บทที่ 540

ขณะเสิ่นชิงซูกลับถึงบ้านอวิ๋นกุย ก็มีหมายเลขไม่รู้จักโทรเข้ามาอีก

เธอดับเครื่อง นั่งอยู่ในรถและรับสาย

“อาซู ในที่สุดคุณก็รับสายผมสักที” น้ำเสียงของจิ้นเชวี่ยกระวนกระวายเล็กน้อย “คุณอย่าเข้าใจผิดนะ ผมไม่ได้ตั้งใจรบกวนคุณ แค่มีเรื่องอยากจะหารือกับคุณ”

เสิ่นชิงซูแสร้งถามทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้ว “เรื่องอะไรเหรอ?”

“เรามาคุยกันต่อหน้าโอเคไหม?”

“ขอโทษค่ะ ช่วงนี้ฉันค่อนข้างยุ่ง” น้ำเสียงของเสิ่นชิงซูห่างเหิน “จิ้นเชวี่ย คุณมีอะไรก็พูดมาเลย”

จิ้นเชวี่ยเงียบไปครู่หนึ่ง ราวกับถอนหายใจอย่างจนใจ “อาซู หุ้นที่ฟู่ซือเหยียนให้เสี่ยวอันหนิง พ่อผมอยากให้คุณขายลดราคาให้ผม”

“ถ้าฉันไม่อยากขายล่ะ?”

“อาซู คุณฟังผมหน่อยนะ ขายเถอะ” น้ำเสียงของจิ้นเชวี่ยหนักแน่น “พ่อผมไม่อยากให้ฟู่ซือเหยียนได้อะไรของตระกูลฟู่ไป ลูกของเขาก็ไม่ได้”

สีหน้าของเสิ่นชิงซูเย็นชา

เป็นอย่างที่เธอคาดเอาไว้ไม่มีผิด

“ใช่ว่าจะขายไม่ได้” น้ำเสียงของเสิ่นชิงซูเย็นชา “พวกคุณคิดจะซื้อเท่าไหร่?”

“คุณเสนอราคาก็ได้”

“ฉันเป็นคนตัดสินใจเหรอ?” เสิ่นชิงซูแสยะยิ้มทีหนึ่ง “งั้นก็ห้าพันล้านแล้วกัน จ่ายหมดในครั้งเดียว พาทนายมาเซ็นสัญญาต่อหน้าด้ว