บทที่ 143

ทุกคนปิดปากของตัวเองพร้อมกัน บางคนกรีดร้องด้วย!

ฉลามพร้อมกับปากกว้างของมันอ้าขึ้นแล้วพุ่งโจมตีลิลี่!

"ไม่นะ..." ลิลี่ปิดตาลงอย่างสิ้นหวังแล้วอยู่นิ่งรอความตายของเธอ

แต่เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อปากฉลามใหญ่โตนั่นไม่มาถึงเธอเสียที

เธอเปิดตาอย่างช้า ๆ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยตาตัวเอง

ไม่ใช่แค่ลิลี่ แต่ทุกคนก็ถึงกับหยุดหายใจ บรรยากาศรอบ ๆ หยุดนิ่งโดยสิ้นเชิง!

มันคือภาพของแดร์ริลที่กำลังขี่อยู่บนหลังของฉลาม โดยจับครีบของมันไว้ และระดมรัวหมัดใส่ฉลาม

อะไรเนี่ย?

ทุกคนตะลึงและไม่สามารถพูดอะไรได้เลย ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา

ฉลามนั้นส่ายตัวไปมาอย่างดิ้นรน และฟันแหลมคมของมันก็บาดไปตามแขนของแดร์ริล ทำให้เขามีแผลขนาดใหญ่พร้อมเลือดที่ทะลักออกมา

"ไปได้แล้ว ไป!" แดร์ริลตะโกนขณะที่โชกไปด้วยเลือด

"ต-แต่ แล้วนายล่ะ?" ลิลี่ตัวสั่นและเริ่มร้องไห้

"แดร์ริล ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดที่คิดว่านายเป็นคนขี้ขลาด นายต่างหากที่เป็นคนช่วยฉัน!"

"ไปสิ ผมบอกให้ไป!" แดร์ริลตะโกนด้วยเสียงทั้งหมดที่เขามี

ลิลี่รู้ว่าเธอต้องไปและออกห่างจากเขาเมื่อได้ยินเขาตะโกน เธอภาวนาให้เขาปลอดภัยในขณะที่เธอว่ายไปที่หา