คุณมันเลว ep 7
“ไม่!!!” ยาหยีร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากขางามเขาหาตัว ในขณะที่ข้อมือเล็กยังโดนพันธนาการอยู่ บุรุษชายหน้ากากหมาป่าจัดการเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกโดยที่ไม่ยอมถอดหน้ากาก ร่างกายกำนำไม่อ้วนไม่ผอมจนเกินไปบวกกับความสูงถึง 190 เซนติเมตร ส่งผลให้เขาดูดีราวกับว่าเป็นนายแบบ มัดกล้ามเนื้อที่ผ่านการดูแลอย่างดีนั้นทำให้เธอต้องรีบเบือนหน้าหนี ถึงแม้เขาจะรูปร่างดี แต่หน้าของเขาอาจจะโหดร้ายเหมือนนิสัยของเขาก็ได้ ชายหนุ่มถอดบ็อกเซอร์ชิ้นสุดท้ายออก ส่งผลให้ความยิ่งใหญ่เกินขนาดมาตรฐานชูตั้งขึ้นมา ในขณะที่อีกคนหลับตาปี๋ “หึ” ร่างสูงหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงดีลโด้ที่แช่อยู่ในแก่นกายสาวออก จนหญิงสาวตกใจสะดุ้งโหยง เมื่อเกิดความเสียวแปร๊บที่แก่นกายสาว “...” ดวงตางามเบิกโพล่ง เมื่อเห็นความยิ่งใหญ่ของมังกรหนุ่ม มันใหญ่กว่าดีลโด้มาก ถ้าเข้ามาในตัวของเธอคงเจ็บเจียนตายแน่ๆ “มะ..ไม่นะ ได้โปรดให้ฉันกราบคุณก็ได้ แต่อย่าทำอะไรฉันเลยนะ” “...” ร่างสูงไม่ตอบ ก่อนจะจัดแจงท่าให้หญิงสาว ยอมรับว่าขนาดของเขาใหญ่กว่าดีลโด้มาก ถือซะว่าเป็นการเปิดทางให้แก่นกายของเขาเข้าไป “ได้โปรด...อย่าทำฉัน~” ร่างบางส่ายหน้าทั้งน้ำตา แต่ก็ไม่สามารถส่งความสงสารถึงบุรุษชายใส่หน้ากากหมาป่าได้ “หุบปาก!” ร่างสูงรำคาญเสียงร้องไห้จะเป็นจะตายของอีกคน ทำไมเขาต้องปราณีเธอในเมื่อเธอคือน้องสาวของคนที่เขาอยากฆ่า เขาจะทำอะไรกับเธอก็ได้ จะฆ่าให้ตายตอนนี้ก็เสียดายของ เธอทั้งสดและใหม่ใช้งานจนเบื่อเมื่อไหร่ ค่อยฆ่าทิ้งพร้อมพี่ชายของเธอ!! “อย่านะ! ฉันบอกให้หยุด!” ร่างบางดิ้น เมื่อเขาถูแก่นกายขึ้นลงบริเวณร่องสวาทสาวที่เต็มไปด้วยเลือด “ถุย!” เขาถุยน้ำลายลงไปที่แก่นกายสาวเพื่อให้มันเปียกชื้น ตอนนี้ช่องคลอดของเธอแห้งมากแต่เขาหาสนใจไม่ เพราะตอนี้ร่างกายของเขาต้องการปลดปล่อยสุดขีดแล้ว ปึด! “กรี๊ดดดดดด!!!” ช่องคลอดฉีกขาดไม่มีชิ้นดี มันทั้งเจ็บและจุกจนหญิงสาวสั่นไปทั้งตัว เลือดแดงสดค่อยๆ ไหลลงมาอีกรอบ จนมันไหลเยิ้มไปถึงแก่นกายหนุ่ม “ไอ้ชั่ว!” ยาหยีด่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย เพราะเขาคือคนที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไปโดยที่เธอไม่ได้เต็มใจ เขามันโหดร้ายยิ่งกว่าสัตว์! “...” ร่างสูงสบถ เมื่อได้ยินถ้อยคำหยาบคายออกจากปากของหญิงสาว “มึงว่าอะไรนะ!!” “ก็ด่าแกไง ไอ้ชั่ว! ไอ้เลว! แกมันไม่ใช่คน!” ร่างบางที่กำลังสติแตกเพราะความเจ็บปวด สบถด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายต่างๆ นาๆ ส่งผลให้ร่างสูงไม่พอใจ มือหนาขว้าหมับเขาที่ปลายคางมน “ถ้าด่ากูอีก กูจะเอาน้องชายของกูยัดปากมึง!!!” ปึก! ปึก! ปึก! ร่างสูงเร่งจังหวะเข้าออกขณะที่ร่างบางยังไม่ทันตั้งตัว ส่งผลให้เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด ปากบางกัดเม้มเพื่อบรรเทาความเจ็บจนเลือดแดงสดไหลออกจากกลีบปาก “โอ้ยยย~ เจ็บ...ฮื้อๆๆ ..ปล่อยฉัน!” ร่างบางบิดตัวไปมาด้วยความเจ็บปวดสุดชีวิต “หึ!” เขาสบถในลำคอก่อนจะรวบข้อเท้าเรียวแล้วยกขึ้น ชายหน้ากากหมาป่าก้มลงไปมองช่องทางรักของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยเลือด มันมีร่องรอยการฉีกขาดจากขนาดของเขา สะโพกสอบเร่งจังหวะเร็วขึ้น จนคนใต้ร่างสั่นไหวไปทั้งตัว “ฮึก...ฮื้อๆๆ ได้โปรด~ เอามันออกไป ฉันเจ็บ!!!” มือเรียวที่โดนพันธนาการจิกเล็บลงบนฝามือจนเลือดออก เจ็บจบร่างกายจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เจ็บกว่าตอนที่โดนเขายัดดีลโด้เข้ามาหลายสิบเท่า พลัก! พลัก! พลัก! ~ ร่างสูงโถมกายเข้ามาแรงขึ้น จนหญิงหน้าเหยเกด้วยความจุกท้องน้อย แม้จะไม่มีน้ำหล่อลื่นจากร่องสวาทนั้น แต่เขากลับรู้สึกพึงพอใจเพราะความคับแน่นทำให้แก่นกายของเขาเร้าร้อนและพุ่งทะยานไม่มีหยุดหย่อน เขาก้มหน้าลงไปมองหญิงสาวที่ร้องไห้จนตาบวม ใบหน้าเห่ยเกส่ายไปมาด้วยความเจ็บ เธอคงจะรับไม่ได้ที่โดนพรากความบริสุทธิ์ไป แต่นั่นยิ่งทำให้เขายิ่งสะใจ “โอ้ย!!! ฉะ...ฉัน..ไม่ไหวแล้ว~” หญิงสาวน้ำหูน้ำตาไหลพราก ปากบางที่เปื้อนเลือดสั่นด้วยความเจ็บปวดสุดชีวิต อยากกัดลิ้นตัวเองให้ตายๆ ไปซะตอนนี้ แต่ก็กลัวไม่เจอหน้าพี่ชาย เธอเกลียดตัวเองที่นับจากนี้ร่างกายอันบริสุทธิ์จะมีรอยราคีจากผู้ชายคนนี้ ความบริสุทธิ์ที่จะเก็บเอาไว้ให้ผู้ชายที่เธอรัก โดนพรากไปอย่างไม่ใยดี หนำซ้ำเขายังโหดร้ายทารุณกับเธอจนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ “คุณมันใจร้าย~” เมื่อร้องขอให้หยุดแต่เขาไม่มีทีท่าจะหยุด หญิงสาวจึงตัดพ้อ “คนใจร้ายคนนี้แหละ ที่ได้เปิดซิงเธอ!!!” แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! ~ เสียงเลือดแห่งความบริสุทธิ์กระทบกับแก่นกายใหญ่เป็นจังหวะนั้นสร้างความฟินให้แกเขายิ่งนัก สะโพกสอบเร่งจังหวะอย่างไม่ปราณีแม้ช่องคลอดของเธอจะไม่เปิดก็ตาม หญิงสาวร้องไห้จนหมดเรียวแรง ร่างกายตอนนี้ไม่ต่างจากแผลสด มันเจ็บที่สุดในชีวิต ปวดตึบไปทั่วแก่นกายสาว “ฉัน..ไม่ไหวแล้ว..ฮึก...ฮื้อๆๆๆ” ร่างบางเปล่งเสียงด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เธอทนความเจ็บไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว มันเจ็บจนไม่สามารถจะทนฝืนต่อไปได้ ม่านตาที่ถูกปกคลุมไปด้วยหยดน้ำตา มองเห็นภาพชายใส่หน้ากากกำลังโยกไหวเรือนกายอยู่บนตัวเธออย่างเมามันส์ กลิ่นเลือดคาวคละคลุ้งนั่นยิ่งตอกย้ำว่าช่องคลอดของเธอโดนกระทำชำเรารุนแรงแค่ไหน เธอทนต่อไปไหวอีกแล้ว มันเจ็บจนแทบจะบ้าตายเจ็บจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ กายว่าเจ็บแล้วแต่ใจกลับเจ็บกว่ากาย เธอไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย ข้อมือที่โดนพันธนะการดึงทึ่งเมื่อยามที่แก่นกายใหญ่ยาวกระแทกเข้ามาจนสุดผนังมดลูก มันขูดข้อมือของเธอจนเป็นแผลเหวอะหวะ “โอ้วววว~” ร่างสูงเอื้อมมือไปบีบเค้นหน้าอกอวบใหญ่อย่างเมามันส์ ตอนแรกแค่กะจะเปิดซิงเธอให้เจ็บใจเล่นๆ โดยที่จะไม่แตะเนื้อต้องตัวของเธอ แต่ตอนนี้กลับติดใจในร่างกายของคนตัวเล็กซะแล้ว ก่อนจะปรายตามองไปยังร่องสวาทที่เลือดสดกระเด็นออกมาเต็มหน้าขา ยิ่งสร้างความบรรเทิงให้แก่เขายิ่งนัก ———————————————-คุณมันเลว ตอนพิเศษ 3 (ปิดกอง)@ภูเก็ตเมืองไทยสองสามีภรรยาย้ำเท้าอยู่บนชายหาดโดยมีเด็กชายตัวน้อยอยู่ในอ้อมอกของคนเป็นแม่ เนื่องด้วยความอยากพาภรรยามาเที่ยวพักผ่อนเพราะตั้งแต่แต่งงานกัน เขาก็ไม่ค่อยได้พาภรรยาไปเปิดหูเปิดตาเลย กลัวว่าเธอจะเบื่อจึงเลือกบินกลับมาเที่ยวที่ประเทศไทย ซึ่งทะเลเมืองไทยนั้นสวยไม่แพ้ชาติใดในโลกเลย“ตอนที่ฉันยังเรียนอยู่มหาลัย ฉันมาเที่ยวที่ภูเก็ตบ่อยมาก” ชายหนุ่มพูดขณะที่ย้ำเท้ารอบๆชายหาด“ไม่ยักจะรู้ว่าคุณชอบมาเที่ยวทะเล”“ฉันไม่ได้ชอบหรอกแต่กลุ่มเพื่อนที่ฉันเคยสนิทบ้านมันอยู่ภูเก็ต”“คุณก็เลยเลือกที่จะพาฉันมาภูเก็ตสินะ” ยาหยียิ้มพร้อมกับก้มมองเท้าที่เดินย้ำทราย