บทที่ 219

จีเซลล์และลาน่ายิ่งดูมีเสน่ห์กว่าเดิมเมื่อมีสีแดงบนใบหน้า พวกเธอกลับมาที่โถงจัดเลี้ยงแม้ว่าพวกเธอจะอายก็ตาม

ภาพในห้องน้ำยังฉายซ้ำอยู่ในหัวของพวกเธอเหมือนฉากหนัง

ดาลตันที่นอนอยู่บนพื้นห้องน้ำ และใบหน้าชุ่มปัสสาวะ

แดร์ริลดึงกางเกงของเขาขึ้นแล้วกล่าวอย่างซุกซน "อุ๊ปส์! โทษทีที่ฉี่ใส่แกนะ! ทำไมพวกแกมารบกวนเวลาฉันฉี่เล่า?"

"ไอ้เ-ี้ย! แกจบแล้ว! จบสิ้น!"

ใบหน้าของดาลตันเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เขาโกรธสุด ๆ!

ในฐานะประธานของดาลตัน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ เขาไม่เคยประสบพบเจอการเหยียดหยามแบบนี้มาก่อน!

นรกเอ๊ย! เขาจะต้องฆ่าไอ้เด็กนี่ให้ได้สักวัน!

แดร์ริลยิ้มให้เขา "หมูอ้วน ท่าทางแบบนั้นมันอะไรล่ะนั่น? ไม่เอาน่า ฉันแค่ฉี่ใส่แกนิดเดียวเอง! เอานี่ ฉันจะล้างมันออกให้แกเอง"

แดร์ริลคว้าคอเสื้อของดาลตันแล้วกดหัวของเขาลงโถปัสสาวะ

*เอื้อก*

ดาลตันตกใจและโกรธ แต่เขาไม่ทันได้ตอบสนองในตอนนั้น เขาจึงกลืนน้ำเข้าไปเต็มปาก ร่างอ้วนท้วนของเขากระตุกไปมา เขาดิ้นรนเหมือนคางคกที่กำลังจะตาย

แดร์ริลกดคอของดาลตันไว้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถขยับเขยื่อนได้ไม่ว่าจะดิ้นรนแค่ไหนก็ตาม

ดาลตันดิ้นไม่หลุด เขาเวียนหัวมาก เขาจึ