บทที่ 636

สุดท้ายแล้วก็ถ่ายชุดแต่งงานไม่ครบสิบชุด

ตอนที่ถ่ายถึงชุดที่สาม เสิ่นชิงซูก็เป็นลมล้มพับไปอย่างไม่มีสัญญาณเตือน

ขณะที่จิ้นเชวี่ยรับเธอเอาไว้ ถึงค้นพบอย่างตกตะลึงว่าทั้งตัวเธอร้อนไปหมด

เขาอุ้มเธอขึ้นมาก็เดินไปที่รถบ้านเลย

เมื่อถึงบนรถบ้าน เขาก็จับชีพจรเสิ่นชิงซู

เสิ่นชิงซูสงบนิ่งอยู่ในอ้อมอกของเขา แก้มแดงระเรื่อเพราะไข้สูง

ชีพจรทำให้สีหน้าของจิ้นเชวี่ยเคร่งขรึม

กลับถึงคฤหาสน์ส่วนตัวเซิ่งตู

จิ้นเชวี่ยอุ้มเสิ่นชิงซูที่หมดสติเข้าไปในบ้าน

ภายในห้องรับแขก เจียงหมี่รั่วกำลังดูทีวีอยู่ เมื่อเห็นดังนั้นก็รีบลุกขึ้นไปรับหน้าทันที

“พี่ชิงซูเป็นอะไรไปเหรอคะ?”

จิ้นเชวี่ยไม่ชายตามองเธอเลยสักนิด ไม่พูดอะไร ทว่าเดินขึ้นไปยังชั้นสองเลย

ในใจเจียงหมี่รั่วเป็นห่วงเสิ่นชิงซู จึงเดินตามขึ้นไปชั้นบน

จิ้นเชวี่ยวางเสิ่นชิงซูไว้บนเตียง หมุนตัวกลับมาเห็นเจียงหมี่รั่ว เขาก็พูดสั่งด้วยสีหน้าเย็นชา “ให้ป้าหวังขึ้นมา”

“ค่ะ”

เจียงหมี่รั่วเรียกหวังชุนเหมยขึ้นมา

จิ้นเชวี่ยพูดขึ้น “ช่วยถอดชุดแต่งงานบนตัวออกให้เธอหน่อย”

“ได้เลยค่ะ!”

จิ้นเชวี่ยหมุนตัวเดินออกจากห้องไป

เจียงหมี่รั่วเป็นห่วงเสิ่นชิงซู จึงพู