เมื่อไหร่ที่ลูกโตสัญญาว่าจะพาลูกมาเที่ยวภูเก็ตอีก“เพราะฉันคิดว่าทะเลที่เมืองไทยสวยไม่แพ้ที่ใดในโลก หากพาเธอไปเที่ยวโอซาก้าก็กลัวว่ามันจะหนาวเกินไป” โทคิยะรู้ดีว่าภรรยาของเขานั้นเป็นคนขี้หนาว แต่ก็ดีเพราะเขาจะได้หาเรื่องกอด “มากับเพื่อนว่าสนุกแล้วแต่มากับครอบครัวสนุกกว่า”โทคิยะมองเด็กน้อยในอ้อมแขนของคนเป็นแท่ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นคนอุ้มเอง จมูกโด่งฝังลงไปที่แก้มของเด็กชายยูกิด้วยความรักสุดหัวใจ พึ่งเข้าใจ
คุณมันเลว ตอนพิเศษ 2“กลับมาแล้วครับ” โทคิยะที่พึ่งกลับมาถึงบ้านร้องเรียกภรรยาซึ่งเป็นที่รัก อันที่จริงมีนัดกินเลี้ยงกับทางบริษัทที่ร่วมทำธุรกิจด้วย แต่ชายหนุ่มขอปลีกตัวกลับบ้านด้วยเหตุผลที่ว่า ‘กลับบ้านไปกินข้าวพร้อมเมีย’“เหนื่อยไหมคะ” ยาหยีที่พึ่งให้นมลูกเสร็จวิ่งมารับเสื้อสูทจากสามีพร้อมถอดเนคไทให้“เหนื่อยครับ แต่เห็นหน้าเมียกับลูกแล้วหายเหนื่อยทันที จุ๊บ~” โทคิยะหอมแก้มภรรยาฟอดใหญ่ ก่อนที่มือหนาสะเปะสะปะลูบไล้เรือนร่างของเธอ ยาหยีผลักอกของเขาออกเพราะต้องรีบไปกินข้าว“คุณควรไปกินเลี้ยงบ้างนะคะ”“ทำไมหรอ ไม่อยากกินข้าวกับผัวหรอ”“เปล่าค่ะ แค่ทางบริษัทที่คุณลงทุนด้วยโทรมาถามฉัน ว่าไม่อนุญาตให้สามีไปกินข้าวข้างนอกหรอ ฉันก็เลยตอบไปว่าอนุญาตแต่เขาไม่ไปเอง”“ก็ฉันไม่อยากดื่มแอลกอฮอล์” ช่วงนี้โทคิยะลดละเลิกกับอบายมุขทั้งหลายทั้งปวง เพราะก่อนที่เขาจะสิ้นลายเหล้าเบียร์ดื่มเหมือนกินน้ำ ไหนจะติดบุหรี่อีก โทคิยะกลัวชีวิตนี้ไม่ได้อยู่ดูแลลูกนานๆเลยเลิกสิ่งที่ไม่ดีไป“ก็ไม่ต้องกินก็ได้นิคะ”“พูดง่ายจังเลยนะที่รัก ไปงานเลี้ยงแบบนั้นเขาคงไม่ให้ฉันกินน้ำเปล่า” โทคิยะถอดเสื้อเชิ้ตท์ออกจนเห็นแผ่นหน
คุณมันเลว ตอนพิเศษ 1“อื้อออ~” ร่างสูงบิดตัวบนที่นอนในขณะที่ยังหลับตา ก่อนจะควานมือหาภรรยาที่พึ่งแต่งงานกันไปหมาดๆ ปรากฏว่าพบแค่ความว่างเปล่า โทคิยะดีดตัวขึ้นมาจากเตียงทันที ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าๆ วันนี้เขาตื่นสายเพราะเมื่อคืนใช้พลังงานไปเยอะหน่อย ซึ่งคาดว่ายาหยีน่าจะไปเตรียมกับข้าวไว้รอเขาเมื่อเดินลงมาก็พบพี่เลี้ยงที่กำลังนั่งเล่นกับลูกของเขาอยู่ ตอนนี้น้องยูกิอายุครบ 1 ขวบแล้ว ยาหยีบอกว่าอยากให้ลูกเข้าพิธีแต่งงานด้วย