Share

บทที่ 573

Author: หรงหรงจื่ออี
สุสานของฟู่ซือเหยียนเป็นสถานที่ที่ฉินเยี่ยนเฉิงจ้างซินแสฮวงจุ้ยมาด้วยเงินก้อนโตเพื่อทำการเลือก

เพราะตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ฟู่ซือเหยียนเคยบอกไว้ว่าไม่ต้องจัดงานศพ เขาอยากจะให้นำอัฐิไปลอยอังคารที่แม่น้ำหลีเจียง

เรื่องการนำอัฐิไปโปรยที่แม่น้ำหลีเจียงนั้นคงทำไม่ได้แล้ว ส่วนเรื่องที่เหลือนั้น ฉินเยี่ยนเฉิงย่อมทำตามความประสงค์ของฟู่ซือเหยียน

ค่าใช้จ่ายตั้งแต่การซื้อที่ดินทำสุสานไปจนถึงค่าจัดงานศพทั้งหมด เสิ่นชิงซูเป็นผู้รับผิดชอบ

ฉินเยี่ยนเฉิงเคยโทรหาเสิ่นชิงซู บอกว่าอยากจะช่วยออกเงินด้วย ถือเป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในฐานะเพื่อน

หลังจากไตร่ตรองแล้ว เสิ่นชิงซูก็ให้ฉินเยี่ยนเฉิงช่วยออกเงินส่วนหนึ่ง

ก็เหมือนกับที่เฉียวซิงเจียบอก คนเรามีหลายแง่มุม นอกจากจะเป็นพ่อของลูกทั้งสองคนแล้ว ฟู่ซือเหยียนก็ยังมีเพื่อน มีลูกน้อง... สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นหลักฐานว่าเขาเคยมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้

เสิ่นชิงซูไม่สามารถปฏิเสธน้ำใจที่คนเหล่านี้มีต่อฟู่ซือเหยียนแทนเขาโดยพลการได้

ในวันจัดงานศพ ท้องฟ้ามีฝนตกปรอย ๆ

งานศพถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย

ผู้เข้าร่วมงานมีไม่มากนัก ฉินเยี่ยนเฉิง เสิ่นชิงซู เวินจิ่งซี เส้าชิง ซ่งห
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 573

    สุสานของฟู่ซือเหยียนเป็นสถานที่ที่ฉินเยี่ยนเฉิงจ้างซินแสฮวงจุ้ยมาด้วยเงินก้อนโตเพื่อทำการเลือกเพราะตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ฟู่ซือเหยียนเคยบอกไว้ว่าไม่ต้องจัดงานศพ เขาอยากจะให้นำอัฐิไปลอยอังคารที่แม่น้ำหลีเจียงเรื่องการนำอัฐิไปโปรยที่แม่น้ำหลีเจียงนั้นคงทำไม่ได้แล้ว ส่วนเรื่องที่เหลือนั้น ฉินเยี่ยนเฉิงย่อมทำตามความประสงค์ของฟู่ซือเหยียนค่าใช้จ่ายตั้งแต่การซื้อที่ดินทำสุสานไปจนถึงค่าจัดงานศพทั้งหมด เสิ่นชิงซูเป็นผู้รับผิดชอบฉินเยี่ยนเฉิงเคยโทรหาเสิ่นชิงซู บอกว่าอยากจะช่วยออกเงินด้วย ถือเป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในฐานะเพื่อนหลังจากไตร่ตรองแล้ว เสิ่นชิงซูก็ให้ฉินเยี่ยนเฉิงช่วยออกเงินส่วนหนึ่งก็เหมือนกับที่เฉียวซิงเจียบอก คนเรามีหลายแง่มุม นอกจากจะเป็นพ่อของลูกทั้งสองคนแล้ว ฟู่ซือเหยียนก็ยังมีเพื่อน มีลูกน้อง... สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นหลักฐานว่าเขาเคยมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้เสิ่นชิงซูไม่สามารถปฏิเสธน้ำใจที่คนเหล่านี้มีต่อฟู่ซือเหยียนแทนเขาโดยพลการได้ในวันจัดงานศพ ท้องฟ้ามีฝนตกปรอย ๆงานศพถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายผู้เข้าร่วมงานมีไม่มากนัก ฉินเยี่ยนเฉิง เสิ่นชิงซู เวินจิ่งซี เส้าชิง ซ่งห

