บทที่ 144

ลิลี่นั่งอยู่ที่พื้นอย่างหมดอาลัยตายอยาก ภายใต้เสียงมากมายของกลุ่มคน

'นี่เขา...เขาตายแล้วจริงเหรอ? ไม่ ไม่ ฉันจะไม่ยอมให้ตาย เขาตายไม่ได้!' เธอคิด

"พวกคุณยืนนิ่งทำอะไร? ไปช่วยเขาสิ ช่วยเขา” ลิลี่ตะโกนใส่กลุ่มคน

ใบหน้าทุกคนดูลำบากใจและไม่มีใครมองกลับไปที่ลิลี่

เธอบ้ารึเปล่า? มีฉลามยาวสิบฟุตอยุ่ตรงนั้นนะ! ไม่มีใครกล้าโดดน้ำลงไปช่วยหรอก

เขาก็แค่ลูกเขยที่อาศัยบ้านคนอื่นอยู่ ชีวิตเขาไม่มีค่าอะไร โชคดีแล้วที่คนอื่นไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ไม่มีใครขอให้เขาทำตัวเป็นฮีโร่แล้วช่วยลิลี่

ลิลี่ไม่ยอม เธอสวมรองเท้าส้นเข็มของเธอแล้วเดินไปหาวิลเลียม "วิลเลียม นายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลลินดันเหมือนกัน นายต้องช่วยเขา!"

เธอขอให้คนอื่นช่วยไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงหันไปขอวิลเลียม

วิลเลียมยิ้มเย็นชาแล้วกล่าว "ฉันรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับแดร์ริล แต่ฉันว่ายน้ำไม่แข็ง อีกอย่าง ฉันจะโดนฆ่าแน่ถ้าฉันไปที่นั่น ถ้าประเมินจากขนาดฉลามดู"

แม้ว่าเสียงของเขาจะดูแย่ แต่เขากำลังตื่นเต้นอยู่ภายใน

ลิลี่รู้สึกหมดหวังเมื่อได้ยินคำพูดเย็นชาของเขา

วิลเลียมเสริม "ลิลี่ ความผิดเธอนั่นแหละ! เธอเป็นคนที่อยากจะเข้าร่วมการ