Share

บทที่ 637

Penulis: หรงหรงจื่ออี
จิ้นเชวี่ยยื่นมือไปกุมมือของเสิ่นชิงซู “มีผมอยู่ ผมจะไม่ยอมให้คุณเป็นอะไรแน่”

เสิ่นชิงซูอดกลั้นความรู้สึกหุนหันที่จะดึงมือกลับไว้ สีหน้าเรียบเฉย “จิ้นเชวี่ย คุณไม่ใช่พระเจ้า บนโลกนี้ทุกคนต่างก็มีเคราะห์ของตัวเอง คุณไม่ต้องปิดบังฉัน เป็นตายฟ้าลิขิต ฉันยอมรับได้”

น้ำเสียงของจิ้นเชวี่ยหนักแน่นขึ้นเล็กน้อย “ผมบอกแล้ว ผมจะไม่ยอมให้คุณเป็นอะไร”

เสิ่นชิงซูเผยยิ้มบาง ๆ ที่ริมฝีปาก “คุณทำแบบนี้ ฉันยิ่งรู้สึกว่าฉันคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้วจริง ๆ”

จิ้นเชวี่ยชะงักไป จากนั้นก็เม้มริมฝีปากแน่น

เสิ่นชิงซูยอมรับในทักษะแพทย์ของจิ้นเชวี่ย

ขณะที่อยู่ในเขตเมืองเก่า มีคนมากแค่ไหนที่มาขอการรักษาเพราะได้ยินชื่อเสียง เขาเป็นศิษย์คนสุดท้ายของผู้อาวุโสม่อ ทั้งยังเป็นคนที่มีพรสวรรค์โดดเด่น โรคซับซ้อนที่รักษายากมากเขาก็ล้วนรักษาได้

ในใจของเสิ่นชิงซูมีความคาดเดาอย่างคลุมเครือ

แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรมากมายอีก

“เรื่องงานแต่งงานจะต้องเลื่อนออกไปไหม?” เสิ่นชิงซูดึงมือกลับมา มองจิ้นเชวี่ย กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ตอนนี้ฉันคาดว่าคงอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว คุณอาจจะต้องกลายเป็นพ่อม่ายหลังแต่งงานได้ไม่นาน สุดท้ายแ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 735

    “โรคจิตขนาดนี้เลยเหรอ?” ฉินเยี่ยนเฉิงเดาะลิ้น “นี่มันถอดแบบมาจากนายเป๊ะเลยไม่ใช่หรือไง?”ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้ว มองฉินเยี่ยนเฉิงตาขวางแล้วเผลอหันไปมองเสิ่นชิงซูโดยสัญชาตญาณเสิ่นชิงซูสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเด็กปลอดภัยแล้ว งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”ฟู่ซือเหยียนรีบเสนอตัว “เดี๋ยวผมไปส่ง”“ไม่ต้องค่ะ คุณอยู่ดูแลเด็กเถอะ” เสิ่นชิงซูปฏิเสธพลางหันไปทางฉินเยี่ยนเฉิง “หมอฉินคะ ถ้าตอนนี้คุณพอจะมีเวลาว่าง เราคุยกันหน่อยดีไหมคะ?”ฉินเยี่ยนเฉิงยกมือลูบจมูกเขารู้ดีว่าเสิ่นชิงซูคงอยากถามเรื่องเขากับเฉียวซิงเจียจึงรับคำสั้น ๆ “ได้ครับ”......สวนสาธารณะขนาดย่อมข้างโรงพยาบาลเสิ่นชิงซูและฉินเยี่ยนเฉิงนั่งสนทนากันในศาลาพักผ่อนฉินเยี่ยนเฉิงยื่นน้ำแร่ให้เธอขวดหนึ่งเสิ่นชิงซูรับมาพร้อมกล่าวขอบคุณฉินเยี่ยนเฉิงเปิดฝาขวดน้ำแร่ของตัวเอง กระดกไปหนึ่งในสาม แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่เสิ่นชิงซูมองเขาเงียบ ๆท่ามกลางแสงแดดสดใส พอมองชัด ๆ ถึงได้เห็นว่าฉินเยี่ยนเฉิงดูซูบลง ขอบตาก็คล้ำขึ้นอย่างเห็นได้ชัด“ยังติดต่อซิงซิงไม่ได้อีกเหรอคะ?”ฉินเยี่ยนเฉิงถอนหายใจ “ใจน่ะอยากติดต่อแทบตาย แต่เธอบล็อกเบอร์ผ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 734

