต่อาการป่วยของเสิ่นชิงซูนี้แปลกไปจากกรณีทั่วไปอย่างมากก่อนหน้านี้ ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ทั้งสองสายคือการแพทย์แผนจีนและการแพทย์แผนตะวันตกก็เกิดความเห็นไม่ตรงกันผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกหลายคนที่ฉินเยี่ยนเฉิงเชิญมา เสนอให้ทำคีโมแต่จิ้นหวยหมินรวมถึงหัวหน้าแผนกการแพทย์แผนจีนอีกหลายคน ไม่เห็นด้วยกับการทำคีโมทั้งสองฝ่ายมีความเห็นแตกต่างกัน โต้เถียงกันไม่จบไม่สิ้นสุดท้าย ก็เป็นเสิ่นชิงซูที่ตัดสินใจด้วยตัวเองเธอปฏิเสธการทำคีโม เลือกที่จะรักษาแบบประคับประคองต่อไปนี่คือการตัดสินใจของผู้ป่วยเอง ผู้เชี่ยวชาญหลายคนก็ทำได้เพียงเคารพการตัดสินใจของผู้ป่วยเสิ่นชิงซูกลับเข้าไปพักรักษาตัวในอาคารการแพทย์หลังเล็กนั้นอีกครั้งจิ้นหวยหมินยังคงมาฝังเข็มให้เสิ่นชิงซูทุกวันในอาคารหลังเล็กมีกลิ่นยาจีนลอยอบอวลทุกวันยาจีนถ้วยแล้วถ้วยเล่า ไม่เคยขาดช่วงครึ่งเดือ
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 689
ฟู่ซือเหยียนนั่งลงข้าง ๆ เธอ หมุนฝากระติกเก็บอุณหภูมิออก แล้วยื่นส่งให้เธอเสิ่นชิงซูรับมาแล้วดื่มน้ำอุ่นเข้าไป ก็หายใจคล่องขึ้นมากเธอยื่นกระติกเก็บอุณหภูมิคืนให้ฟู่ซือเหยียนฟู่ซือเหยียนรับมา แล้วหมุนฝาปิด“ฟู่ซือเหยียน คุณยังจำที่คุณเคยพูดว่าอยากเอาอัฐิมาโปรยที่แม่น้ำหลีเจียงได้ไหม?”ฟู่ซือเหยียนชะงักไปหันขวับไปมองเธอทันที“แม่น้ำหลีเจียงสวยมาก แต่ฉันไม่อยากหลับใหลอยู่ที่นี่ตลอดไป” เสิ่นชิงซูยิ้มจาง ๆ ให้เขา “ถ้าหากฉันผ่านด่านนี้ไปไม่ไหว ช่วยหาทำเลฮวงจุ้ยดี ๆ ให้ฉันสักที่นะคะ ต้องเป็นที่ที่สามารถคุ้มครองลูก ๆ ทั้งสองคนให้สุขภาพแข็งแรง ไร้กังวล อายุยืนยาวได้”“อาซู” ฟู่ซือเหยียนจ้องมองเธอ ลูกกระเดือกขยับอย่างยากลำบาก น้ำเสียงตึงเครียด “อย่าพูดแบบนี้...”“คนเราก็มีวันตายด้วยกันทั้งนั้น ฉันย่อมต้องพยายามมีชีวิตอยู่จนถึงวินาทีสุดท้าย แต่ถ้าหากฉันไม่อยู่แล้วจริง ๆ มันก็เป็นการติดค้างลูก ๆ ทั้งสองคน ยังไงฉันก็ต้องพยายามชดเชยให้ได้มากที่สุด ส่วนเรื่องทรัพย์สินเงินทอง คุณให้พวกเขามากพอแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง ส่วนเรื่องการอยู่เป็นเพื่อน...”เสิ่นชิงซูหยุดไป สูดหายใจเข้าลึก ๆ
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 688
ดังนั้นตอนที่เสิ่นชิงซูประกาศวางมือ ผู้บริหารระดับสูงในบริษัทต่างก็ตกใจอย่างมาก และส่วนใหญ่ก็คือความเสียดายแต่สภาพของเสิ่นชิงซูในตอนนี้ แค่คนตาดีก็มองออกว่า ร่างกายของเธอเกิดปัญหาขึ้นแล้วแม้ว่าก่อนออกจากบ้านเธอจะตั้งใจแต่งหน้าเพื่อปกปิดใบหน้าที่ซีดเซียวอย่างสุดความสามารถ แต่ความผ่ายผอมที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าของเธอ ก็ยังทำให้คนที่เห็นรู้สึกใจหาย เพียงแค่ไม่กี่เดือนสั้น ๆ เสิ่นชิงซูก็อยู่ในสภาพเหมือนน้ำมันใกล้หมดตะเกียงแล้ว......หลังจากประชุมเสร็จ เสิ่นชิงซูก็กลับมาที่ห้องทำงานหานหมิงอวี่เดินตามเธอมาด้านหลังเสิ่นชิงซูเดินวนในห้องทำงานรอบหนึ่ง สุดท้ายก็เดินไปที่หน้าโต๊ะทำงาน ยื่นมือไปหยิบป้ายชื่อบนโต๊ะขึ้นมา“ห้องทำงานห้องนี้ฉันจะเก็บมันไว้”หานหมิงอวี่หยิบป้ายชื่อจากมือของเสิ่นชิงซู วางกลับไปที่เดิมเสิ่นชิงซูเงยหน้ามองเขาทั้งสองคนสบตากันหานหมิงอวี่ยิ้ม “ผมจะถือว่าคุณไปพักร้อนก็แล้วกัน เสิ่นชิงซู ผมจะรอคุณกลับมาที่นี่”เสิ่นชิงซูยิ้มเล็กน้อย “ค่ะ”นี่คือคำอวยพรที่เต็มไปด้วยความหวังดี เธอจะทำลายบรรยากาศไม่ได้อยู่แล้ว......ออกมาจากห้องทำงาน ชายหนุ่มที่ชื่อโม่ไป๋