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 572

    ......ระหว่างทางกลับบ้าน จู่ ๆ เสิ่นชิงซูก็บอกว่าอยากไปดูที่แม่น้ำหลีเจียงเวินจิ่งซีขับรถไปจอดข้างทางริมแม่น้ำหลีเจียงเขาเดินเป็นเพื่อนเสิ่นชิงซูข้ามทางม้าลายเส้นนั้น มาจนถึงทางเท้าที่ริมแม่น้ำหลีเจียงค่ำคืนแห่งปลายฤดูร้อน พายุฝนห่าใหญ่ได้ชะล้างผืนดิน กระแสน้ำในแม่น้ำหลีเจียงเชี่ยวกรากขึ้นเล็กน้อย ไม่สงบนิ่งเหมือนเคยฝนเพิ่งจะหยุดตก ที่ริมแม่น้ำจึงไม่มีผู้คนเสิ่นชิงซูมองไปยังผืนน้ำ นิ่งเงียบไปเนิ่นนานเวินจิ่งซียืนเฝ้าเธออยู่เงียบ ๆฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำหลีเจียงคือบ้านหลังใหม่ของเสิ่นชิงซู เพียงแค่ข้ามทางเท้าไปอีกฝั่งก็ถึงแล้วสายลมยามค่ำคืนที่ชื้นแฉะพัดปลิวเส้นผมยาวสลวยของหญิงสาวเสิ่นชิงซูยกมือขึ้นปัดเส้นผมที่ปรกแก้มออกในหัวของเธอดังสะท้อนคำพูดของฉินเยี่ยนเฉิงที่สถานีตำรวจ...[ซือเหยียนเคยบอกไว้ว่าจะไม่จัดงานศพ แค่กำชับให้ผมเอาอัฐิของเขาไปโปรยที่แม่น้ำหลีเจียง แต่ตอนนี้...]“แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นไม่เหลือแม้แต่กระดูก ความปรารถนาของเขาคงไม่อาจเป็นจริงได้แล้ว”เธอพึมพำเสียงเบา เวินจิ่งซีได้ยินไม่ค่อยชัดนัก จึงลดเสียงต่ำแล้วถามเธอว่า “คุณพูดว่าอะไรนะ?”“ไม่มีอะไรค่ะ”

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 571

    ตระกูลฉินมีซินแสฮวงจุ้ยที่รู้จักกันอยู่เรื่องการเลือกสุสานจึงมอบหมายให้ฉินเยี่ยนเฉิงไปจัดการฝนหยุดแล้วทุกคนเดินออกมาจากสถานีตำรวจฉินเยี่ยนเฉิงเปิดประตูรถแล้วมองไปที่เสิ่นชิงซู “งานศพคุณจะไปร่วมไหม?”“ฉันจะไปร่วมในฐานะตัวแทนของลูก ๆ ทั้งสองคน”ฉินเยี่ยนเฉิงเม้มปาก พยักหน้า แล้วเข้าไปนั่งในรถและขับออกไปเส้าชิงเสียใจจนทนไม่ไหว ผู้ชายตัวสูงร้อยแปดสิบกว่านั่งยอง ๆ ร้องไห้จนกลายเป็นมนุษย์น้ำตาอยู่ข้างรถเมย์บัคสีดำเวินจิ่งซีมองเส้าชิงแล้วถอนหายใจ “เส้าชิงนี่ก็จงรักภักดีต่อฟู่ซือเหยียนจริง ๆ”เสิ่นชิงซูเดินเข้าไปหยิบกระดาษทิชชูจากในกระเป๋าส่งให้เส้าชิง “เช็ดซะ แล้วทำใจให้ดี ๆ เขาไปแล้ว แต่ทนายยังอยู่ เขาเชื่อใจคุณขนาดนั้น คุณต้องช่วยดูแลรักษาผลประโยชน์ของเขาให้ดี”เส้าชิงชะงักไป เงยหน้าขึ้นมองเสิ่นชิงซูวินาทีต่อมา เสียงร้องไห้ของเส้าชิงก็ระเบิดออกมาอย่างเต็มที่...“คุณเสิ่นครับ คุณชายฟู่ของเราไม่อยู่แล้ว ไม่อยู่แล้วครับ...”เสิ่นชิงซูมองเส้าชิง สีหน้ายังคงไม่เปลี่ยนแปลงใต้แสงไฟถนน เงาของเธอทอดยาวออกไปแสงส่องกระทบบนใบหน้าของเธอ ทำให้เส้าชิงมองไม่เห็นดวงตาของเธอเส้าชิงไ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 570

    “เรื่องที่เหลือฉันจะจัดการกับตำรวจเอง” ซ่งหลานอินมองเสิ่นชิงซูด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเสิ่นชิงซูพยักหน้าฉินเยี่ยนเฉิงมองเสิ่นชิงซู หางตาของเขาแดงเล็กน้อย “เรื่องลูก ๆ คุณจะทำยังไง?”เสิ่นชิงซูคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฉันว่าปิดบังพวกเขาไปก่อน วันนี้แค่ฟู่ซือเหยียนบอกว่าจะไปต่างประเทศ เด็กทั้งสองคนก็อารมณ์ไม่ดีแล้ว ให้พวกเขาทำใจสักพัก ผ่านไปอีกสักระยะฉันจะหาโอกาสที่เหมาะสมบอกพวกเขาเอง”“ได้ครับ” ฉินเยี่ยนเฉิงพยายามอย่างยิ่งที่จะระงับอารมณ์ของเขา แต่เสียงของเขาก็ยังอดสะอื้นไม่ได้ “ซือเหยียนเคยบอกไว้ว่าจะไม่จัดงานศพ แค่กำชับให้ผมเอาอัฐิของเขาไปโปรยที่แม่น้ำหลีเจียง แต่ตอนนี้...”รถพังยับเยิน คนเสียชีวิต ร่างกายไม่เหลือแม้แต่กระดูกความปรารถนาสุดท้ายในชีวิตของฟู่ซือเหยียนก็ไม่สามารถทำให้เป็นจริงได้ท่าเรือร้างอยู่ไกลจากแม่น้ำหลีเจียงเกินไป ไกลเกินไปจริง ๆแต่จะปล่อยให้ฟู่ซือเหยียนลอยไปกับกระแสน้ำในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาลแบบนี้จริง ๆ เหรอ?ฉินเยี่ยนเฉิงทนไม่ได้ แค่คิดจะหายใจก็เจ็บปวดไปทุกอณูจนถึงตอนนี้เขาก็ยังยอมรับไม่ได้ว่าผู้ชายที่ดื้อรั้นคนนั้นจากไปแบบนี้จริง ๆ“ถึงแม้