    ยังไงซะชีเยว่ก็เป็นแค่เด็กแปดขวบ ในสถานการณ์แบบนี้ เสิ่นชิงซูไม่อาจนิ่งดูดายได้เธอดูออกว่าชีเยว่กลัวความมืด และความกลัวนี้ก็เข้าขั้นผิดปกติอีกทั้งฟังจากคำพูดของชีเยว่ ก็พอเดาได้ว่าปกติชีหมิงเสวียนคงเข้มงวดกับการเลี้ยงลูกมากเสิ่นชิงซูพาลนึกไปถึงฟู่ซือเหยียนฉินเยี่ยนเฉิงเคยเล่าว่า วัยเด็กของฟู่ซือเหยียนก็ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสเพราะฉินฟางเช่นกันเสิ่นชิงซูกอดร่างที่สั่นเทาของชีเยว่ไว้ ตบหลังเขาเบา ๆ ปลอบโยนด้วยเสียงอ่อนหวาน “ไม่ต้องกลัวนะ ลิฟต์แค่ขัดข้องเฉย ๆ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่ก็มาช่วยแล้ว...”น้ำเสียงของเธอช่างอ่อนโยน ยิ่งได้ยินชัดเจนยิ่งขึ้นในตัวลิฟต์ที่มืดมิดและปิดทึบ“ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอตรงนี้...”เมื่อได้รับการปลอบโยน เสียงสะอื้นของชีเยว่ก็ค่อย ๆ เบาลงแต่สองมือยังคงกอดเสิ่นชิงซูไว้แน่น ร่างกายยังสั่นเทาไม่หยุดเสิ่นชิงซูปลอบโยนเขาต่อ พลางฮัมเพลงเบา ๆร่างกายที่เกร็งของชีเยว่ค่อย ๆ ผ่อนคลายลงท่ามกลางเสียงเพลงอันอ่อนโยนของผู้หญิงประมาณสิบนาทีต่อมา ข้างนอกก็มีความเคลื่อนไหว“ประธานเสิ่นครับ!”เสิ่นชิงซูตะโกนตอบ “ฉันอยู่ข้างใน”“ประธานเสิ่นไม่ต้องใ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 733

    “เธอมีพรสวรรค์ดีมาก ด้วยฐานะทางบ้านอย่างเธอ สามารถหาอาจารย์เก่ง ๆ มาชี้แนะได้สบาย”ชีเยว่วาดไปได้แค่ครึ่งเดียว ก็ได้ยินประโยคนี้หลุดจากปากเสิ่นชิงซูเขาชะงักมือ เงยหน้าขึ้นมองเธอเสิ่นชิงซูสีหน้าเย็นชา “แกลเลอรีของฉันไม่รับเธอ เธอกลับไปซะเถอะ”ชีเยว่วางพู่กันลง จ้องมองเสิ่นชิงซู “เป็นเพราะลุงฟู่แต่งงานกับแม่ผม คุณถึงไม่ชอบผมเหรอครับ?”“ใช่” เสิ่นชิงซูมองเด็กชายที่มีความคิดความอ่านเกินเด็กแปดขวบไปไกล น้ำเสียงยังคงเย็นยะเยือก “เพราะชีหมิงเสวียน และเพราะฟู่ซือเหยียน คนหรือสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยทั้งนั้น”ชีเยว่เริ่มร้อนใจ ขมวดคิ้วรีบอธิบาย “ลุงฟู่รักคุณมากนะครับ เขากับแม่ผมแค่ร่วมมือกันทางธุรกิจเฉย ๆพวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วยซ้ำ”เสิ่นชิงซูเพียงแค่นยิ้มเย็น “ฉันไม่สนหรอก เธอเป็นเด็ก ฉันไม่อยากใจร้ายกับเธอเกินไป แต่ขอให้เธออย่ามาที่นี่อีก”ชีเยว่มองเสิ่นชิงซูตาละห้อยเสิ่นชิงซูละสายตากลับมา หันไปสั่งผู้อำนวยการเซวีย “ฉันไปก่อนนะคะ ถ้าเขายังดื้อไม่ยอมกลับ คุณก็แจ้งตำรวจให้มาจัดการได้เลย”ผู้อำนวยการเซวียพยักหน้ารับ “เข้าใจแล้วครับ”เสิ่นชิงซูหันหล