จึงรอให้น้องยูกิอายุครบหนึ่งปีก่อนค่อยแต่งงาน“ลูกพ่อ~” โทคิยะคว้าตัวลูกชายอย่างเบามือจากพี่เลี้ยงก่อนจะอุ้มแนบอกแล้วฝังจมูกลงไปที่แก้มใสของเด็กชายยูกิ ลูกของเขาน่ารักน่าชังและเลี้ยงง่ายจึงทำให้ยาหยีไม่เหนื่อยกับการเลี้ยงลูก ลูกเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของพ่อและแม่ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะกลายมาเป็นคนรักเด็กได้อะไรขนาดนี้ ผู้ชายโหดๆห่ามๆแบบเขาพอมีลูกขึ้นมา หวงจนไม่อยากให้ลูกคลาดสายตา จึงจ้างพี่เลี้ยงมาดูลูกช่วยชายหนุ่มอุ้มลูกด้วยความอารมณ์ดีก่อนจะสาวเท้าเข้าไปในครัวซึ่งมีแม่ของลูกอยู่ในนั้น ยาหยีเป็นทั้งภรรยาที่ดีและแม่ที่ดีของลูก ชนิดที่เขาเลือกไม่ผิด บางทีก็แอบคิดจากที่เ
คุณมันเลว ep 85ร่างบางนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่บนเตียงเธออยู่ในชุดคนไข้ของโรงพยาบาล“ถ้าไม่เซ็นต์เธอก็ไม่ได้เจอลูก” โทคิยะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ยาหยีที่กำลังนั่งมองหน้าของเขาอยู่ราวกับจะฆ่าให้ตาย“...” ยาหยีปรายตามองกระดาษแผ่นนั้น มันเป็นใบจดทะเบียนสมรส“จะไม่เซ็นต์ก็ได้นะแต่ฉันจะพาลูกกลับญี่ปุ่น คงรู้นะว่าถ้าฟ้องใครจะชนะ” ชายหนุ่มยิ้มเพราะรู้ว่ายังไงซะเขาก็ถือไพ่เหนือกว่าเขาไม่ได้ต้องการแค่ลูกแต่ต้องการแม่ของลูกด้วย จึงบีบบังคับให้หญิงสาวจดทะเบียนสมรส ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกล ต่อให้ต้องบังคับก็ยอมขอแค่ได้เมียกลับคืนมา“...” ยาหยีมองกระดาษที่วางอยู่ตรงหน้าด้วยสายตานิ่งๆ เหมือนเขากำลังมัดมือชกให้เธอเป็นของเขา ไม่มีโอกาสได้เลือกเลยเพราะถ้าเกิดโทคิยะเอาลูกไปแล้วจะไปตามลูกได้ที่ไหน “คุณกำลังบังคับฉัน! ”“ฉันไม่ได้บังคับแต่เธอจะไม่เซ็นต์ก็ได้ แค่เธอจะไม่ได้ลูกก็แค่นั้นเอง”“คุณนี่มัน! ” ยาหยีตวัดสายตามองโทคิยะด้วยความไม่พอใจทนอุ้มท้องตั้งเก้าเดือนเพื่อให้เขาเอาลูกไปงั้นหรอ ไม่ทีทาง!“โอเค ไม่เซ็นต์” ชายหนุ่มชักแผ่นกระดาษกลับ แต่ยาหยีไวกว่าเท่าตัวมือบางดึงแผ่นกระดาษออกจากมือของเขา แล้วจร