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 569

    เวินจิ่งซีไปสถานีตำรวจเป็นเพื่อนเสิ่นชิงซูจากบ้านอวิ๋นกุยไปถึงสถานีตำรวจ เวินจิ่งซีตั้งใจขับรถช้าเป็นพิเศษเขารอให้เสิ่นชิงซูเอ่ยปากถามมาตลอดแต่จนกระทั่งถึงหน้าสถานีตำรวจ เสิ่นชิงซูก็ยังคงไม่พูดอะไรเธอสงบนิ่งจนน่ากลัวเวินจิ่งซีดับเครื่องยนต์ ปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วหันไปมองเสิ่นชิงซู “อาซู เราถึงแล้ว”ขนตาของเสิ่นชิงซูสั่นไหวเล็กน้อย เธอปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วผลักประตูรถออกไปข้างนอกฝนยังคงตกปรอย ๆเวินจิ่งซีกางร่มแล้วเดินไปอยู่ข้าง ๆ เสิ่นชิงซู กางร่มไว้เหนือศีรษะของเธอเสิ่นชิงซูก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างในในสถานีตำรวจ ทั้งฉินเยี่ยนเฉิง เส้าชิง และซ่งหลานอินต่างก็อยู่ที่นั่นทั้งสามคนทำในสิ่งที่ควรทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ที่ยังอยู่ที่นี่ก็เพียงเพื่อรอเสิ่นชิงซูเท่านั้นบรรยากาศเต็มไปด้วยความกดดันจนกระทั่งวินาทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในประตูสถานีตำรวจ เสิ่นชิงซูถึงได้รู้สึกว่านี่คือความจริงไม่รู้ทำไม ภาพและบรรยากาศในตอนนี้ กลับทำให้ในหัวของเธอปรากฏภาพเมื่อสี่ปีก่อน วันที่แม่ของเธอกระโดดแม่น้ำเสิ่นชิงซูถูกเรียกเข้าไปให้ปากคำในห้องสอบสวนตามลำพังเพราะเธอเป็นเจ้าของรถ สำหรับคดีระเบิ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 568

    หลังจากเวินจิ่งซีวางเสี่ยวอันหนิงลงแล้ว ก็หันกลับมาเห็นเสิ่นชิงซูอุ้มเสี่ยวเนี่ยนอันเข้ามา เขาอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น?“ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนลูก ๆ นอนสักงีบก่อน” น้ำเสียงของเสิ่นชิงซูแผ่วเบา บนใบหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆแต่เวินจิ่งซีรู้ดีว่าเธอแค่กำลังหลีกหนีความจริงสุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เดินออกจากห้องแล้วช่วยปิดประตูให้เสิ่นชิงซูวางเสี่ยวเนี่ยนอันลงบนเตียง ส่วนตัวเองก็เอนตัวลงนอน “แม่อยู่เป็นเพื่อนพวกหนูนะ นอนสักงีบเถอะ”เสี่ยวเนี่ยนอันหลับตาลง ไม่นานก็หลับไปเสิ่นชิงซูมองลูก ๆ ทั้งสองคนที่อยู่ข้างกาย แล้วค่อย ๆ หลับตาลงสายลมและสายฝนข้างนอกหน้าต่างยังคงกระหน่ำอย่างต่อเนื่องในห้องเงียบสงบมากมีเพียงเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเด็กทั้งสองคนเสิ่นชิงซูหลับตาลง ในหัวก็อดนึกถึงประโยคสุดท้ายของชายคนนั้นขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้...[อาซู คุณยังโกรธผมอยู่ไหม?]โกรธไหม?เสิ่นชิงซูไม่ได้ตอบเขาเพราะแม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่สามารถให้คำตอบที่ชัดเจนได้......เมื่อตื่นขึ้นมา ฝนข้างนอกก็เริ่มซาลงแล้ว ท้องฟ้าก็สว่างขึ้นเล็กน้อยเสิ่นชิงซูเหลือบมองนาฬิกา บ่ายสองแล้วเด็กทั้งสองคนนอนไปงีบ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status