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 732

    เมื่อสบตากัน ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีสีหน้าแปลกใจอย่างเห็นได้ชัดชีเยว่จ้องมองเสิ่นชิงซูอย่างเหม่อลอยผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงลุกขึ้นยืน มองหน้าเสิ่นชิงซู แล้วถามว่า “คุณเป็นเจ้าของแกลเลอรีนี้เหรอครับ?”เสิ่นชิงซูเดินเข้ามา มองเด็กชายที่มีท่าทางแก่แดดเกินวัย นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง ถึงเอ่ยปาก “เธอยังไม่บรรลุนิติภาวะ ถ้าจะสมัครเรียน ต้องให้ผู้ปกครองมาด้วยถึงจะสมัครได้นะ”“แม่ไม่สนใจผมหรอกครับ” ชีเยว่มองเสิ่นชิงซู ทั้งที่อายุแค่แปดขวบ แต่คำพูดคำจากลับดูเป็นผู้ใหญ่ “ผมตัดสินใจเองได้ ทุกบ่ายวันอาทิตย์ผมจัดสรรเวลาเองได้ครับ”เด็กคนนี้อายุน้อยแค่นี้ แต่กลับมีบุคลิกความเป็นผู้นำแผ่ออกมาพูดง่าย ๆ ก็คือ สุขุมเกินวัยแต่เขาเป็นลูกชายของชีหมิงเสวียน และเป็นลูกเลี้ยงของฟู่ซือเหยียนเสิ่นชิงซูไม่ได้อยากรับเขาไว้นัก“ขอโทษนะ ตามกฎแล้ว แกลเลอรีของเรารับผู้เยาว์เข้าเรียนโดยที่ผู้ปกครองไม่ยินยอมไม่ได้” เสิ่นชิงซูใช้น้ำเสียงเป็นการเป็นงาน“เป็นเพราะแม่ผมคือชีหมิงเสวียน คุณถึงไม่อยากรับผมใช่ไหมครับ?”เสิ่นชิงซูชะงัก “ใช่ เพราะงั้นอย่าฝืนใจคนอื่นเลย ฉันเปิดประตูทำธุรกิจก็จริง แต่ไม่ใช่ทุกธุรกิจที่จำเป็นต้อ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 731