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 687
ประตูห้องนอนใหญ่ถูกเคาะเสิ่นชิงซูเพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ ชุดนอนผ้าฝ้ายสีขาว แขนยาวขายาว ซ่อนเร้นรูปร่างที่ผ่ายผอมในตอนนี้ไว้ไม่มิดเธอเดินไปเปิดประตูฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ดึกป่านนี้แล้วทำไมยังสระผมอีก?”“คืนนี้กินบาร์บีคิว ผมมีแต่กลิ่นพวกนั้นเต็มไปหมด”“ตอนนี้คุณโดนความเย็นไม่ได้” สีหน้าของฟู่ซือเหยียนจริงจัง “ผมเป่าผมให้”เสิ่นชิงซูชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะปฏิเสธ “เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ฉันทำเองได้ค่ะ”“คุณต้องกินยาก่อน” ฟู่ซือเหยียนยื่นให้เธอ “วางใจเถอะ เป่าผมเสร็จผมจะออกไปทันที”เสิ่นชิงซูเม้มปาก ลังเลอยู่แวบหนึ่ง สุดท้ายก็ยอมทำตามเขา......หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เสิ่นชิงซูนั่งลงฟู่ซือเหยียนยื่นยาจีนในมือให้เธอเสิ่นชิงซูรับมา อุณหภูมิกำลังพอดี เธอก้มหน้าลง ดื่มรวดเดียวจนหมดขมมาก แต่เธอก็เกือบจะชินแล้วในตอนนั้นเอง ลูกอมรสนมตรากระต่ายเม็ดหนึ่งก็ถูกยื่นมาตรงหน้าเธอเสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มดังมาจากเหนือศีรษะ “ของในสต็อกของเสี่ยวอันหนิงน่ะ”ขนตาของเสิ่นชิงซูสั่นไหวเบา ๆ ยื่นมือไปรับมากำมันไว้ในฝ่ามือเบา ๆฟู่ซือเหยียนเปิดลมร้อนของไดร์เป่าผมแขนข้างห
คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ บทที่ 686
เด็กทั้งสองคนเพิ่งถูกฟู่ซือเหยียนพาไปอาบน้ำ ตอนนี้น่าจะหลับกันหมดแล้วเสิ่นชิงซูไม่ได้ไปรบกวนพวกเขา ตรงกลับเข้าห้องนอนใหญ่ไปเลย......เวินจิ่งซีกลับมาตอนเที่ยงคืนครึ่งริมฝีปากของเขาแตก บนใบหน้ายังมีรอยฝ่ามืออยู่หนึ่งข้างหลังจากที่ฟู่ซือเหยียนกล่อมลูก ๆ ทั้งสองคนจนหลับแล้ว ก็ลงไปต้มยาที่ชั้นล่างตอนที่เขาถือยาจีนที่เพิ่งต้มเสร็จออกมาจากห้องครัว ก็บังเอิญเจอกับเวินจิ่งซีพอดีพอเห็นใบหน้าของเวินจิ่งซี ฟู่ซือเหยียนก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยระหว่างผู้ชายด้วยกัน บางครั้งแค่สบตาก็เข้าใจทุกอย่างแล้วเห็นได้ชัดว่า เวินจิ่งซีกับซ่งหลานอินมีอะไรบางอย่างอาจเป็นเพราะแววตาที่สมน้ำหน้าของฟู่ซือเหยียนมันชัดเจนเกินไป เวินจิ่งซีเลยโกรธกลบเกลื่อน “มองอะไรมองนักหนา ไม่เคยเห็นหนุ่มหล่อถูกนักเลงหญิงรังแกหรือไง!”พูดจบ เสียงฝีเท้าก็ดังมาจากด้านหลังนักเลงหญิงซ่งหลานอินเดินเข้ามาเมื่อเทียบกับเวินจิ่งซี นอกจากลิปสติกที่หายไปแล้ว ซ่งหลานอินก็ไม่มีอะไรผิดปกติในส่วนอื่นเลย“เวินจิ่งซี อย่ามาทำลายชื่อเสียงของฉันนะ เห็น ๆ อยู่ว่าคุณเป็นคนโผเข้ามาเอง!”“ซ่งหลานอิน!” เวินจิ่งซีคำราม “คุณมันกลับผิดเป็
You may also like
