Share

บทที่ 161

"หยุดพล่ามเพ้อเจ้อสักที!" วิลเลียมกรอกตาใส่แดร์ริล

"แดร์ริล เรากำลังช่วยพี่น้องสามคนนี้ ไม่ว่าแกจะชอบหรือไม่ก็ตาม แกจะลงไปจากรถก็ได้ถ้าแกไม่ชอบใจ"

นี่มันตลกอะไรกันกัน! แดร์ริลหมดคำพูดเลยทีเดียว

"แดร์ริล พี่น้องสามคนนี้ดูน่าสงสารมาก ให้พวกเขาขึ้นมาเถอะ" ลิลี่พูดเสียงเบาแล้วดึงแขนเขา ในขณะที่นั่งอยู่ข้างเขา

บางทีลิลี่อาจจะนั่งเงียบอยู่ถ้ามันเป็นเรื่องอื่น แต่เรื่องนี้มันเป็นความเป็นความตาย เธอจะไม่พูดได้ยังไง?

แดร์ริลส่ายหัวอย่างเชื่องช้าแล้วมองลิลี่

ผู้คนบนรถเริ่มวิพากษ์วิจารณ์แดร์ริลทีละคน

"ทำไมเราถึงยังคุยกับเขาอยู่อีก?" เคนท์หัวเราะ "ตระกูลของฉันจัดทริปนี้และเรียกบัสคันนี้มา ฉันจะให้พวกเขาขึ้นมา"

หลังจากเคนท์กล่าวจบ เขาก็รีบไปที่ประตูแล้วพลักมันเปิดออก

ในทันทีที่ประตูเปิด ฮิวจ์ก็พุ่งเข้ามาในรถพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาพลันควักมีดสั้นขึ้นมาแล้วจี้ที่คอของคนขับ "อ-อ-อย่า...แม้แต่จะขยับ" เขาด่าทอ

ทิมมี่เดินขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มเย็นชาและปืนสีดำแวววาวในมือ เขาตรวจดูรถบัสด้วยตาเหล่ของเขา "ห-ห-หยุด! นี่คือการ ป-ป-ปล้น" เขาติดอ่าง

วิธีการพูดของทิมมี่นั้นมันน่าขัน แต่ไม่มีใครเลยที่ห
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status