    “หานหมิงอวี่” ชีหมิงเสวียนเอ่ยชื่อเขาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกหานหมิงอวี่ชะงักนิ่งไป“แปดปีแล้วสินะ” ชีหมิงเสวียนหัวเราะในลำคอ แต่เป็นเสียงหัวเราะที่ไร้ซึ่งชีวิตชีวา “ที่แท้คุณก็ยังจำเขาได้ ที่แท้คุณก็จำได้ว่าชีเยว่เป็นลูกของเขา ที่แท้คุณก็รู้อยู่แก่ใจว่าคุณกับฉี่ซือเนี่ยนเป็นพี่น้องกัน”หานหมิงอวี่ขมวดคิ้ว กำโทรศัพท์แน่นขึ้นปลายสาย เสียงของชีหมิงเสวียนยังคงดังต่อเนื่อง “งั้นทำไมตลอดแปดปีมานี้ คุณถึงไม่เคยมาดูดำดูดีพวกเราแม่ลูกเลย? ฉี่ซือเนี่ยนตายไปแล้ว ความเป็นพี่น้องก็ตายตามไปด้วยเหรอ? ทำไม? ทำไมถึงปล่อยให้พวกเราแม่ลูกต้องดิ้นรนเอาตัวรอดในขุมนรกตระกูลชีตามยถากรรม?”หานหมิงอวี่นิ่งอึ้ง“หานหมิงอวี่ ตอนนี้คุณจะมาแกล้งทำเป็นรักลึกซึ้งอะไรกับเสิ่นชิงซู?” ชีหมิงเสวียนแค่นหัวเราะ “ความจริงแล้ว คุณต่างหากที่เป็นคนเลือดเย็นที่สุด”เสียงของผู้หญิงลอดผ่านโทรศัพท์เข้าสู่โสตประสาทของชายหนุ่มท่ามกลางความเงียบสงัดในศาลบรรพชน ลมหายใจของหานหมิงอวี่เริ่มติดขัดแพขนตากะพริบถี่รัววินาทีถัดมา ชายหนุ่มก็กดตัดสายอย่างร้อนรนราวกับคนหนีความผิด......หลังจากวันนั้น เสิ่นชิงซูเก็บตัวอยู่ในวิลล่

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 730

    ฟู่ซือเหยียนมองเสิ่นชิงซูอย่างเหม่อลอยแต่เสิ่นชิงซูไม่แยแสเขาอีก หันหลังเดินตรงเข้าบ้านไปประตูหน้าบ้านปิดลงเสียงดังปัง ตัดขาดสายตาของผู้ชายคนนั้นฟู่ซือเหยียนจ้องประตูที่ปิดสนิทบานนั้น แววตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า…...คฤหาสน์ตระกูลหานหลังจากหานหมิงอวี่ส่งญาติผู้ใหญ่ทั้งสี่กลับถึงบ้าน ก็อธิบายเรื่องราวให้พวกเขาฟังตามฉบับที่ตกลงกับเสิ่นชิงซูไว้ผลลัพธ์ก็เป็นอย่างที่เขาคาด ต้องไปคุกเข่ารับโทษที่ศาลบรรพชนคุณปู่หานพอได้ยินว่าหลานชายตัวดีเป็นคนทำผิดต่อฝ่ายหญิง ทำให้เธอต้องคลอดลูกโดยไร้สถานะ เป็นเหตุให้หลานคนโตของตระกูลหานต้องตกระกำลำบากอยู่ข้างนอกด้วยความโมโห คุณปู่เลยฟาดไม้เท้าใส่หลังหานหมิงอวี่ไปหนึ่งทีหานหมิงอวี่กัดฟันแน่นไม่ร้องสักแอะคุณย่าหานปวดใจแทนหลาน ปากก็ดุด่าความผิดของหลาน สั่งให้คนลากตัวไปคุกเข่าที่ศาลบรรพชน แต่ความจริงคือหาทางปกป้องหลาน กลัวว่าคุณปู่เลือดขึ้นหน้าจะฟาดซ้ำอีกหลายไม้หานหมิงอวี่ถูกทำโทษให้คุกเข่าสำนึกผิดในศาลบรรพชนคุณปู่หานยื่นคำขาด ต้องคุกเข่าถึงพรุ่งนี้ ใครกล้ามาช่วยพูด ให้ไปคุกเข่าเป็นเพื่อนเขาด้วย!พ่อหานแม่หานส่ายหน้าถอนหายใจผู้ชายอกสาม

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status