คุณมันเลว ep 84@สามวันผ่านไปยาหยียืนมองข้าวของของโทคิยะที่อยู่ในบ้านของเธอ เขาหายไปสามวันโดยที่ไม่ได้เอาข้าวของกลับไปด้วย นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่เขาไม่ได้อยู่กวน แต่ทำไมลึกๆแล้วรู้สึกใจหวิวแปลกๆกับการหายไปของเขาเขาหายไปโดยที่ไม่บอกอะไรซักคำ หญิงสาวนั่งลงบนโซฟาที่เขาเคยใช้นอนเมื่อสามวันก่อนมือบางลูบหมอนที่เขาใช้หนุนเบาๆพรางถอนหายใจหรือวันนั้นเธอพูดแรงเกินไป แค่โกรธที่เขาทำอะไรตามอำเภอใจชอบใช้กำลังในการตัดสิน กลัวว่าจะมีปัญหากับพล เพราะพลเองถือว่ามีอิทธิพลพอสมควร เขาไม่ใช่มาเฟียไม่ได้มีอำนาจอะไรอีกแล้วและที่นี่ก็ไม่ใช่ญี่ปุ่นบ้านเกิดของเขาด้วยน่าแปลกที่การหายไปครั้งนี้ส่งผลต่อหัวใจของเธอ พอได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างในตัวของเขามันทำให้รู้ว่าโทคิยะเองเปลี่ยนไปมาก ชายหนุ่มซักผ้า ล้างถ้วย กวาดบ้าน ขัดห้องน้ำให้จนใหม่เอี่ยมอ่อง ซึ่งยาหยีเองชอบเดินมาแอบดู เขาทำด้วยความเต็มใจ“เหอะ! โดนด่าแค่นี้ทำเป็นใจน้อย” ยาหยีกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อไปร้านดอกไม้ แต่จู่ๆเธอเกิดอาการม้วนท้องขึ้นมาเสียดื้ๆ “โอ้ย! ”อาการปวดเกร็งที่ท้องทำให้เธอยืนแทบไม่อยู่ มันปวดจนไม่สามารถขยับตัวได้
คุณมันเลว ep 83ตื่นเช้ามายาหยีต้องตกใจสุดขีดเมื่อตะกร้าเสื้อผ้าที่เธอกำลังจะนำไปส่งซักหายไปอย่างไร้ร่องราย ดวงตากลมโตปรายตามองไปยังโซฟาที่ชายหนุ่มนอนเมื่อคืนพบว่าเขาเองก็หายไปด้วย ร่างบางขมวดคิ้วด้วยความงุนงง ตัวของเขาหายไปแต่กระเป๋าซื้อผ้ายังอยู่ ซักพักได้ยินเสียงคนเทน้ำดังมาจากห้องน้ำคงไม่ใช่ใครที่ไหน ยาหยีกรอกตาไปมาก่อนจะจ้ำไปที่ห้องน้ำทันทีแล้วยาหยีก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเจอชายหนุมที่อยู่ในชุดกางเกงผ้าสีขาวกำลังนั่งซักผ้าให้เธออย่างอารมณ์ดี ในกะละมังมีกางเกงในและบราเซียของเธอลอยอยู่ แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย“นั่นคุณทำอะไร! ”“...” ร่างสูงชะงักครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆหันหน้ามายิ้มให้ว่าที่ภรรยาอย่างอารมณ์ดี “ซักผ้าให้เมียไง ผ้ามันล้นตะกร้าแล้วเดี๋ยวเมียไม่มีใส่”“ฉันเอาไปส่งซักของฉันเองได้” ยาหยีเท้าเอวมองตาเขียวปั๊ด สุดจะทนกับความหน้าด้านของโทคิยะ ร่างบางทำหน้าไม่ถูกเมื่อเขาจับกางเกงในของเธอขึ้นมา “วางลงเดี๋ยวนี้นะ! ”“จะอายทำไมมากกว่ากางเกงในฉันก็เคยจับมาแล้ว” นอกจากจะไม่วางเขายังใช้มือขยี้กางเกงในของยาหยีอย่างเบามือ ในขณะที่ร่างบางอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหน“คุณ